ΧΑΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΑΔΗ (Μια ερμηνεία του μύθου του Ορφέα και της Ευρυδίκης)

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Στον Άδη δεν βλέπουμε τα πρόσωπα των άλλων ούτε οι άλλοι βλέπουν το πρόσωπό μας. Όπως π.χ. συμβαίνει όταν αναμιγνυόμαστε με το πλήθος Ούτε το πλήθος βλέπει το πρόσωπό μας ούτε εμείς βλέπουμε τα πρόσωπα που αποτελούν το πλήθος.

Η λέξη "Άδης" πιθανόν προέρχεται από τη λέξη "είδος", (μορφή,πρόσωπο) και το στερητικό "α".
Χαμένοι στον Άδη ή στο πλήθος δεν φοβούμαστε παρά μόνο τον εαυτό μας.

Τί σημαίνει άραγε το ότι η Ευρυδίκη χάθηκε στον Άδη, επειδή γύρισε και κοίταξε πίσω; Μήπως σημαίνει ότι στον Άδη λησμόνησε το πρόσωπο και την απορρόφησε η απροσωπία;

Αν η ζωή μας, όπως έγινε, δε διαφέρει από την κόλαση, μήπως ο μύθος του Ορφέα και της Ευρυδίκης θέλει να μας πει να προσέχουμε το πρόσωπο για να μην το λησμονήσουμε και χαθούμε στον Άδη;