Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
"Τα εντολάς σου ουκ επελαθόμην"
(Τις εντολές σου δεν τις λησμόνησα)
Νεκρώσιμη ακολουθία
Το φως του Χριστού διαλύει τις ψευδαισθήσεις. Ο μόνος χώρος στον οποίο δεν ισχύουν διακρίσεις είναι η Εκκλησία. Στο Χριστό δεν υπάρχει άρρεν ή θήλυ, βασιλεύς ή στρατιώτης, πλούσιος ή πένης , δίκαιος ή αμαρτωλός.
Αν ήμουν νέος κι η γυναίκα μου είχε κάποιο αξίωμα, ενώ εγώ ήμουν ένας απλός άνθρωπος, θα πηγαίναμε όσο μπορούσαμε συχνότερα στην εκκλησία. Γιατί μόνο εκεί θα νιώθαμε ίσοι.Με εξαίρεση τις δοξολογίες, στις οποίες οι διακρίσεις εισχώρησαν και στην εκκλησία.
Η Θεία Λειτουργία τελειώνει με αυτά τα δυο τροπάρια: "Είδομεν το φως το αληθινόν, ελάβομεν πνεύμα επουράνιον." Και "Είη το Όνομα Κυρίου ευλογημένον από του νυν και έως του αιώνος." Πώς ερμηνεύουμε τα λόγια αυτά και τί σχέση έχουν μεταξύ τους αυτά τα δύο τροπάρια;
Το φως είναι το σύμβολο του ανθρώπου ο οποίος, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, δε ζει αυτός, αλλά ζει μέσα του ο Ιησούς Χριστός. Ο Κύριος είπε, εγώ είμαι το φως και η αλήθεια και η ζωή. Αυτός που ακολουθεί τον Ιησού δεν θα πορευτεί στο σκοτάδι.
Η παντοτινή ευλογία του Ονόματος του Ιησού Χριστού είναι ο καρπός της παρουσίας του Κυρίου μέσα στο νου και στην καρδιά του ανθρώπου. Όταν αγαπάμε έχουμε στη μνήμη και στα χείλη μας το όνομα του αγαπημένου μας προσώπου. Αυτό σημαίνει το τροπάριο με το οποίο ευχόμαστε να είναι ευλογημένο του Όνομα του Κυρίου κάθε στιγμή, σαν να είναι όλος ο χρόνος κι όλος ο χώρος αιώνια παρών.
Πράγματι το τέλος της Θείας Λειτουργίας συμπίπτει με την εμπειρία του αιώνιου, την οποία γευόμαστε όσοι μετέχουμε σ΄ αυτήν τις Κυριακές και τις γιορτές, όταν τελείται η Θεία Λειτουργία στους ιερούς ναούς της πατρίδας μας. Είναι η κορύφωση της χαράς που πλημμυρίζει την καρδιά μας από τα άγια μυστήρια στα οποία συμμετέχουμε κατά τις ιερές ακολουθίες της Εκκλησίας μας.
Θα περάσει λίγη ώρα όσο να συνδεθούμε ξανά με την καθημερινή τριβή. Κι όταν η σύνδεσή μας συντελεστεί δεν θα είναι όπως πριν. Είμαστε τώρα με καινούρια διάθεση, σαν να αρχίζουμε απ΄ την αρχή τα ίδια συνηθισμένα πράγματα. Η ευλογία της Εκκλησίας παραμένει αν και δεν το νιώθουμε επειδή η προσοχή διασκορπίζεται από τους περισπασμούς της ζωής στη σύγχρονη πόλη.
Μιλώντας για τους περισπασμούς στη σύγχρονη πόλη, ένας Αμερικανός χιουμορίστας ποιητής έγραψε το ποίημά του, Δώδεκα τρόποι να σκοτώσεις έναν άνθρωπο, στο οποίο αφού περιγράψει με τη σειρά όλους τους τρόπους τον ένα μετά τον άλλο, καταλήγει στον πιο σίγουρο, τον πιο αποτελεσματικό τρόπο, που είναι να αφήσεις έναν άνθρωπο να ζει σε μια σύγχρονη πόλη!
