Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Η απάντηση στα λόγια «καλά να πάθετε» των τοκογλύφων και των διωκτών ,γενικά, προς τα θύματά τους , δίδεται στο Ευαγγέλιο και στο Βιβλίο του Ιώβ, στην Παλαιά Διαθήκη. Στο Βιβλίο του Ιώβ θα βρεις την απάντηση στους διαλόγους ανάμεσα στους τρείς φίλους του Ιώβ που ήρθαν δήθεν να τον ενισχύσουν, ενώ ο σκοπός τους ήταν να κάμψουν τη θέληση του Ιώβ, για να δεχθεί το δίκαιο των διωκτών , σύμφωνα με το οποίο τα θύματα και οι αποδιοπομπαίοι τράγοι δεν είναι θύματα των διωκτών, αλλά είναι θύματα από δικό τους φταίξιμο και όχι γιατί έγιναν θύματα της απληστίας και της αδικίας των τοκογλύφων και των διωκτών.
Στο Ευαγγέλιο η απάντηση στην υποκρισία των διωκτών βρίσκεται στα λόγια αυτά του Κυρίου προς τους Φαρισαίους «έτσι θα πέσει επάνω σας η ευθύνη για όλο το δίκαιο αίμα που χύνεται στη γη, από το αίμα του δικαίου Άβελ, ως το αίμα του Ζαχαρία, γιου του Βαραχία, που τον σκοτώσατε ανάμεσα στο ιερό και στο θυσιαστήριο. Σας βεβαιώνω πως όλα αυτά θα πέσουν επάνω στη γενεά αυτή» (Εννοεί γενικά τους διώκτες ανεξαρτήτως φυλής και γένους) (Ματθ.ΚΓ΄,35-36).
Ο Ιησούς δέχτηκε τον ατιμωτικό θάνατο του σταυρού για να καταργήσει το «δίκαιο» των διωκτών, που καταδιώκουν τα θύματά τους δήθεν γιατί έγιναν θύματα από δικό τους φταίξιμο. Τα θύματα όλου του κόσμου, σύμφωνα με το «δίκαιο» των διωκτών πρέπει να αιτιώνται τον εαυτό τους και όχι τους διώκτες τους, που με τις αδικίες τους τα μετατρέπουν σε θύματα και αποδιοπομπαίους τράγους. «Τον εαυτό τους ας αιτιώνται και όχι εμάς» λένε.
Αν για όλα τα θύματα του κόσμου από τον Άβελ μέχρι την Ελλάδα σήμερα φταίνε τα ίδια τα θύματα και όχι οι διώκτες τους (και οι τοκογλύφοι στην περίπτωση της Ελλάδος) για τον Κύριο Ιησού Χριστό τίνος είναι το φταίξιμο και τον σταύρωσαν;
Οι διώκτες απαντούν: «Ο Χριστός σταυρώθηκε για να ικανοποιηθεί η δικαιοσύνη του Θεού. Γιατί οι άνθρωποι έβλαψαν τη θεία δικαιοσύνη και ο Θεός απαιτεί ικανοποίηση». Αυτός είναι ο ισχυρισμός των διωκτών αλλά και ολοκλήρου του Δυτικού Κόσμου, σύμφωνα με την αίρεση του παπισμού και του προτεσταντισμού, γι’ αυτό υπάρχει χάσμα μέγα ανάμεσα στο Δυτικό Κόσμο και στην Ορθοδοξία.
Ο Ιησούς καταγγέλλει αυτήν την «θεία δικαιοσύνη» ως υποκρισία, διότι δεν τον σταύρωσε η θεία δικαιοσύνη αλλά η αδικία και η απληστία των ανθρώπων. Μετά τον Ιησού ακούγεται παντού η κραυγή των θυμάτων προς τους διώκτες τους «στον Ιησού ποιος έφταιγε και τον σταυρώσατε;» Στον Ιησού η βία και η αδικία ηττάται. Κανείς διώκτης δεν μπορεί να επικαλεστεί το φταίξιμο των θυμάτων χωρίς να γίνει γελοίος υποκριτής και κανείς δεν μπορεί να κρύψει τη βία του και το έγκλημά του κάτω από την «αγαθοεργία» και τις «καλές πράξεις του».
Ο Ιησούς αντί να ανταποδώσει τη βία προτίμησε να την υποστεί για να καταγγείλει τη βία των διωκτών και να την αποκαλύψει για πάντα. Τη βία των διωκτών καταγγέλλει καθένας που επικαλείται το όνομα του Ιησού, που ήρθε ως αμνός ανάμεσα σε λύκους, γι΄ αυτό στις μέρες μας το Όνομα του Κυρίου Ιησού αποσιωπάται από τους πάντες , που κατέχουν οποιαδήποτε εξουσία ακόμα κι από Κληρικούς.
Στον Ιησού η νίκη των διωκτών μετατρέπεται σε ήττα. Ο Ιησούς καταργεί το μηχανισμό των διωκτών που μετατρέπει τους άλλους σε θύματα. «Βάλε την μάχαιραν εις την θήκην», είπε στον Πέτρο, που έκοψε το αυτί του δούλου, «μάχαιραν έδωκας, μάχαιραν θα λάβεις».
Παράβαλε, ευγενικέ αναγνώστη, τα λόγια των τριών «φίλων» του Ιώβ με τα λόγια των τριών «φίλων» του ΔΝΤ και θα δεις ότι γι’ αυτούς που δεν ακολουθούν τον Κύριον Ιησού , από καταβολής κόσμου η οδός που ακολουθούν είναι η ίδια, η οδός των διωκτών. Οι διώκτες δεν απαιτούν απλώς να γονατίσουν τα θύματά τους σωματικά, απαιτούν αυτό να γίνει με τη συγκατάθεση των θυμάτων, όπως γινόταν με όλες τις ανθρωποθυσίες. Δεν θέλουν μόνο να κλέψουν τους πόρους της ζωής τους, αλλά να τους αρπάξουν και την ψυχή και να τους υποδουλώσουν ψυχικά και πνευματικά. Απαιτούν τη συνεργασία των θυμάτων. Τα αθώα θύματα αποκαλύπτουν ότι οι διώκτες τους είναι επικίνδυνοι για όλους.
Φαντάζεσαι τι θα γινόταν για παράδειγμα, αν αποκαλυπτόταν στους Γερμανούς ότι η κ. Μέρκελ είναι επικίνδυνη και γι΄ αυτούς τους ίδιους; Αυτό σημαίνει ότι τα αθώα θύματα, που δεν συνευδοκούν με τους θύτες τους, όπως τώρα συνευδοκεί η ελληνική κυβέρνηση με το ΔΝΤ, αποκαλύπτουν την αδικία και την επικινδυνότητα των διωκτών για όλο τον κόσμο. Πρέπει να πούμε στον κόσμο ότι οι άνθρωποι αυτοί, η γενεά αυτή των τοκογλύφων είναι άρρωστη, σε όποια φυλή και γένος κι αν ανήκει. Όχι να γυρίζουμε όλο τον κόσμο και να λέμε πως οι Έλληνες είμαστε ψεύτες, κλέφτες, τεμπέληδες και για ό,τι παθαίνουμε φταίμε οι ίδιοι και όχι οι τοκογλύφοι και όχι αυτοί που όπως λέει η Αγία Γραφή καταδυναστεύουν τους λαούς της γης.
Η θυσία του αθώου που δεν δέχεται να αναγνωρίσει το «δίκαιο» των διωκτών του είναι η χριστιανική μετατροπή της ήττας σε νίκη. Οι διώκτες υπήρξαν άδικοι με όλα τα αθώα θύματα από καταβολής κόσμου. Σε τι έφταιξε ο Άβελ, που τον σκότωσε ο Κάϊν ή σε τι έφταιξε ο Ιώβ ή σε τι έφταιξαν οι άγιοι μάρτυρες και ο τελευταίος μάρτυρας του Χριστού, ο Ρώσος στρατιώτης που του έκοψαν το κεφάλι στην Τσετσενία γιατί δεν αρνήθηκε την πίστη του, και πούλησαν το πτώμα του στη μητέρα του;
Τη βία των διωκτών καταγγέλλουν πάντες οι επικαλούμενοι το όνομα του Ιησού που υπέστη τη βία , για να την καταγγείλει για πάντα ως άδικη και να την καταργήσει με την πίστη τουλάχιστον γι’ αυτούς που Τον ακολουθούν.
Ο Απόστολος Παύλος γράφει για τους αγίους μάρτυρες και για τα κατορθώματα της πίστης στην Επιστολή του προς Κορινθίους: « Με την πίστη κατατρόπωσαν βασίλεια, επέβαλαν δίκαιο, πέτυχαν την πραγματοποίηση των υποσχέσεων του Θεού, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβησαν δύναμη πυρός, διέφυγαν τη σφαγή, έγιναν από αδύνατοι ισχυροί, αναδείχθηκαν ήρωες στον πόλεμο, έτρεψαν σε φυγή εχθρικά στρατεύματα, γυναίκες ξαναπήραν τους ανθρώπους τους εξ αναστάσεως, κι άλλοι βασανίστηκαν ως το θάνατο, χωρίς να δεχτούν την απολύτρωσή τους, γιατί πίστευαν ότι μπορούσαν να αναστηθούν σε μια καλύτερη ζωή.
Άλλοι δοκίμασαν εξευτελισμούς και μαστιγώσεις, ακόμη και δεσμά και φυλακίσεις. Λιθοβολήθηκαν, πριονίστηκαν, πέρασαν δοκιμασίες, θανατώθηκαν με μαχαίρι, περιπλανήθηκαν ντυμένοι με προβιές και κατσικίσια δέρματα, έζησαν στερήσεις, υπέφεραν καταπιέσεις, θλίψεις, κακουχίες – ο κόσμος δεν ήταν άξιος για τέτοιους ανθρώπους – πλανήθηκαν σε ερημίες και βουνά, σε σπηλιές και σε οπές της γης».
29.4.10
Η έκπληξη του Δανού νιώθεται (Σχόλιο στον Αμέθυστο)
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Η έκπληξη του Δανού ελεγκτή του ΔΝΤ νιώθεται. Όπως νιώθεται και η ενόχληση του Γερμανού γιατί δεν πεθαίνουν οι Έλληνες εργαζόμενοι μόλις πάρουν τη σύνταξη.
Αν βγάλουμε τη "σάλτσα" από αυτήν την ιστορία θα δούμε ότι χάσμα μέγα χωρίζει τους Έλληνες απ΄ τους Δανούς, τους Γερμανούς κι από ένα κόσμο που δύει.
Οι Γερμανοί προβληματίστηκαν κάποτε με το ανελαστικό ωράριο εργασίας που εφάρμοζαν όχι επειδή αρρώσταινε τους εργαζομένους, αλλά επειδή τα έξοδα για νοσήλεια υπερέβαιναν τα έσοδα από το ανελαστικό ωράριό τους.
Ο Δυτικός κόσμος υπερτιμά το νόμο και την τήρησή του, γιατί αυτή είναι και η θρησκεία τους: στοχεύει στην ικανοποίηση της τρωθείσης δικαιοσύνης του Θεού.
Αλλά στην Ορθοδοξία δεν είναι το ίδιο. Είμαστε τόσο πεσμένοι οι άνθρωποι, που και τέλεια να εφαρμόζαμε το Νόμο κανένας δεν θα σωζόταν.
Οι αρχαίοι Έλληνες όταν είδαν τους νόμους των Ρωμαίων τρόμαξαν. Ο άνθρωπος εθεωρείτο πράγμα, και οι δανειστές κάποιου, αν δεν είχε να τους πληρώσει τον έκοβαν στα δυο για να πάρει ο καθένας από το σώμα του το κομμάτι που αναλογούσε στην απαίτησή του!
Για την Ορθοδοξία είμαστε όλοι ΄πονηροί δούλοι της Παραβολής του Κυρίου, μηδέ εξαιρουμένου του Δανού ελεγκτή του ΔΝΤ.
Γιατί δεν εξεπλάγη ο εκπρόσωπος αυτός των χρηματοπιστωτών του ΔΝΤ που τα χρήματα που δανείστηκε η Ελλάδα αντί να ενισχύσουν τη Γεωργία , σαν γεωργική χώρα που είναι και γενικά τις δυνατότητές της να είναι ανεξάρτητη ξοδεύτηκαν για οτιδήποτε άλλο π.χ. για την αγορά όπλων από τις χώρες που πάνω από όλα έχουν το Νόμο και τηνν τήρηση του Νόμου, όπως οι Εβραίοι της Βίβλου στα χρόνια του Χριστού είχαν την τήρηση της αργίας του Σαββάτου πάνω από την θεραπεία του ανθρώπου;
Αυτό που προέχει για τον Δανό ελεγκτή είναι προφανές ότι δεν είναι το πνεύμα του Θεού, αλλά το πνεύμα του Χρήματος και της Δύναμης. Το ίδιο κριτήριο έχουν και οι ντόπιοι τεχνοκράτες. Χάρις σ΄ αυτούς οι απλοί άνθρωποι θα δοκιμαστούν ακόμα μια φορά, αν το επιτρέψει ο Θεός, ίσως για να μη λησμονήσουν ότι "αγαθή σοφία υπέρ δύναμιν" καθώς λέει η Αγία Γραφή.
