Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Κοιτάζω τα πράγματα που με περιτριγυρίζουν και δεν νιώθω καμιά χαρά. Έτσι ένιωθε εκείνος που έγραψε τα "δάκρυα των πραγμάτων" (λάκριμαι ρέρουμ).
-Τί πρέπει να κάνω για να χαίρομαι ό,τι μου δίνει ο Θεός;
-Να θυμάμαι ότι μου το δίνει ο Θεός και να το δέχομαι με ευχαρίστηση και ευγνωμοσύνη.
Να εμβαθύνω στο "Τα σα εκ των Σων", που εκφωνεί στην εκκλησία ο Ιερέας, αλλιώς να διαβάσω το ποίημα του Εκκλησιαστή που αρχίζει με το το στίχο "ματαιότης ματαιοτήτων , τα πάντα ματαιότης", που είναι ένα από τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης.
Τα πράγματα που δεν μας δίνουν χαρά, και μας δίνουν βάρος είναι νεκρά. Αυτό λέει ο Ρίλκε σ΄ ένα ποίημά του: "Μου έχετε τα πράγματα σκοτώσει".
Ο Ρίλκε αποδίδει στους άλλους τη νέκρα του κόσμου. Δεν νομίζω ότι φταίει ο κόσμος που τα πράγματα δεν έχουν ζωή για μας, και δεν μας δίνουν χαρά, αλλά προσθέτουν βάρος. Αν η Θεία Χάρη δεν ζωοποιεί τα πράγματα είναι γιατί εμείς εμποδίζουμε να μας επισκεφθεί, γιατί η καρδιά μας δεν είναι καθαρή.
Ο Δαβίδ ζητεί |"καρδίαν καθαράν" για να έχει πνεύμα ευθές (πνεύμα ευθές, έχουμε μετέχοντας στη Θεία Χάρη του Αγίου Πνεύματος
Όλα είναι του Θεού. Αν το βλέπουμε αυτό, θα νιώθουμε χαρά με το παραμικρό , όπως τα παιδιά.
"Αργία , μήτηρ πάσης κακίας". Αργός είναι ο μάταιος και αργία είναι η ματαιότητα. Η ματαιότητα είναι μήτηρ πάσης κακίας και όχι η τεμπελιά.
Ο δραστήριος δεν σημαίνει ότι είναι ζωντανός. Η δραστηριότητα, αν δεν είναι προς δόξαν Θεού, είναι ο θόρυβος, που κάνει η πτώση μας στην ανυπαρξία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου