Ένας ιερέας μεταξύ μας

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου 

                      “Αλλ’  εκκαθάρωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού

                            και ειλικρινώς δεηθώμεν αυτώ”

                                                               Τροπάριον Μεγάλης Πέμπτης

     Ένας ιερέας μεταξύ μας είναι πρόκληση.  Ή θα πάρουμε θέση υπέρ αυτού ή εναντίον. Κανένας δεν μπορεί να μείνει αδιάφορος. Όλοι κρίνουν τους ιερείς. Για να γίνεις ιερέας πρέπει να  αντέχεις να σε κρίνουν οι πάντες.   

      Δεν βλέπουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο τον ιερέα. Καθένας τον βλέπει με τον δικό του τρόπο. Ούτε όλοι βλέπουμε τα ίδια πράγματα σ΄ αυτόν. Η παρουσία του ιερέα κάνει αισθητή την πίστη ή την έλλειψη της πίστης. Οι πιστοί υπό ορισμένες προϋποθέσεις  βλέπουμε στον ιερέα αυτό που ονομάζεται μυστική ιεροσύνη, ενώ οι μη πιστοί δεν βλέπουν στον ιερέα παρά μόνον  ένα συνηθισμένο άνθρωπο που ασκεί ένα ιδιαίτερο επάγγελμα.

     Η ιεροσύνη διακρίνεται σε φανερή και μυστική. Η φανερή είναι ορατή από τον καθένα που βλέπει στον ιερέα έναν συνηθισμένο άνθρωπο ο οποίος φοράει ράσα και ο οποίος είτε λύπη είναι είτε χαρά, αυτός ψάλλει γιατί αυτό είναι το επάγγελμά του.

     Η μυστική ιεροσύνη αντιθέτως δεν είναι ορατή από όλους, επειδή προϋποθέτει  ότι ο βλέπων έχει εμπειρία της εσωτερικής  παρατήρησης των ενεργειών του Αγίου Πνεύματος και την ανάλογη καρδιακή καθαρότητα.

     Η  μυστική ιεροσύνη είναι  φως για την Ορθοδοξία και δεισιδαιμονία ή υποκριτική για τους αιρετικούς (ορθολογιστές, σκεπτικιστές, νεωτεριστές κ.α.)!

     Στην Ορθόδοξη Παράδοση ο ιερέας βρίσκεται στο στάδιο του φωτισμού. Ο ιερέας για τους ορθοδόξους χριστιανούς είναι φως. Έχει τη χάρη του Θεού μέσα του η οποία  Θεία Χάρη τελεί τα μυστήρια της Εκκλησίας δι΄ αυτού.

     Όταν ο ιερέας στην ακολουθία της Σταύρωσης εκφωνεί “σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδασι την γην κρεμάσας”, τα λόγια αυτά δεν είναι μέρος μιας αναπαράστασης. Τα Άγια Πάθη δεν είναι παράσταση, για να προκαλέσει τα ανάλογα συναισθήματα, δεν λαμβάνουμε συναισθηματικά μέρος σ΄ αυτήν. Οι πιστοί δεν είναι θεατές, ούτε οι ιερείς είναι ηθοποιοί. Όταν ο ιερέας εκφωνεί "σήμερον κρεμάται επί ξύλου" αυτή είναι η πραγματικότητα ως μυστήριο. Μια φορά ζήτησε κάποιος από κάποιον ιερέα να του δείξει το Θεό κι ο ιερέας του απάντησε: Δείξε μου εσύ τον άνθρωπο. Μήπως ο άνθρωπος δεν είναι ένα μυστήριο;   

     Οι ορθολογιστές δεν δέχονται τα μυστήρια.  Θεωρούν την ιεροσύνη μια υποκριτική τέχνη και τον ιερέα έναν καλό ηθοποιό. Για τους ορθολογιστές και τους νεωτεριστές,  η ιεροσύνη είναι υποκριτική τέχνη και  για τους σκεπτικιστές και τους άθεους δεισιδαιμονία. Ορθολογιστές,  νεωτεριστές, σκεπτικιστές, άθεοι κ.ά. είναι θύματα της εξέλιξης της επιστήμης.

     Είθε να θεραπευθούν από τον αθεϊσμό τους και να πιστέψουν στις ενέργειες της Θείας Χάρης. Αν και είναι δύσκολο να ταπεινωθούν  και να ασκηθούν στην εσωτερική παρατήρηση των ενεργειών του Αγίου Πνεύματος, Η άσκηση  στη λεγόμενη νηπτική θεωρία  οδηγεί στην πίστη μέσω της ίδιας της μυστικής προσωπικής εμπειρίας του ασκουμένου. 

      Η αρρώστια , κατά τον Γιουγκ, είναι αδυναμία θρησκευτικής συνειδητοποίησης.

Ο πνευματικός μου, κάθε φορά μου δίνει αυτή την συμβουλή: “Άφησε , παιδί μου, τη Χάρη να σ΄  επισκεφτεί” και μου συνιστά την Νοερά Προσευχή.

     Ως προς τα λόγια του Γιουγκ,  πράγματι, κατά την ψυχολογία τη λεγομένη του βάθους, η κατώτερη συνείδηση τείνει να γίνει ανώτερη κι όταν εμποδίζεται αυτοεκρριζώνεται.

       Η ψυχολογία αντιγράφει τα λόγια του Ευαγγελίου “Τω έχοντι δοθήσεται, τω μη έχοντι αρθήσεται απ΄ αυτού”.Με ανεξέλεγκτο ασυνείδητο κανείς δε ζει μακρά κι ευτυχισμένη ζωή!