"Έκαστος ας βλέπει πώς εποικοδομεί"

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου


Η μόνιμη αντίρρηση στην "εν Χριστώ ζωή" είναι ότι η "εν Χριστώ ζωή" είναι για κείνους που έχουν εξασφαλίσει την επιβίωσή τους. Πρέπει πρώτα να εξασφαλίσουμε την επιβίωση κι ύστερα να ασχοληθούμε με την πίστη. "Πρίμουμ βίβερε ντέϊντε φιλοσοφάρε", όπως έλεγαν οι Λατίνοι. Η αντίληψη αυτή έφτασε μέχρι τις μέρες μας, με αυτούς που πιστεύουν ότι το Πνεύμα είναι γνώσεις "μεταξύ τυρού και αχλαδίου".

Με αυτό που ζει κανείς με αυτό και πεθαίνει. Αν ζει κανείς αφήνοντας να κυριαρχούν οι σωματικές του ανάγκες, με τις σωματικές του ανάγκες και πεθαίνει. Το Ευαγγέλιο γράφει πως δε ζει κανείς μόνο με ψωμί, αλλά με κάθε λόγο του Θεού. Η ανθρώπινη ζωή διαφέρει απ΄ τη ζωή του ζώου ή του φυτού.

Αν παρατηρήσει κανείς τις σωματικές του ανάγκες θα διαπισώσει ότι υπακούουν στις πνευματικές ανάγκες. Η επιστήμη χαρακτηρίζει όλες σχεδόν τις ασθένειες του σώματος ως ψυχοπνευματικές. Η απουσία του λόγου του Θεού εκδηλώνεται στο σώμα ως ασθένεια.

Κάποιος γιατρός μαζί με τα φάρμακα έγραφε και το βιβλίο που έπρεπε να διαβάσει ο ασθενής για να θεραπευτεί. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι ένας φωτισμένος γιατρός σαν αυτό αγνοούσε το Ευαγγέλιο. Άλλωστε είναι το βιβλίο με την σταθερή μεγαλύτερη κυκλοφορία στον κόσμο. Κάποιος άλλος γιατρός στο βιβλίο του έγραφε την εξής συμβολή προς τους ασθενείς του: "Μην αμαρτάνετε για να μην πέσετε στα χέρια των γιατρών".

Στο έβδομο κεφάλαιο του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου διαβάζουμε τα εξής:" Πας όστις ακούει τους λόγους μου τούτους και ποιεί αυτούς, ομοιώσω αυτόν ανδρί φρονίμω, όστις ωκοδόμησε την οικίαν αυτού επί την πέτραν. Και κατέβη η βροχή και ήλθον οι ποταμοί, και έπνευσαν οι άνεμοι και προσέπεσον τη οικία εκείνη και ουκ έπεσεν. Τεθεμελίωτο γαρ επί την πέτραν.

Και πας ο ακούων μου τους λόγους τούτους και μη ποιών αυτούς, ομοιωθήσεται ανδρί μωρώ, όστις οικοδόμησε την οικίαν αυτού επί την άμμον. και κατέβη η βροχή και ήλθον οι ποταμοί, και προσέκοψαν τη οικία εκείνη. και έπεσεν, και ήν η πτώσις αυτής μεγάλη."

Μια απ΄ τις πάμπολλες θρησκευτικές αιρέσεις θεωρεί την Πίστη ως φιλοσοφία εφαρμόζοντας το λατινικό ρητό του πρίμουμ βίβερε, (πρώτα η επιβίωση).Η αίρεση αυτή δοκιμάζει και στις μέρες μας εκείνους που έχουν την αποστολή του αγιασμού των πιστών και του κηρύγματος του Λόγου του Θεού: Πρέπει να εξασφαλίσουν πρώτα την επιβίωση ώστε να είναι απερίσπαστοι στην αποστολή τους; Πώς θα πείσουν όμως εκείνους τους πιστούς που αγωνιούν για την επιβίωσή τους; Ο Κύριος δεν είχε που την κεφαλήν κλίναι. Ο Κύριος είπε ότι βρίσκεται στους ελαχίστους.

Αν διαβάσουμε μια σελίδα από το Βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων θα διαπιστώσουμε ότι οι Απόστολοι του Χριστού δεν είχαν καμιά βεβαιότητα για τη ζωή τους, την οποία επιβουλεύονταν διαρκώς οι εχθροί της Εκκλησίας. Οι Απόστολοι δεν περίμεναν να εξασφαλίσουν πρώτα την επιβίωσή τους και κατόπιν να ασχοληθούν, με το κήρυγμα του Ευαγγελίου.

Ο Απόστολος Παύλος όταν βρισκόταν στη Δαμασκό κινδύνευε διαρκώς απο τους Ιουδαίους. "Παρετήρουν τε" γράφει το Βιβλίο των Πράξεων " τας πύλας ημέρας και νυκτός όπως αυτόν ανέλωσι." ( Οι Ιουδαίοι παρακολοθούσαν μέρα και νύχτα τίς πύλες από όπου θα περνούσε ο Απόστολος Παύλος για να τον σκοτώσουν). Όταν κατόπιν πήγε στην Ιερουσαλήμ οι μεν πιστοί τον φοβούνταν ότι δεν είναι μαθητής του Χριστού οι δε Ιουδαίοι επιχειρούσαν να τον σκοτώσουν.

Μέσ΄ στους κινδύνους και στις διώξεις οικοδομήθηκε η Εκκλησία: "Αι μεν εκκλησίαι καθ΄ όλης της Ιουδαίας και Γαλιλαίας και Σαμαρείας είχον ειρήνην οιδομούμεναι και πορευόμεναι τω φόβω του Κυρίου και τη παρακλήσει του Αγίου Πνεύματος επληθύνοντο."