"Είδες άνθρωπο; Είδες το Θεό σου!"

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Είδες άνθρωπο; είδες το Θεό σου" . Διάβασα κάποτε αυτά τα λόγια και δε δυσκολεύτηκα καθόλου να μπω στο νόημά τους. Ήταν πριν την "επιδρομή αλλοφύλων" στον τόπο μας. Εκείνη την εποχή δεν κλειδώναμε τα σπίτια μας. Δεν νιώθαμε φόβο.

Μου άρεσε να ανεβαίνω στα βουνά. Τις περισσότερες ώρες της μέρας ήμουν έξω στη φύση. Χαιρόμουν την επαφή μου μαζί της . Μια εποχή μεγάλης ξηρασίας ένιωθα την ανάγκη να προσευχηθώ για κείνη, Σαν να μου το ζητούσαν τα χορτάρια, τα δέντρα, τα ζώα... Ένιωθα τη δίψα τους σαν δική μου δίψα.. Είχαν ξεραθεί τα πάντα. Παρακαλούσα το Θεό με πόνο και με δάκρια να βρέξει. Τέτοια επαφή είχε δημιουργηθεί μεταξύ μας, από τα παιδικά μου χρόνια ακόμα, όταν πηγαίναμε με τον παππού μου στο αμπέλι του που απείχε λίγη ώρα απ΄ το χωριό και μου μιλούσε για τη φύση, που πρέπει να την αγαπάμε και να την πονάμε, γιατί είναι δημιούργημα του Θεού.

Ανέβαινα στα βουνά μόνος μου δίχως να κρατώ ούτε ένα ξύλο για μπαστούνι στο χέρι μου. Ένιωθα πως με γνωρίζουν ακόμα κι οι πέτρες. Τα σκυλιά με αλυχτούσαν ήσυχα από μακριά για να μη με τρομάξουν. Κουβαλούσα κάποιο μουσικό όργανο ή κάποιο βιβλίο.

Μια φορά στην ψηλότερη κορυφή ενός βουνού των Καμβουνίων στον Πρίονο, διάβαζα τους ψαλμούς του Δαβίδ φωναχτά . Τα μάτια μου ήταν γεμάτα δάκρια από τον αέρα που φύσαγε. Ένα μεγάλο μαύρο τσομπανόσκυλο ξάπλωσε μπροστά στα πόδια μου κοιτώντας κάτω προς τις χαμηλότερες βουνοκορφές και τις κοιλάδες. Ήρθε τόσο ήσυχα που δεν το πήρα είδηση. Όταν τον είδα συνέχισα το διάβασμα, βλέποντας ότι του αρέσει ν ακούει. Ώσπου κουράστηκα και σταμάτησα. Έμενα ακίνητος, κρατώντας την ανάσα μου. Ακολούθησε μια μικρή παύση. Ο σκύλος περίμενε μήπως συνεχίσω το διάβασμα. Όταν κατάλαβε ότι τελείωσε η ανάγνωση των ψαλμών, έστρεψε το κεφάλι του προς τα μένα, με κοίταξε στα μάτια και έφυγε ήσυχα όπως είχε έρθει κατηφορίζοντας χαμηλά. Όταν ένας σκύλος έρχεται κοντά σου στο βουνό και κάθεται με την πλάτη γυρισμένη σε σένα, σου δείχνει την εμπιστοσύνη του, ίσως και την υποταγή του.

Όταν έπαιζα μουσική τα πουλιά χαμήλωναν πάνω απ΄ το κεφάλι μου. Τα πουλιά αγαπούν τη μουσική. Παίζουν μαζί σου. Τα ζώα νιώθουν τις διαθέσεις σου, αν είσαι ειρηνικός έρχονται κοντά σου, αν φοβάσαι γίνονται κι αυτά επιθετικά. Μια φορά ένας λαγός ήρθε και κάθισε δίπλα μου. Χτύπησα τα χέρια μου για να τον τρομάξω. Αν έκανε το ίδιο και σε κάποιο κυνηγό, θα το πλήρωνε με τη ζωή του. Το ίδιο έκανα μερικές φορές με τα πουλιά, όταν έβλεπα, ότι με εμπιστεύονται. Κινδύνευαν να πληρώσουν με τη ζωή τους την εμπιστοσύνη τους στον άνθρωπο.

Ο τόπος μας ήταν ένας παράδεισος γι΄ αυτόν που σαν εμένα δεν είχε άλλες απαιτήσεις, από αυτές που η φύση του έδινε απλόχερα και πάνω από όλα την παρουσία της. Ο Θορώ έζησε ένα χρόνο μόνος του έξω στη φύση για να αποδείξει ότι η φύση μπορούσε να ζήσει έναν άνθρωπο σαν αυτόν. Εκεί έγραψε το κλασικό έργο του " Γουώλντεν". (Έτσι λέγεται η λίμνη όπου πήγε και έκτισε την καλύβα του).

Θα μου πείτε, και τί ήταν αυτό που σε έπειθε πριν την επιδρομή αλλοφύλων, όπως τη λες, ότι ο άνθρωπος ήταν Θεός για τον άνθρωπο και όχι λύκος, όπως έλεγαν οι Ρωμαίοι, χόμο χόμινεμ λούπους, ο άνθρωπος για τον άνθρωπο λύκος; Οι μοναχικές σου αναβάσεις στα αγαπημένα σου βουνά, είναι απόδειξη ότι ο άνθρωπος ήταν Θεός για τον άνθρωπο;

Ναι, ακριβώς αυτό θέλω να πω. Γιατί όταν με έπιανε σε κάποια απομακρυσμένη κορυφή δειλία από την κούραση ή από τη μέρα που σκοτείνιαζε καθώς ο ήλιος έδυε, έπαιρνα θάρρος με τη σκέψη, ότι αν εκεί πάνω έπεφτα λιπόθυμος ή τραυματισμένος , ο πρώτος ξωμάχος που θα με έβρισκε , θα ήταν για μένα ο καλός σαμαρείτης ή ο πατέρας του άσωτου υιού, που είναι κι οι δυο "εις τύπον Θεού".

Ο άνθρωπος πλάστηκε για να είναι η εικόνα του Θεού και είναι εικόνα του Θεού, όταν αγαπάει και είναι για τον άλλον εις τύπον Θεού, ωσεί πατέρας προς τέκνα. Πριν την πτώση του ο άνθρωπος στον παράδεισο ήταν εικόνα του Θεού. Μετά την πτώση ο άνθρωπος έχασε το αρχαίο κάλλος, η εικόνα του Θεού αμαυρώθηκε. Ο άνθρωπος δεν θυμίζει πια το Θεό. Βλέποντας τώρα τον άνθρωπο δεν μπορούμε να πούμε, πως βλέπουμε το Θεό. (Ένας ειρηνικός άνθρωπος είναι πιο κοντά στον άνθρωπο πριν την πτώση). «Δείξε μας τον Πατέρα» είπε ο Φίλιππος τον Κύριο και Εκείνος του απάντησε, «τόσον καιρό είμαι μαζί σας και ακόμα δεν με είδες, Φίλιππε;»

Ο Κύριος δίδαξε να γίνουν όλοι οι άνθρωποι ένα, ενωμένοι με τον σύνδεσμο της αγάπης, όπως ένα είναι τα τρία πρόσωπα του Αγίου Τριαδικού Θεού. Η ανθρωπότητα είναι μία φύση, ο Αδάμ, όπως μία φύση είναι και ο Θεός στο πρόσωπο του Πατέρα, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

Δεν μπορούμε να αγαπάμε αφηρημένα . Κανείς δεν μπορεί να αγαπήσει το Πυθαγόρειο Θεώρημα. Η αληθινή εικόνα του Θεού είναι μια ανθρωπότητα ενωμένη ως ένας άνθρωπος, ως ο νέος Αδάμ, ο Κύριος Ιησούς σε όλα τα πρόσωπα. «Δείξε μας τον Πατέρα», Ο Ιησούς είπε, πως ό,τι ποιήσατε σε έναν από τους ελαχίστους σε μένα εποιήσατε. Ο άνθρωπος που κάνει κακό στον άλλον ή ακόμα και στον ίδιο τον εαυτό του μισεί την ψυχή του. Είδες άνθρωπο, είδες το Θεό σου. Με αυτό το νόημα μπορούμε να καταλάβουμε τα λόγια του Αγίου Αλωνίου, «σ΄ αυτόν τον κόσμο, μόνον εγώ είμαι και ο Θεός.»

Ρώτησαν τον γέροντα Παϊσιο, τί σημαίνουν τα λόγια του αγίου Αλωνίου, σ’ αυτόν τον κόσμο μόνον εγώ είμαι και ο Θεός και ο γέροντας απάντησε: «Άμα τα αλωνίσεις όλα, έτσι είναι.»

Ετικέτες:

Η επαφή με η φύση, ο άνθρωπος και ο σκύλος, ο ειρηνικός άνθρωπος, ο άνθρωπος ως εικόνα του Θεού.