ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΧΗΣ (του εφησυχασμού)

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η φιλοσοφία της αποδοχής, της παραίτησης δεν ταιριάζει στην ελληνική ψυχή και στην ελληνική παράδοση.
Η φιλοσοφία της παραίτησης ταιριάζει στις μοιρολατρικές ψυχές, στις ψυχές που δέχονται εκ των προτέρων την ήττα, το πεπρωμένο, το κάρμα, το γραμμένο.

Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον, έλεγαν οι αρχαίοι. Αλλά ποια ερμηνεία έδιναν σ΄ αυτό. Πίστευαν πράγματι ότι το πεπρωμένο είναι αδύνατο να το αποφύγει ο άνθρωπος; Αυτό πίστευαν, όπως πιστεύει η παθητική Ανατολή κι η Δύση που αποσπάστηκε από την Ορθοδοξία και βρίσκεται πιο κοντά στην Ανατολή παρά στην Ορθοδοξία;

Το σπουδαιότερο αγαθό για τους Έλληνες και την Ορθοδοξία είναι το αγαθό της Ελευθερίας και η ίδια η σωτηρία που ευαγγελίζεται η Χριστιανική Διδασκαλία είναι η ελευθερία από τα πάθη.

Το νόημα λοιπόν της Ελευθερίας είναι ο αγώνας για την Ελευθερία, που δεν παύει ποτέ όσο ο άνθρωπος βρίσκεται σ΄ αυτή τη γη. Κι όταν οι Άγιοι φθάνουν στην απάθεια, παρακαλούν το Θεό να τους πάρει την απάθεια, για να συνεχίσουν να αγωνίζονται. Δεν υπάρχει ανάπαυλα στον αγώνα για την Ελευθερία. Άρα η ζωή είναι ένας διαρκής αγώνας.

Τέλος δεν είναι το πεπρωμένο αναπόφευκτο, εκτός αν εκ των προτέρων παραδοθούμε και αφεθούμε χωρίς τον έλεγχο της συνειδήσεως φυσικά θα πραγματοποιηθεί ό,τι θα μπορούσε διαφορετικά να αποφευχθεί.