Δύο Κόσμοι

Μόσχου.Λαγκουβάρδου

                                                                 Δύο κόσμοι

Γινώσκετε γαρ την χάριν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Β΄Κορ. 8:

        Φίλε αναγνώστη, με ρωτάς, αν είναι ο τρίτος αυτός παγκόσμιος πόλεμος θρησκευτικός. Μου δίνεις την ευκαιρία να γράψω όχι μόνο για την Πίστη, αλλά και για τους αγώνες των Ρωμιών για την ελευθερία. Ποτέ οι Ρωμιοί δεν ξεχώρισαν την Πίστη από τους αγώνες για την ελευθερία. Ναι, είναι θρησκευτικός κι ο πόλεμος αυτός, όπως όλοι οι πόλεμοι, μέσα και έξω από την ψυχή. Από την αρχή, από τότε που ο Κάϊν σκότωσε τον αδελφό του Άβελ, ο κόσμος διακρίνεται από την πίστη στον Πατέρα, τον Υιό και Λόγο του Θεού και στο Άγιο Πνεύμα ή την απιστία που σκοτώνει τους Προφήτες και τον Χριστό.

        Πριν από αιώνες εξυφαίνεται το σχέδιο άλωσης του Ελληνισμού από τους βόρειους κατακτητές της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Οι Ρωμιοί αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο για την επιβίωσή τους και για την ίδια την Ορθοδοξία και την Ελληνική γλώσσα, που φυλάττουν ως ένα θησαυρό όχι μόνο για τους Έλληνες, αλλά για όλη την ανθρωπότητα. Δυστυχώς ο εχθρός δεν είναι έξω από τα τείχη, αλλά εντός των τειχών. Είναι τα όργανα του εχθρού και μαζί τους οι χλιαροί και αδιάφοροι.

         Η αντεπίθεση της Ορθοδοξίας στην «δυτικοποίηση» και στην απολυταρχία της, συνδέεται με την υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας των Ρωμιών. Χίλια χρόνια αργότερα, «δυτικοποίηση» είναι και η κατάκτηση της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από τους Τούρκους (μυαλό Γερμανού, χέρι Τούρκου, ) η οποία αποκαλείται με δόλο ,Βυζαντινή. Το πλαστό όνομα Βυζάντιο και Βυζαντινοί εφευρέθηκε από τους βόρειους κατακτητές για να εξυπηρετήσει τα σχέδιά τους, που είναι να διώξουν τους Ρωμιούς από τα εδάφη της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, για να τους διαδεχθούν οι ίδιοι ως νόμιμοι διάδοχοι των δήθεν «Βυζαντινών», που γι' αυτούς και για τα όργανά τους δεν είναι Ρωμιοί! Τα ίδια διδάσκονται ακόμα τα Ελληνόπουλα!

         Δυστυχώς ο δόλος πετυχαίνει και οι Ρωμιοί θρηνούν ακόμα τις χαμένες πατρίδες. Οι Ρωμιοί είναι Έλληνες που νιώθουν τον κίνδυνο της «δυτικοποίησης» και ονομάζουν τους εαυτούς τους με το όνομα του τόπου τους, που είναι το έδαφος της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Αυτός είναι ο λόγος που ονομάζουν τον εαυτό τους «Ρωμιούς» και την γλώσσα τους «Ρωμαίικη» για να προστατέψουν τον δεσμό τους με τον τόπο τους, που τον επιβουλεύονται οι ξένοι και οι ντόπιοι συνεργάτες των ξένων. Διαφορετικά έπρεπε να αρνηθούν την ιστορία τους που συνδέεται με τα εδάφη της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, για να αποδείξουν ότι συνδέονται με τις διηρημένες αρχαίες ελληνικές πόλεις, ως εξ αίματος συγγενείς με τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη. Μόνον αν έπασχαν από βαριάς μορφής αμέλεια , ηλιθιότητα ή ιδιοτέλεια, θα έπεφταν στην καλοστημένη παγίδα του Εχθρού.

         Η Ορθοδοξία πότισε την γη των Ρωμιών με το αίμα των Αγίων Μαρτύρων της Ορθοδοξίας και των αγωνιστών της ελευθερίας. και η Ελληνική Γλώσσα είναι αμάχητες αποδείξεις του δεσμού των Ρωμιών με τον τόπο τους. Τις ίδιες αποδείξεις επικαλούμαστε και τώρα που αμφισβητείται η εθνική μας κυριαρχία στην ελληνική χερσόνησο. Ο Ρωμιοί ποτέ δεν πιστεύουν ότι μπορεί χωρίς την Ορθοδοξία να υπάρξει ελεύθερη Ρωμιοσύνη και εθνική κυριαρχία. Οι κατακτητές βέβαια και ο Κοραής ,δεν θέλουν τον δεσμό των Ρωμιών με τον τόπο τους.

       Οι Φράγκοι, Γερμανοί κ.ά. κατακτητές κυβερνούν την Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία με τον Παπισμό και την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, μετά την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως, με τους Τούρκους. Μετά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 και μέχρι σήμερα ποτέ δεν έπαψαν , μέσω των πρεσβειών τους, να αμφισβητούν κατ’ ουσίαν την εθνική μας κυριαρχία, με αποκορύφωμα την σημερινή εποχή, που η προπαγάνδα των ΜΜΕ στρέφει την προσοχή του λαού στην Οικονομία και κρύβει από τον λαό , τον πραγματικό κίνδυνο της ελευθερίας και της εθνικής κυριαρχίας.

        Η αντεπίθεση στην επιβολή της απολυταρχίας της «δυτικοποίησης δεν είναι να μιμηθούμε τις μεθόδους του κακού που χρησιμοποιεί ο επιτιθέμενος, την χλεύη, την απειλή, την διαστρέβλωση, την σύγχυση κ.ά. Αντεπίθεση στη «δυτικοποίηση» είναι η καθαρότητα στην Πίστη της Ορθοδοξίας. Η Ορθοδοξία δεν κινδυνεύει από τις μεθόδους του κακού που χρησιμοποιεί ο εχθρός εναντίον της, αλλά από τους ίδιους τους ορθοδόξους, που μένουν χλιαροί ή και αδιάφοροι στην Πίστη.

Πηγή Εφημερίδα Ελευθερία Λάρισας