Όταν η δημοκρατία δε λειτουργεί

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Στη δημοκρατία οι κατέχοντες δημόσια αξιώματα δεν τα κατέχουν μάταια, αλλά αποδίδουν πολύ περισσότερα από αυτά που παρέλαβαν επ΄ ωφελεία του λαού. Αν χρησιμοποιούν μάταια τα αξιώματα λογοδοτούν όταν έρθει ο καιρός και υποχρεούνται να αποζημιώσουν αυτούς που έβλαψαν.
Δείτε στο Ευαγγέλιο την παραβολή του Ιησού για τον άπιστο δούλο και πείτε αν δεν είναι απιστία αυτό που κάνουν οι πολιτικοί σήμερα στην Ελλάδα.
Ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς τους Κορινθίους απαριθμεί τί τράβηξε δουλεύοντας για τους άλλους. Μη, αδελφοί, τους παρακαλεί, μην λαμβάνετε τη χάρη του Θεού μάταια.
Το προκείμενο του Αποστόλου είναι ο στίχος του Δαβίδ που λέει πως ο Θεός θα δώσει ισχύ στο λαό του, πράγμα που σημαίνει ότι έρχεται ο καιρός που οι λαοί καλούν τους κατέχοντες τα αξιώματα να λογοδοτήσουν για τη χρήση που έκαναν.
Ο Κύριος μιλώντας για την απιστία αυτών που έλαβαν μάταια τα χαρίσματα του Θεού, είπε την παραβολή του άπιστου δούλου, που όταν ήρθε ο καιρός να δώσει λόγο που δε χρησιμοποίησε το χάρισμα για να ωφελήσει και τους άλλους, όχι μόνο δε μετανόησε για την απιστία του, αλλά κατηγόρησε από πάνω και τον κύριό του που του έδωσε το χάρισμα.
Στο δημοκρατικό πολίτευμα όλες οι εξουσίες πηγάζουν απ΄ το λαό. Όλες οι νομοθετικές, δικαστικές και διοικητικές πράξεις λαμβάνονται, εκδίδονται και εκτελούνται από τα αντίστοιχα όργανα της πολιτείας, εις το όνομα του λαού, ο οποίος αποτελεί το συντεταγμένο σύνολο όλων των πολιτών, πλην εκείνων που απώλεσαν την ιδιότητα του πολίτη, στις περιπτώσεις που ορίζει ο νόμος. Στις περιπτώσεις που η δημοκρατία δεν λειτουργεί, η απώλεια της ιδιότητος του πολίτη είναι καθολική.
Όταν η δημοκρατία δεν λειτουργεί δεν είναι ο λαός πηγή όλων των εξουσιών. Τα νομοθετικά, δικαστικά και διοικητικά όργανα και οι πράξεις τους δεν έχουν νομική υπόσταση, ούτε οι πολίτες είναι αληθινοί πολίτες με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του πολίτη.
Με ένα λόγο όταν η δημοκρατία δεν λειτουργεί δεν υπάρχει νομιμότητα, αλλά γενική αυθαιρεσία. Τα όργανα του κράτους είναι ιδιώτες που ενεργούν μόνον για τον εαυτό τους .
Όταν η δημοκρατία δεν λειτουργεί,
Πρώτον, το κράτος δεν είναι νόμιμο και ασκεί την εξουσία με το ληστρικό δίκαιο.
Δεύτερον, τα άμεσα και έμμεσα όργανα του κράτους καθώς και οι πράξεις τους είναι ανυπόστατες και δεν δεσμεύουν κανέναν.
Τρίτον, η άσκηση της εξουσίας με το ληστρικό δίκαιο διαταράσσει ή και καταργεί παντελώς την ιδιότητα του πολίτη.
Τέταρτον, οι πολίτες μπορούν να ζητήσουν δικαστική προστασία για να παύσει η διατάραξη της ιδιότητας του πολίτη και η υποβάθμιση της προσωπικότητός τους.
Πέμπτον, τα δικαστήρια, ακόμα και όταν δεν λειτουργεί η δημοκρατία προστατεύουν τους πολίτες από τις αυθαίρετες πράξεις της εξουσίας.
Έκτον, ο δικαστής, όταν η δημοκρατία δε λειτουργεί, ερμηνεύει το νόμο σύμφωνα με τις αρχές του πολιτισμού του ελληνικού λαού.
Έβδομον, δεδομένου ότι η μη λειτουργία της δημοκρατίας είναι γνωστή σε όλους, ο πολίτης που καταφεύγει στα δικαστήρια , για να τον προστατεύσουν από τις αυθαίρετες και παράνομες πράξεις του κράτους, δεν έχει χρεία αποδείξεων . Ο ισχυρισμός του ότι προσβάλλεται η ιδιότητα του πολίτη και τα δικαιώματα που απορρέουν από αυτήν είναι γνωστός σε όλους και δε χρειάζεται άλλη απόδειξη.
Συμπέρασμα: Όταν η δημοκρατία δε λειτουργεί οι πολίτες μπορούν να καταφύγουν στη δικαιοσύνη και να ζητήσουν
1)να αναγνωριστεί η διατάραξη ή η ολοσχερής κατάργηση της ιδιότητος του πολίτη εκ μέρους του κράτους,
2)να υποχρεωθεί το κράτος και τα όργανά του να παύσουν κάθε μελλοντική διατάραξη της ιδιότητος του πολίτη
και 3)να υποχρεωθούν οι υπαίτιοι της διατάραξης της ιδιότητος του πολίτη και της υποβάθμισης της προσωπικότητος σε ανάλογη αποζημίωση.
Ο δικαστής μπορεί με βάση τις αρχές του πολιτισμού να κάμψει την εξουσία που παρακωλύει τη λειτουργία της δημοκρατίας.

(Το Ευαγγέλιο όπως το νιώθω)