Δια Χριστόν Σαλότητα και Ορθολογισμός

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου


Η Ορθοδοξία όσο κι αν φανεί παράξενο ανάμεσα στον μίζερο ορθολογισμό της Δύσης και στην δια Χριστόν σαλότητα, προτιμά την δια Χριστόν σαλότητα. Αρκεί να δει κανείς την αποτυχία της Δύσης να επιβάλει τον ορθολογισμό της στους Έλληνες για να αντιληφθεί ότι δεν ταιριάζει στους Έλληνες να θεοποιούν τα συστήματα και τις επινοήσεις των ανθρώπων.

Η μέγιστη πλειονότητα των Ελλήνων στις δυσκολίες της ζωής εμπιστεύονται στο Θεό. Ο Θεός δίνει δύναμη, λέει ο λαός μας, όταν οι δυσκολίες της ζωής υπερβαίνουν τις δυνάμεις μας. Είμαστε αισιόδοξοι ως λαός, γιατί ξέρουμε ότι ο Θεός δεν φορτώνει στον άνθρωπο μεγαλύτερο βάρος από αυτό που μπορεί να βαστάξει και ότι αυτός τελικά έχει στα χέρια Του το τιμόνι και δεν θα αφήσει το πλάσμα Του αβοήθητο.


Το Ευαγγέλιο από την αρχή αναφέρεται στην σπουδαιότητα της προσευχής. Το παράδειγμα μας δίδει ο ίδιος ο Κύριος. Ο Ιησούς όταν ήταν να εκλέξει ανάμεσα στους μαθητές Τους αυτούς στους οποίους θα εμπιστευόταν τη διάδοση της διδασκαλίας Του έκανε ολονύχτια προσευχή στο βουνό. Μετά την προσευχή Του εξέλεξε ανάμεσα στους μαθητές Του δώδεκα, τους οποίους ονόμασε Αποστόλους και κατέβηκε κατόπιν μαζί τους σε μέρος πεδινό,όπως διαβάζουμε στο Ευαγγέλιο του Λουκά.

Το Ευαγγέλιο του Λουκά γράφει στο έκτο κεφάλαιο: " Και καταβάς μετ΄ αυτών έστη επί τόπου πεδινού, και όχλος μαθητών αυτού και πλήθος πολύ του λαού από πάσης της Ιουδαίας και Ιερουσαλήμ, και της παραλίου Τύρου και Σιδώνος, οι ήλθον ακούσαι αυτού και ιαθήναι από των νόσων αυτών, και οι οχλούμενοι από πνευμάτων ακάάρτων, και εθεραπεύντο. και άπας ο όχλος εζήτει άπτεσθαι αυτού, ότι δύναμις παρ αυτού εξήρχετο και ιάτο πάντας."

(Και όλος ο όχλος ζητούσε να αγγίξει τον Κύριον, διότι δύναμις εξήρχετο από αυτόν και τους θεράπευε όλους). Ο όχλος των μαθητών και το πλήθος του λαού δεν πήγαιναν στον Ιησού μόνο να τον ακούσουν, αλλά και να θεραπευτούν απ΄ τις αρρώστιες τους.

Τώρα, στην εποχή μας, αυτοί που συνδέουν ακόμα την ακρόαση του λόγου του Θεού με την θεραπεία των ασθενειών τους είναι οι απλοί πιστοί, αυτού που δεν θεοποίησαν τις γνώσεις τους και δεν διανοούνται ποτέ να βάλουν τον εαυτό τους πάνω από τους άλλους.

Το ανθρώπινο γένος, λέει κάποιος ποιητής της θύραθεν σοφίας, διανύει τρία στάδια. Στο πρώτο στάδιο λατρεύει πέτρες, ξύλα, γυναίκα. Στο δεύτερο στάδιο λέει ότι λατρεύει το Θεό. Στο τρίτο και τελευταίο στάδιο λατρεύει το Θεό.

