Οι επαγγελίες του Θεού

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Οι αγαπώντες τον Θεό περιμένουν τα πάντα απ΄ το Θεό. Η αγάπη δεν έχει όρια. Δίχως όρια είναι και οι επαγγελίες του Θεού προς τον άνθρωπο.

Αυτή είναι η προσευχή του Ιαβή: "Κύριε, διεύρυνε τα όριά μου."

Οι επαγγελίες του Θεού εκ πίστεως Ιησού Χριστού θα δοθούν στους πιστεύοντες, λέει η Γραφή.

Κύριε, στήριξε την πίστη μου. Γίνε οδηγός μου και καταφύγιό μου και υπερασπιστής μου.Αμήν






Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
"Γιατί κανένας δε ζει στην εξωτερική πραγματικότητα
ανάμεσα στα άλατα και τα οξέα..." -Ρ.Λ.Στίβενσον



"Πάντες ως ιμάτιον παλαιωθήσονται".(Όλοι σαν ρούχο θα παλιώσουν).Αυτή είναι η μοίρα του εξωτερικού ανθρώπου, αυτού που ζει στην εξωτερική πραγματικότητα.

Όσο όμως περιορίζεται ο εξωτερικός άνθρωπος, τόσο διευρύνεται ο εσωτερικός, αυτός που ζει μέσα στη ζεστασιά των ζωντανών αισθημάτων της ψυχής, με πίστη, με ελπίδα και με αγάπη.

Η πίστη, η προσευχή, η διαρκής μνήμη του Θεού, η αίσθηση της παρουσίας του Ιησού διευρύνουν τα όρια του εσωτερικού ανθρώπου. Απέραντες εκτάσεις αποκαλύπτονται μέσα μας με τη χάρη του Θεού.

Τα λόγια του Αποστόλου Παύλου "όταν είμαι ασθενής είμαι δυνατός" γίνονται κατανοητά.

"Ολόκληρη η ζωή μας περνάει στη ματαιότητα (...).Όσο όμως ο νους κινείται προς τα μπρος και σκέφτεται το Θεό μη φοβάσαι (...)Οι δυσκολίες κι οι καταιγίδες της ζωής δεν τρομάζουν εκείνους που προστατεύονται με την προσευχή του Ιησού, το "Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό".(Π.Μπότση, Μικρή Ρωσική Κλίμαξ, Στάρετς Βαρσανούφιος).




ΑΡΓΑ ΒΑΔΙΖΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ*


Ένας αμερικανός ποιητής του μαύρου χιούμορ, ονόματι Μπλοκ, γράφει στο ποίημά του "Δώδεκα τρόποι να σκοτώσεις έναν άνθρωπο", πως ο πιο σίγουρος, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να σκοτώσεις έναν άνθρωπο είναι να τον αφήσεις να ζει σε μια σύγχρονη μεγαλούπολη.

Η κεντρική ιδέα του ποιήματος είτε ο ποιητής μιλάει στην κυριολεξία είτε μεταφορικά είναι ότι η σύγχρονη μεγαλούπολη σκοτώνει τον άνθρωπο.Κανένας δεν αναζητά έναν αληθινό άνθρωπο σε μια σύγχρονη μεγαλούπολη. Δεν θα βρεις ακέραιους, ειλικρινείς ανθρώπους στις ξιπασμένες διασκεδάσεις, στις άσκοπες περιπλανήσεις, στα φαγητά και τις οινοποσίες.

Η ζωή στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις βγάζει την ψυχή του ανθρώπου. Νιώθεις όπως ένιωσαν οι μαθητές του Ιησού όταν όρμησε το πλήθος στον κήπο της Γεθσημανή και άρπαξε το Διδάσκαλό τους. Οι μαθητές του Ιησού ένιωθαν σαν να τους άρπαξαν την ψυχή. Ο Πέτρος έφτασε να αρνηθεί ότι γνωρίζει τον Κύριο.

Μια προφητεία της απώλειας της ψυχής διαβάζουμε στο Ευαγγέλιο του Λουκά, όπου ο Κύριος μιλάει για το κοσκίνισμα του ανθρώπου από το Διάβολο: " Είπε ο Κύριος: Σίμων, Σίμων! Ο σατανάς ζήτησε να σας κοσκινίσει σαν το σιτάρι. Εγώ όμως προσευχήθηκα για σένα, να μη σε εγκαταλείψει η πίστη σου."

Η ζωή μας είναι ένα κοσκίνισμα του σατανά που απειλεί την πίστη μας. Αργά βαδίζει ο Χριστός: "Όταν σας έστειλα χωρίς ντορβά, σας έλειψε τίποτα;" είπε. Αλλά σήμερα κανένας δεν κάνει πίσω. Τί θέση έχει ο Χριστός σ΄ ένα κόσμο που επείγεται να καταστραφεί;

Αργά βαδίζει ο Χριστός.Οι σύγχρονοι Γεργεσηνοί εμποδίζουν το δρόμο Του.

*Αργά βαδίζει ο Χριστός είναι ο τίτλος ενός βιβλίου του αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, εκδόσεις Εν πλω





Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ


Στην ευαγγελική παραβολή του ασώτου υιού ο πατέρας εγκαταλείπεται απ΄ το γιο του, ο οποίος φέρεται στον πατέρα του σαν να έχει πεθάνει. Τον κληρονομεί ζωντανό. Τα μόνα λόγια που του απευθύνει είναι το αίτημά του για το μερίδιο της περιουσίας του. Σαν να μιλάει σε έναν ξένο, σε κάποιον που δεν υπήρξε ποτέ ο πατέρας του.

Ο άσωτος γιος στην πραγματικότητα σκοτώνει ψυχολογικά τον πατέρα του για να του πάρει το μερίδιό του στην περιουσία. Αγνοεί τον πατέρα του. Σαν να μην τον συνέδεε μαζί του κανένας συγγενικός δεσμός αγάπης και στοργής. Είναι ένας άνθρωπος χωρίς στοργή για τον πατέρα του. Δεν τον ενδιαφέρει τί νιώθει, αν θέλει να φύγει ο γιος του, αν τον χρειάζεται κοντά του. Τον περιφρονεί εντελώς. Ούτε του μιλάει για τη φυγή του, για το τι σχεδιάζει να κάνει. Δεν του ζητεί τη γνώμη του. Το μόνο που θέλει είναι η περιουσία. Ο πατέρας του δεν υπάρχει γι΄ αυτόν. Μόνο η περιουσία.

