Η κρίση είναι στον τρόπο σκέψης

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Η κρίση είναι στον τρόπο σκέψης. Δεν αγνοούμε τις μεθόδους του εχθρού. Ο εχθρός επιδιώκει μέσα στις δοκιμασίες, να ξεχάσουμε το Θεό. Αν αντί της λήθης, στις δοκιμασίες θυμούμαστε το Θεό, ο εχθρός φεύγει ντροπιασμένος και δεν μας πειράζει ξανά, αν σε κάθε πειρασμό θυμούμαστε το Θεό. Αυτή είναι η απάντηση του ελληνικού λαού στη δοκιμασία της κρίσης. Αυτό εκφράζουν τα λόγια των απλών ανθρώπων: «ψυχή δεν θα πάρουν».
Η κρίση είναι στον τρόπο σκέψης. Πώς όμως μπορούμε ν΄ αλλάξουμε τον λανθασμένο τρόπο σκέψης ; Ο τρόπος σκέψης είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο , ν’ αλλάξει. Μόνο με τη δύναμη της πίστης μπορούμε ν’ αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης.. Γι’ αυτό ο εχθρός επιτίθεται με τέτοια μανία στην πίστη και στην οικογένεια, μέσα στην οποία κυρίως γεννιέται η πίστη.
Η πίστη γεννιέται μέσα στην οικογένεια, με την αγάπη και το θαυμασμό. Γι’ αυτό ο εχθρός διαβάλλει την οικογένεια. Ο καλύτερος τρόπος να πιστέψεις είναι να πιστεύει κάποιος που αγαπάς και θαυμάζεις . Αυτό γίνεται όταν οι γονείς μας που αγαπάμε και θαυμάζουμε πιστεύουν. Τα παιδιά θέλουν να μοιάσουν τους γονείς τους, εκτός αν υπάρχει λόγος που δεν αγαπούν και δεν θαυμάζουν τους γονείς τους.
Στην καρδιά μας έχουμε έναν ιερό και απαραβίαστο χώρο για τα πρόσωπα που ως παιδιά αγαπούσαμε και θαυμάζαμε, για τα πρόσωπα που ικανοποιούσαν τις ζωτικές ανάγκες μας, για τον πατέρα και τη μητέρα. Ήταν για μας τα μόνα πρόσωπα που είχαν το γνώρισμα του Θεού: την παντοδυναμία και την υπεροχή: Τα πρόσωπα αυτά αγαπήσαμε με όλη τη δύναμη της ψυχής και νιώσαμε εκείνο το υπέροχο αίσθημα του θαυμασμού. |Το ίδιο αίσθημα που νιώθουμε για το Θεό.
Είναι αβάσταχτος ο πόνος των παιδιών που μεγαλώνουν στα ιδρύματα, χωρίς την παρουσία του πατέρα και της μητέρας. Το ίδιο είναι ο πόνος των παιδιών που έβγαλαν απ΄ την καρδιά τους τον πατέρα και τη μητέρα, είτε από λάθος των γονέων είτε από την προπαγάνδα του υλιστικού κράτους.
Από την πίστη μας στον πατέρα και στη μητέρα γεννήθηκε η πίστη στο Θεό ως το μόνο πρόσωπο που θέλει και μπορεί να κάνει για μας τα πάντα. Η δύναμη αυτή της πίστης καθορίζει και τον τρόπο σκέψης. Ο εχθρός επιδιώκει να καταστρέψει την πίστη στον πατέρα και στη μητέρα και κατόπιν στο Θεό, γιατί αντιμάχεται τον ελεύθερο τρόπο σκέψης και ζητεί τυφλή υπακοή. .
Κανείς δεν μπορεί να βγάλει από την καρδιά μας τα πρόσωπα που αγαπήσαμε χωρίς να μας προκαλέσει αγιάτρευτη πληγή στην καρδιά και χωρίς να κλονίσει τον τρόπο που σκεφτόμαστε, ακόμα κι όταν είμαστε ενήλικοι, πόσο μάλλον όταν είμαστε παιδιά.
Η αλλαγή στον τρόπο σκέψης είναι δυνατή μόνο με την πίστη. Ο Ιησούς παραβάλλει τη δυσκολία της αλλαγής του τρόπου σκέψης με το βουνό. Ο τρόπος σκέψης είναι αμετακίνητος, σαν το βουνό.. Λίγη πίστη όμως μπορεί ν’ αλλάξει και τον τρόπο σκέψης. .
Υπάρχω σημαίνει ότι είμαι ένα ον που δεν είναι συμπτωματικό και προσωρινό. Η ύπαρξή μου δεν εξαρτάται από κάτι άλλο έξω από τον εαυτό της. Είναι η ίδια η αιτία για την οποία υπάρχει. Ο καλύτερος ορισμός του ανθρώπου, όπως και του Θεού είναι ότι υπάρχει. Είμαι αυτός που είμαι. Αυτός είναι ο καλύτερος ορισμός του ανθρώπου. Κι η πιο ανθρώπινη αρετή, γιατί όπως η ύπαρξη του ανθρώπου έτσι κι αυτή δεν είναι συμπτωματική και προσωρινή, αλλά διαρκεί αιώνια, είναι η αγάπη χωρίς ιδιοτέλεια. Αυτό λέει το Ευαγγέλιο με το στόμα του Αποστόλου Παύλου: «Η αγάπη ου ζητεί τα εαυτής. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.».
Τώρα η κρίση χτυπάει το λανθασμένο τρόπο σκέψης με τυφλά χτυπήματα. Χτυπάει το ψωμί των φτωχών, αντί να χτυπήσει τη νοοτροπία που προκαλεί τις κρίσεις και τους πολέμους.
Οι απλοί προπορεύονται. "Ψυχή δεν θα πάρουν", λένε. Οι άλλοι, όσοι πιστεύουν θ’ αλλάξουν τρόπο σκέψης με την πίστη. Θ’ ακούσουν τα λόγια του Ιησού.