Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Με το ψευδο-διεθνισμό της η Εκπαίδευση δεν μαθαίνει στους νέους ν΄ αγαπούν τη γη τους.Μην ρωτήσεις κανέναν νέο για τη γη του, για την πατρίδα του. Δεν τη γνωρίζει γιατί δεν την αγαπάει.
Ρώτησε τους νέους που στερήθηκαν την πατρίδα τους, τους Ινδιάνους, τους Παλαιστίνιους, τους Κούρδους... Αγωνίζονται για να αποκτήσουν πατρίδα. Αγαπούν τη γλώσσα τους, τα τραγούδια της, τον τρόπο ζωής τους, το δεσμό με τη γη τους.Το χέρι που έφτιαξε τη γη, λέει ο αρχηγός των Ινδιάνων Σιου, Λούθηρος Όρθια Αρκούδα, έφτιαξε επίσης τον άνθρωπο για το περιβάλλον του.
Ο Χούλιο, κρατούμενος στη δικαστική φυλακή της Λάρισας ήταν χιλιανός ζωγράφος. Μετρούσε τα χρόνια που έμενε στη φυλακή ζωγραφίζοντας κάθε χρόνο ένα άλογο που ανυπομονούσε να τρέξει ελεύθερο προς την πατρίδα. Όταν βγήκε απ΄ τη φυλακή έφερε μαζί του έναν πίνακα που μου τον χάρισε. Έδειχνε εφτά άσπρα άλογα, όσα και τα χρόνια που έμεινε έγκλειστος στη φυλακή, που τρέχουν προς τα νυχτερινά βουνά της πατρίδας του.
Με το Χούλιο γίναμε φίλοι, από τότε που αυτόν και τον Νοτιοαφρικανό Γκρέγκ Σαρντίνια, άρχισα να τους επισκέπτομαι στη φυλακή, όταν έμαθα ότι ασχολούνται με την Τέχνη και το σπουδαιότερο όταν έμαθα ότι δεν είχαν κανένα δικό τους εδώ κι ότι ήταν πολύ φτωχοί.Ο Γκρέγκ έγραφε όμορφα ποιήματα και προσευχές ειδικά για μένα.
Τόσο που αγαπούσαν την πατρίδα τους, που την συνέδεαν με την ελευθερία τους. Αν δεν αγαπούσαν την πατρίδα τους δεν είχε νόημα κι η ελευθερία τους. Ίσως οι Έλληνες δεν αγαπάμε την ελευθερία μας γιατί δεν αγαπάμε την πατρίδα μας. Ο Χούλιο κι ο Γρέγκ αγαπούσαν την πατρίδα τους κι ήθελαν να ζουν εκεί ελεύθεροι. Αυτό το αίσθημα της αγάπης για την πατρίδα και για την ελευθερία γίνεται τόσο έντονο στους φυλακισμένους, ώστε οι συγγραφείς , όπως ο Σολζενίσκιν κι οι άλλοι που έζησαν σε φριχτές συνθήκες στις σοβιετικές φυλακές, γράφουν πως μόνο στη φυλακή ο άνθρωπος γίνεται άνθρωπος με αξιοπρέπεια. Η αγάπη για την ελευθερία και για την πατρίδα του είναι η αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Δεν είναι χαμένος μέσα σε ένα χαώδη κόσμο, όπως εμείς που ζούμε έξω απ΄ τη φυλακή, χωρίς αγάπη για την πατρίδα και για την ελευθερία.
Πόσο μεγάλη ζημία κάνουν στις ψυχές των νέων αυτοί που διοικούν τώρα την Εκπαίδευση, με το να μη τους διδάσκουν ότι ανήκουν στη γη τους.
Το χέρι που έφτιαξε τη γη έφτιαξε επίσης τον άνθρωπο για το περιβάλλον του.
Ωραιότατο το κείμενο και πολύ διδακτικό!Δυστυχώς έχει επικρατήσει η σκέψη πως μόνο με τα χρήματα έχεις και ελευθερία και πατρίδα αλλά και αγάπη,υπομονή,μακροθυμία..κ.λ.π.Χάθηκαν οι αξίες μέσα από το κυνήγι της επιβίωσης που η νέα τάξη πραγμάτων επέβαλε και εμείς το δεχθήκαμε.Από αυτό το τούνελ που μπήκαμε θα βγούν και άλλα συμπεράσματα εν καιρώ..
ΑπάντησηΔιαγραφή***