Η έκπληξη του Δανού ελεγκτή του ΔΝΤ νιώθεται. Όπως νιώθεται και η ενόχληση του Γερμανού γιατί δεν πεθαίνουν οι Έλληνες εργαζόμενοι μόλις πάρουν τη σύνταξη.
Αν βγάλουμε τη "σάλτσα" από αυτήν την ιστορία θα δούμε ότι χάσμα μέγα χωρίζει τους Έλληνες απ΄ τους Δανούς, τους Γερμανούς κι από ένα κόσμο που δύει.
Οι Γερμανοί προβληματίστηκαν κάποτε με το ανελαστικό ωράριο εργασίας που εφάρμοζαν όχι επειδή αρρώσταινε τους εργαζομένους, αλλά επειδή τα έξοδα για νοσήλεια υπερέβαιναν τα έσοδα από το ανελαστικό ωράριό τους.
Ο Δυτικός κόσμος υπερτιμά το νόμο και την τήρησή του, γιατί αυτή είναι και η θρησκεία τους: στοχεύει στην ικανοποίηση της τρωθείσης δικαιοσύνης του Θεού.
Αλλά στην Ορθοδοξία δεν είναι το ίδιο. Είμαστε τόσο πεσμένοι οι άνθρωποι, που και τέλεια να εφαρμόζαμε το Νόμο κανένας δεν θα σωζόταν.
Οι αρχαίοι Έλληνες όταν είδαν τους νόμους των Ρωμαίων τρόμαξαν. Ο άνθρωπος εθεωρείτο πράγμα, και οι δανειστές κάποιου, αν δεν είχε να τους πληρώσει τον έκοβαν στα δυο για να πάρει ο καθένας από το σώμα του το κομμάτι που αναλογούσε στην απαίτησή του!
Για την Ορθοδοξία είμαστε όλοι ΄πονηροί δούλοι της Παραβολής του Κυρίου, μηδέ εξαιρουμένου του Δανού ελεγκτή του ΔΝΤ.
Γιατί δεν εξεπλάγη ο εκπρόσωπος αυτός των χρηματοπιστωτών του ΔΝΤ που τα χρήματα που δανείστηκε η Ελλάδα αντί να ενισχύσουν τη Γεωργία , σαν γεωργική χώρα που είναι και γενικά τις δυνατότητές της να είναι ανεξάρτητη ξοδεύτηκαν για οτιδήποτε άλλο π.χ. για την αγορά όπλων από τις χώρες που πάνω από όλα έχουν το Νόμο και τηνν τήρηση του Νόμου, όπως οι Εβραίοι της Βίβλου στα χρόνια του Χριστού είχαν την τήρηση της αργίας του Σαββάτου πάνω από την θεραπεία του ανθρώπου;
Αυτό που προέχει για τον Δανό ελεγκτή είναι προφανές ότι δεν είναι το πνεύμα του Θεού, αλλά το πνεύμα του Χρήματος και της Δύναμης. Το ίδιο κριτήριο έχουν και οι ντόπιοι τεχνοκράτες. Χάρις σ΄ αυτούς οι απλοί άνθρωποι θα δοκιμαστούν ακόμα μια φορά, αν το επιτρέψει ο Θεός, ίσως για να μη λησμονήσουν ότι "αγαθή σοφία υπέρ δύναμιν" καθώς λέει η Αγία Γραφή.
Τα ΟΧΙ του δωσιλογισμού
ΟΧΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΛΥΣΕΙΣ
Του Γιάννη Λιγνού
Τετάρτη, 28 Απριλίου
Πληροφορίες αναφέρουν ότι μέσα στο μαύρο της οικονομικό χάλι η Ελλάδα και στα πρόθυρα πτωχεύσεως, δέχτηκε προ καιρού προτάσεις
1. Από την Κίνα η οποία λέγοντας ότι θέλει να βοηθήσει την Ελλάδα, μας προτείνει
α. Να μας ξεπληρώσει όλο το δημόσιο χρέος, χωρίς αντάλλαγμα (τι είναι το χρέος της Ελλάδας για τις οικονομικές δυνατότητες της Κίνας
β. Να μας δανείσει ότι ποσό αναγκαιεί για την λειτουργία της χώρας μέχρι το καλοκαίρι, με 1% (έναντι 6,7% των Γερμανών)
γ. Να μας στείλει όσους τουρίστες θέλουμε ή έστω όσους έχουμε την υποδομή να φιλοξενήσουμε.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ: Ο Χ Ι, ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΒΟΗΘΕΙΑ
2. Από την Ρωσία για οιαδήποτε βοήθεια, οικονομική και μη με προυπόθεση να ενεργοποιηθεί η συμφωνία του περίφημου αγωγού και να της δοθεί η δυνατότης επισκευής πολεμικών της πλοίων στην Σύρο (όπως ήταν και παλαιότερα με τα «εμπορικά» της πλοία).
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ: Ο Χ Ι, ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ
3. Από τα Εμιράτα
α. Να τους δοθεί το ανενεργό αεροδρόμιο του Ελληνικού, το οποίο αφού το εκσυγχρονίσουν πλήρως, να το χρησιμοποιούν για τα lear jet των Εμίρηδων (εννοείται με ενοίκιο)
β. Να τους δοθεί μέρος της παραλίας κάτω από το αεροδρόμιο, για να κατασκευάσουν μαρίνα, όπου να ελιμενίζονται θαλαμηγοί των Εμίρηδων (δηλαδή να μπορούν να προσγειώνονται στο αεροδρόμιο και περνώντας απέναντι, να φεύγουν με την θαλαμηγό τους για κρουαζιέρες στο Αιγαίο)
γ. Να τους παραχωρηθεί η Ν/Ε περιοχή του Περάματος (η οποία είναι ανενεργή και όσοι εργάζονταν εκεί είναι σήμερα άνεργοι), προκειμένου να κατασκευάσουν σύγχρονο ναυπηγείο, όπου θα κατασκευάζουν δικές τους θαλαμηγούς
δ. Να τους παραχωρηθεί μέρος στο Φάληρο, όπου να προσδέσει μεγάλη υπερπολυτελής θαλαμηγός - Casino (πλωτό casino). Εννοείται ότι εκτός των άλλων καταβάλουν στο Ελληνικό κράτος ποσοστά από τα κέρδη.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ: Κ Α Μ Ι Α.
Εδώ και καιρό, βρίσκεται
κλειδωμένο στα συρτάρια της Κατσέλη (σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφων απάντησε με μισόλογα του τύπου ότι δεν πρόκειται για κάτιενδιαφέρον!!)
Μην ξεχνάμε τις προτάσεις που έχουν γίνει από ειδικούς και έχουν αναφερθεί σε προηγούμενο mail (κατάργηση για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα του «πόθεν έσχες» και Τειρεσία, κρατικοποίηση casino, κλπ) που σε ελάχιστο χρόνο θα πλημμύριζαν την Ελλάδα με χρήμα
Και σαν επίλογος όλων αυτών, προφανώς συνεχίζει να υφίσταται το γνωστό προ 10ετιών θέμα του τεράστιου ορυκτού πλούτου της χώρας μας, για τον οποίο όποιος τολμούσε να μιλήσει, χαρακτηριζόταν από γραφικός έως ψυχοπαθής (τώρα τελευταία άρχισαν επιτέλους τα ΜΜΕ να ασχολούνται με το θέμα).
Η ΕΛΛΑΔΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΕΙΝΑΙ ΠΝΙΓΜΕΝΗ ΣΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ, ΑΛΛΑ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΚΑΙ ΧΡΥΣΟ, ΟΥΡΑΝΙΟ, ΟΣΜΙΟ, ΒΩΞΙΤΗ..
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ: ΣΕ ΟΛΑ ΟΧΙ
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: ...... κατά την κρίση σας
Πηγή : Ρεσάλτο
Σχόλιο : Είναι όλα προσχεδιασμένα. Δέν μπορουμε να μείνουμε με σταυρωμένα χέρια. Κάτι πρέπει να κάνουμε με τους πολιτικούς.
Του Γιάννη Λιγνού
Τετάρτη, 28 Απριλίου
Πληροφορίες αναφέρουν ότι μέσα στο μαύρο της οικονομικό χάλι η Ελλάδα και στα πρόθυρα πτωχεύσεως, δέχτηκε προ καιρού προτάσεις
1. Από την Κίνα η οποία λέγοντας ότι θέλει να βοηθήσει την Ελλάδα, μας προτείνει
α. Να μας ξεπληρώσει όλο το δημόσιο χρέος, χωρίς αντάλλαγμα (τι είναι το χρέος της Ελλάδας για τις οικονομικές δυνατότητες της Κίνας
β. Να μας δανείσει ότι ποσό αναγκαιεί για την λειτουργία της χώρας μέχρι το καλοκαίρι, με 1% (έναντι 6,7% των Γερμανών)
γ. Να μας στείλει όσους τουρίστες θέλουμε ή έστω όσους έχουμε την υποδομή να φιλοξενήσουμε.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ: Ο Χ Ι, ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΒΟΗΘΕΙΑ
2. Από την Ρωσία για οιαδήποτε βοήθεια, οικονομική και μη με προυπόθεση να ενεργοποιηθεί η συμφωνία του περίφημου αγωγού και να της δοθεί η δυνατότης επισκευής πολεμικών της πλοίων στην Σύρο (όπως ήταν και παλαιότερα με τα «εμπορικά» της πλοία).
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ: Ο Χ Ι, ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ
3. Από τα Εμιράτα
α. Να τους δοθεί το ανενεργό αεροδρόμιο του Ελληνικού, το οποίο αφού το εκσυγχρονίσουν πλήρως, να το χρησιμοποιούν για τα lear jet των Εμίρηδων (εννοείται με ενοίκιο)
β. Να τους δοθεί μέρος της παραλίας κάτω από το αεροδρόμιο, για να κατασκευάσουν μαρίνα, όπου να ελιμενίζονται θαλαμηγοί των Εμίρηδων (δηλαδή να μπορούν να προσγειώνονται στο αεροδρόμιο και περνώντας απέναντι, να φεύγουν με την θαλαμηγό τους για κρουαζιέρες στο Αιγαίο)
γ. Να τους παραχωρηθεί η Ν/Ε περιοχή του Περάματος (η οποία είναι ανενεργή και όσοι εργάζονταν εκεί είναι σήμερα άνεργοι), προκειμένου να κατασκευάσουν σύγχρονο ναυπηγείο, όπου θα κατασκευάζουν δικές τους θαλαμηγούς
δ. Να τους παραχωρηθεί μέρος στο Φάληρο, όπου να προσδέσει μεγάλη υπερπολυτελής θαλαμηγός - Casino (πλωτό casino). Εννοείται ότι εκτός των άλλων καταβάλουν στο Ελληνικό κράτος ποσοστά από τα κέρδη.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ: Κ Α Μ Ι Α.
Εδώ και καιρό, βρίσκεται
κλειδωμένο στα συρτάρια της Κατσέλη (σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφων απάντησε με μισόλογα του τύπου ότι δεν πρόκειται για κάτιενδιαφέρον!!)
Μην ξεχνάμε τις προτάσεις που έχουν γίνει από ειδικούς και έχουν αναφερθεί σε προηγούμενο mail (κατάργηση για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα του «πόθεν έσχες» και Τειρεσία, κρατικοποίηση casino, κλπ) που σε ελάχιστο χρόνο θα πλημμύριζαν την Ελλάδα με χρήμα
Και σαν επίλογος όλων αυτών, προφανώς συνεχίζει να υφίσταται το γνωστό προ 10ετιών θέμα του τεράστιου ορυκτού πλούτου της χώρας μας, για τον οποίο όποιος τολμούσε να μιλήσει, χαρακτηριζόταν από γραφικός έως ψυχοπαθής (τώρα τελευταία άρχισαν επιτέλους τα ΜΜΕ να ασχολούνται με το θέμα).
Η ΕΛΛΑΔΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΕΙΝΑΙ ΠΝΙΓΜΕΝΗ ΣΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ, ΑΛΛΑ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΚΑΙ ΧΡΥΣΟ, ΟΥΡΑΝΙΟ, ΟΣΜΙΟ, ΒΩΞΙΤΗ..
