"Εύχεσθε υπέρ αλλήλων"

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

       Δεν είμαστε πλασμένοι να ζούμε μόνοι χωρίς τους άλλους ανθρώπους και χωρίς το περιβάλλον. Εξαρτιόμαστε από τους άλλους ανθρώπους, από τα ζώα, τα φυτά, τον αέρα, το νερό, το κλίμα. Ο άνθρωπος δεν είναι ύπαρξη από τον εαυτό του και για τον εαυτό του. 

     Θα μου πείτε, όχι, εγώ ζω σε τεχνητό περιβάλλον και δεν χρειάζομαι όλα αυτά που λέτε. Αλλά και στο τεχνητό περιβάλλον ζει κανείς όπως είναι φτειαγμένος από την μάνα του. Και το ΄΄ιδιο το τεχνητό περιβάλλον λειτουργεί, όπως είναι φτιαγμένο από τη μάνα του. 

      Αυτό που ισχύει για το σώμα ισχύει και για την ψυχοπνευματική μας υπόσταση. Ο εγωισμός κι η υπερηφάνεια είναι άγνοια η οποία εμποδίζει την ποθητή ολοκλήρωσή μας. Η άγνοια μας καθηλώνει σε χαμηλό στάδιο, στο οποίο επαναλαμβάνονται οι δοκιμασίες. Ο εγωιστής κι ο υπερήφανος συναντούν συνεχώς εμπόδια και προσβάλλονται και υποφέρουν με το παραμικρό.

     Αυτός που υψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί κι αυτός που ταπεινώνει τον εαυτό του θα υψωθεί, λέει η Γραφή. Διώχνοντας τον εγωισμό η προσευχή μας γίνεται φυσική σαν την αναπνοή μας. Ο εγωισμός εμποδίζει την προσευχή μας τόσο για τον εαυτό μας όσο και για τους άλλους, ιδίως για τους εχθρούς μας για τους οποίους η προσευχή είναι θεραπευτική. 

      Η προσευχή θεραπεύει την έχθρα και λύει τους δεσμούς της εχθρότητας, που μας βασανίζουν και μας αρρωσταίνουν. Εμποδίζοντας την προσευχή εμποδίζεται και η χάρη κι η βοήθεια του Θεού. Προσευχηθείτε ο ένας για τον άλλον, για να ιαθείτε, γράφει ο Απόστολος Ιάκωβος στην επιστολή του. «Εύχεσθε υπέρ αλλήλων όπως ιαθείτε» (Ιακ. 5:16)