Πού ζούσε ο νέος αυτός; Δεν είχε ακούσει ποτέ για την τιμή προς τον πατέρα του και τη μητέρα του; Δεν ένιωθε καμιά ευγνωμοσύνη γι΄ αυτούς που τον μεγάλωσαν; Πλήρης αποξένωση. Σαν να μην είδε κανένα καλό από αυτόν τον άνθρωπο. Σαν να μεγάλωσε μόνος του.

Χωρίς καμιά εξήγηση. Χωρίς κανένα δισταγμό, καμια δυσκολία, καμιά λύπη για τον πατέρα του, τον αφήνει και φεύγει.

Πώς φέρεται ο πατέρας σε ένα τέτοιο άστοργο, σκληρό, ανάλγητο, εγωιστικό πλάσμα που δε νιώθει τίποτα γι΄ αυτόν. Πώς υποφέρει τη διάψευση των ελπίδων του , των προσδοκιών του να νιώσει περήφανος κάποτε για το γιο του; Θυμώνει με τη στάση αυτή του γιου απέναντί του; Προσπαθεί να τον μεταπείσει, να τον εμποδίσει; Όχι.Περιμένει μόνο να αλλάξει ο γιος του από μόνος του. Τί αξία θα είχε να τον κρατήσει κοντά του με τη βία; Ο πατέρας του ασώτου ξέρει ότι σημασία έχει η προαίρεση του γιου του.

Αυτή είναι η μοίρα του πατέρα και καθενός που αγαπάει: η απόρρiψη. Όποιος δεν θέλει να τον απορρίψουν δεν αγαπάει, μόνο που κι αυτό είναι μια απόρριψη. Και ο μη αγαπών νιώθει σαν απόβλητος.





Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ


«Όπου είναι ο θησαυρός σας εκεί είναι και η καρδιά σας"
Ματθ.6,21


Η αιτία που προκαλεί το φόβο στο σημερινό άνθρωπο είναι η έλλειψη πίστης στο Θεό. Στην Αμερική π.χ. παρόλο που οι κυβερνήσεις θεωρούν ως το μεγαλύτερο φόβο των πολιτών την τρομοκρατία, ο Αμερικανός πολίτης δεν είναι αυτό που φοβάται. Η Τρομοκρατία είναι ένας πολιτικός λόγος για να αυξηθούν τα κονδύλια για την κατασκευή ολοένα πιο καταστρεπτικών όπλων, για να επιβάλλονται μεγαλύτεροι φόροι και για τις επεμβάσεις στα εσωτερικά των ξένων χωρών. Ο Αμερικανός πολίτης σήμερα δεν φοβάται μήπως κάποιος τραβήξει το πιστόλι και τον σκοτώσει. Φοβάται μήπως ο ίδιος φυτέψει μια σφαίρα στο κεφάλι του.Ο σημερινός άνθρωπος φοβάται γιατί δεν πιστεύει στο Θεό.

Η Ελλάδα ακολουθεί την Αμερική τριάντα χρόνια πίσω. Δεν ήρθε ακόμα ο φόβος αυτός. Ωστόσο ένας παρόμοιος φόβος αρχίζει να κυριεύει ολοένα και περισσότερους. Ο φόβος μήπως την ώρα που βαδίζει κανείς στο δρόμο ή την ώρα που κάνει τα ψώνια του στα πολυκαταστήματα πέσει κάτω λιπόθυμος ή νεκρός. Εκεί οδήγησε τον άνθρωπο η διαρκής και επίμονη προπαγάνδα του καπιταλιστικού ή του κομμουνιστικού υλισμού που δε βλέπει στον άνθρωπο άλλη αξία πέρα απ΄ την οικονομική!

Ο φόβος είναι αντεστραμμένη αγάπη. Αυτό σημαίνουν τα λόγια του Κυρίου " Να μη θησαυρίζετε θησαυρούς επί της γης όπου ο σκόρος και η σκουριά αφανίζουν κι όπου κλέφτες κάνουν διαρρήξεις και τους κλέβουν. Να θησαυρίζετε θησαυρούς στον ουρανό, όπου δεν τους αφανίζουν ούτε ο σκόρος ούτε η σκουριά, κι όπου οι κλέφτες δεν κάνουν διαρρήξεις και δεν τους κλέβουν. Γιατί όπου είναι ο θησαυρός σας εκεί είναι και η καρδιά σας".

Η παράδοσή μας στη φθορά προκαλεί το φόβο μας, αλλά πιστεύουμε στο Θεό και με όλο που έχουμε επίγνωση της μηδαμινότητάς μας είμαστε αισιόδοξοι: «Ποιος θα μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού;" γράφει ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή στους Ρωμαίους, " Θλίψις ή στενοχωρία ή διωγμός ή λιμός ή γυμνότης ή κίνδυνος ή μάχαιρα; Σύμφωνα με τη Γραφή

«Για σένα πεθαίνουμε όλη τη μέρα/
μας μεταχειρίζονται σαν πρόβατα
που τα πάνε για σφαγή»

Εμείς όμως βγαίνουμε νικητές από όλες αυτές τις δυσκολίες με τη βοήθεια του Χριστού, ο οποίος μας αγάπησε. Κι είμαι πραγματικά βέβαιος πως ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε άλλες ουράνιες δυνάμεις ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα ούτε κάτι άλλο είτε στον ουρανό είτε στον άδη ούτε κανένα άλλο δημιούργημα θα μπορέσουν ποτέ να μας χωρίσουν από την αγάπη του Θεού για μας, όπως αυτή φανερώθηκε στον πρόσωπο του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας" (Ρωμ.8,34).

Τί είναι ο φόβος; Πώς να μη φοβούμαστε; Στο Ευαγγέλιο ο φόβος περιγράφεται ως αντεστραμμένη αγάπη. Φοβούμαστε γιατί αγαπάμε τη φθορά αντί το Θεό. Αν πλησιάσουμε το Θεό η αγάπη του Θεού διώχνει το φόβο. Δεν μας κυριεύει η απελπισία. «Στην αποθάρρυνσή μας συμβαδίζει μαζί μας ο Ιησούς και καθιστά έγκυρες ελπίδες», πραγματοποιεί τις προσδοκίες μας.

