Η πάλη με τα εμπόδια για το καινούριο βιβλίο

Μέρες τώρα παρακαλώ τον Κύριο να με βοηθήσει να βρω τόν κατάλληλο τίτλο για το καινούριο βιβλίο μου και να επιλέξω τα καλύτερα κείμενα ανάμεσα στα άλλα που έχω γράψει. Με τη χάρη του Θεού βρήκα τον τίτλο που πιστεύω ότι ταιριάζει στο θέμα του βιβλίου και τα κείμενα που έχουν συνάφεια με αυτό.
Σήμερα θα μιλήσω με την τυπογράφο για την τιμή. Ψες το βράδυ όλη νύχτα στο όνειρό μου πάλευα με τίς αμφιβολίες μου για τον τίτλο "Η φωνή της ψυχής" και υπότιτλο τα λόγια μιας γερόντισσας από τον Πόντο στην ποντιακή διάλεκτο: "Κύριε ημών Ιησού Χριστέ σ΄Όνομά σ΄".
Ντρεπόμουν για τον τίτλο περί ψυχής.Έλεγα στον εαυτό μου, ποιος νοιάζεται για τη φωνή της ψυχής; Πολλοί θα γελάσουν με ένα τέτοιο τίτλο σε ένα σημερινό βιβλίο. Επίσης δεν ήμουν βέβαιος αν επέλεξα τα σωστά κείμενα.
Το πρωί άνοιξα το Ευαγγέλιο και διάβασα την εξής μικρή περικοπή: "Τω καιρώ εκείνω, επορεύετο ο Ιησούς κατά πόλιν και κώμην, κηρύσσων και ευαγγελιζόμενος την βασιλείαν του Θεού, και οι δώδεκα συν αυτώ, και γυναίκες τινές, αι ήσαν τεθεραπευμέναι από νόσων και μαστίγων και πνευμάτων πονηρών και ασθενειών."
Ύστερα διάβασα αυτές τις γραμμές από την προς Ρωμαίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου. Τις παραθέτω εδώ στο πρωτότυπο με μια πρόχειρη απόδοση στην ομιλουμένη:

"Αδελφοί, λέει η Γραφή, πας ο πιστεύων επί τω Θεώ ου καταισχυνθήσεται.Ου γαρ έστι διαστολή Ιουδαίου τε και Έλληνος. ο γαρ αυτός Κύριος πάντων, πλουτών εις πάντας τους επικαλουμένους αυτόν. "Πας γαρ ος αν επικαλέσηται το όνομα Κυρίου σωθήσεται". Πώς ουν επικαλέσονται εις ον ουκ επίστευσαν; Πώς δε πιστεύσουσιν ου ουκ ήκουσαν; Πώς δε ακούσουσι χωρίς κηρύσσοντος; Πώς δε κηρύξουσι εάν μη αποσταλώσι;
"Καθώς γέγραπται, "Ως ωραίοι οι πόδες των ευαγγελιζομένων ειρήνην, των ευαγγελιζομένων τα αγαθά!" Αλλ΄ ου πάντες ηπήκουσαν τω ευαγγελίω.Ησαϊας γαρ λέγει:"Κύριε τίς επίστευσεν τη ακοή ημών;" Άρα η πίστις εξ ακοής, η δε ακοή διά ρήματος Θεού. Αλλά λέγω, μη ουκ ήκουσαν; Μενούνγε "εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος αυτών και εις τα πέρατα της οικουμένης τα ρήματα αυτών."
"Ησαϊας δε αποτολμά και λέγει. "Ευρέθην τοις εμέ μη ζητούσιν, εμφανής εγενόμην τοις εμέ μη επερωτώσι. (...) Όλην την ημέραν εξεπέτασα τας χείρας μου προς λαόν απειθούντα και αντιλέγοντα".

("Όπως λέει η Γραφή, πας ο πιστεύων εις αυτόν δεν θα ντροπιαστεί. Καμιά διάκριση δε γίνεται αν είναι Ιουδαίος ή Έλλην, γιατί ο ίδιος είναι Κύριος όλων, ο οποίος σκορπά πλούσια τη χάρη του σε όλους όσους τον επικαλούνται. Γιατί όποιος επικαλεσθή το Όνομα του Κυρίου θα σωθεί. Πώς όμως θα τον επικαλεστούν, αν δεν τον πιστέψουν; Και πως θα τον πιστέψουν αν δεν έχουν ακούσει γι΄αυτόν; Και πώς πάλι θ΄ ακούσουν γι΄αυτόν, αν κάποιος δεν τους τον κηρύξει; Και πώς θα κηρύξουν αν δεν αποσταλούν;
"Καθώς έχει γραφεί, "Πόσο όμορφος είναι ο ερχομός αυτών που φέρνουν τη χαρμόσυνη είδηση για την ειρήνη, τη χαρμόσυνη είδηση για τα αγαθά του Θεού; Μα το χαρμόσυνο αυτό μήνυμα δεν το δέχτηκαν όλοι." Όπως το έχει πει κιόλας ο Ησαϊας: "Κύριε, ποιος πίστεψε στο κήρυγμά μας;" Μήπως δεν το άκουσαν όλοι;
Σ' όλη τη γη αντήχησε η φωνή τους, στα πέρατα της οικουμένης τα λόγια τους...
"Κι ο Ησαϊας φτάνει στο σημείο να πει.Με βρήκαν αυτοί που δεν μ΄ αναζητούσαν. Φανερώθηκα σ΄ εκείνους που δε ρωτούσαν για μένα.Για τον Ισραήλ όμως λέει:"Όλη τη μέρα άπλωνα τα χέρια μου, σ΄ένα λαό ανυπάκουο, που όλο μου αντιμιλά.")


Πίστεψα πως τα λόγια αυτά περιέχουν ένα μήνυμα γιά μένα , που ήρθε στην κατάλληλη ώρα,σαν ένα πνευματικό στήριγμα. Απλώς γράφω ερανιζόμενος από το Ευαγγέλιο και από τους Πατέρες της Εκκλησίας λόγια ενθαρρυντικά για μένα και μακάρι και για τους άλλους, ιδίως για τα παιδιά μου.