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ: ΣΕ ΟΛΑ ΟΧΙ
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: ...... κατά την κρίση σας
Πηγή : Ρεσάλτο
Σχόλιο : Είναι όλα προσχεδιασμένα. Δέν μπορουμε να μείνουμε με σταυρωμένα χέρια. Κάτι πρέπει να κάνουμε με τους πολιτικούς.
28.4.10
Γιατί Διεθνές Νομισματικό Ταμείο;
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
"Και την πίτα και την πόρτα"
Ελληνική λαϊκή παροιμία
Τι σημαίνει το όνομα Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ); Γιατί Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και όχι απλά Άγγλοι ή Αμερικάνοι ή Γάλλοι ή Γερμανοί;
Το όνομα παίζει μεγάλο ρόλο στην αγορά. Αυτοί που αποτελούν το ΔΝΤ δεν θέλουν να πάψουμε να αγοράζουμε τα προϊόντα τους. Αυτός είναι ο λόγος που αντί Αμερικάνοι, Άγγλοι, Γερμανοί χρησιμοποιούν το όνομα-προσωπείο ΔΝΤ. Πιστεύουν ότι με όλα τα δ εινά που σχεδιάζει το ΔΝΤ τους εις βάρος του Ελληνικού λαού , ο Ελληνικός λαός δεν θα κοιτάξει τι κρύβεται πίσω από τη μάσκα του ΔΝΤ και θα εξακολουθήσει να αγοράζει τα προϊόντα τους. Αν εξαιρέσουμε την κυβέρνηση που θα κάνει στραβά μάτια για να τους ενισχύσει με την προπαγάνδα που διαθέτει με τα ΜΜΕ κανείς δεν πρόκειται να αγοράσει προϊόντα αυτών που αποτελούν το ΔΝΤ.
Η κοινωνία ανανεώνεται με την εμβάθυνση στην αρχαία σοφία. Ο λαός μας είναι πιο σοφός απ΄ τους τεχνοκράτες, που προσπαθούν να τον αποκόψουν απ΄ τις ρίζες του και εν πολλοίς το πετυχαίνουν, γι’ αυτό η κοινωνία μας έφτασε σ΄ αυτό το τέλμα. Ο Ελληνικός λαός έχει επίγνωση του πως σκέφτονται αυτοί που κρύβονται πίσω απ΄ το ΔΝΤ. Και θα αντιμετωπίσει κι αυτή την ξένη επιβουλία, όταν έρθει η ώρα.
Ο Κύριος επιτρέπει να περάσουμε κι αυτή τη δοκιμασία ίσως για να κατανοήσει η γενιά αυτή τα λόγια της Αγίας Γραφής "σοφία αγαθή υπέρ δύναμιν".
"Και την πίτα και την πόρτα"
Ελληνική λαϊκή παροιμία
Τι σημαίνει το όνομα Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ); Γιατί Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και όχι απλά Άγγλοι ή Αμερικάνοι ή Γάλλοι ή Γερμανοί;
Το όνομα παίζει μεγάλο ρόλο στην αγορά. Αυτοί που αποτελούν το ΔΝΤ δεν θέλουν να πάψουμε να αγοράζουμε τα προϊόντα τους. Αυτός είναι ο λόγος που αντί Αμερικάνοι, Άγγλοι, Γερμανοί χρησιμοποιούν το όνομα-προσωπείο ΔΝΤ. Πιστεύουν ότι με όλα τα δ εινά που σχεδιάζει το ΔΝΤ τους εις βάρος του Ελληνικού λαού , ο Ελληνικός λαός δεν θα κοιτάξει τι κρύβεται πίσω από τη μάσκα του ΔΝΤ και θα εξακολουθήσει να αγοράζει τα προϊόντα τους. Αν εξαιρέσουμε την κυβέρνηση που θα κάνει στραβά μάτια για να τους ενισχύσει με την προπαγάνδα που διαθέτει με τα ΜΜΕ κανείς δεν πρόκειται να αγοράσει προϊόντα αυτών που αποτελούν το ΔΝΤ.
Η κοινωνία ανανεώνεται με την εμβάθυνση στην αρχαία σοφία. Ο λαός μας είναι πιο σοφός απ΄ τους τεχνοκράτες, που προσπαθούν να τον αποκόψουν απ΄ τις ρίζες του και εν πολλοίς το πετυχαίνουν, γι’ αυτό η κοινωνία μας έφτασε σ΄ αυτό το τέλμα. Ο Ελληνικός λαός έχει επίγνωση του πως σκέφτονται αυτοί που κρύβονται πίσω απ΄ το ΔΝΤ. Και θα αντιμετωπίσει κι αυτή την ξένη επιβουλία, όταν έρθει η ώρα.
Ο Κύριος επιτρέπει να περάσουμε κι αυτή τη δοκιμασία ίσως για να κατανοήσει η γενιά αυτή τα λόγια της Αγίας Γραφής "σοφία αγαθή υπέρ δύναμιν".
Για να ΜΗΝ πάθουμε αυτά που έπαθαν οι απλοί άνθρωποι στην Αργεντινή:
ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΩΜΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ
Στην Ελλάδα κύριε καθηγητά, δε γνωρίζουμε πολλά για το τι έγινε στην Αργεντινή με το ΔΝΤ. -Νεαρέ μου, όταν δεις μάνα να εκλιπαρεί να κόψουν κομμάτι από το κρέας της για να φάει το παιδί της, ίσως καταλάβεις αυτό που πάνε να σας κάνουν.Ντρέπομαι για τον εαυτό μου γιατί ήμουν ένα κομμάτι αυτών των αδίστακτων ανθρώπων. Να μην πέσετε στα νύχια τους.
Είναι τα λόγια ενός τεχνοκράτη, που έζησε την καταστροφή μίας περήφανης χώρας. Ενός περήφανου λαού με μία προδοτική κυβέρνηση που προετοίμασε καλά το κλίμα για να εκχωρήσει την Εθνική της κυριαρχία στη μεγαλύτερη μάστιγα του πλανήτη.
-Έφτιαξαν πόλεις, μέσα στις πόλεις. Τις ονόμασαν villas miserias, πόλεις της μιζέριας. Εκεί πότιζαν τον κόσμο κοκαΐνη και άλλα ναρκωτικά, που παρουσιάστηκαν εν αφθονία άξαφνα όταν ο εφιάλτης είχε αρχίσει. Ήταν περήφανος λαός οι Αργεντίνοι. δεν είδα μάνες να πουλάνε τα παιδιά τους όπως γίνεται στο LA. Είδα όμως ανθρώπους να χάνουν τα πάντα και στο τέλος τη ζωή τους όταν δεν υπήρχε τίποτα να δώσουν. Όσα δεν πήραν οι τράπεζες, τα πήραν οι έμποροι. Ο κόσμος έπρεπε να αποχαυνωθεί, να μην αντιστέκεται. Να πεθαίνει με τη μιζέρια του. Γι' αυτό έβγαλαν έτσι αυτές τις ψευτοπόλεις. Έπνιγαν εκεί την οργή και την δυστυχία τους.
-Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι όλα τα ΜΜ"Ε" διατυμπάνιζαν την ανάγκη της "βοήθειας". Στην αρχή τους έλεγαν ότι το κράτος θα πτώχευε και ο κόσμος έφτασε στο σημείο να πανηγυρίζει για επιτυχία την είσοδο του ΔΝΤ. Δεν φανταζόντουσαν τι θα ακολουθήσει. Τι ειρωνεία και αυτή. Τους έπεισαν με τονφόβο της πτώχευσης και εντέλει η σωτηρία ήρθε μόνο με την πτώχευση!
-Back Home, είχαν όλοι την εντύπωση ότι σώσαμε τη χώρα που ήταν ανίκανη καιμε διεφθαρμένες κυβερνήσεις. Ήταν απίστευτο τι μετέδιδαν οι ανταποκριτέςόταν εμείς βλέπαμε την αλήθεια με τα μάτια μας σε κάθε δρόμο, σε κάθε γειτονιά. Είχαν την εντύπωση ότι οι Αργεντίνοι μας θεωρούν σωτήρες. Ποτέ δεν προέβαλλαν τίποτα από την πραγματικότητα. Μόνο κάτι ρεπορτάζ γραμμένα στις αρχές με κόσμο να κάνει δηλώσεις κατά των προηγούμενων κυβερνήσεων ότι τους οδήγησαν στην πείνα ευχαριστώντας τις ΗΠΑ που θα τους έσωνε. Ακόμα και οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες. Τις προέβαλλαν σαν κομμουνιστές ή αριστερά κομμουνιστικά κόμματα που αντιδρούσαν.
Εγώ έβλεπα στο Μπουένος Άιρες την λεωφόρο γεμάτη από εξαγριωμένους να ουρλιάζουν"θέλουμε τη χώρα μας πίσω"! Θέλουμε τα δολάρια μας πίσω! Οι τηλεοράσεις όπως μου έλεγαν, έδειχναν μερικές δεκάδες κομμουνιστές με κόκκινες σημαίες που διαμαρτύρονταν. Στην πραγματικότητα ο κόσμος ήταν εκατοντάδες χιλιάδες. Ίσως εκατομμύρια. Τους έβλεπα, έβγαιναν από τα σπίτια τους και ενώνονταν με τις πορείες. δεν υπήρχε συντονισμός. Ότι Αμερικάνικη επιχείρηση έκλεινε και την φύλαγαν πάνοπλοι αστυνομικοί. Δεν κυκλοφορούσαμε βέβαια τότε. Μετά από κάποιες συγκεντρώσεις θυμάμαι έβγαινα από το ξενοδοχείο και έβλεπα τόσες πέτρες κάτω που νόμιζα ότι γκρεμίστηκε κάποιο κτίριο. Μεγάλη οργή. Έβλεπες ανθρώπους αποφασισμένους για όλα. Άνθρωποι που δεν έμοιαζαν ούτε looters (πλιατσικολόγοι). Ακόμα και μεσήλικες σίγουρα πολλοί είχαν οικογένειες. μου έκανε εντύπωση. Έβγαιναν και συγκρούονταν με ότι έβρισκαν.Ξύλα, πέτρες. Από την άλλη η αστυνομία ήταν πάνοπλη, με αντλίες, πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα. Ήταν αδύνατον να τους συγκρατήσουν. Είχες να κάνεις με ανθρώπους που τους πήρες το σπίτι τους και το χαμόγελο τους.
-Όχι, ούτε μια στιγμή δεν τους χαρακτήρισα "τρομοκράτες". Θα ήταν άδικο.Φαντάσου να υπηρετείς το Law and Order και να μη μπορείς να κρύψεις τηνσυμπάθεια σου για αυτούς που ίσως από τις τηλεοράσεις θα τους χαρακτήριζες αλλιώς. Ήθελαν τη χώρα τους πίσω. Έβγαιναν με Αργεντίνικες σημαίες και απαιτούσαν να φύγουμε.
Αυτές οι γυναίκες όμως. Ποτέ δεν θα ξεχάσω. Αυτό θα με στοιχειώνει πάντα. Οιγυναίκες με τα παιδιά στα χέρια. Ο ρόλος που έπαιξαν όμως αυτές οι γυναίκες. Ποιός να το περίμενε. Προστάτεψαν τα παιδιά τους και τη χώρα τους. Αν μπορούμε να πούμε ότι έγινεεπανάσταση στην Αργεντινή, τότε ήταν η μόνη γυναικεία επανάσταση στους αιώνες.
...το ξέσπασμα της κρίσης και η λύση που ήλθε από τον ίδιο τον λαό. Στο πρώτο μέρος είδαμε το ξέσπασμα. Τα μέτρα της κυβέρνησης με τις περιβόητες ενέργειες για μείωση του ελλείματος. Αυτή η μείωση του ελλείματος που πάλι είχε καλλιεργηθεί ως αυτοσκοπός και βασική προϋπόθεση για τηνβοήθεια του ΔΝΤ. Βλέπετε, το "swap" του ΔΝΤ είναι οι κρυφοί όροι που επιβάλλονται στην εκάστοτε Εθνική κυβέρνηση προκειμένου να ανοίξουν τις κάνουλες. Αυτοί οι όροι είναι σαφέστατοι και με απλά λόγια επικεντρώνονταιστο ότι "Δεν θα γίνεται καμμία ενέργεια, καμμία δαπάνη, δεν θα λαμβάνεταικαμμία απόφαση από την Εθνική κυβέρνηση που αφορά την Εθνική οικονομία εάν δεν υπάρχει η έγκρισητου ΔΝΤ¨. Δηλαδή, ο βασικός όρος "συνεργασίας" με την εκάστοτε κυβέρνηση είναι η Εκχώρηση μέρους της Εθνικής Κυριαρχίας.
