Οι γέροι δε φοβούνται το θάνατο!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

       Οι γέροι έχουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα έναντι των άλλων: δε φοβούνται το θάνατο! Οι γέροι δεν σκέφτονται καθόλου το θάνατο. Ως να μην πρόκειται να πεθάνουν και μάλιστα πολύ σύντομα. Χαίρονται τη ζωή τους, ως να ζούνε στη χώρα των αθανάτων!
      Τα γεράματα είναι η πιο ευτυχισμένη περίοδος της ζωής του ανθρώπου, αν εξαιρέσουμε τους πόνους από τη φθορά του σώματος. Οι γέροι είναι οι μόνοι ευτυχισμένοι ανάμεσα στους άλλους, που ως δούλοι του φόβου του θανάτου, πορεύονται σκυθρωποί, δυστυχισμένοι, αξιολύπητοι. Η σκέψη ότι θα χάσουν τις περιουσίες τους, τις ηδονές τους, τις δόξες του, ότι τους περιμένουν τα γηρατειά κι ο θάνατος  δεν τους αφήνει να χαρούν. Οι γέροι είναι ελεύθεροι κι από το φόβο των γηρατειών που βασανίζει τις άλλες ηλικίες, ιδίως το γυναικείο πληθυσμό.
      Το αγωνιώδες ερώτημα, πού πηγαίνουμε μετά το θάνατο, απασχολεί όλους τους ανθρώπους, εκτός από τους γέρους, που πλησιάζουν το θάνατο. Είναι οι μόνοι που δεν βασανίζονται με παρόμοια ερωτήματα.
      Μια απάντηση για το παράδοξο αυτό είναι η εμπειρία από το σκάψιμο. Αν σου έτυχε να σκάψεις έναν κήπο, θυμήσου πώς έγινε και αναλογικά θα καταλάβεις , γιατί οι γέροι δεν σκέφτονται το θάνατο.
       Μια φορά ήθελα να σκάψω έναν κήπο.  Άρχισα να τον σκάβω κι ύστερα από δυο μέρες εγκατέλειψα το σκάψιμο με μια φουσκάλα στο κάθε χέρι μου. Η αιτία είναι ότι πως όταν έπιασα την τσάπα στα χέρια μου, είχα μπροστά μου ολόκληρο τον κήπο, μισό στρέμμα περίπου, ως να ήταν δυνατόν να σκάψω μισό στρέμμα σε μια μέρα.
       Έτσι είναι κι η ζωή για τους νέους. Έχουν μεγάλες προσδοκίες. Περιμένουν να ζήσουν τριάντα χιλιάδες μέρες μαζί. Η ζωή του ανθρώπου είναι γύρω στις τριάντα χιλιάδες μέρες. Κανένας δεν έζησε τριάντα χιλιάδες μέρες μαζί. Οι γέροι δε σκέφτονται έτσι, γι΄ αυτό δε βλέπουν μπροστά τους το θάνατο. Οι γέροι ζούν τη ζωή τους έως το βράδυ. Για την άλλη μέρα έχει ο Θεός! Ζουν ήσυχα τη ζωή τους μέχρι το βράδυ.
       |Γνώρισα κάποτε έναν ερημίτη φιλόσοφο. Μου έλεγε πως η ζωή του είναι μια στιγμή. Μια μέρα έγραψα τα λόγια του στο σημειωματάριό μου. " |Για μένα η ζωή μου" , είπε, " είναι κάθε στιγμή. Σε κάθε στιγμή που ζεις υπάρχουν δύο πράγματα τουλάχιστον: υπάρχεις εσύ και υπάρχει ο Θεός. Και υπάρχει ό,τι σου φέρνει ο Θεός. Για μένα ό,τι σου φέρνει ο Θεό είναι μυστικό. Και πρέπει να το δεις όσο μπορείς με αγάπη και σεβασμό και με ευχαρίστηση (ευγνωμοσύνη). Αυτό είναι όλο. Δεν έχω άλλο πρόγραμμα".
      "Θα περιμένεις την κάθε στιγμή να ανοίγει σαν λουλούδι και θα το βλέπεις με αγάπη. (Ως κάτι μοναδικό).Όταν βλέπεις τα πράγματα έτσι, δεν βλέπω πως θα βρεις προβλήματα και αμφιβολίες για πράγματα. Δεν κυνηγάς πράγματα, αλλά ό,τι βρεις μπροστά σου θα το δεις με εκτίμηση και με ευγνωμοσύνη".
