Συνειδητή ζωή

Μόσχου Εμμανουήλ  Λαγκουβάρδου

        Παλιά στο τέμπλο των ναών, πάνω από την Ωραία Πύλη, υπήρχε η εικόνα ενός άγρυπνου οφθαλμού, που θύμιζε στους πιστούς να ζουν συνειδητά και να μην έχουν κοιμισμένο το πνεύμα τους. Ο οφθαλμός αυτός είναι η εικόνα της συνείδησης του ανθρώπου ή του Θεού, που βλέπει τα πάντα κι η συνειδητή ζωή δεν είναι παρά η ζωή μπροστά στο Θεό.
       Η συνείδηση μοιάζει με το μάτι της κοινότητας. Δεν θα σκεφτόμαστε ούτε θα κάναμε την ατιμία , αν τη σκεφτόμασταν και την κάναμε μπροστά σε όλους. Όταν είμαστε συνειδητοί είναι σαν να σκεφτόμαστε και ενεργούμε μπροστά σε όλους. Αρκεί να ρωτήσουμε ποιος σκέφτεται και ποιος ενεργεί, για να μην μπορεί να σταθεί στο μυαλό μας καμιά σκέψη ατιμίας. Αν ο κλέφτης την ώρα που πάει να κλέψει γίνει συνειδητός, δεν θα έχει πια όρεξη να κλέψει. Γι΄ αυτό ο απλός άνθρωπος από την πείρα του ονομάζει αυτούς που διαπράττουν το κακό «ασυνείδητους». Νους προσεκτικός μας χρειάζεται, λέει ο Αββάς Ποιμήν. Αν ο νους μας προσέχει κι αναζητά την πηγή των σκέψεων και των επιθυμιών, οι πονηρές σκέψεις και επιθυμίες εξαφανίζονται μαζί με τον εμπνευστή τους.
       Πώς συγκεντρώνεσαι και γράφεις; Δε συγκεντρώνομαι. Μπαίνοντας στο νόημα διαφόρων ιστοριών, ποιημάτων, μύθων, προσπαθώ να δω πού συμφωνούν. Τελευταία θυμήθηκα το μύθο της Γοργόνας του Μεγαλέξαντρου. Τι σημαίνει άραγε; Γιατί άφηνε να ζουν μόνον οι ναυτικοί που ήξεραν ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ζει, ενώ τους άλλους τους έπνιγε στη θάλασσα; Είναι φανερό ότι θέλει να πει, να μην νοθεύουμε την αλήθεια, γιατί δεν μπορούμε να ζούμε χωρίς αυτήν. Η αλήθεια είναι της καρδιάς και η καρδιά είναι κατοικία του Θεού και πρέπει να είναι καθαρή από κάθε μολυσμό σαρκός και πνεύματος. Δεν φέρνουμε μπροστά στη συνείδηση ό,τι δεν θα το φέρναμε μπροστά στο Θεό.                Έχουμε διαρκή μνήμη του Θεού με την νοερά προσευχή, με την οποία επικαλούμαστε το έλεος του Θεού. Συνείδηση είναι η γνώση που έχει το πνεύμα του ανθρώπου για την ίδια την ύπαρξή του.
Στις ανώμαλες περιόδους της ιστορίας πολλοί χάνουν την περιουσία τους και πολλοί χάνουν τη ζωή τους. Οι περιουσίες ξαναγίνονται. .Αλίμονο σ΄ αυτούς που χάνονται. Ο εχθρός τώρα δεν επιτίθεται στις περιουσίες των ανθρώπων. Επιτίθεται στους ίδιους τους ανθρώπους, στο ηθικό τους, στη συνείδησή τους. Αυτή πρέπει να φυλάξουμε. Να την κρατήσουμε καθαρή. Η καθαρή συνείδηση είναι αιώνια κι αμετάβλητη. Αυτό σημαίνουν τα λόγια του Ευαγγελίου «Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει».
         Η καθαρή συνείδηση του ανθρώπου είναι αιώνια ως εικόνα του Θεού. Αλλάζουν οι τόποι, περνούν τα χρόνια, αλλά η καθαρή συνείδηση, η επίγνωση του εαυτού, παραμένει. Μοιάζει με καθρέφτη, στον οποίο όλα αντανακλώνται και αλλάζουν, αλλά αυτός παραμένει. Πολλοί παρασύρονται από τις αντανακλάσεις και δεν έχουν επίγνωση του καθρέφτη. Δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτε ιδιαίτερο για να δούμε τον εαυτό μας. Απλώς να βγάλουμε τα εμπόδια κι ο εαυτός μας αποκαλύπτεται όπως είναι.
          Σκέψου πόσα εμπόδια σκεπάζουν την πραγματικότητα για τον σημερινό άνθρωπο. Έχουν αδόκιμο νου , λέει ο Απόστολος Παύλος, δεν έχουν δηλαδή τα χαρίσματα του Ιησού, εκείνοι που δεν έχουν επίγνωση ότι ο Ιησούς Χριστός είναι μέσα στην καρδιά τους