Ο ποιητής με αυτόν τον τρόπο θέλει να πει ότι πρέπει να φτάσει καινείς να καταλάβ ει τη ματαιότητα να θεοποιείς τα πράγματα ή τις θεωρίες και τις γνώσεις για να φτάσεις στην αληθινή Γνώση του Θεού.

Όλα αυτά τα πράγματα που ο ορθολογισμός θεοποίησε ο Απόστολος Παύλος ονομάζει σκύβαλα, σκοτάδι, νύχτα. "Η νύχτα προχώρησε και η μέρα πλησίασε" γράφει σε κάποια επιστολή του. αποθώμεθα ουν τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός."


Οι Ιουδαίοι ενάντιώθηκαν από την αρχή στο κήρυγμα των Αποστόλων με απειλές, με φυλακίσεις . Οι πρεσβύτεροι, οι Γραμματείς, οι Σαδδουκαίοι κάλεσαν τους Αποστόλους και τους παρήγγειλαν καθόλου να μη μιλούν για τον Ιησού.

Στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων διαβάζουμε σχετικά με την πρώτη κιόλας ομιλία των Αποστόλων, μετά τη θεραπεία ενός εκ γενετής παραλύτου. Ο Πέτρος και Ιωάννης στις απειλές των πρεσβυτέρων αποκρίθηκαν με αυτά τα λόγια : "Αν είναι δίκαιον ενώπιον του Θεού, να υπακούσουμε σε σας παρά στο Θεό, κρίνατε μόνοι σας. Δεν μπορούμε λοιπόν εμείς να μη μιλάμε γι αυτά που είδαμε και ακούσαμε." Όταν οι Απόστολοι επέστρεψαν διηγήθηκαν στους άλλους τι είχε συμβεί και προσευχήθηκαν στο Θεό να τους δώσει δύναμη να μιλούν με παρρησία το λόγο του Θεού.

Η Εκκλησία μας ακολουθώντας το παράδειγμα των Αποστόλων προσεύχεται και αγρυπνά. Η αποστολή της είναι αυτή των Αποστόλων, να μιλά με παρρησία το λόγο του Θεού και να αγιάζει τον κόσμο. ΟΙ πιστοί έχουν το όπλο της προσευχής και του αγιασμού εναντίον της λύπης και του φόβου με τον οποίο οι άρχοντες απειλούν το λαό του Θεού.

Ρώτησαν κάποτε έναν αμερικάνο ποιητή* γιατί άφησε τη Νέα Υόρκη και ήρθε στην Ελλάδα να ζει ανάμεσα στους Έλληνες ως ένας φτωχός αναχωρητής- ερημίτης. Ο ποιητής απάντησε με το χαρακτηριστικό ανεκδοτολογικό του τρόπο: "Προσεύχομαι" είπε " αν ο Θεός με στείλει στην Κόλαση, να με στείλει στο ελληνικό τμήμα, όχι στο γερμανικό. Στο ελληνικό όλο και κάποια εργαλεία βασανισμού δεν θα είναι στη θέση του."

Χαίρομαι που οι Δυτικοί δεν πετυχαίνουν να επιβάλουν τα συστήματά τους στους Έλληνες. Ποτέ και στη μεγαλύτερη φτώχεια τους οι Έλληνες θα πάψουν να κερνάνε ο ένας τον άλλον και να τραγουδάνε και να χορεύουν. "Και μπόδισμα δεν είναι" γράφει ο Εθνικός μας Ποιητής για τους Ελεύθερους Πολιορκημένους του Μεσολογγίου "στις κοπρασιές να τραγουδούν και στα παιδιά να παίζουν."

Το Ελληνικό Γένος ανάμεσα στο μίζερο ορθολογισμό των δυτικών και στην δια Χριστόν σαλότητα της Ορθοδοξίας, διαλέγει τη δια Χριστόν σαλότητα της Ορθοδοξίας.