Κατοικίες

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου


Στο Ευαγγέλιο τόσο ο Θεός όσο και ο άνθρωπος παρομοιάζονται με κατοικίες.Το Ευαγγέλιο του Ιωάννη, στο 14ο Κεφάλαιο γράφει τα εξής:"Μη ταρασσέσθω υμών η καρδία. Πιστεύετε εις τον Θεόν και εις εμέ πιστεύετε. Εν τη οικία του πατρός μου πολλαί μοναί εισίν." (Μην ταράζεται η καρδιά σας. νά ΄χετε πίστη στο Θεό, να ΄χετε πίστη και σ΄ εμένα. Στην κατοικία του πατρός μου υπάρχουν πολλοί τόποι διαμονής."

Ο Κύριος αναφέρεται στην μετά θάνατον ζωή. Όταν η γήϊνη κατοικία μας, το σώμα μας καταλυθεί δεν θα μείνουμε δίχως κατοικία. Θα λάβουμε την κατοικία στον ουρανό, την ητοιμασμένην για μας από καταβολής κόσμου.

Στο ίδιο κεφάλαιο στ. 23 γράφει:"Εάν τις αγαπά με, τον λόγον μου τηρήσει, και ο πατήρ μου αγαπήσει αυτόν και προς αυτόν ελευσόμεθα και μονήν παρ΄ αυτώ ποιήσομεν." (Όποιος μ΄ αγαπάει, θα τηρήσει τον λόγο μου, κι ο Πατέρας μου θα τον αγαπήσει, και θα έρθουμε σ΄ αυτόν και θα κατοικήσουμε σ΄ αυτόν.)

Ο Κύριος χρησιμοποιεί επίσης την ίδια μεταφορά στην παραβολή για τους ανθρώπους που θεμελιώνουν τις κατοικίες τους στην πέτρα ή στην άμμο καθώς και στην παραβολή Του των δέκα παρθένων.

Στην A΄Επιστολή του προς Κορινθίους ο Απόστολος Παύλος χρησιμοποιεί την ίδια μεταφορά υποδηλώνοντας την Εκκλησία. Η Εκκλησία είναι κατοικία στην οποία αν εισέλθη κανείς άπιστος ή ιδιώτης "τα κρυπτά της καρδίας αυτού φανερά γίνεται. Και ούτω πεσών επί πρόσωπον προσκυνήσει τω Θεώ απαγγελών ότι ο Θεός όντως εν υμίν εστί."

Οι άνθρωποι από μία άποψη είναι κατοικίες. Το σώμα μας παίρνει τη μορφή του πνεύματος που κατοικεί μέσα μας. Ο ένοικος της κατοικίας διαμορφώνει την κατοικία που τον εκφράζει. Άλλες κατοικίες είναι μεσημβρινές, ευρύχωρες, ευάερες, ευήλιες, φιλόξενες, άλλες είναι βορεινές, ψυχρές, ανήλιαγες, αρπακτικές,"γεμάτες κραυγές από ανικανοποίητα αίματα".

Τα παλιά χρόνια, πριν η Ελλάδα υποστεί την επίδραση των Φράγκων, ο κόσμος δεν ξεχώριζε την πνευματική ζωή από τα απλά πράγματα της καθημερινής ζωής.Να πώς περιγράφει το αίσθημα αυτό ο Ρόντνευ ΝτέΪβις, στο βιβλίο του "Η γλώσσα του σώματος" εκδόσεις "Έσοπτρον, στο ποίημά του "Να παρακολουθείς το καλαμπόκι να μεγαλώνει". Με το ωραίο αυτό ποίημα τελειώνει το ενδιαφέρον βιβλίο του:

Να παρακολουθείς το καλαμπόκι να μεγαλώνει
τα μπουμπούκια ν΄ ανθίζουν
και τους καρπούς να ωριμάζουν
Να ανασαίνεις βαρειά πάνω απ΄ το υνί ή το φτιάρι
να διαβάζεις, να σκέπτεσαι
να αγαπάς, να ελπίζεις, να προσεύχεσαι:

Αυτά είναι μόνο που μας χαρίζουν την ευτυχία.
Οι άνθρωποι πάντα είχαν τη δυνατότητα να τα κάνουν
και ποτέ δεν θα μπορούν να κάνουν περισσότερα.
Η ευημερία ή η ατυχία του κόσμου
εξαρτάται από το αν γνωρίζουμε και διδάσκουμε
αυτά τα απλά πράγματα.

_______________
Σημείωση: Ο τίτλος του βιβλίου είναι "Η γλώσσα του προσώπου",Υπότιτλος, πώς να διαβάζετε στο πρόσωπο των άλλων τις σκέψεις, τα συναισθήματα και το χαρακτήρα τους, Εκδόσεις Έσοπτρον 1995,Μετάφραση Δ. Ευαγγελόπουλου.