Δύναμη και λογική

Μ.Ε.Λαγκουβάρδου

«Κάθε λογισμός για τιμές καταισχύνη σου ετοιμάζει» (Άγιος Νείλος)

Ο Γάλλος συγγραφέας Ρομαίν Ρολλάν, (1866-1944) καταδίκασε ,από την εποχή του ακόμα, τα σχέδια της πολιτικής ομογενοποίησης της ανθρωπότητας , με βάση το αμερικανικό μοντέλο. Στο άρθρο του , με χρονολογία 10 Σεπτεμβρίου 1926 και με τίτλο «Προειδοποίηση στην Αμερική», (Ευθύνη, Ιούνιος 2000), γράφει: « Η αγγλοσαξονική ιδιοσυγκρασία της Αμερικής έχει την τάση να πιστεύει πως ό,τι είναι αληθινό για κείνη, πως ό,τι είναι καλό για εκείνη, πρέπει να είναι καλό για όλους τους άλλους λαούς της Γης και πως αν εκείνοι δεν το κρίνουν έτσι, είναι εκείνοι που αυταπατώνται και πως η Αμερική έχει το δικαίωμα να το επιβάλλει για το συμφέρον του κόσμου και το δικό της συμφέρον.

Θα ήταν ολέθριο, συνεχίζει ο Γάλλος συγγραφέας, για ολόκληρη την ανθρωπότητα, αν μια φυλή, ένας λαός, ένα κράτος, όσο υψηλό και να είναι, επέβαλε στη λαμπρή ποικιλομορφία του σύμπαντος τον άκαμπτο και μονότονο ομοιομορφισμό της δικής του προσωπικότητας. Προσθέτω ότι αυτός ο όλεθρος θα ξαναέπεφτε στο λαό που θα ασκούσε αυτήν την τυφλή καταπίεση: γιατί οι ακαταμάχητες δυνάμεις της συμπιεσμένης φύσης θα έστρεφαν την εκδίκησή τους εναντίον του».

Ο Ρομαίν Ρολλάν, ο μεγάλος αυτός συγγραφέας, ο οποίος ετιμήθη με το βραβείο Νόμπελ και υπήρξε εκτός από συγγραφέας και ένας κοινωνικός αγωνιστής, καταλήγει στο άρθρο του αυτό με την προτροπή: Όσοι από τους πολίτες των ΗΠΑ είναι φωτισμένοι και θαρραλέοι, να γίνουν οι φάροι του λαού τους, οι οποίοι θα εξαναγκάσουν την Αμερική να αποκτήσει αυτογνωσία και επίσης να γνωρίσει τις διαφορετικές ατομικότητες, τα συμπληρωματικά προτερήματα των άλλων φυλών.

Ο Αμερικανός ψυχίατρος Έρικ Μπερν, στο βιβλίο του για την κοινωνική υποκρισία με τίτλο «Τα τρελά, τρελά παιχνίδια που παίζουν οι άνθρωποι», γράφει πως ένα από τα παιχνίδια αυτά είναι το παιχνίδι της τρέλας. Το παιχνίδι της τρέλας , γράφει ο δρ. Μπερν, παίζεται από αυτόν που έχει τη συναίσθηση της απόλυτης ισχύος και που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ισχύ του. Όσοι συμμετέχουν στο παιχνίδι του υποκρίνονται ότι ο άνθρωπος είναι τρελός. Τι περιμένετε από κάποιον που είναι τρελός; Ρωτάει ο παίκτης τους συμπαίκτες του, οι οποίοι παραδέχονται πως όλα μπορεί να τα περιμένει κανείς.

Το αντίδοτο στο παιχνίδι της τρέλας, γράφει ο δρ. Μπερν , είναι να μη συμμετάσχουμε στην υποκρισία του. Στο ερώτημα του παίκτη, τι περιμένετε από εμένα τον μόνο δυνατό, η απάντηση είναι, δεν περιμένουμε τίποτε. Εσύ τι περιμένεις από τον εαυτό σου. Το ίδιο πράγμα λέει ο Ρομαίν Ρολλάν, όταν παρακινεί όσους από τους πολίτες των ΗΠΑ έχουν τη φώτιση και το θάρρος να βοηθήσουν την Αμερική να αποκτήσει αυτογνωσία και να αναγνωρίσει και την αξία των διαφορετικών προτερημάτων των άλλων λαών.

Ο επίσης Γάλλος φιλόσοφος Ζωρζ Ντυαμέλ, στο άρθρο του «Εγκώμιο στην ευγένεια» (Ευθύνη, Μάϊος 2001), γράφει: « Ο μηχανικός πολιτισμός επανέφερε τους νόμους της ζούγκλας. Η μηχανική έθεσε στη διάθεση όλων και του καθενός μια απεριόριστη δύναμη. Είναι πολύ δύσκολο να διατηρήσεις τη λογική, όταν διαθέτεις τέτοια δύναμη.»

Αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο τα μεγάλα κράτη, αλλά και καθένας από μας παίζει το παιχνίδι της τρέλας και υποδύεται τον μόνο δυνατό, εκτός αν βοηθηθεί , με τη μόρφωση, να βρει τον τρόπο με τον οποίο να κατανοεί σωστά τον εαυτό του. Η ορθή κατανόηση π.χ. για την Αμερική, όταν μαζί με τις άλλες χώρες του ΝΑΤΟ βομβάρδιζαν τους αμάχους της Γιουγκοσλαβίας, ήταν η κατανόηση, ότι ναι μεν ήταν οι μόνες δυνατές χώρες στην πολεμική τους μηχανή, αλλά δεν ήταν δυστυχώς δυνατές στην ειρήνη και στη δικαιοσύνη . Στην ειρήνη και στη δικαιοσύνη ήταν οι πιο φτωχές και αδύνατες χώρες του κόσμου.

Δυστυχώς η παιδεία που παρέχεται στους νέους, στις χώρες αυτές , αγνοεί τη μόρφωση και την πίστη στις πνευματικές αξίες και στο Θεό. Κρίμα που αυτό δε γίνεται κατανοητό από τους ζηλωτές του Οικουμενισμού και της Παγκοσμιοποίησης, που παραδίδονται άνευ όρων στις τιμές και στις διακρίσεις στην Ευρώπη. « Την εποχή (σαν τη σημερινή) που η οδός δεν τηρείται οι τιμές είναι ντροπή!»

Ρώτησα κάποτε έναν γέρο μοναχό , πού πιστεύει ότι οδεύει ο σύγχρονος κόσμος και μου απάντησε με τους στίχους αυτούς από την Αγία Γραφή: «Παν γόνυ κάμψει και εξομολογήσεται πάσα γλώσσα τω Θεώ» (Ησαϊας). Η ελπίδα του σύγχρονου ανθρώπου, όπως και κάθε εποχής, είναι η πίστη ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Θεός.

("ΣΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΕΡΙΝΗΣ ΣΚΟΠΙΑΣ" Εκδόσεις των Φίλων, Αθήνα 2002, ISBN 960-289-067-3)