Σε μια σύγχρονη πόλη, που με τρόπο σίγουρο κι αποτελεσματικό μας σκοτώνει, πως θα κρατήσουμε την αίσθηση της παρουσίας του Κυρίου; Πώς θα διατηρήσουμε στη μνήμη μας και στην καρδιά μας το ευλογημένο Του Όνομα;
Μεγάλες πόλεις υπήρχαν επίσης στην αρχαιότητα. Η αρχαία Νινευή είχε εξακόσιες χιλιάδες κατοίκους. Ο προφήτης Ιωνάς στάλθηκε απ΄ το Θεό στους Νινευίτες που είχαν λησμονήσει το Θεό, να τους προειδοποιήσει πως η πόλη τους θα καταστραφεί αν συνεχίσουν να λησμονούν το Θεό. Οι Νινευίτες άκουσαν την προειδοποίηση και μετενόησαν για τη στάση τους νηστεύοντες όλοι τους, ακόμα και τα ζώα! Έτσι σώθηκε η αρχαία Νινευή από την ολοκληρωτική καταστροφή, που την απειλούσε η λήθη του Θεού.
Ποιο ήταν άραγε το περιεχόμενο της νηστείας των κατοίκων της αρχαίας Νινευή; Οπωσδήποτε συνδεόταν με την μνήμη του Θεού. Πώς θα έχουμε κι εμείς σήμερα διαρκή μνήμη του Θεού; Εκτός από την νηστεία, υπάρχει κάτι άλλο που θα μπορούσε να μας συνδέσει με την μνήμη του Ονόματος του Θεού;
Το Ευαγγέλιο λέει, όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί είναι και η καρδιά σας. Ή όπου βρίσκεται το ψοφίμι, εκεί συγκεντρώνονται κι οι αετοί. Η σημερινή νηστεία, εκτός από την αποφυγή των φαγητών που ορίζει η Εκκλησία, είναι κι η συγκέντρωση της καρδιάς μας στον αληθινό θησαυρό του ανθρώπου, τον Ιησού Χριστό.
Μόνη η συγκέντρωση της προσοχής στο Όνομα του Ιησού διαλύει τις ψευδαισθήσεις μας. Όταν ο νους μας κι η καρδιά μας είναι στον Ιησού, όλα αποκτούν δευτερεύουσα σημασία.
Όταν συναντήσουμε κάποιον ήσυχο άνθρωπο, που το πρόσωπό του λάμπει κι η καρδιά μας γαληνεύει στην αίσθηση της παρουσίας του, νιώθουμε ότι οι στενοχώριες μας κι όλα αυτά τα πράγματα που μας βασανίζουν δεν είναι τόσο σημαντικά.Φαντάζομαι ότι αν ερχόταν ο Κύριος σε κάποιον από μας, τα προβλήματα της ζωής του δεν θα είχαν σημασία. Ούτε καν θα μιλούσε γι΄ αυτά.
Οι μοναχοί έχουν έναν κανόνα. Να μη μιλούν ποτέ χωρίς να ερωτηθούν. Αυτό το κάνουν γιατί στο πρόσωπο του κάθε επισκέπτη προσκυνητή βλέπουν τον Ίδιο τον Ιησού Χριστό. Έτσι δεν μιλούν παρά μόνον αν τους ρωτήσεις και ποτέ δεν μιλούν για τον εαυτό τους. Είναι τόση η χαρά που τους δίνει η αίσθηση της παρουσίας του Ιησού στα πρόσωπα των ανθρώπων.
Στην δική μας εποχή, στην πνευματική σύγχυση που επικρατεί, η στάση αυτή είναι εντελώς ακατανόητη. Θα φορτώναμε τον καθένα με τις φλυαρίες του ασυνειδήτου μας, αρκεί να είχαμε την απαντοχή ότι θα ωφεληθούμε από αυτόν.
Πρέπει να καταβάλουμε προσπάθεια να έχουμε την προσοχή μας στο Όνομα του Ιησού.
Παλιά ο κόσμος , ανέφερε το Όνομα του Ιησού σε κάθε περίπτωση. Οι Ρώσοι λένε μια σχετική παροιμία: Νε μπόγα, νε πιρόγα, δηλαδή χωρίς το Όνομα του Θεού, ούτε ένα βήμα έξω απ΄ το κατώφλι. Έτσι όλη η μέρα τους συνδεόταν με τη μνήμη του Θεού.
Το φως του Χριστού διαλύει τις ψευδαισθήσεις!