Για όσους ακόμη δεν το έχουν καταλάβει. Το άλλο σημείο που καλλιεργείται έντεχνα ως αυτοσκοπός, είναι η εξυπηρέτηση μόνο των υποχρεώσεων προς τρίτες χώρες και όχι των εσωτερικών υποχρεώσεων του κράτους. Προηγούνται δηλαδή οι διεθνείς δανειστές που έχουν δανείσει με επαχθείς όρους έναντι των ντόπιων πιστωτών, ήτοι των πολιτών που καλούνταιόχι μόνο να απεμπολήσουν τις απαιτήσεις τους αλλά να σηκώσουν και το βάροςτης αποπληρωμής των διεθνών τοκογλύφων.
Στην Ελλάδα για παράδειγμα, ό περιβόητος εξωτερικός δανεισμός (300 διςΕυρώ) που αναμασούν συνεχώς οι διάφοροι "αναλυτές", είναι μόλις ένα μικρό μέρος επί του συνόλου των Τριών Τρις που οφείλει συνολικά το κράτος, με κύριους πιστωτές βέβαια, τους Έλληνες πολίτες. Πολιτες μάλιστα που τροφοδοτούν το σύστημα επί δεκαετίες με ελάχιστο κόστος. Αναλογιστείτε ότι το κράτος (και επαγωγικά οι τράπεζες) δανείστηκαν με επιτόκια που φτάνουν το7%. Εσείς τι επιτόκιο παίρνετε για τις καταθέσεις σας; (Σε επόμενο άρθρο οι ραγδαίες εξελίξεις στις Ελληνικές τράπεζες).
Ας επιστρέψουμε λοιπόν στην Αργεντινή. Μετά την πρώτη ομοβροντία μέτρων, οι μορφές αντίδρασης εξακολουθούσαν να περνούν από τα κανάλια κομματικών μηχανισμών και ιδεολογικών μονοπωλίων. Οι εκδηλώσεις ήταν απόλυτα ελέγξιμες με περιορισμένη χρήση βίας αφού η πλειοψηφία των πολιτών δεν ήθελε να ταχθεί κάτω από καμια κομματική σημαία ή συνδικάτο (θυμηθείτε την σημερινή απεργία.2 εκ απεργοί, μόνο 20,000 διαδηλωτές σε διασπασμένες εκδηλώσεις με τους παρακρατικούς μηχανισμούς των προβοκατόρων σε δράση. Τα ΜΜ"Ε" βεβαίως .απεργούσαν!).
Τότε άρχισε ο πραγματικός εφιάλτης. Στις 3 Δεκεμβρίου του 2001 η κυβέρνηση υπό την πίεση των διεθνών συμβούλων παίρνει την απόφαση να παγώσει τις καταθέσεις των πολιτών σε όλες τις τράπεζες. 70 δις Δολάρια αλλά και υπερδιπλάσιας αξίας κρατικά ομόλογα περιέρχονται στα χέρια της "ικανότατης και λαοπρόβλητης" κυβέρνησης. Είχε προηγηθεί βεβαίως κολοσσιαία εξαγωγή καταθέσεων από κάποιους που ως συνήθως γνώριζαν.
Τα ΜΜ"Ε" απέκρυπταν ή δικαιολογούσαν αυτή την τεράστια εκροή προβάλλοντας την "πιθανότητα υψηλής φορολόγησης των καταθέσεων".
Συντάξεις χάθηκαν.
Τα κρατικά ομόλογα δεν είχαν πλέον κανένα αντίκρυσμα (για τους ντόπιους βέβαια). Ακόμα και ιδιωτικά συνταξιοδοτικά προγράμματα που είχαν μετατραπεί εξαναγκαστικά σε ομόλογα, εξανεμίστηκαν. Είχαν προηγηθεί κάποιες αποσπασματικές παύσεις λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος είτε με "υποχρεωτικές αργίες" είτε με μακροχρόνιες απεργίες.
Οι παρακρατικοί Κόνδορες και η μεγάλη σφαγή.Η εξουσία είχε υποτιμήσει την αγωνιστική διάθεση του λαού της Αργεντινής. Πίστευε ότι με όλες τις πιέσεις,την προπαγάνδα, τις ελεγχόμενες συγκεντρώσεις ότι θα μπορούσε να ελέγξει και αυτό το κύμα διαμαρτυρίας μπροστά στην "ληστεία του αιώνα" όπως χαρακτηρίστηκε από ανεξάρτητους διεθνείς αναλυτές.
Οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες. Ο λαός άρχισε να βγαίνει μαζικά στους δρόμους.Σε κάθε γειτονιά, κάθε πόλη ή χωριό ανέμιζαν οι Αργεντίνικες σημαίες ενώ οικομματικές εξαφανίζονταν. Κάθε μέρα, για πολλές ώρες, ο λαός ήταν στους δρόμους απαιτώντας την πτώση της κυβέρνησης και τον διωγμό των ξένων επιτηρητών του ΔΝΤ. Η αστυνομία πλέον ήταν αδύνατον να ελέγξει τις αντιδράσεις. Οι ανταποκρίσεις των διεθνών ΜΜΕ διακόπηκαν αφού πλέον δεν υπήρχαν κομματικά σημαιάκια για να δείξουν ενώ κάθε επιχείρηση Αμερικανικών συμφερόντων έμπαινε στο στόχαστρο των διαδηλωτών.
Εκεί μπήκαν στο παιχνίδι οι παρακρατικοί "Κόνδορες". Οι Κόνδορες ήταν το δίκτυο της CIA σε όλη την Λατινική Αμερική που είχε στηθεί με το πρόσχημα του "Κομμουνιστικού κινδύνου" στον ψυχρό πόλεμο. Παραγουανοί κυρίως παρακρατικοί συντάχθηκαν με τον μηχανισμό της ΚΥΠ ώστε να αρχίσουν τα χειρουργικά χτυπήματα για να κάμψουν το φρόνημα των διαδηλωτών. Ακολούθησαν χτυπήματα σε ανοιχτές συγκεντρώσεις (κλασσική ιμπεριαλιστική μέθοδος) ώστε να τρομοκρατήσουν τον λαό για να μην ενισχύει τις κινητοποιήσεις. Δεκάδες οι νεκροί, εκατοντάδες οι τραυματίες. (για να γίνει το παράδειγμα πιο κατανοητό, σκεφθείτε την υποθετική περίπτωση να γινόντουσαν αυτά τα πράγματα στην Ελλάδα και η φιλοαμερικανική κυβέρνηση να επιστράτευε Ουτσεκάδες, που είναι εκπαιδευμένοι από την CIA, για ναχτυπούν ανοιχτές συγκεντρώσεις με χειροβομβίδες και Καλάσνικοφ, ενώ την ίδια στιγμή η κρατική αστυνομία να συλλαμβάνει Έλληνες διαδηλωτές)
Τα χτυπήματα αυτά αντί να κάμψουν, ενίσχυσαν το φρόνημα των εξεγερμένων πατριωτών αφού μπορεί ο αγώνας για "θεσμικά και οικονομικά αιτήματα" με ιδεοληπτικούς μανδύες να μην αξίζει ανθρώπινες θυσίες, όμως η κινητοποίηση ήδη είχε λάβει διαστάσεις Εθνεγερσίας. Ο λαός πλέον κατέβαινε στους δρόμους για Εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο. Το επιμύθιο της εξέγερσης θα το παραθέσουμε σε άλλο άρθρο, για να κλείσουμε το αφιέρωμα με το σημαντικότερο ίσως κομμάτι: Τον ρόλο της Γυναίκας και τις λύσεις που έδωσε.
Ναι, η γυναίκα στην Αργεντινή καρπώνεται το μεγαλύτερο μέρος της επιβίωσης και εξόδου της χώρας από αυτόν τον εφιάλτη. Η Γυναίκα που έσωσε την Αργεντινή - οι λύσεις. Η Γυναίκα της Αργεντινής στάθηκε στην πρώτη γραμμή της μάχης και αντίστασης. Από τις μαχητικές πορείες, την επιβίωση των παιδιών, τη στήριξη των συζύγων.
Πραγματικές ηρωΐδες που όμως έμελλε να καταλύσουν τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις δημιουργώντας συνθήκες διαβίωσης με αυτοοργανωμένα συστήματα, μακρυά από τηντραπεζική - χρηματοπιστωτική υποτέλεια. ένα από τα χιλιάδες καταστήματα ανταλλαγής προϊόντων που οργάνωσαν οι γυναίκες της Αργεντινής Η δράση των γυναικών ξεκίνησε από την περιφέρεια. Οι γυναίκες της υπαίθρου ένιωσαν πρώτες την κρίση όταν είδαν την παραγωγή τους να οδηγείται σε απαξίωση και τους άντρες τους να παραχωρούν τα πολύτιμα αγαθά για ευτελές αντίτιμο.
Οι γυναίκες πήραν την κατάσταση στα χέρια τους. Με ένα αρχέγονο ένστικτο, αντιπραγμάτευσης. Μικρά κέντρα δηλαδή ανταλλαγής προϊόντων με μία υποδειγματική δομή αποτίμησης βάσει της προσφοράς και ζήτησης των αγαθών.
Οι Γυναίκες της Αργεντινής δηλαδή, ανεξαρτητοποιήθηκαν από το χρήμα, πριν την μεγάλη ληστεία που γονάτισε κάθε δραστηριότητα. Στην περίοδο της μεγάλης ληστείας λοιπόν, η μορφή αυτή επιβίωσης πήρε ραγδαίες διαστάσεις και αποτέλεσε την αιτία της επιτυχίας των κινητοποιήσεων. Πίσω από τις στάχτες των "μαχών", οι γυναίκες κατάφεραν να ικανοποιήσουν τις βασικές ανάγκες της οικογενειακής διαβίωσης χωρίς την ανάγκη του χρήματος ή της επαιτείας των κουπονιών.
Η "τροφοδοσία" των μαχητών είχε εξασφαλιστεί. Το ίδιο και το φρόνημα. Αντί για επαίτες, οι Αργεντίνοι έγιναν ελευθερωτές και οι ντόπιοι και ξένοι εκμεταλλευτές πήραν ένα γερό μάθημα, όταν αναγκαζόντουσαν να εγκαταλείψουν τη χώρα με Αμερικανικά ελικόπτερα (σε επόμενο άρθρο).
Οι γυναίκες της Αργεντινής επέδειξαν οξυδέρκεια, αλληλεγγύη και ικανότητα αποτελεσματικής αυτοοργάνωσης. Έδειξαν τον δρόμο της επιβίωσης, προστάτευσαν τα παιδιά τους και απορρόφησαν μεγάλο μέρος από τους απελπισμένους των "πόλεων της μιζέριας" που είχαν δημιουργηθεί όπως είδαμε στο πρώτο μέρος του αφιερώματος.
Αναλυτές υποστηρίζουν ότι η ανάκαμψη της Αργεντινής έγινε με τους όρους που έθεσαν αυτές οι πρωτεργάτριες του αγώνα σε τέτοιο σημείο, ώστε η εξέγερση της Αργεντινής να χαρακτηριστεί η πρώτη γυναικεία εξέγερση στη σύγχρονη ιστορία. Οι ενέργειες της νέας κυβέρνησης συνοπτικά: Επιμύθιο Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι οι εξελίξεις ήταν αδύνατον να ανατραπούν ακόμα και με έξωθεν στρατιωτική επέμβαση.
Ο λαός είχε εκκαθαρίσει τους επίορκους από όλα τα δημόσια αξιώματα και η νέα κυβέρνηση μπορούσε να θέσει η ίδια τους όρους της. Ας τους διαβάσουμε γιατί αποτελούν ένα σημαντικό μάθημα για κάποιους ντόπιους που φλερτάρουν με γουδιά.
1. Η χώρα κήρυξε πτώχευση, σταματώντας κάθε πληρωμή σε διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα
2. Η ισοτιμία Πέσο - Δολαρίου "ξεκλειδώθηκε" και ακολούθησε υποτίμηση κατά 75%
3. Η Αργεντινή είχε μάθει πλέον να είναι αυτάρκης. Η κοινωνία βάσισε την επιβίωση της στην ντόπια παραγωγή, το εκτεταμένο μποϋκοτάζ ξένων προϊόντων ήταν πλέον κρατική "εντολή", το εμπορικό ισοζύγιο ανατράπηκε άρδην.
4. Λόγω της υποτίμησης αλλά και της σκληρής δουλειάς του λαού, η παραγωγήτης Αργεντινής έγινε ανταγωνιστικότερη φέροντας έναν ρυθμό ανάπτυξης στα πρότυπα της Ρωσίας του 2000.
