Ο σημερινός φόβος

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Τον καιρό αυτόν της διάλυσης ο φόβος δεν είναι ο φόβος που ξέραμε. Οι Πατέρες μιλούν για κάποιον φόβο εκεί όπου "ουκ ην φόβος". Ο φόβος αυτός δεν είναι εξωτερικός. Αυτός που τον νιώθει δεν φοβάται π.χ. μήπως μέσα στο πλήθος βγάλει κάποιος το πιστόλι και τον πυροβολήσει. Φοβάται μήπως ο ίδιος βγάλει το πιστόλι και πυροβολήσει τον εαυτό του.

Δεν είναι ο φόβος που ξέρουμε. Όπως π.χ. φοβούμαστε ένα σκυλί που επιτίθεται. Αυτός ο φόβος μας παρακινεί να αμυνθούμε. Αυτός ο φόβος, είνα φόβος που παραλύει, δεν είναι φυσικός.Έχει να κάνει με την έλλειψη πίστης. Είναι, αν μου επιτρέπεται να χρησιμοποιήσω αυτή την έκφραση, φόβος μεταφυσικός. Σαν τον φόβο του παραλυτικού, που ενώ ο Κύριος τον ρωτάει, τί θέλεις
 να σου κάνω, αυτός διηγείται την ιστορία της ζωής του. Σύγκρινε τη στάση αυτού που πάσχει από ψυχική και πνευματική παραλυσία με τη στάση του τυφλού, που μόλις τον ρωτάει ο Κύριος, τί θέλεις να σου κάνω, απαντάει, "ίνα αναβλέψω, Κύριε".

Ο σημερινός φόβος διαφέρει. Είναι φόβος εσώτατος, υπαρξιακός  που δεν θεραπεύεται με εξωτερική θεραπεία,  αλλά με την Πίστη στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, την προσευχή και τη συμμετοχή στη μυστηριακή ζωή της "Εκκλησίας. Είναι ο φόβος γιατί λείπει η πίστη.