"Τα εντολάς σου ουκ επελαθόμην"
(Τις εντολές σου δεν τις λησμόνησα)
Νεκρώσιμη ακολουθία
Το φως του Χριστού διαλύει τις ψευδαισθήσεις. Ο μόνος χώρος στον οποίο δεν ισχύουν διακρίσεις είναι η Εκκλησία. Στο Χριστό δεν υπάρχει άρρεν ή θήλυ, βασιλεύς ή στρατιώτης, πλούσιος ή πένης , δίκαιος ή αμαρτωλός.
Αν ήμουν νέος κι η γυναίκα μου είχε κάποιο αξίωμα, ενώ εγώ ήμουν ένας απλός άνθρωπος, θα πηγαίναμε όσο μπορούσαμε συχνότερα στην εκκλησία. Γιατί μόνο εκεί θα νιώθαμε ίσοι.Με εξαίρεση τις δοξολογίες, στις οποίες οι διακρίσεις εισχώρησαν και στην εκκλησία.
Η Θεία Λειτουργία τελειώνει με αυτά τα δυο τροπάρια: "Είδομεν το φως το αληθινόν, ελάβομεν πνεύμα επουράνιον." Και "Είη το Όνομα Κυρίου ευλογημένον από του νυν και έως του αιώνος." Πώς ερμηνεύουμε τα λόγια αυτά και τί σχέση έχουν μεταξύ τους αυτά τα δύο τροπάρια;
Το φως είναι το σύμβολο του ανθρώπου ο οποίος, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, δε ζει αυτός, αλλά ζει μέσα του ο Ιησούς Χριστός. Ο Κύριος είπε, εγώ είμαι το φως και η αλήθεια και η ζωή. Αυτός που ακολουθεί τον Ιησού δεν θα πορευτεί στο σκοτάδι.
Η παντοτινή ευλογία του Ονόματος του Ιησού Χριστού είναι ο καρπός της παρουσίας του Κυρίου μέσα στο νου και στην καρδιά του ανθρώπου. Όταν αγαπάμε έχουμε στη μνήμη και στα χείλη μας το όνομα του αγαπημένου μας προσώπου. Αυτό σημαίνει το τροπάριο με το οποίο ευχόμαστε να είναι ευλογημένο του Όνομα του Κυρίου κάθε στιγμή, σαν να είναι όλος ο χρόνος κι όλος ο χώρος αιώνια παρών.
Πράγματι το τέλος της Θείας Λειτουργίας συμπίπτει με την εμπειρία του αιώνιου, την οποία γευόμαστε όσοι μετέχουμε σ΄ αυτήν τις Κυριακές και τις γιορτές, όταν τελείται η Θεία Λειτουργία στους ιερούς ναούς της πατρίδας μας. Είναι η κορύφωση της χαράς που πλημμυρίζει την καρδιά μας από τα άγια μυστήρια στα οποία συμμετέχουμε κατά τις ιερές ακολουθίες της Εκκλησίας μας.
Θα περάσει λίγη ώρα όσο να συνδεθούμε ξανά με την καθημερινή τριβή. Κι όταν η σύνδεσή μας συντελεστεί δεν θα είναι όπως πριν. Είμαστε τώρα με καινούρια διάθεση, σαν να αρχίζουμε απ΄ την αρχή τα ίδια συνηθισμένα πράγματα. Η ευλογία της Εκκλησίας παραμένει αν και δεν το νιώθουμε επειδή η προσοχή διασκορπίζεται από τους περισπασμούς της ζωής στη σύγχρονη πόλη.
Μιλώντας για τους περισπασμούς στη σύγχρονη πόλη, ένας Αμερικανός χιουμορίστας ποιητής έγραψε το ποίημά του, Δώδεκα τρόποι να σκοτώσεις έναν άνθρωπο, στο οποίο αφού περιγράψει με τη σειρά όλους τους τρόπους τον ένα μετά τον άλλο, καταλήγει στον πιο σίγουρο, τον πιο αποτελεσματικό τρόπο, που είναι να αφήσεις έναν άνθρωπο να ζει σε μια σύγχρονη πόλη!