5. Τον ρόλο του Πούτιν στην Αργεντινή, ανέλαβε ο ίδιος ο λαός που αποκήρυξε μετά βδελυγμίας τις νουθεσίες του state department για συνέχιση της συνεργασίας με το ΔΝΤ έστω και με ειδικά προνόμια. Δοκιμασμένες λύσεις,η νεκρανάσταση μίας χώρας από έναν λαό που δεν υπόκυψε στον τρόμο και τις απειλές.
Μπορούμε;
Στην Ελλάδα κύριε καθηγητά, δε γνωρίζουμε πολλά για το τι έγινε στην Αργεντινή με το ΔΝΤ. -Νεαρέ μου, όταν δεις μάνα να εκλιπαρεί να κόψουν κομμάτι από το κρέας της για να φάει το παιδί της, ίσως καταλάβεις αυτό που πάνε να σας κάνουν.Ντρέπομαι για τον εαυτό μου γιατί ήμουν ένα κομμάτι αυτών των αδίστακτων ανθρώπων. Να μην πέσετε στα νύχια τους.
Είναι τα λόγια ενός τεχνοκράτη, που έζησε την καταστροφή μίας περήφανης χώρας. Ενός περήφανου λαού με μία προδοτική κυβέρνηση που προετοίμασε καλά το κλίμα για να εκχωρήσει την Εθνική της κυριαρχία στη μεγαλύτερη μάστιγα του πλανήτη.
-Έφτιαξαν πόλεις, μέσα στις πόλεις. Τις ονόμασαν villas miserias, πόλεις της μιζέριας. Εκεί πότιζαν τον κόσμο κοκαΐνη και άλλα ναρκωτικά, που παρουσιάστηκαν εν αφθονία άξαφνα όταν ο εφιάλτης είχε αρχίσει. Ήταν περήφανος λαός οι Αργεντίνοι. δεν είδα μάνες να πουλάνε τα παιδιά τους όπως γίνεται στο LA. Είδα όμως ανθρώπους να χάνουν τα πάντα και στο τέλος τη ζωή τους όταν δεν υπήρχε τίποτα να δώσουν. Όσα δεν πήραν οι τράπεζες, τα πήραν οι έμποροι. Ο κόσμος έπρεπε να αποχαυνωθεί, να μην αντιστέκεται. Να πεθαίνει με τη μιζέρια του. Γι' αυτό έβγαλαν έτσι αυτές τις ψευτοπόλεις. Έπνιγαν εκεί την οργή και την δυστυχία τους.
-Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι όλα τα ΜΜ"Ε" διατυμπάνιζαν την ανάγκη της "βοήθειας". Στην αρχή τους έλεγαν ότι το κράτος θα πτώχευε και ο κόσμος έφτασε στο σημείο να πανηγυρίζει για επιτυχία την είσοδο του ΔΝΤ. Δεν φανταζόντουσαν τι θα ακολουθήσει. Τι ειρωνεία και αυτή. Τους έπεισαν με τονφόβο της πτώχευσης και εντέλει η σωτηρία ήρθε μόνο με την πτώχευση!
-Back Home, είχαν όλοι την εντύπωση ότι σώσαμε τη χώρα που ήταν ανίκανη καιμε διεφθαρμένες κυβερνήσεις. Ήταν απίστευτο τι μετέδιδαν οι ανταποκριτέςόταν εμείς βλέπαμε την αλήθεια με τα μάτια μας σε κάθε δρόμο, σε κάθε γειτονιά. Είχαν την εντύπωση ότι οι Αργεντίνοι μας θεωρούν σωτήρες. Ποτέ δεν προέβαλλαν τίποτα από την πραγματικότητα. Μόνο κάτι ρεπορτάζ γραμμένα στις αρχές με κόσμο να κάνει δηλώσεις κατά των προηγούμενων κυβερνήσεων ότι τους οδήγησαν στην πείνα ευχαριστώντας τις ΗΠΑ που θα τους έσωνε. Ακόμα και οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες. Τις προέβαλλαν σαν κομμουνιστές ή αριστερά κομμουνιστικά κόμματα που αντιδρούσαν.
Εγώ έβλεπα στο Μπουένος Άιρες την λεωφόρο γεμάτη από εξαγριωμένους να ουρλιάζουν"θέλουμε τη χώρα μας πίσω"! Θέλουμε τα δολάρια μας πίσω! Οι τηλεοράσεις όπως μου έλεγαν, έδειχναν μερικές δεκάδες κομμουνιστές με κόκκινες σημαίες που διαμαρτύρονταν. Στην πραγματικότητα ο κόσμος ήταν εκατοντάδες χιλιάδες. Ίσως εκατομμύρια. Τους έβλεπα, έβγαιναν από τα σπίτια τους και ενώνονταν με τις πορείες. δεν υπήρχε συντονισμός. Ότι Αμερικάνικη επιχείρηση έκλεινε και την φύλαγαν πάνοπλοι αστυνομικοί. Δεν κυκλοφορούσαμε βέβαια τότε. Μετά από κάποιες συγκεντρώσεις θυμάμαι έβγαινα από το ξενοδοχείο και έβλεπα τόσες πέτρες κάτω που νόμιζα ότι γκρεμίστηκε κάποιο κτίριο. Μεγάλη οργή. Έβλεπες ανθρώπους αποφασισμένους για όλα. Άνθρωποι που δεν έμοιαζαν ούτε looters (πλιατσικολόγοι). Ακόμα και μεσήλικες σίγουρα πολλοί είχαν οικογένειες. μου έκανε εντύπωση. Έβγαιναν και συγκρούονταν με ότι έβρισκαν.Ξύλα, πέτρες. Από την άλλη η αστυνομία ήταν πάνοπλη, με αντλίες, πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα. Ήταν αδύνατον να τους συγκρατήσουν. Είχες να κάνεις με ανθρώπους που τους πήρες το σπίτι τους και το χαμόγελο τους.
-Όχι, ούτε μια στιγμή δεν τους χαρακτήρισα "τρομοκράτες". Θα ήταν άδικο.Φαντάσου να υπηρετείς το Law and Order και να μη μπορείς να κρύψεις τηνσυμπάθεια σου για αυτούς που ίσως από τις τηλεοράσεις θα τους χαρακτήριζες αλλιώς. Ήθελαν τη χώρα τους πίσω. Έβγαιναν με Αργεντίνικες σημαίες και απαιτούσαν να φύγουμε.
Αυτές οι γυναίκες όμως. Ποτέ δεν θα ξεχάσω. Αυτό θα με στοιχειώνει πάντα. Οιγυναίκες με τα παιδιά στα χέρια. Ο ρόλος που έπαιξαν όμως αυτές οι γυναίκες. Ποιός να το περίμενε. Προστάτεψαν τα παιδιά τους και τη χώρα τους. Αν μπορούμε να πούμε ότι έγινεεπανάσταση στην Αργεντινή, τότε ήταν η μόνη γυναικεία επανάσταση στους αιώνες.
...το ξέσπασμα της κρίσης και η λύση που ήλθε από τον ίδιο τον λαό. Στο πρώτο μέρος είδαμε το ξέσπασμα. Τα μέτρα της κυβέρνησης με τις περιβόητες ενέργειες για μείωση του ελλείματος. Αυτή η μείωση του ελλείματος που πάλι είχε καλλιεργηθεί ως αυτοσκοπός και βασική προϋπόθεση για τηνβοήθεια του ΔΝΤ. Βλέπετε, το "swap" του ΔΝΤ είναι οι κρυφοί όροι που επιβάλλονται στην εκάστοτε Εθνική κυβέρνηση προκειμένου να ανοίξουν τις κάνουλες. Αυτοί οι όροι είναι σαφέστατοι και με απλά λόγια επικεντρώνονταιστο ότι "Δεν θα γίνεται καμμία ενέργεια, καμμία δαπάνη, δεν θα λαμβάνεταικαμμία απόφαση από την Εθνική κυβέρνηση που αφορά την Εθνική οικονομία εάν δεν υπάρχει η έγκρισητου ΔΝΤ¨. Δηλαδή, ο βασικός όρος "συνεργασίας" με την εκάστοτε κυβέρνηση είναι η Εκχώρηση μέρους της Εθνικής Κυριαρχίας.
Για όσους ακόμη δεν το έχουν καταλάβει. Το άλλο σημείο που καλλιεργείται έντεχνα ως αυτοσκοπός, είναι η εξυπηρέτηση μόνο των υποχρεώσεων προς τρίτες χώρες και όχι των εσωτερικών υποχρεώσεων του κράτους. Προηγούνται δηλαδή οι διεθνείς δανειστές που έχουν δανείσει με επαχθείς όρους έναντι των ντόπιων πιστωτών, ήτοι των πολιτών που καλούνταιόχι μόνο να απεμπολήσουν τις απαιτήσεις τους αλλά να σηκώσουν και το βάροςτης αποπληρωμής των διεθνών τοκογλύφων.
Στην Ελλάδα για παράδειγμα, ό περιβόητος εξωτερικός δανεισμός (300 διςΕυρώ) που αναμασούν συνεχώς οι διάφοροι "αναλυτές", είναι μόλις ένα μικρό μέρος επί του συνόλου των Τριών Τρις που οφείλει συνολικά το κράτος, με κύριους πιστωτές βέβαια, τους Έλληνες πολίτες. Πολιτες μάλιστα που τροφοδοτούν το σύστημα επί δεκαετίες με ελάχιστο κόστος. Αναλογιστείτε ότι το κράτος (και επαγωγικά οι τράπεζες) δανείστηκαν με επιτόκια που φτάνουν το7%. Εσείς τι επιτόκιο παίρνετε για τις καταθέσεις σας; (Σε επόμενο άρθρο οι ραγδαίες εξελίξεις στις Ελληνικές τράπεζες).
Ας επιστρέψουμε λοιπόν στην Αργεντινή. Μετά την πρώτη ομοβροντία μέτρων, οι μορφές αντίδρασης εξακολουθούσαν να περνούν από τα κανάλια κομματικών μηχανισμών και ιδεολογικών μονοπωλίων. Οι εκδηλώσεις ήταν απόλυτα ελέγξιμες με περιορισμένη χρήση βίας αφού η πλειοψηφία των πολιτών δεν ήθελε να ταχθεί κάτω από καμια κομματική σημαία ή συνδικάτο (θυμηθείτε την σημερινή απεργία.2 εκ απεργοί, μόνο 20,000 διαδηλωτές σε διασπασμένες εκδηλώσεις με τους παρακρατικούς μηχανισμούς των προβοκατόρων σε δράση. Τα ΜΜ"Ε" βεβαίως .απεργούσαν!).
Τότε άρχισε ο πραγματικός εφιάλτης. Στις 3 Δεκεμβρίου του 2001 η κυβέρνηση υπό την πίεση των διεθνών συμβούλων παίρνει την απόφαση να παγώσει τις καταθέσεις των πολιτών σε όλες τις τράπεζες. 70 δις Δολάρια αλλά και υπερδιπλάσιας αξίας κρατικά ομόλογα περιέρχονται στα χέρια της "ικανότατης και λαοπρόβλητης" κυβέρνησης. Είχε προηγηθεί βεβαίως κολοσσιαία εξαγωγή καταθέσεων από κάποιους που ως συνήθως γνώριζαν.
Τα ΜΜ"Ε" απέκρυπταν ή δικαιολογούσαν αυτή την τεράστια εκροή προβάλλοντας την "πιθανότητα υψηλής φορολόγησης των καταθέσεων".
Συντάξεις χάθηκαν.
Τα κρατικά ομόλογα δεν είχαν πλέον κανένα αντίκρυσμα (για τους ντόπιους βέβαια). Ακόμα και ιδιωτικά συνταξιοδοτικά προγράμματα που είχαν μετατραπεί εξαναγκαστικά σε ομόλογα, εξανεμίστηκαν. Είχαν προηγηθεί κάποιες αποσπασματικές παύσεις λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος είτε με "υποχρεωτικές αργίες" είτε με μακροχρόνιες απεργίες.
Οι παρακρατικοί Κόνδορες και η μεγάλη σφαγή.Η εξουσία είχε υποτιμήσει την αγωνιστική διάθεση του λαού της Αργεντινής. Πίστευε ότι με όλες τις πιέσεις,την προπαγάνδα, τις ελεγχόμενες συγκεντρώσεις ότι θα μπορούσε να ελέγξει και αυτό το κύμα διαμαρτυρίας μπροστά στην "ληστεία του αιώνα" όπως χαρακτηρίστηκε από ανεξάρτητους διεθνείς αναλυτές.
Οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες. Ο λαός άρχισε να βγαίνει μαζικά στους δρόμους.Σε κάθε γειτονιά, κάθε πόλη ή χωριό ανέμιζαν οι Αργεντίνικες σημαίες ενώ οικομματικές εξαφανίζονταν. Κάθε μέρα, για πολλές ώρες, ο λαός ήταν στους δρόμους απαιτώντας την πτώση της κυβέρνησης και τον διωγμό των ξένων επιτηρητών του ΔΝΤ. Η αστυνομία πλέον ήταν αδύνατον να ελέγξει τις αντιδράσεις. Οι ανταποκρίσεις των διεθνών ΜΜΕ διακόπηκαν αφού πλέον δεν υπήρχαν κομματικά σημαιάκια για να δείξουν ενώ κάθε επιχείρηση Αμερικανικών συμφερόντων έμπαινε στο στόχαστρο των διαδηλωτών.
Εκεί μπήκαν στο παιχνίδι οι παρακρατικοί "Κόνδορες". Οι Κόνδορες ήταν το δίκτυο της CIA σε όλη την Λατινική Αμερική που είχε στηθεί με το πρόσχημα του "Κομμουνιστικού κινδύνου" στον ψυχρό πόλεμο. Παραγουανοί κυρίως παρακρατικοί συντάχθηκαν με τον μηχανισμό της ΚΥΠ ώστε να αρχίσουν τα χειρουργικά χτυπήματα για να κάμψουν το φρόνημα των διαδηλωτών. Ακολούθησαν χτυπήματα σε ανοιχτές συγκεντρώσεις (κλασσική ιμπεριαλιστική μέθοδος) ώστε να τρομοκρατήσουν τον λαό για να μην ενισχύει τις κινητοποιήσεις. Δεκάδες οι νεκροί, εκατοντάδες οι τραυματίες. (για να γίνει το παράδειγμα πιο κατανοητό, σκεφθείτε την υποθετική περίπτωση να γινόντουσαν αυτά τα πράγματα στην Ελλάδα και η φιλοαμερικανική κυβέρνηση να επιστράτευε Ουτσεκάδες, που είναι εκπαιδευμένοι από την CIA, για ναχτυπούν ανοιχτές συγκεντρώσεις με χειροβομβίδες και Καλάσνικοφ, ενώ την ίδια στιγμή η κρατική αστυνομία να συλλαμβάνει Έλληνες διαδηλωτές)
Τα χτυπήματα αυτά αντί να κάμψουν, ενίσχυσαν το φρόνημα των εξεγερμένων πατριωτών αφού μπορεί ο αγώνας για "θεσμικά και οικονομικά αιτήματα" με ιδεοληπτικούς μανδύες να μην αξίζει ανθρώπινες θυσίες, όμως η κινητοποίηση ήδη είχε λάβει διαστάσεις Εθνεγερσίας. Ο λαός πλέον κατέβαινε στους δρόμους για Εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο. Το επιμύθιο της εξέγερσης θα το παραθέσουμε σε άλλο άρθρο, για να κλείσουμε το αφιέρωμα με το σημαντικότερο ίσως κομμάτι: Τον ρόλο της Γυναίκας και τις λύσεις που έδωσε.
Ναι, η γυναίκα στην Αργεντινή καρπώνεται το μεγαλύτερο μέρος της επιβίωσης και εξόδου της χώρας από αυτόν τον εφιάλτη. Η Γυναίκα που έσωσε την Αργεντινή - οι λύσεις. Η Γυναίκα της Αργεντινής στάθηκε στην πρώτη γραμμή της μάχης και αντίστασης. Από τις μαχητικές πορείες, την επιβίωση των παιδιών, τη στήριξη των συζύγων.
Πραγματικές ηρωΐδες που όμως έμελλε να καταλύσουν τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις δημιουργώντας συνθήκες διαβίωσης με αυτοοργανωμένα συστήματα, μακρυά από τηντραπεζική - χρηματοπιστωτική υποτέλεια. ένα από τα χιλιάδες καταστήματα ανταλλαγής προϊόντων που οργάνωσαν οι γυναίκες της Αργεντινής Η δράση των γυναικών ξεκίνησε από την περιφέρεια. Οι γυναίκες της υπαίθρου ένιωσαν πρώτες την κρίση όταν είδαν την παραγωγή τους να οδηγείται σε απαξίωση και τους άντρες τους να παραχωρούν τα πολύτιμα αγαθά για ευτελές αντίτιμο.
Οι γυναίκες πήραν την κατάσταση στα χέρια τους. Με ένα αρχέγονο ένστικτο, αντιπραγμάτευσης. Μικρά κέντρα δηλαδή ανταλλαγής προϊόντων με μία υποδειγματική δομή αποτίμησης βάσει της προσφοράς και ζήτησης των αγαθών.
Οι Γυναίκες της Αργεντινής δηλαδή, ανεξαρτητοποιήθηκαν από το χρήμα, πριν την μεγάλη ληστεία που γονάτισε κάθε δραστηριότητα. Στην περίοδο της μεγάλης ληστείας λοιπόν, η μορφή αυτή επιβίωσης πήρε ραγδαίες διαστάσεις και αποτέλεσε την αιτία της επιτυχίας των κινητοποιήσεων. Πίσω από τις στάχτες των "μαχών", οι γυναίκες κατάφεραν να ικανοποιήσουν τις βασικές ανάγκες της οικογενειακής διαβίωσης χωρίς την ανάγκη του χρήματος ή της επαιτείας των κουπονιών.
Η "τροφοδοσία" των μαχητών είχε εξασφαλιστεί. Το ίδιο και το φρόνημα. Αντί για επαίτες, οι Αργεντίνοι έγιναν ελευθερωτές και οι ντόπιοι και ξένοι εκμεταλλευτές πήραν ένα γερό μάθημα, όταν αναγκαζόντουσαν να εγκαταλείψουν τη χώρα με Αμερικανικά ελικόπτερα (σε επόμενο άρθρο).
Οι γυναίκες της Αργεντινής επέδειξαν οξυδέρκεια, αλληλεγγύη και ικανότητα αποτελεσματικής αυτοοργάνωσης. Έδειξαν τον δρόμο της επιβίωσης, προστάτευσαν τα παιδιά τους και απορρόφησαν μεγάλο μέρος από τους απελπισμένους των "πόλεων της μιζέριας" που είχαν δημιουργηθεί όπως είδαμε στο πρώτο μέρος του αφιερώματος.
Αναλυτές υποστηρίζουν ότι η ανάκαμψη της Αργεντινής έγινε με τους όρους που έθεσαν αυτές οι πρωτεργάτριες του αγώνα σε τέτοιο σημείο, ώστε η εξέγερση της Αργεντινής να χαρακτηριστεί η πρώτη γυναικεία εξέγερση στη σύγχρονη ιστορία. Οι ενέργειες της νέας κυβέρνησης συνοπτικά: Επιμύθιο Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι οι εξελίξεις ήταν αδύνατον να ανατραπούν ακόμα και με έξωθεν στρατιωτική επέμβαση.
Ο λαός είχε εκκαθαρίσει τους επίορκους από όλα τα δημόσια αξιώματα και η νέα κυβέρνηση μπορούσε να θέσει η ίδια τους όρους της. Ας τους διαβάσουμε γιατί αποτελούν ένα σημαντικό μάθημα για κάποιους ντόπιους που φλερτάρουν με γουδιά.
1. Η χώρα κήρυξε πτώχευση, σταματώντας κάθε πληρωμή σε διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα
2. Η ισοτιμία Πέσο - Δολαρίου "ξεκλειδώθηκε" και ακολούθησε υποτίμηση κατά 75%
3. Η Αργεντινή είχε μάθει πλέον να είναι αυτάρκης. Η κοινωνία βάσισε την επιβίωση της στην ντόπια παραγωγή, το εκτεταμένο μποϋκοτάζ ξένων προϊόντων ήταν πλέον κρατική "εντολή", το εμπορικό ισοζύγιο ανατράπηκε άρδην.
4. Λόγω της υποτίμησης αλλά και της σκληρής δουλειάς του λαού, η παραγωγήτης Αργεντινής έγινε ανταγωνιστικότερη φέροντας έναν ρυθμό ανάπτυξης στα πρότυπα της Ρωσίας του 2000.
5. Τον ρόλο του Πούτιν στην Αργεντινή, ανέλαβε ο ίδιος ο λαός που αποκήρυξε μετά βδελυγμίας τις νουθεσίες του state department για συνέχιση της συνεργασίας με το ΔΝΤ έστω και με ειδικά προνόμια. Δοκιμασμένες λύσεις,η νεκρανάσταση μίας χώρας από έναν λαό που δεν υπόκυψε στον τρόμο και τις απειλές.
Μπορούμε;
Πόσα πράγματα πέθαναν για μένα κι εγώ πέθανα γι΄ αυτά!
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
«Καθώς αρνούμεθα να ακούσουμε αυτό που μας λέγεται (εννοεί αυτό που μας λέγει το Ευαγγέλιο), σφυρηλατούμε για τους εαυτούς μας ένα πεπρωμένο αδυσώπητο. Και κανείς άλλος από εμάς τους ίδιους δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνος γι΄ αυτό. Ο Χριστός διαδραματίζει ρόλο προσκόμματος για όλους όσοι εξακολουθούν να σκανδαλίζονται με τη σοφία του κειμένου». (Ρενέ Ζιράρ, Κεκρυμμένα από καταβολής).
Η κεντρική ιδέα του βιβλίου του Ρενέ Ζιράρ «Κεκρυμμένα από καταβολής» είναι όπως την καταλαβαίνω αυτή. Ότι το μόνο αληθινό πρότυπο είναι ο Χριστός. Ότι όποιος ακολουθεί το Χριστό δεν μπορεί να έχει άλλο πρότυπο, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να εγκαταλείψει την μιμητική επιθυμία. Εγκαταλείπω την μιμητική επιθυμία, επίσης όπως την καταλαβαίνω, είναι να πεθάνεις για όσα πράγματα δεν είναι ο Χριστός και εκείνα να πεθάνουν για σένα. Αυτό σημαίνουν τα λόγια Του, «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι». Καθώς και τα λόγια Του «ος γαρ αν θέλει την ψυχήν αυτού σώσαι απωλέσει αυτήν» (Όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του θα τη χάσει ).
Όταν λέω ότι τα πράγματα πέθαναν για μένα κι εγώ πέθανα γι΄ αυτά εννοώ την παραίτηση από την μιμητική επιθυμία, με την έννοια ότι μιμούμαι κάποιο πρότυπο άλλο από αυτό που είναι το μόνο πρότυπο, ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Αυτό σημαίνουν επίσης τα λόγια του Απόστόλου Παύλου: «Έκαστος δε βλεπέτω πως εποικοδομεί. Θεμέλιον γαρ άλλον ουδείς δύναται θείναι παρά τον κείμενον, ός εστιν Ιησούς Χριστός.» (Κορ. Α΄, 3,10).
Στο βιβλίο του Ρενέ Ζιράρ θα δούμε καθαρά τη διαφορά ανάμεσα στη βίαιη μιμητική επιθυμία, που είναι η μίμηση οποιουδήποτε άλλου προτύπου εκτός απ΄ τον Ιησού Χριστό και στη μη βίαιη μίμηση που είναι η μίμηση του μόνο προτύπου, του Ιησού Χριστού. Παραθέτουμε τη σχετική παράγραφο από το έργο του Ζιράρ: «Από τη μια μεριά έχουμε με τους δέσμιους της βίαιης μίμησης η οποία οδηγεί πάντα σε αδιέξοδο, και από την άλλη, τους οπαδούς της μη βίαιης μίμησης (αυτούς που ακολουθούν τον Ιησού Χριστό) που δεν θα συναντήσουν κανένα εμπόδιο: «Αιτείτε και δοθήσεται υμίν, ζητείτε και ευρήσετε, κρούετε και ανοιγήσεται υμίν. Πας γαρ ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρήσει και τω κρούοντι ανοιγήσεται» (Ζητάτε και θα σας δοθή, ερευνάτε και θα βρήτε, κτυπάτε και θα σας ανοιχθή η πόρτα. Διότι καθένας που ζητά , λαμβάνει, και καθένα που ερευνά, βρίσκει, και εις εκείνον που κτυπά, θα του ανοιχθή η πόρτα) (Ματθ.ζ΄΄, 7-8).
