Μαζί με το ευρώ ήρθε κι η μιζέρια στην Ελλάδα

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Δεν είναι ωραία η ζωή να φοβάσαι την οικονομία, να φοβάσαι το θάνατο από την πείνα ή από το κρύο ή από την έλλειψη φαρμάκων. Από τα αρχαία χρόνια οι εξουσιαστές χρησιμοποιούσαν το φόβο για να κατεξουσιάζουν τον κόσμο. Για τον ίδιο λόγο πολεμούν την πίστη, που δίνει θάρρος και ελπίδα στον κόσμο, και τον στηρίζει για να μη γίνεται υποχείριο της εξουσίας.

Με την αποθάρρυνση στην ψυχή μου από το φόβο της οικονομικής κρίσης διάβασα το όγδοο κεφάλαιο του κατά Μάρκον Ευαγγελίου. Είναι εκεί που οι μαθητές του Ιησού ταξίδευαν με το καϊκι και διαπίστωσαν ότι ξέχασαν να πάρουν ψωμί μαζί τους. Ο Ιησούς αναστέναξε και τους είπε:, δεν είσασταν μπροστά και δεν είδατε το θαύμα με τις χιλιάδες τα ψωμιά; Ακόμα δεν καταλαβαίνετε; Τόσο πωρωμένη είναι η καρδιά σας;

Σαράντα αιώνες μιλούν για το δημιουργό του κόσμου και το δημιουργό του καθενός από εμάς. Σαράντα αιώνες, αλλά δεν καταλαβαίνουμε κι ανησυχούμε αν και έχουμε το Θεό μέσα μας, σ΄ αυτό το σώμα, που είναι ένα θαύμα από μόνο του.

Αυτή η ζωή με τη σκέψη διαρκώς στην οικονομία, στο φόβο του θανάτου από την πείνα, από το κρύο ή από την έλλειψη φαρμάκων είναι τουλάχιστον μίζερη. Ένας φίλος μου που έζησε όλη του τη ζωή σε κάποια αναπτυγμένη χώρα της Ευρώπης είχε συχαθεί αυτή ακριβώς τη μιζέρια της. Μπορούσαν να περιμένουν στη σειρά απ΄ το πρωί ως το βράδυ για μερικές δεκάρες.

Αυτή τη μιζέρια δεν την είχαμε ούτε όταν πεθαίναμε της πείνας. Ακόμα και στο πολιορκημένο Μεσολόγγι ο πόλεμος “εμπόδισμα δεν ήταν στις κορασιές να τραγουδούν και στα παιδιά να παίζουν”.

Η χαρά στην Ορθόδοξη πατρίδα μας είναι από την πίστη στην Παναγία, στον Ιησού και στην Ανάστασή Του. Η μιζέρια είναι έλλειψη της θείας χάρης.. Οι μίζεροι φοβούνται τον ίδιο τον εαυτό τους, γιατί δεν πιστεύουν στο Θεό.