Το τέλος της Κρίσης

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Η κρίση αφού έχει αρχή έχει και τέλος. Ποιο είναι το τέλος; Οι ιδέες του τέλους της κρίσης διαφέρουν από πολίτη σε πολίτη, από πολιτικό σε πολιτικό, από πολιτικό κόμμα σε πολιτικό κόμμα, από επάγγελμα σε επάγγελμα κ.ο.κ Ανάλογα με τη στάση τους απέναντι στην κρίση είναι και η ιδέα τους για το τέλος της κρίσης.

Διαφορετική είναι η ιδέα πολλών απλών ανθρώπων του λαού, οι οποίοι πιστεύουν ότι μόνον όταν η Ελλάδα αναγκαστεί να δώσει και την ψυχή της, θα βγει από την κρίση, γιατί κανένας δεν είναι διατεθειμένος να δώσει την ψυχή του. «Ας τα πάρουν όλα» είπε μια γριά |Ελληνίδα. «Ψυχή δεν θα πάρουν». Την ιδέα αυτή δεν μπορούν να την καταλάβουν οι πολιτικοί.

Η ιδέα των πολιτικών είναι ότι δεν θα βγούμε από την κρίση, διότι δεν ξέρουμε πως είναι χωρίς κρίση. Η ιδέα των πολιτών δεν διαφέρει ως προς αυτό. Οι πολίτες πιστεύουν ότι η Ελλάδα θα βγει από την κρίση, όταν πάψει να κάνει λάθη, δηλαδή ποτέ. Με τον ένα ή τον άλλον τρόπο η Ελλάδα ήταν και θα είναι σε κατάσταση κρίσης.

Διαφορετική είναι επίσης η ιδέα για το τέλος της κρίσης , μιας Βουλγάρας οικιακής βοηθού, η οποία έχει την ιδέα, πως η Ελλάδα δεν θα βγει από την κρίση, αν δεν πάψει να «ταϊζει» όλα τα έθνη.

Η δική μου ιδέα του τέλους της κρίσης είναι πιο κοντά στην γριά Ελληνίδα, η οποία πιστεύει αυτό που λέει το Ευαγγέλιο, να μη φοβούμαστε αυτούς που μπορούν να σκοτώσουν το σώμα και την ψυχή δεν μπορούν να την σκοτώσουν. Αυτό πιστεύω κι εγώ , αλλά θέλω να κάνω μια πρόταση με βάση την ιδέα μου αυτή.

Πρέπει να διατυπώσω την πρότασή μου με τέτοιο τρόπο ώστε να γίνει αντιληπτή. Κατ΄ αρχήν πρέπει να πω γιατί η πρότασή μου είναι διαφορετική. Είναι διαφορετική γιατί δεν ρίχνω το φταίξιμο για την κρίση εκεί όπου το ρίχνουν όλοι, στα λεφτά. Η κρίση δεν είναι σύγκρουση του Κεφαλαίου ούτε των άλλων συντελεστών της παραγωγής. Δεν είναι κρίση οικονομική και δεν τελειώνει με τις οικονομικές μεθόδους, όσο κι αν φαίνονται σωστές. Είναι σύγκρουση πολιτισμών.

Δεν είναι δική μου η ιδέα αυτή, ότι η σύγκρουση είναι σύγκρουση πολιτισμών. Είναι ιδέα του Γιάννη Τσαρούχη, την οποία, αν δεν κάνω λάθος, αναπτύσσει στο βιβλίο του, «Πτωχός ειμί και πένης». Δεν θυμάμαι επίσης τί γράφει στο βιβλίο του αυτό για την σύγκρουση πολιτισμών. Θυμάμαι όμως το συμπέρασμά του, ότι από τη σύγκρουση πολιτισμών βγαίνει νικητής ο ανώτερος πολιτισμός, αν ο κόσμος έχει επίγνωση του ανώτερου πολιτισμού. Η κρίση συνεπώς οφείλεται στο ότι με την επίδραση των αιρέσεων η Ελλάδα δεν έχει επίγνωση του ανώτερου πολιτισμού της Ορθοδοξίας.

Χωρίς επίγνωση είναι δίκαιο να καλέσει τα έθνη και να τα υπηρετεί. Αυτό που κάνει δηλαδή. Η πρότασή μου είναι να κληθούν όσοι έχουν επίγνωση της Ορθοδοξίας και να βγάλουν τους Έλληνες από τη θέση των υπηρετών στη θέση που τους ανήκει , των παιδιών του Θεού. Η έξοδος από την κρίση είναι η είσοδος στην Εκκλησία. Εκεί όπου είναι το σώμα (σώμα είναι ο Χριστός) συγκεντρώνονται και οι αετοί (αετοί είναι οι δίκαιοι), όπως είπε ο Ϊδιος ο Κύριός μας.