"Εκείνοι που αναζητούν το Θεό έχουν το Θεό μέσα τους"

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

       "Η γη. Ένας κόσμος σαν ένα δέντρο αποκομμένο./Μια γενιά ξεριζωμένη./ Άνθρωποι δίχως προορισμό./Με τα σημάδια της καταστροφής επάνω τους."
        Ήσουν υπάκουος από φόβο. Και τώρα δεν είσαι υπάκουος με τη θέλησή σου, αλλά από φόβο.
Ο ελεύθερος άνθρωπος αυτοπεριορίζεται. Δεν περιορίζεται από φόβο. Ήσουν υπάκουος από φόβο
επειδή δε σ΄ αγάπησε κανείς όπως ήσουν. Τώρα κρίνεις τους άλλους, επειδή δεν τολμάς να κρίνεις τον εαυτό σου.  Δεν τολμάς να δεις τον εαυτό σου όπως είναι, επειδή δεν σ΄ αγαπάει κανείς όπως είσαι.
"Αν σ΄ αγαπήσει κάποιος όπως είσαι, ίσως τολμήσεις να δεις και συ τον εαυτό σου όπως είναι." (Ίγκμαρ Μπέργκμαν, φθινοπωρινή συμφωνία).
       Κρίνεις τους άλλους όταν έχεις δίκιο κι εκείνοι έχουν άδικο. Έχεις δίκιο, αλλά δεν έχεις έλεος. Δεν εποικοδομείς στο μόνο θεμέλιο που υπάρχει, στον Ιησού Χριστό. Oικοδομείς επάνω στο νόμο της ανταπόδοσης, " οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος". O οικοδομών επάνω στο νόμο οφείλει να εφαρμόζει τέλεια του νόμου, αλλά κανένας άνθρωπος δεν είναι αναμάρτητος εκτός απ΄ το Θεό. Εφαρμόζεις το νόμο στους άλλους, και στους δικούς σου δεν εφαρμόζεις το νόμο, αλλά το έλεος.
Γι΄ αυτό είσαι ψεύτης και υποκριτής. Ακόμα κι όταν έχεις δίκιο δεν αρκεί,επειδή δεν έχεις αγάπη και επειδή χρησιμοποιείς δύο μέτρα και δύο σταθμά. Δεν έχεις αγάπη επειδή φοβάσαι. Δεν τολμάς να δεις τον εαυτό σου όπως είναι επειδή δεν σ΄ αγάπησε κανείς όπως είσαι.
       "Ετοίμη η καρδία μου", λέει ο Δαβίδ. Είναι έτοιμη η καρδιά του να συναντήσει τον Κύριον. Εμείς πώς θα είμαστε έτοιμοι να συναντήσουμε τον Κύριον; Η καρδιά μας είναι κρύα σαν το χιόνι. Μάταια οι φλόγες του φωτός φωτίζουν την καρδιά μας. Χτυπούμε τις πόρτες εκείνες που δεν ανοίγουν. Ζητάμε και δεν μας δίνουν. Διότι πίσω από τις πόρτες υπάρχει μόνο ο θάνατος.
      "Αδελφοί, μη παισί γίνεσθε ταις φρεσίν, αλλά τη κακία νηπιάζετε, ταις δε φρεσίν τέλειοι γίνεσθε"
(Κορινθίους Α΄,14). Σ΄ εκείνους που δεν πιστεύουν , τα λόγια του Θεού θα είναι ακατανόητα. Όχι μόνο δεν κατανοούν τα λόγια του Θεού, αλλά ούτε θέλουν να τα ακούσουν. Αντίθετα εκείνοι που αναζητούν το Θεό, έχουν το Πνεύμα του Θεού μέσα τους.
   



 ΜΠΛΑΣ ΝΤΕ ΟΤΕΡΟ (ΙΣΠΑΝΙΑ)


                                                    Η ΓΗ


Ένας κόσμος σαν ένα δέντρο αποκομμένο.
Μια γενιά ξεριζωμένη.
Άνθρωποι δίχως προορισμό.
Με τα σημάδια της καταστροφής επάνω τους.


Να σπάζει το πέλαγος στο πέλαγος
σαν ένα απέραντο βογγητό.
Τα δέντρα σείοντας ο πράσινος αέρας.
Τ΄ αστέρια τρίζουν. Εγώ τ΄ ακούω.
Μόνο ο άνθρωπος είναι μόνος. Αν και έχει επίγνωση
είτε είναι ζωντανός είτε νεκρός. Νιώθει τη φυγή
-αυτό το ποτάμι του χρόνου έως το θάνατο-.
Θέλει να μείνει, ν΄ ακολουθεί ακολουθώντας,
να ανεβαίνει, ενάντια στο θάνατο, έως την αιωνιότητα.
Φοβάται να δει. Κλείνει τα μάτια
για να κοιμηθεί: το όνειρο των ζωντανών.


Αλλά ο θάνατος, μέσα του, βλέπει.
Αλλά ο θάνατος, μέσα του αγρυπνεί.
Αλλά ο θάνατος, μέσα του, σκοτώνει. 


Το πέλαγος -η θάλασσα- σαν ένα απέραντο βογγητό.
Τα δέντρα σείοντας ο πράσινος αέρας.
Το χιόνι φωτίζουν οι φλόγες του φωτός μάταια..


Μετάφραση: Μόσχος Εμμ. Λαγκουβάρδος