«Τα θύματα της μιμητικής επιθυμίας (αυτοί που δεν έχουν πρότυπο το Χριστό) κτυπούν όλες τις πόρτες που είναι ερμητικά κλειστές, ψάχνουν μονάχα εκεί όπου δεν υπάρχει τίποτε να βρουν. Από τη μια μεριά είναι η οδός η κάτω, η οδός του πάντα χαμένου στοιχήματος, εφ΄ όσον επιδιώκει να βρίσκεται εκεί όπου μόνον ο θάνατος κατοικεί, και από την άλλη είναι η οδός άνω, η οδός της Βασιλείας, φαινομενικώς άγονη, αλλά στην πραγματικότητα η μόνη γόνιμη και η μόνη όντως εύκολη, γιατί οι πολλοί υπαρκτοί φραγμοί που μας αναμένουν δεν είναι τίποτε συγκρινόμενοι με τα εμπόδια που ορθώνει η (βίαιη) μιμητική επιθυμία. Το να ακολουθεί κανείς τον Χριστό σημαίνει ότι εγκαταλείπει τη (βίαιη) μιμητική επιθυμία» (Ρενέ Ζιράρ, Κεκρυμμένα από καταβολής, Εκδ.Γ.Α. Κουρής Α.Ε., Αθήνα 1954, σελ.541).
Διαβάζοντας το βιβλίο αυτό του Ζιράρ καταλαβαίνω πόσο σημαντικά είναι για μένα τώρα, τα λόγια του Ευαγγελίου και πως είναι ζήτημα ζωής και θανάτου να εξετάσω τη ζωή μου προσέχοντας για ποια πράγματα έχω πρότυπα άλλα εκτός απ΄ το Χριστό , πόσο δηλαδή είμαι ακόμα δούλος της (βίαιης) μιμητικής επιθυμίας ή έχω απελευθερωθεί από αυτήν. Μπορώ να πω για τα πράγματα αυτά όπως είναι π.χ. η ηδονή, η φήμη, το χρήμα κ.α. έχουν πεθάνει για μένα κι εγώ πέθανα γι΄ αυτά ή εξακολουθούν ακόμα να με κρατούν δέσμιό τους, πόσο δηλαδή είμαι ελεύθερος από αυτά και πόσο εξακολουθώ να είμαι ακόμα δούλος της (βίαης) μιμητικής επιθυμίας, αν και η ψυχή μου δεν ποθεί τίποτε περισσότερο από τη γαλήνη του Κυρίου Ιησού.
«Καθώς αρνούμεθα να ακούσουμε αυτό που μας λέγεται (εννοεί αυτό που μας λέγει το Ευαγγέλιο), σφυρηλατούμε για τους εαυτούς μας ένα πεπρωμένο αδυσώπητο. Και κανείς άλλος από εμάς τους ίδιους δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνος γι΄ αυτό. Ο Χριστός διαδραματίζει ρόλο προσκόμματος για όλους όσοι εξακολουθούν να σκανδαλίζονται με τη σοφία του κειμένου». (Ρενέ Ζιράρ, Κεκρυμμένα από καταβολής).
Η κεντρική ιδέα του βιβλίου του Ρενέ Ζιράρ «Κεκρυμμένα από καταβολής» είναι όπως την καταλαβαίνω αυτή. Ότι το μόνο αληθινό πρότυπο είναι ο Χριστός. Ότι όποιος ακολουθεί το Χριστό δεν μπορεί να έχει άλλο πρότυπο, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να εγκαταλείψει την μιμητική επιθυμία. Εγκαταλείπω την μιμητική επιθυμία, επίσης όπως την καταλαβαίνω, είναι να πεθάνεις για όσα πράγματα δεν είναι ο Χριστός και εκείνα να πεθάνουν για σένα. Αυτό σημαίνουν τα λόγια Του, «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι». Καθώς και τα λόγια Του «ος γαρ αν θέλει την ψυχήν αυτού σώσαι απωλέσει αυτήν» (Όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του θα τη χάσει ).
Όταν λέω ότι τα πράγματα πέθαναν για μένα κι εγώ πέθανα γι΄ αυτά εννοώ την παραίτηση από την μιμητική επιθυμία, με την έννοια ότι μιμούμαι κάποιο πρότυπο άλλο από αυτό που είναι το μόνο πρότυπο, ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Αυτό σημαίνουν επίσης τα λόγια του Απόστόλου Παύλου: «Έκαστος δε βλεπέτω πως εποικοδομεί. Θεμέλιον γαρ άλλον ουδείς δύναται θείναι παρά τον κείμενον, ός εστιν Ιησούς Χριστός.» (Κορ. Α΄, 3,10).
Στο βιβλίο του Ρενέ Ζιράρ θα δούμε καθαρά τη διαφορά ανάμεσα στη βίαιη μιμητική επιθυμία, που είναι η μίμηση οποιουδήποτε άλλου προτύπου εκτός απ΄ τον Ιησού Χριστό και στη μη βίαιη μίμηση που είναι η μίμηση του μόνο προτύπου, του Ιησού Χριστού. Παραθέτουμε τη σχετική παράγραφο από το έργο του Ζιράρ: «Από τη μια μεριά έχουμε με τους δέσμιους της βίαιης μίμησης η οποία οδηγεί πάντα σε αδιέξοδο, και από την άλλη, τους οπαδούς της μη βίαιης μίμησης (αυτούς που ακολουθούν τον Ιησού Χριστό) που δεν θα συναντήσουν κανένα εμπόδιο: «Αιτείτε και δοθήσεται υμίν, ζητείτε και ευρήσετε, κρούετε και ανοιγήσεται υμίν. Πας γαρ ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρήσει και τω κρούοντι ανοιγήσεται» (Ζητάτε και θα σας δοθή, ερευνάτε και θα βρήτε, κτυπάτε και θα σας ανοιχθή η πόρτα. Διότι καθένας που ζητά , λαμβάνει, και καθένα που ερευνά, βρίσκει, και εις εκείνον που κτυπά, θα του ανοιχθή η πόρτα) (Ματθ.ζ΄΄, 7-8).
«Τα θύματα της μιμητικής επιθυμίας (αυτοί που δεν έχουν πρότυπο το Χριστό) κτυπούν όλες τις πόρτες που είναι ερμητικά κλειστές, ψάχνουν μονάχα εκεί όπου δεν υπάρχει τίποτε να βρουν. Από τη μια μεριά είναι η οδός η κάτω, η οδός του πάντα χαμένου στοιχήματος, εφ΄ όσον επιδιώκει να βρίσκεται εκεί όπου μόνον ο θάνατος κατοικεί, και από την άλλη είναι η οδός άνω, η οδός της Βασιλείας, φαινομενικώς άγονη, αλλά στην πραγματικότητα η μόνη γόνιμη και η μόνη όντως εύκολη, γιατί οι πολλοί υπαρκτοί φραγμοί που μας αναμένουν δεν είναι τίποτε συγκρινόμενοι με τα εμπόδια που ορθώνει η (βίαιη) μιμητική επιθυμία. Το να ακολουθεί κανείς τον Χριστό σημαίνει ότι εγκαταλείπει τη (βίαιη) μιμητική επιθυμία» (Ρενέ Ζιράρ, Κεκρυμμένα από καταβολής, Εκδ.Γ.Α. Κουρής Α.Ε., Αθήνα 1954, σελ.541).
Διαβάζοντας το βιβλίο αυτό του Ζιράρ καταλαβαίνω πόσο σημαντικά είναι για μένα τώρα, τα λόγια του Ευαγγελίου και πως είναι ζήτημα ζωής και θανάτου να εξετάσω τη ζωή μου προσέχοντας για ποια πράγματα έχω πρότυπα άλλα εκτός απ΄ το Χριστό , πόσο δηλαδή είμαι ακόμα δούλος της (βίαιης) μιμητικής επιθυμίας ή έχω απελευθερωθεί από αυτήν. Μπορώ να πω για τα πράγματα αυτά όπως είναι π.χ. η ηδονή, η φήμη, το χρήμα κ.α. έχουν πεθάνει για μένα κι εγώ πέθανα γι΄ αυτά ή εξακολουθούν ακόμα να με κρατούν δέσμιό τους, πόσο δηλαδή είμαι ελεύθερος από αυτά και πόσο εξακολουθώ να είμαι ακόμα δούλος της (βίαης) μιμητικής επιθυμίας, αν και η ψυχή μου δεν ποθεί τίποτε περισσότερο από τη γαλήνη του Κυρίου Ιησού.
26.4.10
Τα τεχνάσματα του Εχθρού (σχόλιο στον Αμέθυστο)
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Οι Ευρωπαίοι λένε τώρα στους Έλληνες , σαν τους "φίλους" του Ιώβ "καλά να πάθετε" και ζητούν και τα ρέστα από τα θύματά τους.
Υποκρίνονται ότι "θυσία" είναι απαίτηση του Θεού (ή της δικαιοσύνης τους, το ίδιο όπως οι "φίλοι" του Ιώβ).
Αλλά ο Ιώβ όπως και όλα τα θύματα του κόσμου και οι Έλληνες σήμερα ως θύματα των Ευρωπαίων έχουν επίγνωση ότι έγιναν θύματα όχι γιατί είναι απαίτηση του Θεού, αλλά για την αδικία και την κακία των ανθρώπων.
"Σφαγήν σου την άδικον, Χριστέ, η Παρθένος βλέπουσα, οδυρομένη εβόα σοι τέκνον γλυκύτατον, πώς αδίκως πάσχεις...".
Οι Ευρωπαίοι λένε τώρα στους Έλληνες , σαν τους "φίλους" του Ιώβ "καλά να πάθετε" και ζητούν και τα ρέστα από τα θύματά τους.
Υποκρίνονται ότι "θυσία" είναι απαίτηση του Θεού (ή της δικαιοσύνης τους, το ίδιο όπως οι "φίλοι" του Ιώβ).
Αλλά ο Ιώβ όπως και όλα τα θύματα του κόσμου και οι Έλληνες σήμερα ως θύματα των Ευρωπαίων έχουν επίγνωση ότι έγιναν θύματα όχι γιατί είναι απαίτηση του Θεού, αλλά για την αδικία και την κακία των ανθρώπων.
"Σφαγήν σου την άδικον, Χριστέ, η Παρθένος βλέπουσα, οδυρομένη εβόα σοι τέκνον γλυκύτατον, πώς αδίκως πάσχεις...".
Το πιο έξυπνο μηχάνημα του Διαβόλου
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
«Το πιο έξυπνο τέχνασμα του Διαβόλου είναι το να μας πείθει
ότι δεν υπάρχει».
Charles Baudelaire
Το πιο έξυπνο τέχνασμα του Διαβόλου είναι το να μας πείθει ότι δεν υπάρχει και το πιο έξυπνο μηχάνημα του Διαβόλου είναι το να μας πείθει ότι είναι απαραίτητο σε κάθε σπίτι αλλά και σε κάθε χώρο όπου μπορεί να βρεθεί κάποιος άνθρωπος , όπως στα καφενεία, στις ταβέρνες, στα νοσοκομεία, στις φυλακές, στις αίθουσες αναμονής, στα κοιμητήρια , στα εκτροφεία των ζώων, στους στάβλους, στα σφαγεία παντού, όπου μπορείς να φανταστείς ακόμα και στα καταφύγια επάνω στα ψηλά βουνά!
Ο Ισπανός ποιητής Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα έγραψε στο ποίημα αυτό την τελευταία θέλησή του:
«Αν πεθαίνω αφήστε το μπαλκόνι ανοιχτό/ Το παιδί τρώει πορτοκάλια , (απ’ το μπαλκόνι μου το βλέπω)/ Ο θεριστής θερίζει το σιτάρι (απ’ το μπαλκόνι μου τον ακούω). Αν πεθαίνω αφήστε το μπαλκόνι μου ανοιχτό». Σε ένα άλλο ποίημά του, στο «Τραγούδι του Καβαλάρη». πρόβλεψε ότι θα τον βρει ο θάνατος στο δρόμο πηγαίνοντας στην Κόρδοβα, προτού να φτάσει στην Κόρδοβα: « Κόρδοβα, / μακρινή και μόνη./ Άλογο μαύρο, φεγγάρι μεγάλο/ κι ελιές στο δισάκι μου./ Αν και ξέρω τους δρόμους, ποτέ δε θα φτάσω στην Κόρδοβα,/ Μέσα απ’ τον κάμπο, μέσα απ’ τον αέρα,/ άλογο μαύρο, φεγγάρι κόκκινο,/ ο θάνατος με κοιτάζει/ απ΄ τους πύργους της Κόρδοβα./ Αχ, τι δρόμος μακρύς!/ Αχ, γενναίο άλογό μου!/ Αχ, και με περιμένει ο θάνατος,/ πριν φτάσω στην Κόρδοβα!».
