Η επαγγελία της σωτηρίας εκ πίστεως Ιησού Χριστού

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Έρχεται κάποια στιγμή που συνειδητοποιούμε ότι μπροστά στο Θεό, είμαστε ασθενείς για να μην πούμε ότι μπροστά στο Θεό δεν είμαστε τίποτε. Τί είμαστε μπροστά στο Θεό, παρά μόνο η δύναμη που μας χαρίζει ο Ίδιος; Τι έχουμε που δεν το λάβαμε εκ Θεού;

Έρχεται κάποια στιγμή που συνειδητοποιούμε ότι η Χάρη είναι εκ Θεού και όχι εξ ανθρώπων, ότι είναι Άκτιστη και όχι Κτιστή, ότι η Θεία Χάρη δεν είναι από τα στοιχεία αυτού του κόσμου. Με αυτό το πνεύμα κατανοούμε τα λόγια του Ιησού, να ζούμε σ’ αυτόν τον κόσμο, αλλά να μην είμαστε από τα στοιχεία αυτού του κόσμου.

Σύμφωνα με την χριστιανική διδασκαλία πιστεύουμε χωρίς να διακρινόμαστε (να αμφιβάλουμε) ότι η βασιλεία του Θεού είναι μέσα στην καρδιά μας. Με τη χάρη του Θεού μέσα στην καρδιά μας ζούμε και δεν αμφιβάλουμε γι΄ αυτό. Πράγματι όταν επιλέγουμε τις υλικές τροφές, τις επιλέγουμε με την γνώση ότι από τις ζωντανές τροφές θα πάρουμε ζωή και όχι από τις νεκρές τροφές. Δεν μπορούμε να πάρουμε ζωή από αυτό που δεν έχει ζωή. Και η ζωή είναι του πνεύματος. Αυτό πιστεύουμε και δεν έχουμε αμφιβολία. Αυτό ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως , ομολογούμε ότι πιστεύουμε «και εις το πνεύμα το άγιον , το κύριον, το ζωοποιόν, του εκ του Πατρός εκπορευόμενον».

Έρχεται λοιπόν κάποια στιγμή που συνειδητοποιούμε ότι μπροστά στο Θεό είμαστε ασθενείς, για να μην πούμε ότι δεν είμαστε τίποτε, αλλά είμαστε αυτό που είμαστε από το θέλημα του Θεού, από τη χάρη του Θεού. Έτσι λατρεύουμε τον Κτίσαντα και όχι την κτίση.

Και πώς το συνειδητοποιούμε αυτό; Το συνειδητοποιούμε όταν διαπιστώνουμε ότι αν δεν πιστεύουμε ότι η χάρη είναι του Θεού, η θέση που είναι για το Θεό, δεν μένει κενή,, αλλά την καταλαμβάνει ο άνθρωπος. Δηλαδή αν δεν πιστεύουμε ότι η χάρη είναι του Θεού, στη θέση του Θεού στην καρδιά μας, βάζουμε τον άνθρωπο και συγκεκριμένα το είδωλο του ανθρώπου.

Ο Ιησούς διδάσκει να ζούμε σ’ αυτόν τον κόσμο, χωρίς να είμαστε από τα στοιχεία αυτού του κόσμου. Αν όμως αποδίδουμε τη Χάρη και την σωτηρία όχι στο Θεό, αλλά στον άνθρωπο, δεν μπορούμε να λέμε ότι πιστεύουμε στο Θεό. Το να αποδίδουμε τη χάρη στον άνθρωπο , ουσιαστικά δεν θέλουμε να έχουμε το Θεό μέσα μας, δεν θέλουμε να πιστεύουμε στο Θεό. Κι αυτός που αρνείται το Θεό δεν μπορεί να λέει ότι πιστεύει στο Θεό. Αυτό που του λείπει είναι ακριβώς η πίστη στο Θεό. Η διαφορά ανάμεσα στην πίστη στην άκτιστη χάρη και στην μη πίστη στην άκτιστη χάρη, είναι ουσιαστική και είναι στην πραγματικότητα διαφορά μεταξύ της πίστης στο Θεό και της ειδωλολατρίας.

Αν δεν πιστεύουμε ότι μας θεραπεύει το ζωογόνο πνεύμα του Θεού με την συνέργεια του ανθρώπου και πιστεύουμε ότι η σωτηρία είναι αποκλειστικό έργο του ανθρώπου, αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά ειδωλολατρία, διότι την θέση του Θεού καταλαμβάνει ο άνθρωπος.

Η επαγγελία της σωτηρίας, γράφει ο Απόστολος Παύλος στην προς Γαλάτας επιστολή του, κεφ. 15-22, δόθηκε στους πιστούς στο Χριστό:  «συνέκλεισεν η γραφή τα πάντα υπό αμαρτίαν, ίνα η επαγγελία εκ πίστεως Ιησού Χριστού δοθή τοις πιστεύουσι.».