Η Θεία Χάρη μένει

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Σ' αυτόν τον κόσμο μόνο εγώ είμαι κι ο Θεός, έλεγε ο Άγιος Αλώνιος. Για τον Άγιο όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια ή ακόμα καλύτερα είναι ένας άνθρωπος ή γίνονται ένας άνθρωπος όταν έχουν μέσα τους το Χριστό ή έχουν μέσα τους το Χριστό, αφού ο Χριστός είναι ο αληθινός εαυτός μας. Κάτι από όλα αυτά ή όλα αυτά σκεφτόταν ο Άγιος Αλώνιος, αν ερμηνεύουμε σωστά τα λόγια του.

Όταν ρώτησαν τον Άγιο Παϊσιο, τί σημαίνουν τα λόγια αυτά του Αγίου Αλωνίου, ο Άγιος Παϊσιος απάντησε: "Άμα τα αλωνίσεις όλα , έτσι είναι."

Στην αμφιβολία μου, αν μέσα μας έχουμε όλοι τον Ιησού Χριστό, ως τον αληθινό εαυτό μας, ακόμα και εκείνοι που δεν δοξάζουν το Θεό στο θεανδρικό πρόσωπό Του, δηλαδή δεν δέχονται ότι ο Ιησούς Χριστός είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, όπως πιστεύουμε οι ορθόδοξοι, η απάντηση είναι ότι οι αρνητές, δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους και συνεπώς δεν γνωρίζουν τον μοναδικό Σωτήρα του κόσμου, τον Κύριόν μας και Θεό μας.

'Αρα η αναμονή του Αποστόλου Παύλου, πότε θα γεννηθεί ο Χριστός μέσα σε όλους, είναι στην πραγματικότητα, πότε θα γνωρίσουν τον αληθινό εαυτό τους, για να ομολογήσουν το Χριστό και να βαπτιστούν, σύμφωνα με την Εντολή Του. Η σκέψη αυτή βασίζεται, στη Θεία Χάρη του Χριστού. Πώς θα ζήσει ο άνθρωπος, αν τον εγκαταλείψει η Χάρη; Άρα η Χάρη μένει ακόμα και σε κατοικίες εχθρικές, όπως το φως δεν μιαίνεται από το χώρο που φωτίζει.

 Αυτό σημαίνει ότι η Χάρη είναι Άκτιστη. Αν ήταν κτιστή , όπως πλανώνται οι αιρετικοί της Δύσης.θα νοσούσε μαζί μας. Η χάρη μένει ακόμα και σε εχθρικό περιβάλλον. Αυτό σημαίνουν τα λόγια της Γραφής ότι το σαρκικό φρόνημα αντιμάχεται διαρκώς το πνεύμα. "Διότι το φρόνημα της σαρκός έχθρα εις Θεόν" (Ρωμ 8,7)

Παραθέτω το εξής σχετικό σχόλιο του π. Παντελεήμονος Κρούσκου, με την άδειά του:  Όταν ξυπνάμε να λέμε αυτό του αββά Αλωνίου. Τότε μπαίνουμε σε ιερή επιφυλακή,γινόμαστε μονότροποι, μανικοί ίνα αρέσουμε στον μόνον Όντα,ευρισκόμενοι ενώπιοι ενωπίω του Μόνου. Ταπεινωνόμαστε, ερευνούμε το κατ εικόνα, ποθούμε το καθ ομοίωσιν, αναγνωρίζουμε πώς χωρίς Αυτόν δεν υπάρχουμε. Ακριβώς τότε νομίζω, όταν εννοήσουμε πώς ό,τι υπάρχει στον ουρανό, στην γη, στα καταχθόνια ή ετέρα άλλη κτίσις δεν έχει ουσία, παρά μόνον μέσω Αυτού και από Αυτόν. Τότε παίρνουν τα πράγματα νόημα και ύπαρξη και γινόμαστε ικανοί να δούμε την καθαρώτερη ουσία τους