Ο ορθόδοξος συμφιλιώνει με τη χάρη του Θεού το σώμα με το πνεύμα του

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Το σώμα διώκει το πνεύμα . Ο ορθόδοξος συμφιλίωσε το σώμα με το πνεύμα του.
Ο άθεος δεν συμφιλιώνει το σώμα με το πνεύμα του. Ως πνεύμα θεωρεί τις σκέψεις και τα αισθήματα της διάνοιας. Δεν υπάρχει άλλη θέληση μεγαλύτερη από αυτή του σώματος.

Ο Χώκινγκ π.χ. δεν μπόρεσε να συμφιλιώσει το σώμα με το πνεύμα του. Πιστεύει ότι αφού το σύμπαν μπορούσε να γίνει από μόνο του, δεν χρειαζόταν το Θεό, άρα δεν υπάρχει Θεός, δημιουργός του σύμπαντος. Δεν υπάρχει άλλη θέληση μεγαλύτερη από αυτήν του αισθητού κόσμου.

Στις περιπτώσεις αυτές σαν του Χώκινγκ το σώμα εχθρεύεται το πνεύμα του ανθρώπου κι ο άθεος ταυτίζει τον εαυτό του με το σώμα του και αγνοεί το πνεύμα του. Δεν πιστεύει ότι το πνεύμα του ζει μετά τη καταστροφή του εγκεφάλου, διότι θεωρεί το πνεύμα , σκέψεις και αισθήματα τα οποία δημιουργεί ο εγκέφαλος. Πώς μπορεί , λοιπόν , μετά την καταστροφή του εγκεφάλου να έχουμε σκέψεις και αισθήματα;

Κι αν ο εγκέφαλος δεν είναι παρά ένα όργανο της ψυχής και δεν δημιουργεί αυτός τις σκέψεις. Αν ο εγκέφαλος μόνο συγκρατεί τις σκέψεις; Κι αν δεν πλησιάζει κανείς στο Θεό μέσα απ΄ τη διάνοιά του, αλλά μέσα από τα καθολικά του βιώματα της της πίστης ,της υπομονής, της αγάπης; Ο ορθόδοξος διώχνει την υπερηφάνεια και εμπιστεύεται τη χάρη του Θεού, αντί τη διάνοιά και τις σκέψεις της,