Πηγές:
"Ζητήσετε τον Κύριο και πάρετε δύναμη. αναζητήσετε το πρόσωπό Του συνεχώς" Ψαλμ. 104,4
"Πλησιάστε προς Αυτόν και φωτισθείτε" Ψαλμ. 33,
"Ο Κύριος προστάζει να μείνομε μέσα του, αφού κι αυτός μένει μέσα σ΄ εμάς" Ιω. 15, 4
"Ο νους γίνεται κατά την ενέργεια του όμοιος μ΄ εκείνα που θεωρεί, κατ΄ ανάγκην όταν θεωρεί σύνθετα ποικίλλεται κι αυτός, κι όταν εκπίπτει από την απλότητα , δεν μπορεί να είναι αδιαίρετος.(...) Η κατάσταση της διαίρεσης είναι τελείως έξω από τη χάρη." ( Άγιος Κάλλιστος Καταφυγιώτης, Φιλοκαλία 5ος τόμος).



Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ


Την άγρια φύση δεν την μισούμε, απλώς φυλαγόμαστε από αυτήν.

Οι ορθόδοξοι χριστιανοί δεχόμαστε, όπως πάντοτε (δεν νοείται ορθοδοξία μη πολεμουμένη) αμέτρητες προκλήσεις οι οποίες κατευθύνονται από τις δυνάμεις του Εχθρού με τον ίδιο σκοπό, να λάβουμε μέρος στο παιχνίδι του ανταγωνισμού του κόσμου.

Επιδιώκουν να κατεβάσουν την Εκκλησία από το πνευματικό της επίπεδο στο επίπεδο του κοσμικού ανταγωνισμού και του μίσους των αντιπάλων. Να εγκαταλείψει με άλλα λόγια η Εκκλησία την πνευματική της υπόσταση ως σώμα του Κυρίου Ιησού και να γίνει μια οντότητα του κόσμου τούτου.

Αυτοί που προκαλούν τους ορθοδόξους χριστιανούς δεν διάβασαν ποτέ το Ευαγγέλιο, ούτε τους Πατέρες της Εκκλησίας. Είναι εντελώς αδαείς ως προς την αλήθεια της πίστεως. Διάβασαν Νίτσε, ο οποίος επίσης χωρίς να διαβάσει ποτέ το Ευαγγέλιο, κατηγορούσε τους χριστιανούς ότι είναι μνησίκακοι δούλοι, που φιλούν το χέρι, που δεν μπορούν να το δαγκώσουν.

Με αυτές τις απλοϊκές γνώσεις π.χ. οι πολιτικοί οι οποίοι μάχονται την Ορθοδοξία, προκαλούν τους ορθοδόξους χριστιανούς, πιστεύοντας ότι προσφέρουν έργο στην κοινωνία!

Πώς θα απαντήσουμε στις προκλήσεις τους οι ορθόδοξοι χριστιανοί; Θα απαντήσουμε με το μίσος; Ή θα γίνουμε οικουμενιστές για να γίνουμε αρεστοί στους εχθρούς της Ορθοδοξίας; Θα χάσουμε την ψυχή μας ή ακόμα χειρότερα θα γίνουμε σκάνδαλο να χάσουν αμέτρητες ψυχές την ελπίδα της σωτηρίας τους;

Ο δρόμος του μίσους είναι δρόμος της ανταπόδοσης. Μάχαιραν έδωκες μάχαιραν θα λάβεις. "Εν ω μέτρω μετρείτε αντιμετρηθέσεται υμίν". Ο άλλος δρόμος του σκανδάλου είναι τρομερός. "και ος αν σκανδαλίση ένα των μικρών τούτων των πιστευόντων εις εμέ, καλόν εστίν αυτώ μάλλον ει περίκειται λίθος μυλικός περί τον τράχηλον αυτού και βέβληται εις την θάλασσαν." (Μάρκ.Κεφ. Ι΄).

"Βλέπετε πώς ακούετε". Προσέχετε τις προκλήσεις. Δεν επιθυμούμε τα ίδια πράγματα με αυτούς που μας προκαλούν. Δεν τους μιμούμαστε στις επιθυμίες τους. Ο πιστός που ακολουθεί τον Κύριο Ιησού έχει εγκαταλείψει την μιμητική επιθυμία. Δεν απαντάμε στις προκλήσεις με το μίσος. Ποια είναι, λοιπόν, η απάντηση των ορθοδόξων χριστιανών στις προκλήσεις; Η μόνη οδός που μας απομένει πλέον είναι η οδός που συμφιλιώνει χωρίς να αποκλείει κανέναν και δεν έχει καμία συνδιαλλαγή με τη βία. Ο Θεός ου λαμβάνει πρόσωπον, δεν είναι ο Θεός προσωπολήπτης. Όπως ο πατέρας προς τα παιδιά του. Όποιο δάχτυλο και να κόψεις πονάει. Προσευχόμαστε υπέρ των εχθρών μας όπως υπέρ της άγριας φύσης. Την άγρια φύση δεν την μισούμε, απλώς φυλαγόμαστε από αυτήν.





ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Ρώτησαν κάποτε ένα νέγρο τραγουδιστή ,πώς γίνονται τα μπλουζ, τα πονεμένα αυτά τραγούδια των μαύρων της Αμερικής: «Με βάσανα γίνονται», είπε. «βάσανα της αγάπης , της απιστίας, της ζήλιας, της μοναξιάς.» Τα τραγούδια αυτά είναι ένα αντίδοτο στον πόνο της ψυχής. Η κινητήρια δύναμη για να γράψεις τέτοια τραγούδια είναι η αγάπη. Η αγάπη βρίσκεται μέσα σε κάθε δημιουργική ενασχόληση.

Είναι μάταιο, λέει ο Δαβίδ, να περιμένεις κάτι αξιοθαύμαστο, αν απουσιάζει η αγάπη. Είναι σαν να περιμένεις απ' τους νεκρούς να νιώσουν θαυμασμό ή σαν να περιμένεις οι γιατροί που δεν πιστεύουν στο Θεό να αποδώσουν τη θεραπεία τους στο Θεό. Ο θαυμασμός και η αλήθεια είναι πράγματα άγνωστα σ΄ αυτούς που ζουν στο σκοτάδι . Η ψυχή τους μοιάζει με χώρα απ' όλους ξεχασμένη.

Αυτό το νόημα έχουν οι στίχοι του Δαβίδ, που διαβάζονται σε κάθε ακολουθία του όρθρου: « Μη τοις νεκροίς ποιήσεις θαυμάσια κλπ.».

Η αγάπη είναι η κινητήρια δύναμη σε κάθε δημιουργική ενασχόληση. Όταν λείπει η αγάπη οι άνθρωποι ματαιοπονούν, όπως οι γυναίκες αυτής της παράδοσης της περιοχής Ηλείας.