       Αυτό λέει κι η προσευχή του "πάτερ ημών". Παρακαλούμε το Θεό να μας δώσει τη ζωή της σημερινής μέρας, τον άρτον τον επιούσιον. Είναι αρκετή, λέει ο Απόστολος Παύλος, η κακία της σημερινής μέρας, ώστε να μη φέρνουμε κακία από τις άλλες μέρες.
      Τα λόγια του ερημίτη φίλου μου ,"αυτό που σου φέρνει ο Θεός είναι μυστικό" δε σημαίνουν ότι αυτό που μας φέρνει ο Θεός είναι απόκρυφο. Η λέξη "μυστικό" δεν έχει την έννοια του "κρυφού". Μυστικό, σύμφωνα με την Εκκλησία μας,  είναι αυτό που μεταδίδεται από την προσωπική εμπειρία. Με αυτήν την έννοια η Ορθοδοξία είναι εμπειρική επιστήμη, που θεραπεύει με τη χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, τις ψυχές και τα σώματα από τις ασθένειες που μας βασανίζουν.
      Οι γέροι δε φοβούνται το θάνατο. Ο λαός λέει, πως ο Θεός δίνει δύναμη. Οι γιατροί γνωρίζουν από την εμπειρία τους, πως οι γέροι πεθαίνουν ήρεμα. Η γιαγιά μου Βασιλική, περίμενε να έρθουν όλοι οι κοντινοί συγγενείς της, να τους αποχαιρετήσει και μετά πέθανε. Ακόμα δεν ήρθε η Βαγγελίτσα, η εγγονή της από τη Λάρισα, ρωτούσε και περέτεινε τη στιγμή του θανάτου της μέχρι να ρθει να τη χαιρετήσει.
      Με πόση ουράνια γαλήνη περιγράφει η Αγία Γραφή το θάνατο των πατριαρχών! Παραθέτω στο πρωτότυπο και σε μετάφραση, ένα απόσπασμα από το πρώτο βιβλίο των Μακκαβαίων,για να το χαρείς, ευγενικέ αναγνώστη μου, και για να το παραβάλεις με τις σημερινές μέρες, που ο κόσμος έχασε την εμπιστοσύνη του προς το δίκαιο:
       " Και ήγγισαν αι ημέραι του Ματταθίου αποθανείν, και είπε τοις υιοίς αυτού: νυν εστηρίχθη υπερηφανία και ελεγμός και καιρός καταστροφής και οργή θυμού. και νυν, τέκνα, ζηλώσατε τω νόμω και δότε τας ψυχάς υμών υπέρ διαθήκης πατέρων ημών. ...ότι πάντες οι ελπίζοντες επ΄ αυτόν ουκ  ασθενήσουσι και από λόγων ανδρός αμαρτωλού μη φοβηθήτε, ότι η δόξα αυτού εις κοπρίαν και εις σκώληκας. σήμερον επαρθήσεται και αύριον ου μη ευρεθή, ότι επέστρεψεν εις τον χουν αυτού, και ο διαλογισμός αυτού απώλετο .και υμείς, τέκνα, ισχύσατε και ανδρίζεσθε εν τω νόμω, ότι εν αυτώ δοξασθήσεσθε.....και ευλόγησεν αυτούς και προσετέθη προς τους πατέρας αυτού".
        (Όταν επλησίασαν αι ημέραι της εκδημίας του Ματταθίου, είπε προς τα παιδιά του. "σήμερον κυριαρχεί η αυθάδεια και η αλαζονεία. Είναι καιρός καταστροφής και μεγάλης οργής. Τώρα, λοιπόν, τέκνα μου, αναπτύξατε και θερμάνατε μέσα σας τον ζήλον διά τον νόμον του Θεού. Θυσιάσατε και την ζωήν σας υπέρ της διαθήκης, η οποία έγινε μεταξύ του Θεού και των πατέρων μας. .....
      "Μη φοβηθήτε λοιπόν  τας απειλάς αμαρτωλού ανθρώπου, διότι η δύναμίς του και το μεγαλείο του θα μεταβληθή εις κοπρίαν και σκώληκας.  Σήμερον υψώνεται και αύριον δεν θα ευρεθή ούτε ο τόπος, εις τον οποίον έζησε. Διότι το σώμα του θα επιστρέψει χώμα εις το χώμα και τα επινοήματα της πονηράς καρδίας του δεν θα πραγματοποιηθούν.
       "Σεις όμως, παιδιά μου, πάρετε θάρρος, αναδειχθήτε γενναίοι, υπερασπιζόμενοι τον νόμον του Θεού, διότι δια του Θεού θα αποκτήσετε δόξαν.....Έπειτα από τα λόγια αυτά τους ευλόγησε ο Ματταθίας και εξεδήμησε και προστέθηκε στους προγόνους του).