Αθεϊα και αντι-χριστιανισμός

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

         Η δήλωση κάποιου ότι είναι άθεος δεν είναι δήλωση άρνησης του Χριστού. Η άρνηση του Χριστού υπονοείται. Ο λαός θα πει : αυτοί αρνήθηκαν το Χριστό και δεν θα αρνηθούν εμάς; Αυτοί δεν αγαπούν το Χριστό και θα αγαπήσουν εμάς; Κανένας, λοιπόν, και μάλιστα «δημόσιο πρόσωπο», που εξαρτά την δύναμή του από την αγάπη και την εμπιστοσύνη του λαού, δεν μπορεί να αρνηθεί φανερά το Χριστό. Άρνηση του Χριστού σημαίνει ότι ο αρνητής δεν αγαπάει τον πλησίον του ούτε την ανθρώπινη κοινότητα, αλλά μισεί τον άνθρωπο και την ανθρώπινη κοινότητα και εργάζεται για το κακό και την καταστροφή τους. Καμιά ανθρώπινη κοινότητα δεν θέλει να έχει στους κόλπους της αυτόν που εργάζεται για την καταστροφή της. Άρα μία τέτοια δήλωση σημαίνει επιθυμία εξόδου από τα όρια της ανθρώπινης ύπαρξης και έκπτωσης σε άλλο είδος υπ-ανθρώπινης υπάρξεως.

        Η δήλωση αθεϊας είναι κρυφή επιθυμία να είναι κανείς αντίθετος με τον Χριστό και γίνεται γι’ αυτούς που διακατέχονται από την ίδια επιθυμία. Η άρνηση του Χριστού σημαίνει άρνηση του βαπτίσματος στο οποίο δηλώσαμε είτε οι ίδιοι αν είμαστε ενήλικες ή διά του αναδόχου μας, ότι αποταχθήκαμε τον σατανά και συνταχθήκαμε με τον Χριστό. ΟΙ βαπτισθέντες στην νηπιακή μας ηλικία αποδεχθήκαμε με την ενηλικίωσή μας την δήλωση του αναδόχου μας. Αυτός που δεν την αποδέχθηκε αρνήθηκε τον Χριστό, επιλέγοντας αντί τον Χριστό, τον υπάνθρωπο. Κανένας δεν μπορεί να πει ότι δεν ήξερε τί έκανε. Διαλέγει ο καθένας και παίρνει.

        Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η επιλογή ανάμεσα στον Χριστό και στον σατανά δεν είναι αληθινή, αφού δεν υπάρχει σατανάς, αλλά είναι μια δεισιδαιμονία που δεν ταιριάζει στον πολιτισμένο κόσμο μας και μάλιστα με την σημερινή εξέλιξη της επιστήμης. Αλλά τί δέχεται η σημερινή επιστήμη; Μήπως αρνείται την ύπαρξη του πνευματικού κόσμου και συγκεκριμένα του κόσμου των δαιμόνων; Ή μήπως δεν αρνείται και απλώς αλλάζει το όνομα των δαιμόνων κι αντί δαίμονες τους ονομάζει «ψυχικές και πνευματικές καταστάσεις, οι οποίες δρουν ανεξέλεγκτα και καταργούν την εσωτερική ας ελευθερία»; Με αυτήν την έννοια μπορεί κανείς να αρνηθεί την επίδραση των δυνάμεων του κακού είτε τις ονομάζει δαίμονες είτε τις ονομάζει από τα ενεργήματά τους «ψυχικές και πνευματικές καταστάσεις»;

     Άλλωστε η επιστήμη για την δική της έρευνα, προτιμάει να μελετά τα ενεργήματα , όχι το πρόσωπο που τα ενεργεί, αφού τα ενεργήματα είναι πρόσφορα στις μεθόδους της ανάλυσης και της στατιστικής, τις οποίες χρησιμοποιεί, ενώ τα πρόσωπα ούτε αναλύονται ούτε μπαίνουν στους πίνακες της στατιστικής. Αυτό που είναι στην μεθοδολογία της επιστήμης δεν σημαίνει ότι αυτό είναι και στη ζωή.

     Στην εποχή αυτή, δυστυχώς, η ζωή μοιάζει με τέλμα. Οι κοινωνίες αποτελματώνονται διότι όχι μόνον δεν εμβαθύνουν στην σοφία του παρελθόντος, αλλά και αποκόπτονται από τις ρίζες τους. Αρκεί να δεις τα ριζοσπαστικά κόμματα στην Ελλάδα για να αντιληφθείς, ότι έχουν έχουν επιλέξει μεταξύ των Εγρήγορσης του Χριστού και της αυτό-ύπνωσης της ανατολικής απολυταρχίας, την αυτό-ύπνωση είτε ονομάζεται λατρεία του απολύτου, είτε υπερβατικός διαλογισμός είτε με οποιοδήποτε άλλο όνομα.

moschoblog.blogspot.com