Σε μια σύγχρονη πόλη, που με τρόπο σίγουρο κι αποτελεσματικό μας σκοτώνει, πως θα κρατήσουμε την αίσθηση της παρουσίας του Κυρίου; Πώς θα διατηρήσουμε στη μνήμη μας και στην καρδιά μας το ευλογημένο Του Όνομα;
Μεγάλες πόλεις υπήρχαν επίσης στην αρχαιότητα. Η αρχαία Νινευή είχε εξακόσιες χιλιάδες κατοίκους. Ο προφήτης Ιωνάς στάλθηκε απ΄ το Θεό στους Νινευίτες που είχαν λησμονήσει το Θεό, να τους προειδοποιήσει πως η πόλη τους θα καταστραφεί αν συνεχίσουν να λησμονούν το Θεό. Οι Νινευίτες άκουσαν την προειδοποίηση και μετενόησαν για τη στάση τους νηστεύοντες όλοι τους, ακόμα και τα ζώα! Έτσι σώθηκε η αρχαία Νινευή από την ολοκληρωτική καταστροφή, που την απειλούσε η λήθη του Θεού.
Ποιο ήταν άραγε το περιεχόμενο της νηστείας των κατοίκων της αρχαίας Νινευή; Οπωσδήποτε συνδεόταν με την μνήμη του Θεού. Πώς θα έχουμε κι εμείς σήμερα διαρκή μνήμη του Θεού; Εκτός από την νηστεία, υπάρχει κάτι άλλο που θα μπορούσε να μας συνδέσει με την μνήμη του Ονόματος του Θεού;
Το Ευαγγέλιο λέει, όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί είναι και η καρδιά σας. Ή όπου βρίσκεται το ψοφίμι, εκεί συγκεντρώνονται κι οι αετοί. Η σημερινή νηστεία, εκτός από την αποφυγή των φαγητών που ορίζει η Εκκλησία, είναι κι η συγκέντρωση της καρδιάς μας στον αληθινό θησαυρό του ανθρώπου, τον Ιησού Χριστό.
Μόνη η συγκέντρωση της προσοχής στο Όνομα του Ιησού διαλύει τις ψευδαισθήσεις μας. Όταν ο νους μας κι η καρδιά μας είναι στον Ιησού, όλα αποκτούν δευτερεύουσα σημασία.
Όταν συναντήσουμε κάποιον ήσυχο άνθρωπο, που το πρόσωπό του λάμπει κι η καρδιά μας γαληνεύει στην αίσθηση της παρουσίας του, νιώθουμε ότι οι στενοχώριες μας κι όλα αυτά τα πράγματα που μας βασανίζουν δεν είναι τόσο σημαντικά.Φαντάζομαι ότι αν ερχόταν ο Κύριος σε κάποιον από μας, τα προβλήματα της ζωής του δεν θα είχαν σημασία. Ούτε καν θα μιλούσε γι΄ αυτά.
Οι μοναχοί έχουν έναν κανόνα. Να μη μιλούν ποτέ χωρίς να ερωτηθούν. Αυτό το κάνουν γιατί στο πρόσωπο του κάθε επισκέπτη προσκυνητή βλέπουν τον Ίδιο τον Ιησού Χριστό. Έτσι δεν μιλούν παρά μόνον αν τους ρωτήσεις και ποτέ δεν μιλούν για τον εαυτό τους. Είναι τόση η χαρά που τους δίνει η αίσθηση της παρουσίας του Ιησού στα πρόσωπα των ανθρώπων.
Στην δική μας εποχή, στην πνευματική σύγχυση που επικρατεί, η στάση αυτή είναι εντελώς ακατανόητη. Θα φορτώναμε τον καθένα με τις φλυαρίες του ασυνειδήτου μας, αρκεί να είχαμε την απαντοχή ότι θα ωφεληθούμε από αυτόν.
Πρέπει να καταβάλουμε προσπάθεια να έχουμε την προσοχή μας στο Όνομα του Ιησού.
Παλιά ο κόσμος , ανέφερε το Όνομα του Ιησού σε κάθε περίπτωση. Οι Ρώσοι λένε μια σχετική παροιμία: Νε μπόγα, νε πιρόγα, δηλαδή χωρίς το Όνομα του Θεού, ούτε ένα βήμα έξω απ΄ το κατώφλι. Έτσι όλη η μέρα τους συνδεόταν με τη μνήμη του Θεού.
Το φως του Χριστού διαλύει τις ψευδαισθήσεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου