ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Μια σκέψη κάνω: Μήπως οι λαθρομετανάστες δεν είναι λαθρομετανάστες αλλά είναι υποψήφιοι που έρχονται να σπουδάσουν στα πανεπιστήμιά μας;

Αναρωτιέμαι, αν είναι έτσι, έχουμε τα κατάλληλα πανεπιστήμια, να σπουδάσουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Κι αν έχουμε, διδάσκουν τα πανεπιστήμιά μας την μόνη Αλήθεια, την οδό και την ζωή, που είναι ο Ιησούς Χριστός;

Ο Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας στο έργο του Περί της εν Χριστώ ζωής, Λόγος Τέταρτος, Η συμβολή της Θείας Ευχαριστίας στην εν Χριστώ ζωή γράφει τα εξής: "Όταν ισχυρότερες δυνάμεις (εννοεί τις πνευματικές δυνάμεις) συναντήσουν  τις ασθενέστερες, δεν τις αφήνουν να παραμένουν στην κατάστασή τους. Ο σίδηρος λόγου χάριν, όταν μπή στη φωτιά, δεν διατηρεί καμιά ιδιότητα του σιδήρου." 

Μπορεί η σκέψη μου για τους λαθρομετανάστες-σπουδαστές, να είναι εντελώς ανεδαφική. Μπορεί να μην ξέρω πόσο κοστίζουν οι σπουδές αυτές για μας τους Έλληνες και να μην είμαι διατεθειμένος να πληρώσω για να σπουδάσουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που ήρθαν απροσκάλεστοι, να σπουδάσουν την ελληνική ζωή ή τους ανάγκασαν να ρθούν. Αλλά όταν σκέφτομαι με αυτόν τον τρόπο, δεν φοβάμαι.

Ο Αλμπέρ Καμύ είχε δίκιο, όταν πριν μισό αιώνα έλεγε, πως θα κληθούν οι Έλληνες να διδάξουν πάλι τον τρόπο να ζούμε. Ελπίζω ότι έχει δίκιο και η Ζακελίν, η Γαλλίδα Ελληνίστρια, όταν γράφει πως ο Ελληνισμός είναι ηπιότητα. Και η Ορθοδοξία το ίδιο.