Λέει η παράδοση. (Την παραθέτω απ΄ το βιβλίο του Νικολάου Γ. Πολίτη, Παραδόσεις, Κεφ. ΛΘ΄, Αίτια) : « Όταν έπλασε ο Θεός τον κόσμο έπλασε και τ΄ αντρόγυνο. Ο άντρας ο κακομοίρης ρίχτηκε αμέσως 'ς τη δουλειά να βγάλη το καρβέλι. Η γυναίκα όμως δεν είχε το νου της να κάμη τίποτα. Μια ημέρα που καθόταν ο γεροθεός κάτω από ναν ίσκιο, δεν ξέρω πως κάνει και βλέπει τη γυναίκα ξαπλωμένη 'ς το χορτάρι να κοιμάται. «Μπρε! Λέει. Εγώ την έπλασα για να βοηθάη τον άντρα 'ς τη δουλειά, όχι να τ' απλώνη 'ς τον ήλιο!Παίρνει αμέσως μια χούφτα χώμα, το φυσάει τρεις φοραίς και το ρήχνει αποπάνου της. Ξυπνάει εκείνη τρομασμένη κι' αρχινάει να ψάχνεται και να ξυέται ολούθε. Το χώμα έγιναν ψύλλοι. Κι από τότε βρήκε δουλειά κ' η γυναίκα.»

Τώρα βάλε με το νου σου, ευγενικέ αναγνώστη, τι θα συμβεί, αν αύριο η θυγατέρα σου βασανίζεται σαν από χρόνια φαγούρα ή το αγόρι σου λιώνει στο γάμο του ; Θα μου πείτε τι να κάνουμε σε μια τέτοια δύσκολη εποχή σαν τη δική μας, που η ανατροφή τω παιδιών μας ξέφυγε από τά χέρια της οικογένειας, του σχολείου και της Εκκλησίας; Ποιος ανατρέφει τα παιδιά μας από τότε που βάλαμε την τηλεόραση στις κατοικίες μας , για να μεταδίδει τρόπους ζωής, άχρηστους και σάπιους και στον ίδιο τον τόπο της προέλευσής τους;

Μου έστειλε μήνυμα με τον ηλεκτρονικό υπολογιστή μια γυναίκα πενήντα χρονών , επιστήμων, απ΄ το Ιλινόϊς. Έχει τρία παιδιά απ΄ τον πρώτο γάμο της

και μια κόρη πέντε ετών απ΄το δεύτερο. Παραπονείται πως κι ο δεύτερος γάμος της δεν πηγαίνει καλά. Ο άντρας της την πήρε για να έχει ένα καθαρό και τακτοποιημένο σπιτικό, αλλά δεν νοιάζεται για την ίδια. Τον πιο πολύ καιρό ταξιδεύει κι όταν γυρίζει σπίτι δεν ενδιαφέρεται για τη γυναίκα του. Η γυναίκα ένιωσε χαρά που άνοιξε την καρδιά της σε έναν άγνωστο άνθρωπο, δεν έχει σημασία αν αυτός βρίσκεται στην άλλη άκρη της γης.

Δεν λαβαίνω συχνά γράμματα ή μηνύματα , όσα όμως έχω λάβει όλα μιλούν για θέματα της ψυχής. Κανένας δεν μπήκε στον κόπο να γράψει, για το διαμέρισμά του, για το αυτοκίνητό του ή για τη βάρκα του. Κι όμως οι Ευρωπαίοι κι οι Αμερικάνοι έχουν θεοποιήσει τα υλικά πράγματα κι ο τρόπος αυτός της ζωής τους έγινε το πρότυπο για όλο τον κόσμο.


ΟΙ ΕΠΑΓΓΕΛΙΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Οι αγαπώντες τον Θεό περιμένουν τα πάντα απ΄ το Θεό. Η αγάπη δεν έχει όρια. Δίχως όρια είναι και οι επαγγελίες του Θεού προς τον άνθρωπο.

Αυτή είναι η προσευχή του Ιαβή: "Κύριε, διεύρυνε τα όριά μου."

Οι επαγγελίες του Θεού εκ πίστεως Ιησού Χριστού θα δοθούν στους πιστεύοντες, λέει η Γραφή.

Κύριε, στήριξε την πίστη μου. Γίνε οδηγός μου και καταφύγιό μου και υπερασπιστής μου.Αμήν



ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΜΟΥ, ΙΗΣΟΥ;

"Θα είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες μέχρι τη συντέλεια του αιώνος". "Όπως ήταν την εποχή του Νώε, έτσι θα γίνει με την παρουσία του υιού του ανθρώπου. Όπως τις μέρες πριν τον κατακλυσμό οι άνθρωποι έτρωγαν και έπιναν...και δεν κατάλαβαν τίποτε, έως ότου ήρθε ο κατακλυσμός και τους αφάνισε όλους, έτσι θα γίνει και με την παρουσία του υιού του ανθρώπου." Με αυτά τα λόγια ο Κύριος μας βεβαιώνει ότι είναι πάντα μαζί μας και ότι η παρουσία Του στη ζωή μας θα είναι τρομερή για κείνους που αδιαφορούν γι΄ αυτήν.
"Όλα τα βιβλία του κόσμου, λέει ο άγιος Αυγουστίνος, όλα τα μυαλά των ανθρώπων κι ό,τι παράγουν, όλα αυτά μαζί δεν αξίζουν ούτε την παραμικρή έκφραση ελέους." Γιατί η παραμικρή έκφραση ελέους είναι τόσο πολύτιμη; Στην παρουσία του Ιησού αναφέρεται επίσης ο στίχος του Δαβίδ, "το έλεός σου, Κύριε, καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου."
Η παρουσία του Ιησού στη ζωή μας σημαίνει για κείνους που έχουν δεχθεί τη θεία χάρη, ότι ζούν από τώρα στο χρόνο της βασιλείας του Θεού. Είναι οι άνθρωποι για τους οποίους ο Ιησούς λέει,"τότε δύο έσονται εν τω αγρώ, ο εις παραλαμβάνεται και ο εις αφίεται."
Στην πορεία του Ιησού προς Εμμαούς τα μάτια των δυο μαθητών Του που πορεύονταν μαζί Του "εκρατούντο κλειστά". Όταν τον γνώρισαν την ώρα που τεμάχιζε τον άρτο ένιωσαν τόση λαχτάρα, που ευχόταν να καιγόταν η καρδιά τους, όταν περπατούσε μαζί τους και τους εξηγούσε τις Γραφές.
Την ίδια λαχτάρα κι ανυπομονησία για την αίσθηση της παρουσίας του Ιησού νιώθει κάθε πιστός: Δεν καίγεται η καρδιά μας που ο Ιησούς είναι μαζί μας όλες τις μέρες κι εμείς δεν αισθανόμαστε την αγαπημένη παρουσία Του; Τα λόγια αυτά ισχύουν για κάθε πιστό.
Θα δεχόμαστε άραγε να μένει καθαρή η καρδιά μας χάριν της παρουσίας του Κυρίου;






Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΕ ΤΙΣ ΘΥΣΙΕΣ

Ο Χριστός κατάργησε τις θυσίες. Οι ορθόδοξοι δεν δεχόμαστε να είμαστε ούτε θυσιαστές ούτε θύματα. Ο θυματοποιητικός μηχανισμός που επιβλήθηκε χωρίς να ρωτηθούν οι Έλληνες θα τα μαζέψει και θα φύγει από μόνος του,όταν αποκαλυφθεί σε όλο της το μέγεθος η φρίκη του.
Η προπαγάνδα του εργάζεται πυρετωδώς με όλα τα μέσα που διαθέτει να πείσει τους Έλληνες ότι η θυσία τους είναι ιερή και οι ίδιοι είναι τα ιερά σφάγια. Αλλά κανένας δεν πείθεται πια. Τα πολιτικά κόμματα απομυθοποιήθηκαν και δεν είναι σε θέση να επηρεάσουν τον κόσμο. Σε όλους είναι γνωστό πια ότι η δημοκρατία δεν λειτουργεί, ότι η Βουλή δεν αντιπροσωπεύει το λαό. Οι βουλευτές με τη λίστα υπακούουν σε ό,τι τους διατάξουν με αποτέλεσμα να αποδεχθούν ακόμα και την απώλεια Εθνικής Κυριαρχίας, χωρίς να συγκινηθεί κανείς.
Οι ορθόδοξοι δεν δεχόμαστε να είμαστε ούτε διώκτες ούτε θύματα. Δεν περιμένουμε να ξεσπάσει λαϊκή εξέγερση. Ελπίζουμε ότι η οργή του λαού θα στραφεί στην πνευματική αφύπνιση και στη συνειδητοποίηση. Ο λαός μας δεν περιμένει αλλαγή τυραννίας, αλλά κατάργηση κάθε μορφής τυραννίας.
Η ιεροποίηση των θυμάτων απαιτεί έναν ιερό σκοπό. Όπως επί Ιησού, που ήταν σκοπός η σωτηρία του λαού. "Συμφέρει να χαθεί ένας άνθρωπος για να σωθεί ο λαός".
Για να σταθεί η θυσία χάριν ενός ιερού σκοπού πρέπει το θύμα να συναινέσει ότι είναι φταίχτης. Πρέπει να πεισθεί το ίδιο το θύμα ότι φταίει. Η άδικη σφαγή του Κυρίου αποκάλυψε την υποκρισία των διωκτών.Δεν υπάρχουν ιερά σφάγια, διότι δεν υπάρχουν ιεροί σκοποί που δημιουργούν διώκτες και θύματα.
Η ιεροποίηση των θυμάτων δεν γίνεται για κάποιον ιερό σκοπό, αλλά γιατί είναι μέρος του μηχανισμού της στήριξης της εξουσίας των διωκτών. Ιεροποιούν τα θύματα για να διαιωνίζεται η παραμονή τους στην εξουσία.
"Ο νόμος του σεβασμού της ζωής" γράφει ο Άλμπερτ Σβάϊτσερ στο βιβλίο της αυτοβιογραφίας του "είναι η θυσία του ευτελεστέρου για να σωθεί το πολυτιμότερο."
Ποιος αποφασίζει ποιο είναι το πολυτιμότερο;
Στο βιβλίο του Γεωργίου Π. Ανσίμωφ, "Εχθρός του Λαού" δημοσιεύεται η φωτογραφία μιας διαταγής εκτέλεσης υπογραμμένης από τον Στάλιν. Το χαρτάκι είναι μεγέθους μιας παλάμης και αφορά την εκτέλεση 6.600 ανθρώπων. Η φωτογραφία φέρει την εξής λεζάντα: "Την εποχή της τρομοκρατίας παρόμοιες διαταγές ήταν καθημερινό συνηθισμένο φαινόμενο."Ο Στάλιν θεωρούσε την αφηρημένη ιδέα που είχε στο μυαλό του πολυτιμότερη από τον άνθρωπο.
Το θέμα των ιερών θυμάτων υπήρξε το αντικείμενο της αρχαίας τραγωδίας. Οι Έλληνες τραγικοί ποιητές αποκάλυψαν τα κίνητρα των θυσιών, που κρύβονται πίσω από την ιερότητα του σκοπού. Αλλά ακόμα η θετική συνειδητοποίηση των πολλών αργούσε να ρθεί. Ώσπου η θυσία του Χριστού αποκάλυψε σε όλους την υποκρισία των διωκτών.






Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ

"Αφού εμένα εδίωξαν και σας θα σας διώξουν", είπε ο Κύριος στους μαθητές Του. Τα λόγια αυτά του Κυρίου ισχύουν όχι μόνον για τους μαθητές Του, αλλά και για την Εκκλησία και για κάθε πιστό. Δεν νοείται Εκκλησία ή απλός πιστός χωρίς δοκιμασίες από τους εχθρούς της πίστεως.

Δεν υπάρχει Εκκλησία χωρίς διώκτες. Αυτό σημαίνουν και τα λόγια του Αγγέλου προς τον Άγιο Αντώνιο, όταν ο Άγιος αναρωτήθηκε πώς μπορεί να μείνει κανείς πιστός μέχρι το τέλος με τόσες παγίδες του εχθρού απλωμένες στη γη. "Πάρε τις παγίδες του εχθρού" είπε ο Άγγελος " και ουδείς σώζεται".

Ποιοι είναι λοιπόν οι σημερινοί εχθροί της Εκκλησίας και ποια είναι η αιτία η οποία προκαλεί την εχθρότητά τους ; Γιατί εχθρεύονται με τόσο μίσος την Εκκλησία οι σημερινοί εχθροί της; Τι είναι αυτό που προκαλεί το μίσος τους;

Πριν να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό πρέπει να πούμε ότι η Εκκλησία δεν εχθρεύεται κανέναν. Η Εκκλησία διώκεται αλλά δεν διώκει. Η Εκκλησία μετατρεπομένη σε διώκτρια, παύει να είναι Εκκλησία. Όπως ο πατέρας χωρίς τα αισθήματα του πατέρα δεν είναι πατέρας.

