Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Διάβασα το άρθρο του κ. Κωνσταντίνου Χολέβα, το σχετικό με την συμφωνία της Λισσαβώνας για την εθνική κυριαρχία. Ο συντάκτης του άρθρου υποστηρίζει ότι στη Λισσαβώνα δεν παραδώσαμε στους Ευρωπαίους, ολόκληρη την εθνική μας κυριαρχία, αλλά ένα μέρος της μόνο, αυτό που αφορά την οικονομία μας και διατηρήσαμε την εθνική κυριαρχία για τα πνευματικά θέματα, την θρησκεία, την παιδεία κ.α.
Η απορία μου δεν είναι αν παραδώσαμε μέρος της εθνικής κυριαρχίας. Η απορία μου είναι πώς μπορούμε να έχουμε μερική εθνική κυριαρχία στα πνευματικά θέματα, χωρίς εθνική κυριαρχία στα οικονομικά. Αυτός είναι ο λόγος που δεν συμμερίζομαι την αισιοδοξία του αρθρογράφου, για τους αγώνες που μπορούμε να δώσουμε στην Ευρώπη υπέρ των εθνικών μας θεμάτων, χωρίς δική μας οικονομία .
Στις ΗΠΑ, ως γνωστόν, την εκτελεστική εξουσία ασκεί ο Πρόεδρος αλλά μόνον αν την εγκρίνει το Κογκρέσο, το οποίο αποφασίζει για τα οικονομικά θέματα. Καμιά απόφαση του Προέδρου δεν έχει στην πραγματικότητα ισχύ, αν δεν αποφασίσει η Γερουσία για την έγκριση των οικονομικών κονδυλίων τα οποία απαιτούνται για την εκτέλεση των αποφάσεων του Προέδρου. Όποιος ελέγχει την οικονομία αυτός ασκεί την εξουσία.
Πώς η Ελλάς θα αποφασίζει π.χ. για την επάνδρωση των εκκλησιών με ιερείς, αν δεν αποφασίζει η ίδια για την οικονομία της ; Ήδη σε κάθε πέντε κενές θέσεις θα διορίζεται ένας μόνο ιερεύς κιαι οι υπόλοιπες τέσσερις θα μένουν κενές. Δεν υπάρχει οικονομική κάλυψη για τον διορισμό ιερέων και στις άλλες θέσεις. Ενώ υπάρχει οικονομική κάλυψη για την ανέγερση τζαμιών. Τα τζαμιά είναι πιο αρεστά στους Δυτικούς από τους ορθόδοξους ναούς. Ποια είναι η εθνική κυριαρχία στα πνευματικά θέματα, χωρίς εθνική κυριαρχία στην οικονομία;
Πώς οι Έλληνες θα θεραπεύσουν την αρρώστια του κομματισμού που διέλυσε την κοινωνία και τις ενώσεις των Ελλήνων, αν τα οικονομικά ενισχύουν την διάλυση της οικογένειας, της κοινωνίας, της παιδείας, της υγείας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου