Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Η μεγαλύτερη ανακάλυψη στη ζωή του ανθρώπου είναι η ανακάλυψη ότι είναι αμαρτωλός. Γνωρίζοντας την αμαρτωλότητά μας οδηγούμαστε στη μετάνοια. Η ψυχή μας νιώθει τις αμαρτίες μας σαν ξένο σώμα και θέλει να τις αποβάλει. Δεν ησυχάζει αν δεν ελευθερωθεί από το βάρος των αμαρτιών της. Η ψυχή του ανθρώπου είναι ευαίσθητη σαν κόρη οφθαλμού.
Η ομολογία ότι υπήρξαμε αμαρτωλοί, ότι είμαστε χαμένοι μέχρι να βρούμε την οδό δια της μετανοίας τοποθετείται σοφά από την Εκκλησία μας στην τελευταία στιγμή του ανθρώπου, όταν αποχωρίζεται τους δικούς του και θα ήθελε να τους αφήσει την πιο πολύτιμη πνευματική του παρακαταθήκη από το μεγαλύτερο μάθημα που του δίδαξε η ζωή του επί της γης.
Οι νεκροί την ώρα της νεκρώσιμης ακολουθίας, όταν δέχονται τον τελευταίο ασπασμό των προσφιλών τους προσώπων ομολογούν ότι ξόδεψαν τη ζωή τους στα χαμένα, αλλά βρήκαν την οδό δια της μετανοίας. Ήταν χαμένοι και βρήκαν την οδό που τους έβγαλε από την απώλεια της ψυχής τους, όπως βγαίνει κανείς μέσα από μια φυλακή.
Οι νεκροί στον ύστατο λόγο τους προς τους ζώντες αφήνουν σαν πνευματική παρακαταθήκη αυτά τα λόγια: Εύρον καγώ την οδόν δια της μετανοίας. Τα λόγια αυτά σημαίνουν πως όσο να βρουν ποιο πράγμα άξιζε στη ζωή τους ξόδεψαν όλα τα χρόνια της ζωής τους κυνηγώντας μάταια πράγματα.
Για ποια πράγματα ,λοιπόν, μετανοούν οι νεκροί, όσοι μετανοούν; Τα λόγια αυτά η Εκκλησία μας τα λέγει για τους μετανοημένους. Τα λόγια αυτά δεν τα λένε οι αμετανόητοι , οι οποίοι δεν βρήκαν ποτέ την οδό δια της μετανοίας . Για ποια πράγματα θα πρεπε τουλάχιστον να μετανοούν; Κατά το πνεύμα Ευαγγελίου μόνο η μετάνοια σώζει τον άνθρωπο, η μετάνοια για τις αμαρτίες μας και η αίτηση συγχώρεσης. Αυτός είναι ο λόγος που όλοι εύχονται στους οικείους ο Θεός να συγχωρήσει τον άνθρωπό τους που εγκατέλειψε τον μάταιο και πονηρό αυτόν κόσμο και προστέθηκε στους πατέρες του.
Κατά την χριστιανική διδασκαλία ο αμαρτάνων μισεί την εαυτού ψυχήν. Ο αμετανόητος μισεί την ψυχή του και δεν νιώθει αγάπη για το Δημιουργό του. Δε νιώθει τη χαρά που νιώθει εκείνος που αγαπάει το Θεό, τη χαρά ότι ο Θεός τον γνωρίζει.
Ποιος θα βγάλει αυτόν που δεν θέλει να ελευθερωθεί απ΄ τη φυλακή του , σ΄ αυτόν ή στον άλλο κόσμο;
Η μεγαλύτερη ανακάλυψη στη ζωή του ανθρώπου είναι η ανακάλυψη ότι είναι αμαρτωλός. Γνωρίζοντας την αμαρτωλότητά μας οδηγούμαστε στη μετάνοια. Η ψυχή μας νιώθει τις αμαρτίες μας σαν ξένο σώμα και θέλει να τις αποβάλει. Δεν ησυχάζει αν δεν ελευθερωθεί από το βάρος των αμαρτιών της. Η ψυχή του ανθρώπου είναι ευαίσθητη σαν κόρη οφθαλμού.
Η ομολογία ότι υπήρξαμε αμαρτωλοί, ότι είμαστε χαμένοι μέχρι να βρούμε την οδό δια της μετανοίας τοποθετείται σοφά από την Εκκλησία μας στην τελευταία στιγμή του ανθρώπου, όταν αποχωρίζεται τους δικούς του και θα ήθελε να τους αφήσει την πιο πολύτιμη πνευματική του παρακαταθήκη από το μεγαλύτερο μάθημα που του δίδαξε η ζωή του επί της γης.
Οι νεκροί την ώρα της νεκρώσιμης ακολουθίας, όταν δέχονται τον τελευταίο ασπασμό των προσφιλών τους προσώπων ομολογούν ότι ξόδεψαν τη ζωή τους στα χαμένα, αλλά βρήκαν την οδό δια της μετανοίας. Ήταν χαμένοι και βρήκαν την οδό που τους έβγαλε από την απώλεια της ψυχής τους, όπως βγαίνει κανείς μέσα από μια φυλακή.
Οι νεκροί στον ύστατο λόγο τους προς τους ζώντες αφήνουν σαν πνευματική παρακαταθήκη αυτά τα λόγια: Εύρον καγώ την οδόν δια της μετανοίας. Τα λόγια αυτά σημαίνουν πως όσο να βρουν ποιο πράγμα άξιζε στη ζωή τους ξόδεψαν όλα τα χρόνια της ζωής τους κυνηγώντας μάταια πράγματα.
Για ποια πράγματα ,λοιπόν, μετανοούν οι νεκροί, όσοι μετανοούν; Τα λόγια αυτά η Εκκλησία μας τα λέγει για τους μετανοημένους. Τα λόγια αυτά δεν τα λένε οι αμετανόητοι , οι οποίοι δεν βρήκαν ποτέ την οδό δια της μετανοίας . Για ποια πράγματα θα πρεπε τουλάχιστον να μετανοούν; Κατά το πνεύμα Ευαγγελίου μόνο η μετάνοια σώζει τον άνθρωπο, η μετάνοια για τις αμαρτίες μας και η αίτηση συγχώρεσης. Αυτός είναι ο λόγος που όλοι εύχονται στους οικείους ο Θεός να συγχωρήσει τον άνθρωπό τους που εγκατέλειψε τον μάταιο και πονηρό αυτόν κόσμο και προστέθηκε στους πατέρες του.
Κατά την χριστιανική διδασκαλία ο αμαρτάνων μισεί την εαυτού ψυχήν. Ο αμετανόητος μισεί την ψυχή του και δεν νιώθει αγάπη για το Δημιουργό του. Δε νιώθει τη χαρά που νιώθει εκείνος που αγαπάει το Θεό, τη χαρά ότι ο Θεός τον γνωρίζει.
Ποιος θα βγάλει αυτόν που δεν θέλει να ελευθερωθεί απ΄ τη φυλακή του , σ΄ αυτόν ή στον άλλο κόσμο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου