Παρουσίαση και παρουσιαστές βιβλίων

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Η παρουσίαση βιβλίων γενικά γίνεται από δύο τύπους ανθρώπων, από αυτούς που είναι υπέρ της παρουσίασης των βιβλίων και από εκείνους που είναι εναντίον. Οι τύποι της πρώτης κατηγορίας δεν έχουν ανάγκη περαιτέρω αναλύσεως, διότι η παρουσίαση γι΄ αυτούς είναι αυτοσκοπός, όπως η τέχνη για την τέχνη.
Για τους τύπους όμως που παρουσιάζουν βιβλία ενώ είναι εναντίον της παρουσιάσεως των βιβλίων, στην κατηγορία αυτή ανήκει και ο γράφων, πρέπει να πούμε δυο λόγια, για να εξηγήσουμε την παράδοξη στάση τους απέναντι στο φαινόμενο της παρουσιάσεως των βιβλίων.
Κατ΄ αρχήν για τον γράφοντα, μια που ανήκει στην κατηγορία αυτή, η παρουσίαση των βιβλίων είναι περιττή, εκτός και αν γίνεται για οικονομικούς λόγους. Στην περίπτωση αυτή ο συγγραφέας και ο εκδότης προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου τους εκείνους που δεν μπορούν να αρνηθούν να προσέλθουν ή και να αγοράσουν το παρουσιαζόμενο βιβλίο.
Γιατί όμως πολλοί, εν οις και ο γράφων, θεωρούν περιττή την παρουσίαση βιβλίων; Αυτοί πιστεύουν ότι αν ένα βιβλίο έχει κάτι να πει το λέει από μόνο του. Κι αφού το λέει από μόνο του, γιατί να το πει κάποιος άλλος, και να μην αφήσει το βιβλίο να κάνει μια παρουσίαση για τον εαυτό του; Ο τρόπος που ένα βιβλίο κάνει μια παρουσίαση για τον εαυτό του μαθαίνεται μόνον εμπειρικά, παραδίδεται δηλαδή από αυτόν που έχει εμπειρία σ΄ εκείνον που έχει εμπειρία.
Βέβαια όταν σε καλούν να παραστείς στην παρουσίαση ενός βιβλίου δεν ξέρεις σε ποια σχολή παρουσιαστών ανήκει ο παρουσιαστής δεν το ξέρεις από την αρχή. Το μαθαίνεις όμως αργότερα από το μάκρος που έχει η παρουσίαση.
Ο γράφων μια που δεν είναι φίλος του σπορ είναι υπέρ της συντομίας. Η συντομία πάντοτε κερδίζει ακόμα και στην παρουσίαση ενός βιβλίου.
Κάποτε ένας παρουσιαστής βιβλίων της δεύτερης κατηγορίας έκανε μια σύντομη παρουσίαση κάποιου βιβλίου σε μια κωμόπολη και καταχειροκροτήθηκε απ΄ το κοινό που παρακολούθησε την ομιλία του. Συγκινημένος από τον ενθουσιασμό του κοινού ρώτησε τον διπλανό του , τί είπε και τους άρεσε τόσο πολύ και κείνος του απάντησε, "δεν ξέρω τί είπες, αλλά είπες λίγα."
Ο μακαριστός ασκητικός Πατριάρχης Σερβίας Παύλος είπε κάποτε σε μια σύντομη ομιλία του για τη συντομία του κηρύγματος. "Αν πεις τρεις ιδέες ο ακροατής μπορεί να συγκρατήσει τις δύο. Αν πεις τέσσερις ίσως συγκρατήσει τη μία. Αν πεις πέντε και πάνω δεν θα συγκρατήσει καμία."