Γιατί αυτοκτονεί ένας κόσμος;

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν"

Ο ΚΥΡΙΟΣ

1. Γιατί αυτοκτονεί ένας κόσμος; Γιατί ακολουθεί αυτοκαταστροφικούς δρόμους; Οι γιατροί λένε ότι αυτός που αυτοκτονεί δεν είναι "καλά". Εννοείται ότι δεν είναι καλά όσον αφορά την ψυχή του. Η σύγχρονη ιατρική διατείνεται επίσης ότι στη σημερινή εποχή κανείς από ψυχική άποψη δεν είναι "καλά".

2. Αν πράγματι κανείς δεν είναι καλά, έχουν δίκιο εκείνοι που υποστηρίζουν ότι ο σημερινός κόσμος οδεύει προς την αυτοκτονία. Στην Αμερική υπήρξαν περιστατικά μαζικής αυτοκτονίας. Ενδεικτική είναι η αδιαφορία για την προστασία του αγέννητου παιδιού. 200.000 αγέννητα παιδιά το δευτερόλεπτο θανατώνονται σε όλο τον κόσμο.

3. Κλασικό παράδειγμα αυτοκτονίας ανθρώπου ο οποίος δεν ήταν καλά στην ψυχή του είναι η αυτοκτονία του Ιούδα μετά την προδοσία του. Ο Ιούδας είχε πωρωμένη ψυχή. Αν δεν ήταν η ψυχή του πωρωμένη αντί να αυτοκτονήσει θα μετανοούσε για την πράξη του και θα ζητούσε ταπεινά από τον Θεάνθρωπο που συγχώρησε τους σταυρωτές Του, να τον συγχωρήσει. Τον Ιούδα τον σκότωσε η υπερηφάνειά του.

4. Ο ληστής στο σταυρό πίστεψε στο Χριστό και ζήτησε να τον συγχωρήσει. Είναι ο πρώτος άνθρωπος που εισήλθε στη βασιλεία του Θεού. Στην Ορθοδοξία η επίγνωση της αμαρτωλότητας και η μετάνοια είναι η αρχή της πνευματικής ζωής και της θεραπείας της ψυχής από τα πάθη.

5. Κάποιος σύγχρονος Αμερικανός φιλόσοφος μιλώντας για την αυτοκτονία είπε πως η αυτοκτονία είναι η ύστατη προσπάθεια κάποιου να κινήσει το ενδιαφέρον και τη συμπάθεια των άλλων. Ένας άλλος επίσης Αμερικανός φιλόσοφος του 18ου αιώνα , ο φιλόσοφος Θορώ, είχε πει ότι ο δυτικός κόσμος είναι ένας κόσμος απελπισμένος. Την ίδια άποψη υποστηρίζουν σύγχρονοι φιλόσοφοι, διανοητές, καλλιτέχνες όπως ο Γάλλος φιλόσοφος Καμύ, ο φιλόσοφος του παραλόγου, ο σκηνοθέτης του κινηματογράφου Ίγκμαρ Μπέργκμαν κ.α. Ο ήρωας του Καμύ στο μυθιστόρημά του Ο Ξένος, λίγο πριν την θανατική του εκτέλεση, δεν λυπάται για τη ζωή του και δεν μετανοεί για τα εγκλήματά του, , αλλά λυπάται και κατηγορεί τους άλλους γιατί δεν ενδιαφέρονται γι΄ αυτόν.

6. Ποια είναι η απάντηση της Ορθοδοξίας όσον αφορά την απελπισία και την ύστατη εκδήλωσή της, την αυτοκτονία; Η Ορθοδοξία ακολουθεί πιστά τη διδασκαλία του Ιησού, όπως την διέδωσαν οι Απόστολοι. Η Ορθοδοξία δεν είναι θεωρητικολογία, αλλά εμπειρία. Με την εμπειρία του ο ορθόδοξος γνωρίζει τα πάθη του και μπορεί να διακρίνει ποιος είναι ο γιατρός που μπορεί να τον θεραπεύσει.

7. Ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης στο βιβλίο του Πατερική Θεολογία γράφει στο κεφάλαιο Η σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα : "Σήμερα δίνει η ορθόδοξη θεολογία τη δυνατότητα σε κάποιον να αναζητήσει τον πραγματικό γιατρό και να τον διακρίνει απ΄ τον κομπογιανίτη;

(...) Μπορούμε να ανιχνεύσουμε τον άγιο μέσα στο πλήθος; Δύσκολο φαίνεται. Οι χριστιανοί σήμερα έχουν φθάσει στο σημείο δύσκολα να ξεχωρίζουν τους πνευματικούς γιατρούς απ΄ τους κομπογιανίτες.

8. Και φθάσαμε σ΄ αυτήν την κατάσταση, διότι αντικαταστήσαμε την εμπειρική Πατερική Θεολογία με Δυτικού τύπου Θεολογία, με Θεολογία των δογμάτων, με Θεολογία του βιβλίου, η οποία δεν οδηγεί στην κάθαρση της ψυχής από τα πάθη. Καταδιώξαμε την Ησυχαστική Παράδοση και την αντικαταστήσαμε με τα δόγματα ή με την ηθική (ευσεβισμό). Και αυτό συνέβη μετά την Ελληνική Επανάσταση του 1821, με πρωταίτιο τον Αδαμάντιο Κοραή."

9. Ο Ντοστογιέφσκι στους Δαιμονισμένους γράφει: " Στη Δύση ο Χριστός έχει παραμορφωθεί και υποβαθμιστεί. Είναι η βασιλεία του αντίχριστου. Εμείς έχουμε την Ορθοδοξία. Συνεπώς είμαστε φορείς μιας καθαρής αντίληψης για το Χριστό. Εάν ο λαός χάσει την πίστη του στην Ορθοδοξία τότε θ΄ αρχίσει ν΄ αποσυντίθεται (...) Όλο το ζήτημα έγκειται στο ερώτημα: Μπορεί κανείς να πιστέψει όταν γίνει πολιτισμένος, δηλαδή ευρωπαίος, μπορεί να πιστέψει απόλυτα στη θεότητα του Υιού του Θεού, του Ιησού Χριστού;

10.Γιατί όλη η πίστη έγκειται εκεί. Βλέπεις ή όλα συμπεριλαμβάνονται στην πίστη ή τίποτα. Τη σπουδαιότητα του κόσμου την αναγνωρίζουμε μέσα απ΄ την Ορθοδοξία. Και το όλο ερώτημα είναι: μπορεί να πιστέψει κανείς στην Ορθοδοξία; Εάν μπορεί το παν σώζεται. αν όχι τότε καλύτερα να καεί (...) Θεός ή τίποτα, Θεός ή φωτιά. Χωρίς Αυτόν δεν υπάρχει ανθρώπινη τελείωση, δεν υπάρχει πρόοδος στην ιστορία, ούτε καμιά ελίτ με σοφία που σώζει, δεν υπάρχει ανιδιοτελής διακυβέρνηση."(Μιχαήλ Αζκούλ, "αντι-χριστιανισμός, ο νέος αθεϊσμός",μετάφραση-επιμέλεια Πέτρου Αθ. Μπότση).

11. Ο κόσμος ακολουθεί αυτοκαταστροφικούς δρόμους και οδηγείται στην αυτοκτονία, γιατί δεν μπορεί να διακρίνει τους πνευματικούς γιατρούς που μπορούν να θεραπεύσουν την πωρωμένη ψυχή. Ο Κύριος είπε: Ο λαός αυτός με τα χείλη με τιμά, αλλά η καρδιά του απέχει από μένα πολύ.