Η Εκκλησία ουδέποτε καταδιώκει και πάντα καταδιώκεται. Είναι χαρά της Εκκλησίας να διώκεται. "Αγαπάτε τους εχθρούς υμών. Καλώς ποιείτε τους καταρωμένους υμάς." Μακάρι να την καταδίωκαν οι σημερινοί εχθροί της. Οι σημερινοί εχθροί από πρόθεση δεν την καταδιώκουν την Εκκλησία, αλλά την υπονομεύουν και την υποκαθιστούν.

Οι εχθροί της Εκκλησίας διακρίνονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες, στους εχθρούς από πρόθεση και στους εχθρούς από άγνοια. Οι εχθροί από άγνοια είναι είναι οι φτωχοί που πέφτουν θύματα της προπαγάνδας κατά της Εκκλησίας και των προκαταλήψεών τους. Είναι αυτοί για τους οποίους ισχύουν τα λόγια του Κυρίου "ουκ οίδασι τι ποιούσι" (δε΄ν ξέρουν τί κάνουν).

Όσον αφορά την άλλη κατηγορία των εχθρών των Εκκλησίας, θα καταλάβουμε ποιοι υπάγονται σ΄ αυτήν και για ποια αιτία εχθρεύονται την Εκκλησία αν εμβαθύνουμε στα λόγια του Κυρίου "αγαπάτε τους εχθρούς υμών καλώς ποιείτε τους καταρωμένους υμάς". Ο Κύριος είναι απροσωπόληπτος και δεν θέτει διακρίσεις. Αγαπάει και τους δικαίους και τους αδίκους. Έχει τα ίδια μέτρα και σταθμά για όλους.

Η αγάπη προς όλους, ακόμα και προς τους εχθρούς σημαίνει στην πραγματικότητα εξάλειψη των διακρίσεων των λίγων, πράγμα που δημιουργεί στους λίγους που απολαμβάνουν τις διακρίσεις εχθρότητα και μίσος προς την Εκκλησία και προς την διδασκαλία της. Είναι οι ίδιοι που αισθάνονται και το φόβο του υπερπληθυσμού. Οι ίδιοι, που αν και παίρνουν τη μερίδα του λέοντος, θεωρούν εμπόδιο τους πολλούς. Η ενδόμυχη επιθυμία τους είναι να λείψουν οι πολλοί για να μείνουν οι λίγοι και οι καλοί και να τρώνε με χρυσά κουτάλια. Αυτοί είναι οι πλούσιοι και αυτοί που κατέχουν αξιώματα και γενικά όλοι αυτοί που θέλουν να διακρίνονται απ το φτωχό λαό.

Πόσο δύσκολο είναι στον πλούσιο να στερηθεί τα πλούτη του και τις διακρίσεις του και να μπει σαν ίσος προς ίσον με τους άλλους ανθρώπους στη βασιλεία του Θεού!

"Σε ευχαριστώ Θεέ μου που δεν είμαι σαν τους άλλους",είπε ο Φαρισαίος στην προσευχή του. Απ΄ τα πρώτα ακόμα λόγια του θέλει να εξασφαλίσει τη διάκρισή του από τους άλλους, τους πολλούς. Θέλει να υπάρχουν πάντα οι λίγοι και οι καλοί και οι άλλοι να είναι σε δεύτερη μοίρα ή και καλύτερα ακόμα να μην υπάρχουν καθόλου.

Οι σημερινοί εχθροί της Εκκλησίας, αλλά και οι εχθροί της σε κάθε εποχή, μισούν την Εκκλησία γιατί η Εκκλησία καταργεί τα προνόμιά των λίγων."Δεν υπάρχει πια Ιουδαίος και ειδωλολάτρης, δεν υπάρει δούλος και ελεύθερος, δεν υπάρχει άντρας και γυναίκα. Όλοι είστε ένας, χάρη στον Ιησού Χριστό".

Όλα τα συστήματα του κόσμου τούτου είναι καλά για τους δικούς τους. Και ο καπιταλισμός και ο κομμουνισμός και η δικτατορία, και η κατ΄όνομα δημοκρατία. Όλα αυτά τα συστήματα είναι καλά με τους δικούς τους και εχθρικά με τους πολλούς. Αν είσθε καλοί με τους δικούς σας, τί περισσότερο κάνετε από τους αμαρτωλούς; Μήπως δεν κάνουν το ίδιο κι οι αμαρτωλοί, είπε ο Κύριος στους μαθητές Του






