"Θεός με ξέρει"

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

         Άκουσα μια φορά τον Θ.   να λέει, πως ο Θεός τον γνωρίζει και έχει μια θέση γι΄ αυτόν εκεί πάνω, και μου άρεσαν τα λόγια του. Θεώρησα ότι είναι ταπεινός άνθρωπος.


         Αν είναι ταπεινό, το να θέλουμε να μας ξέρουν, γιατί είναι ενοχλητικό, το να μιλάει κανείς για τον εαυτό του; Ο Θουκυδίδης λέει, πως κανείς δεν ακούει ευχαρίστως κάποιον που μιλάει για τον εαυτό του.

        Νομίζω ότι πρέπει να δούμε γιατί θέλει κανείς να τον ξέρουν οι άλλοι. Ποια είναι η πρόθεσή του.


        Ξενιτιά δεν είναι να μην ξέρεις τον ξένο τόπο και τους ανθρώπους του. Ξενιτιά είναι να μην σε ξέρει ο ξένος τόπος κι οι άνθρωποι που τον κατοικούν.

          Μαζοχιστής είμαι να θέλω να ζω την πίκρα της ξενιτιάς; Άρα καλά κάνω και θέλω να με ξέρουν οι άλλοι παρά να τους ξέρω εγώ.
Αυτή τη γνώμη έχουν όλοι όσοι αγαπούν την αυτοβιογραφική γραφή. Ο Καβάφης έλεγε, "το θέμα μου είναι ο εαυτός μου". Το ίδιο κι ο Χέρμαν Μέλβιλ, ο συγγραφέας του Μόμπι Ντικ και του ΄|Ασπροφόρη (το καλύτερό του) κ.α.

          Ο Τζεφιρέλι αρχίζει την αυτοβιογραφία του με αυτά τα λόγια: "Πιστεύω στο Θεό". Και στη συνέχεια απαριθμεί τις φορές που τον έσωσε ο Θεός από βέβαιο θάνατο. Μέχρι απ΄ το εκτελεστικό τον έσωσε την τελευταία στιγμή, όπως και το Ντοστογιέφσκι.

         Θα μου πείτε , άλλους δεν τους έσωσε. Στη θέση αυτού που σώζεται δεν σκέφτεσαι ετσι.