ΟΙ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Οι αισθήσεις παρόλο που αυτές μας βεβαιώνουν για το σώμα μας, δεν μας βεβαιώνουν για τον εαυτό τους. Στο απόλυτο σκοτάδι π.χ., δεν ξέρουμε αν δε βλέπουμε γιατί είναι απόλυτο σκοτάδι ή γιατί έχουμε τυφλωθεί.

Μια φορά ένας μεθυσμένος αποκοιμήθηκε στο μπάρ κι όταν ξύπνησε, επειδή ήταν θεοσκότεινα νόμισε ότι τυφλώθηκε κι έβαλε τις φωνές καλώντας σε βοήθεια: "Βοήθεια, τυφλώθηκα".

Το ίδιο και με τις άλλες αισθήσεις του σώματος π.χ. αν δεν πονάμε δεν ξέρουμε αν δεν πονάμε γιατί είμαστε ναρκωμένοι ή γιατί δεν υπάρχει πόνος. Ούτε με την όσφρηση όταν δεν μυρίζουμε, ξέρουμε αν δεν υπάρχει μυρουδιά ή αν δεν λειτουργεί η όσφρησή μας.

Κι όμως ακόμα κι όταν δεν έχουμε καμιά σωματική αίσθηση δεν παύουμε να βιώνουμε τον εαυτό μας, να ξέρουμε ότι εμείς είμαστε κι όχι κάποιος άλλος. Αυτό νομίζω ότι είναι μια ένδειξη ότι ο εαυτός μας δεν είναι το σώμα μας.

Και με το μυαλό μας το ίδιο είναι. Μπορεί το μυαλό μας να σταματήσει να συλλαμβάνει σκέψεις, κι όμως το βίωμα του εαυτού μας δεν παύει να υπάρχει. Το αντίθετο μάλιστα συμβαίνει. Όταν δεν έχουμε καμιά σκέψη στο μυαλό, βιώνουμε καλύτερα τον εαυτό μας.

Αν ρωτούσαμε τον κόσμο, αν θα προτιμούσε να ζει χωρίς σκέψεις στο μυαλό, νομίζω θα προτιμούσαν να έχουν καθαρό το μυαλό. Αυτό λέει το λαϊκό άσμα "Μη μου ζαλίζει το κεφάλι".

Άρα ούτε το μυαλό είναι ο εαυτός μας, αφού η αίσθηση του ότι είμαστε εμείς, υπάρχει και χωρίς τις σκέψεις. Το ίδιο και με τα συναισθήματα. Όταν δεν νιώθουμε τίποτα δε σημαίνει ότι δε νιώθουμε ότι είμαστε εμείς.

Τότε ποιοι είμαστε; Ποιος είναι ο αληθινός εαυτός μας. Ποιος λέει πάντα "εγώ είμαι";
στα εφτά του χρόνια, στα δεκαεφτά του και στα σαράντα εννιά του, όταν καθώς λέει η επιστήμη, έχουν αλλάξει εφτά φορές όλα τα κύτταρα του σώματός του;

Ο άνθρωπος σύμφωνα με την Εκκλησία μας είναι ένα μυστήριο τόσο στη ζωή όσο και στο θάνατο, όταν λύεται ο φυσικότατος δεσμός της ψυχής και του σώματος. Το σώμα μας θα αναστηθεί κατά τη γενική Ανάσταση, όταν οι νεκροί θα λάβουν πάλι τα σώματά τους, τα ίδια αυτά σώματα, αλλά με διαφορετική υφή. Το σώμα του ανθρώπου λέγεται επίσης κατοικία (μονή) της ψυχής. Ο Κύριός μας είπε: "Εν τη οικία του Πατρός μου πολλαί μοναί εισίν."