Ο ΑΟΡΑΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

1. Εκτός από τον ορατό κόσμο υπάρχει και ο αόρατος κόσμος της ψυχής. Το ότι ο κόσμος της ψυχής είναι αόρατος κάνει πολλούς να αμφισβητούν την ύπαρξή του. Ο μόνος κόσμος που υπάρχει γι΄ αυτούς είναι ο ορατός.
2. Δεν μπορώ να περιγράψω τί ένιωσα όταν άφησα τους δικούς μου στο χωριό, αυτούς που μου εδραίωσαν στην πατροπαράδοτη πίστη, και ήρθα σε ένα καινούριο περιβάλλον με ιδέες και απόψεις , που δεν είχα φανταστεί ότι υπάρχουν.
3. Οι στίχοι αυτοί του Γεωργίου Βιζυηνού θα μπορούσαν ίσως να εκφράσουν τον χαλασμό που ένιωθα στην ψυχή μου:" Από τότε που πενθώ/ το ξανθό και γαλανό/ και ουράνιο φως μου/ μετεβλήθη εντός μου/ κι ο ρυθμός του κόσμου."
4. Οι συζητήσεις με τους συμμαθητές μου στο γυμνάσιο που για άλλους, μπορεί να γίνονταν για διασκέδαση εμένα μου κόστιζαν πάρα πολύ. Δεν μπορούσα να απαντήσω σ΄ αυτούς που είχαν την άποψη ότι οι δυνάμεις του εξωτερικού κόσμου είναι μεγαλύτερες από τις δυνάμεις της ψυχής. Ήταν φανερό ότι είχαν διαβάσει πολιτικά βιβλία, ενώ εγώ τα απέφευγα. Για μένα η σύγκρουση δεν ήταν πολιτική, αλλά θρησκευτική.
5. Δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι όλη η περιπέτεια της ζωής μου περιεστράφη γύρω από αυτήν την σύγκρουση, γύρω απ΄ το ερώτημα αν ο κόσμος ο ορατός κόσμος των αισθητών πραγμάτων είναι πιο δυνατός από τον εσωτερικό κόσμο της ψυχής.
6. Φαντάσου τη χαρά μου όταν έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο με το θέμα αυτό.
Παραθέτω εδώ κάποιες υπογραμμίσεις που έκανα στο βιβλίο αυτό, που έχει τον τίτλο "Η μυστική εμπειρία" και είναι γραμμένο από κάποιον που έζησε σε συνθήκες πλήρους ανελευθερίας, στα σοβιετικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, από τον Μιχαήλ Μιχαήλωφ.
7." Όποιος ακολουθεί την εσωτερική του φωνή και σώζει την ψυχή του,γράφει ο Μιχαήλωφ, μαθαίνει εμπειρικά ότι, όσο δεν έχει χαθεί η ψυχή του, το σπουδαιότερο δεν έχει ακόμη χαθεί."
8.Στο κεφάλαιο με τίτλο "Το πρώτο και σπουδαιότερο" γράφει:"Τί συμβαίνει λοιπόν στον άνθρωπο, που ξαφνικά αφαρπάζεται από τη συνηθισμένη του ζωή και πέφτει στα χέρια των ανελέητων δυνάμεων που ένα μονάχα θέλουν, το αφανισμό του;
9.Σ' αυτό το αποφασιστικό σημείο, ο άνθρωπος αρχίζει, αμέσως πριν τον πλήρη αφανισμό,να καταλαβαίνει ότι υπάρχει κάτι που βρίσκεται μακριά από την αρπάγη των εξωτερικών, φαινομενικά ανυπερνίκητων δυνάμεων και ότι, κι αν όλα τ΄ άλλα δεν μπορούν να διασωθούν, ωστόσο από μια τουλάχιστον άποψη είναι δυνατή η αντίσταση, ο αγώνας και η νίκη: από την άποψη δηλαδή αν εκείνο που έχει σημασία είναι να διαφυλάξει κανείς την ψυχή του.
10.Όποιος της έχει εμπιστοσύνη και ακολουθεί τη φωνή της, δηλαδή την εσωτερική φωνή της ελευθερίας, αυτός έχει μια δυνατότητα να διεξαγάγει νικηφόρα των αγώνα εναντίον του Κακού και της Βίας. Όμως προηγουμένως πρέπει να παραιτηθεί από καθετί που οι δυνάμεις του ορατού κόσμου μπορούν να του αφαιρέσουν.
11.Ο Ρώσος συγγραφέας Πάνιν που έζησε στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως γράφει:"Όποιος σώζει την ψυχή του, αυτός σώζει και το κορμί του.γι' αυτό ο Σολζενίτσιν επαναλαμβάνει πολλές φορές ότι μόνο το πνεύμα σώζει, μόνο το πνεύμα διατηρεί το κορμί. Όταν επιτευχθεί ισχυρή πνευματική συγκέντρωση, το κορμί αντιδρά με απίστευτη ανθεκτικότητα, ενώ αντιστρόφως η απώλεια του πνευματικού συνεπιφέρει και τη φυσική κατάπτωση."
12."Μέσα μας ενοικεί μια τεράστια δύναμη" υποστηρίζει ο Πάνιν και συνεχίζει: "
Το σύμπαν ολόκληρο είναι με μυστηριώδη τρόπο συνδεδεμένο με τα βάθη της ψυχής μας." Ο καθένας μας είναι το κέντρο του σύκμπαντος",γράφει ο Σολζενίτσιν.
13. Η επιστήμη, ακολουθώντας μακριά πίσω από την Πίστη, διαπιστώνει ότι ακόμα και στην ψυχή του πιο πωρωμένου εγκληματία διατηρούνται ίχνη ελευθερίας. Αυτό σημαίνει ότι η ελευθερία και το αυτεξούσιο φυλάσσεται και μόνο με τη συναίνεσή μας χάνουμε την ψυχή μας.
14. Οι στίχοι αυτοί του Ευαγγελίου περιγράφουν πώς ο Θεός φυλάει την ελευθερία του ανθρώπου:"Ει ουν υμείς, υπάρχοντες πονηροί, οίδατε δόματα αγαθά διδόναι τοις τέκνοις ημών, πόσο μάλλον ο Πατήρ ο εξ ουρανού δώσει Πνεύμα άγιον τοις αιτούσιν αυτόν;(Λουκάς ια΄, 9-13). (Αν λοιπόν εσείς, παρόλο που είστε αμαρτωλοί, ξέρετε να δίνετε καλά πράγματα στα παιδιά σας, πολύ περισσότερο ο ουράνιος Πατέρας θα δώσει Άγιον Πνεύμα σε όσους το ζητούν.)

*Μιχαήλ Μιχαήλωφ, Η μυστική εμπειρία στην κατάσταση της ανελευθερίας, Εκδόσεις Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος, Μήλεσι, 2007.




ΙΔΟΥ Η ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΜΑΣ ΑΦΙΕΤΑΙ ΕΡΗΜΟΣ

1. Η συνηθισμένη εικόνα για το σώμα του ανθρώπου είναι η εικόνα της κατοικίας ή του ναού. Το σώμα του ανθρώπου είναι ο ναός του πνεύματος.

2. Ο Κύριος είπε, πως στην κατοικία του ουράνιου πατέρα μας υπάρχουν πολλές διαμονές. Τα λόγια αυτά σημαίνουν ότι το πνεύμα μας μετά την έξοδό του από το σώμα λαμβάνει μια άλλη κατοικία στον ουρανό.

3. Η άγνοια του Θεού δεν είναι η άγνοια για ένα πράγμα, αλλά είναι η άγνοια για το πνεύμα μας. Αν δεν έχουμε δει το φως μέσα μας, σημαίνει ότι μέσα μας έχουμε σκοτάδι, ότι δεν έχουμε ζωή. Είμαστε κατοικίες νεκρών.

4. Η άγνοια του Θεού δεν είναι η συνηθισμένη έλλειψη της γνώσης ενός πράγματος.Η άγνοια του Θεού δεν είναι νοητικής φύσεως. Αγνοούμε το Θεό σημαίνει ότι δεν πιστεύουμε σ΄Αυτόν και δεν Τον αγαπάμε. Όσο πιστεύουμε σ΄Αυτόν και όσο Τον αγαπάμε τόσο ο Θεός αποκαλύπτει τον εαυτό Του σε μας. Άρα η άγνοια του Θεού είναι η μη αποκάλυψη του Θεού σε μας.

