Για τη δικαιοσύνη και την ελευθερία

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Οι Έλληνες απέδιδαν την παρακμή στο έλλειμμα της Παιδείας και προσδοκούσαν την ανανέωση της κοινωνίας μέσω της Παιδείας και της μόρφωσης. Το ενδιαφέρον τους αυτό τώρα ξεχάστηκε μαζί με το ενδιαφέρον για το σύνολο σχεδόν των αξιών της ζωής. Ίσως η Παιδεία είναι η τελευταία χαμένη αξία.

Αλλά το γεγονός ότι οι πολλοί λησμόνησαν το ενδιαφέρον τους για την Παιδεία, επειδή πρόβαλαν άλλες αξίες πιο επιτακτικές δεν σημαίνει ότι οι αξίες έπαψαν να είναι πολύτιμες όχι μόνο για τον πολιτισμό του τόπου, αλλά και για αυτήν την επιβίωση του λαού.

Πολλοί, με την καταρράκωση της πολιτικής αποφεύγουν να κάνουν ό,τι μπορούν για να εργαστούν για τη δικαιοσύνη και την ελευθερία στον τόπο τους. Φοβούνται ότι αν αγωνιστούν για τις αξίες της ζωής θα χάσουν την καλή τους φήμη. Θεωρούν την καλή τους φήμη πολυτιμότερη από την προσφορά τους στην πατρίδα τους.

Η περιφρόνηση των αξιών της ζωής συνδέεται με την σκόπιμη υποβάθμιση του φιλολόγου, του οποίου η αποστολή είναι η ανανέωση της κοινωνίας, με την εμβάθυνση στη σοφία του παρελθόντος και την σύνδεση των νεωτέρων γενεών με αυτήν.

Το ρόπτρο χτυπάει στην κάθε πόρτα. Δεν υπάρχει κανείς που να μην ακούει τα επίμονα χτυπήματα. Κανείς να μην κρύψει στη γη το χάρισμα που του έδωσε ο Θεός, για να εργαστεί για τους άλλους. Η συμβολή του καθενός από εμάς, ανάλογα , με αυτό που μπορεί ο καθένας να προσφέρει στον τόπο του, είναι απαραίτητη και κανείς δεν μπορεί να λείψει, χωρίς να βλάψει με την απουσία του, τη γενική προσπάθεια.

Είναι πρώτιστο καθήκον να είμαστε παρόντες , ενωμένοι για την δικαιοσύνη και την ελευθερία.