5. Όταν αγνοούμε το Θεό δεν σημαίνει ότι αν ανοίξουμε το λεξικό και διαβάσουμε όλα όσα γράφει γι' Αυτόν, θα πάψουμε να Τον αγνοούμε. Γνωρίζω το Θεό σημαίνει πιστεύω στο Θεό και Τον αγαπώ με όλη μου την ψυχή με όλη μου την καρδιά, με όλη μου τη διάνοια και με όλη μου τη δύναμη.

6. Ο Θεός αποκαλύπτεται στην καρδιά που φλέγεται από αγάπη γι΄Αυτόν. Όσο περισσότερο αγαπάμε το Θεό τόσο περισσότερο γνωρίζουμε το Θεό κι όσο περισσότερο γνωρίζουμε το Θεό τόσο περισσότερο Τον αγαπάμε.

7. Για τους άθεους ο Θεός δεν είναι ο δημιουργός του Κόσμου. Γι΄ αυτούς ο Θεός είναι δημιούργημα του ανθρώπου. Ο Θεός χρειάζεται τον άνθρωπο, απόδειξη ότι υπάρχουν εκείνοι που Τον υπηρετούν!

8. Στην Ελλάδα, όπου η Ορθοδοξία είναι η πίστη του συνόλου σχεδόν των Ελλήνων, μερικοί πολιτικοί νομίζουν ότι ο Θεός χρειάζεται το Κράτος. Νομίζουν ότι αν το Κράτος δεν στηρίζει το Θεό, ο Θεός θα πάψει να υπάρχει στην Ελλάδα!

9. Οι άθεοι αγνοώντας το Θεό αγνοούν τον εαυτό τους. Οι άγιοι λένε πως η αθεϊα είναι αρρώστια της ψυχής. Ο άθεος είναι άφρων. Δεν γνωρίζει τον εσωτερικό του κόσμο. Νομίζει ότι δεν υπάρχει επειδή δεν μπορεί να τον δει.

10. O Τσέχος ποιητής Ράϊνερ Μαρία Ρίλκε, στη συλλογή του "Ωρολόγιο" γράφει σε κάποιο ποίημά του: "Ω Θεέ, η στάμνα σου είμαι/ Τί θα κάνεις, αν σπάσω;" O Ρίλκε υπήρξε πιστός χριστιανός. Η εικόνα της στάμνας που δείχνει ότι μέσα μας είναι ο Θεός, έχει την ίδια έννοια με τα λόγια του Ευαγγελίου, "H βασιλεία του Θεού είναι μέσα μας".

11. Χωρίς το πνεύμα του Θεού είμαστε νεκροί. Οι μέρες μας χάθηκαν κυνηγώντας μάταια πράγματα. Το πνεύμα του Θεού πέρασε από μέσα μας και δεν ξαναγύρισε. Ούτε εμείς γνωρίζουμε το Θεό, ούτε Εκείνος μας γνωρίζει.Θελήσαμε να είμαστε κύριοι της κατοικίας μας. Ιδού η κατοικία μας αφήνεται έρημος.




ΤΙ ΔΕΙΛΟΙ ΕΣΤΕ!


"Φείσαι ημών, Κύριε, κατά το πλήθος του ελέους σου,
και σώσον ημάς δια το όνομά σου το άγιον,
ότι εξέλιπον εν ματαιότητι αι ημέραι ημών."
(Ευχή της Θ΄ώρας,του Μεγάλου Βασιλείου)

Ρώτησαν ένα σύγχρονο Γέροντα, ποιο θα είναι το κυρίαρχο συναίσθημα στην εποχή που έρχεται και απάντησε, ο φόβος. Ο φόβος θα είναι το κυρίαρχο συναίσθημα στην εποχή που έρχεται.Αλλά μήπως δεν είναι ο φόβος το κυρίαρχο συναίσθημα κάθε εποχής ;

Ο άνθρωπος από τότε που καταλαβαίνει τον εαυτό του μέχρι την τελευταία αναπνοή του φοβάται. Στη νεκρώσιμη ακολουθία ο στίχος αυτός φανερώνει το κυρίαρχο συναίσθημα του νεκρού που κράζει προς το Θεό ζητώντας να τον στηρίξει με τα λόγια του: "εδειλίασεν η καρδία μου, βεβαίωσόν με εν τοις λόγοις σου". Ο Θεός δεν μας έδωσε πνεύμα δειλίας, αλλά πνεύμα θάρρους και δύναμης.

Ο Κύριος σε κάθε συνάντηση με τους μαθητές του τους ενθαρρύνει. Μη φοβείσθε, εγώ ειμί. Η πιο μεγάλη δύναμη του Εχθρού με τον οποίο θαρθουν αντιμέτωποι είναι ο φόβος. Γι΄αυτούς τους λέει, πως θα τους δώσει τη δύναμη να πατούν επάνω σε σκορπιούς και σε φίδια και σε όλη τη δύναμη του εχθρού και δεν θα τους βλάφτουν.

Κάποιος είπε,πως ο κόσμος μοιάζει με σπίτι που πήρε φωτιά. Η περιγραφή αυτή ταιριάζει περισσότερο στον άνθρωπο παρά στα αντικείμενα. Ο κόσμος μοιάζει με σπίτι που πήρε φωτιά ή με σπίτι την ώρα του σεισμού, γιατί οι άνθρωποι ζούνε στην κατάσταση του πανικού.

Ο άνθρωπος διαφέρει από όλα τα άλλα πλάσματα της Δημιουργίας. Είναι το μόνο όν που έχει το χάρισμα της ελευθερίας, αλλά και την ευθύνη που συνεπάγεται η ελεύθερη βούλησή του. Για όλα τα πλάσματα προνοεί ο Θεός, και τίποτε δεν ζει αυτόνομα, με εξαίρεση τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος ζητεί την ευλογία του Θεού ή την αρνείται.

Εκεί όπου είναι το σώμα, εκεί συγκεντρώνονται και οι αετοί. Εκεί όπου είναι ο θησαυρός του ανθρώπου είναι και η καρδιά του. Είναι ο θησαυρός μας στον ουρανό ή θησαυρίζουμε στη γη όπου η σκουριά αφανίζει και οι κλέφτες αρπάζουν; Με άλλα λόγια είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε την ευλογία του Ιησού;

Μήπως κι εμείς ζούμε όπως οι άνθρωποι της εποχής του Νώε ή του Λωτ, σαν να μην υπάρχει θάνατος; Ο Απόστολος Παύλος λέει, πως κάθε μέρα πεθαίνει και μας προτρέπει να προσέχουμε μήπως οι μέρες της ζωής μας χάνονται μάταια. Μερικοί, λέει, έχουν παντελή αγνωσία του Θεού!