Και σε ένα τρίτο ποίημά του εκμυστηρεύεται τη βαθύτερη επιθυμία του στη μάνα του, να πεθάνει μέσα στις τριανταφυλλιές. «Στον κήπο/ θα πεθάνω,/ στις τριανταφυλλιές/ θα σκοτωθώ./ Πήγαινα, μάνα μου, να κόψω τριαντάφυλλα,/ βρήκα το θάνατο / στις τριανταφυλλιές/ Στον κήπο / θα πεθάνω,/στις τριανταφυλλιές/ θα σκοτωθώ».Τίποτα από όλα αυτά δεν συνέβη. Ο Λόρκα δολοφονήθηκε από μια ομάδα αγνώστων τις πρώτες μέρες του Εμφυλίου Πολέμου, στο Βιθνάρ, επάνω στους λόφους, έξω απ΄ τη Γρανάδα, αλλά το σώμα του (όπως είχε προφητέψει) δεν βρέθηκε ποτέ.
Όσο για μας εδώ τώρα δεν υπάρχουν πια μπαλκόνια που βλέπουν σε πορτοκαλεώνες και κήπους με τριανταφυλλιές, ούτε δρόμοι προς κάποια Κόρδοβα μακρινή και μόνη. Σήμερα ο πιο πολύς κόσμος πεθαίνει σωληνωμένος ή λιωμένος μέσα στις λαμαρίνες των αυτοκινήτων ή ακούγοντας το έξυπνο μηχάνημα του Διαβόλου, την τηλεόραση. Η δική μου τελευταία θέληση, αν μπορούσα να την πω, είναι να πεθάνω οπουδήποτε, αρκεί να μην υπάρχει τηλεόραση.
Αυτό το έξυπνο μηχάνημα του Διαβόλου που βάζει τα δικά του πνευματικά παιδιά να κυβερνούν την Ελλάδα δε λείπει από κανένα σπίτι! Ο Έλληνες ενώ δε διαθέτουν ούτε λίγα λεπτά της ώρας να ακούσουν τους γέρους τους, ακούν με τι ώρες το έξυπνο μηχάνημα του Διαβόλου και μαζί απορούν για τη σημερινή παρακμή και για τα επερχόμενα δεινά για τον τόπο τους.
Ύστερα από ένα διάβασμα του βιβλίου του καθηγητή Νίκου Αθ. Ματσούκα, «Ο Σατανάς», Εκδόσεις Π. Πουρναρά, Θεσσαλονίκη 1999, σημείωσα αυτά τα λόγια: « Κάθε λογικό πλάσμα της δημιουργίας μπορεί να γίνει αντίπαλος του Θεού και πρωτίστως του εαυτού του, δηλαδή να μεταβληθεί σε ον δαιμονικό ή σατανικό (σατάν σημαίνει εβραϊστί αντίπαλος). Ο βιβλικός και εκκλησιαστικός τρόπος ζωής συνεχώς μάχεται, ανατρέπει και καθαιρεί αντίθεες, δηλαδή δαιμονικές δυνάμεις». «Αν κανείς» σημειώνει ο συγγραφέας « αρνείται ή δέχεται την ύπαρξη του Σατανά, οφείλει να ξέρει, τι δέχεται και τι απορρίπτει, οπότε ισχύει το «διαλέγετε και παίρνετε».
Βέβαια το τελευταίο που θα διάλεγε ο Έλληνας πολίτης σήμερα είναι να τον κυβερνούν οι ίδιοι που ευθύνονται για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο το έξυπνο μηχάνημα του Διαβόλου, που βάζει στην εξουσία τους αρεστούς του δε λείπει ποτέ από κανένα σπίτι. Ο Έλληνας δε διαθέτει ούτε λίγα λεπτά της ώρας για να ακούσει τους γέρους του, αλλά ακούει με τις ώρες το μηχάνημα του Διαβόλου! Η μάζα ήδη έχει παραδοθεί στις χαμηλές συγκινήσεις. Οι λίγοι που ακολουθούν το δρόμο του Κυρίου Ιησού δεν χάνουν την ελπίδα τους. Αυτός που ακολουθούν βρίσκεται παντού. «Πού πορευθώ από του πνεύματός σου και από του προσώπου σου πού φύγω;» λέει ο Δαβίδ.
«Το πιο έξυπνο τέχνασμα του Διαβόλου είναι το να μας πείθει
ότι δεν υπάρχει».
Charles Baudelaire
Το πιο έξυπνο τέχνασμα του Διαβόλου είναι το να μας πείθει ότι δεν υπάρχει και το πιο έξυπνο μηχάνημα του Διαβόλου είναι το να μας πείθει ότι είναι απαραίτητο σε κάθε σπίτι αλλά και σε κάθε χώρο όπου μπορεί να βρεθεί κάποιος άνθρωπος , όπως στα καφενεία, στις ταβέρνες, στα νοσοκομεία, στις φυλακές, στις αίθουσες αναμονής, στα κοιμητήρια , στα εκτροφεία των ζώων, στους στάβλους, στα σφαγεία παντού, όπου μπορείς να φανταστείς ακόμα και στα καταφύγια επάνω στα ψηλά βουνά!
Ο Ισπανός ποιητής Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα έγραψε στο ποίημα αυτό την τελευταία θέλησή του:
«Αν πεθαίνω αφήστε το μπαλκόνι ανοιχτό/ Το παιδί τρώει πορτοκάλια , (απ’ το μπαλκόνι μου το βλέπω)/ Ο θεριστής θερίζει το σιτάρι (απ’ το μπαλκόνι μου τον ακούω). Αν πεθαίνω αφήστε το μπαλκόνι μου ανοιχτό». Σε ένα άλλο ποίημά του, στο «Τραγούδι του Καβαλάρη». πρόβλεψε ότι θα τον βρει ο θάνατος στο δρόμο πηγαίνοντας στην Κόρδοβα, προτού να φτάσει στην Κόρδοβα: « Κόρδοβα, / μακρινή και μόνη./ Άλογο μαύρο, φεγγάρι μεγάλο/ κι ελιές στο δισάκι μου./ Αν και ξέρω τους δρόμους, ποτέ δε θα φτάσω στην Κόρδοβα,/ Μέσα απ’ τον κάμπο, μέσα απ’ τον αέρα,/ άλογο μαύρο, φεγγάρι κόκκινο,/ ο θάνατος με κοιτάζει/ απ΄ τους πύργους της Κόρδοβα./ Αχ, τι δρόμος μακρύς!/ Αχ, γενναίο άλογό μου!/ Αχ, και με περιμένει ο θάνατος,/ πριν φτάσω στην Κόρδοβα!».
Και σε ένα τρίτο ποίημά του εκμυστηρεύεται τη βαθύτερη επιθυμία του στη μάνα του, να πεθάνει μέσα στις τριανταφυλλιές. «Στον κήπο/ θα πεθάνω,/ στις τριανταφυλλιές/ θα σκοτωθώ./ Πήγαινα, μάνα μου, να κόψω τριαντάφυλλα,/ βρήκα το θάνατο / στις τριανταφυλλιές/ Στον κήπο / θα πεθάνω,/στις τριανταφυλλιές/ θα σκοτωθώ».Τίποτα από όλα αυτά δεν συνέβη. Ο Λόρκα δολοφονήθηκε από μια ομάδα αγνώστων τις πρώτες μέρες του Εμφυλίου Πολέμου, στο Βιθνάρ, επάνω στους λόφους, έξω απ΄ τη Γρανάδα, αλλά το σώμα του (όπως είχε προφητέψει) δεν βρέθηκε ποτέ.
Όσο για μας εδώ τώρα δεν υπάρχουν πια μπαλκόνια που βλέπουν σε πορτοκαλεώνες και κήπους με τριανταφυλλιές, ούτε δρόμοι προς κάποια Κόρδοβα μακρινή και μόνη. Σήμερα ο πιο πολύς κόσμος πεθαίνει σωληνωμένος ή λιωμένος μέσα στις λαμαρίνες των αυτοκινήτων ή ακούγοντας το έξυπνο μηχάνημα του Διαβόλου, την τηλεόραση. Η δική μου τελευταία θέληση, αν μπορούσα να την πω, είναι να πεθάνω οπουδήποτε, αρκεί να μην υπάρχει τηλεόραση.
Αυτό το έξυπνο μηχάνημα του Διαβόλου που βάζει τα δικά του πνευματικά παιδιά να κυβερνούν την Ελλάδα δε λείπει από κανένα σπίτι! Ο Έλληνες ενώ δε διαθέτουν ούτε λίγα λεπτά της ώρας να ακούσουν τους γέρους τους, ακούν με τι ώρες το έξυπνο μηχάνημα του Διαβόλου και μαζί απορούν για τη σημερινή παρακμή και για τα επερχόμενα δεινά για τον τόπο τους.
Ύστερα από ένα διάβασμα του βιβλίου του καθηγητή Νίκου Αθ. Ματσούκα, «Ο Σατανάς», Εκδόσεις Π. Πουρναρά, Θεσσαλονίκη 1999, σημείωσα αυτά τα λόγια: « Κάθε λογικό πλάσμα της δημιουργίας μπορεί να γίνει αντίπαλος του Θεού και πρωτίστως του εαυτού του, δηλαδή να μεταβληθεί σε ον δαιμονικό ή σατανικό (σατάν σημαίνει εβραϊστί αντίπαλος). Ο βιβλικός και εκκλησιαστικός τρόπος ζωής συνεχώς μάχεται, ανατρέπει και καθαιρεί αντίθεες, δηλαδή δαιμονικές δυνάμεις». «Αν κανείς» σημειώνει ο συγγραφέας « αρνείται ή δέχεται την ύπαρξη του Σατανά, οφείλει να ξέρει, τι δέχεται και τι απορρίπτει, οπότε ισχύει το «διαλέγετε και παίρνετε».
Βέβαια το τελευταίο που θα διάλεγε ο Έλληνας πολίτης σήμερα είναι να τον κυβερνούν οι ίδιοι που ευθύνονται για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο το έξυπνο μηχάνημα του Διαβόλου, που βάζει στην εξουσία τους αρεστούς του δε λείπει ποτέ από κανένα σπίτι. Ο Έλληνας δε διαθέτει ούτε λίγα λεπτά της ώρας για να ακούσει τους γέρους του, αλλά ακούει με τις ώρες το μηχάνημα του Διαβόλου! Η μάζα ήδη έχει παραδοθεί στις χαμηλές συγκινήσεις. Οι λίγοι που ακολουθούν το δρόμο του Κυρίου Ιησού δεν χάνουν την ελπίδα τους. Αυτός που ακολουθούν βρίσκεται παντού. «Πού πορευθώ από του πνεύματός σου και από του προσώπου σου πού φύγω;» λέει ο Δαβίδ.
25.4.10
Ολίγον προ της Αλώσεως,
Tου Φωτίου Μιχαήλ,
Ιατρού
Ας μην απογοητευόμαστε.
Κάθε κατοχή έχει και το τέλος της.
Στα τελευταία χρόνια της Μακεδονικής Δυναστείας το Βυζαντινό κράτος κυβερνήθηκε από αυτοκράτορες, οι οποίοι με τις λαθεμένες ενέργειές τους το οδήγησαν σε παρακμή. Οι αυτοκράτορες αυτοί πήραν το μέρος των πλουσίων αξιωματούχων της πρωτεύουσας και των «δυνατών» των επαρχιών, και προχώρησαν στα εξής νομοθετικά μέτρα:
1ον. Κατάργησαν τον νόμο του «Αλληλέγγυου» και άλλες διατάξεις, που προστάτευαν τους μικρούς καλλιεργητές από τους δυνατούς και τους εισπράκτορες των φόρων.
2ον. Σταμάτησαν να δίνουν κλήρο γης (στρατιωτόπι) στους ακρίτες των συνόρων, και επέτρεψαν και σε αυτούς που είχαν από πριν να τον πουλούνε σε δυνατούς και υπερέχοντες
3ον. Έβαλαν ξένους μισθοφόρους στη θέση των Βυζαντινών στρατιωτών, θεωρώντας ότι αυτοί στοίχιζαν λιγότερα χρήματα στο κράτος.
Σε κακή κατάσταση τότε βρέθηκαν και τα οικονομικά της αυτοκρατορίας. Τα κρατικά έσοδα είχαν περιοριστεί και τα έξοδα πολλαπλασιάζονταν. Οι δαπάνες για τη συντήρηση του εμπορικού και του πολεμικού στόλου θεωρήθηκαν μεγάλες. Γι’ αυτό τα καράβια παραμελήθηκαν και το πολεμικό ναυτικό σιγά – σιγά εγκαταλείφθηκε.
Η ασφάλεια του Βυζαντίου αλλά και η διακίνηση των προϊόντων ανατέθηκε με συνθήκη στους Βενετούς, στους οποίους δόθηκαν πολλά εμπορικά προνόμια.
Οι ενέργειες όμως αυτές , αντί να βελτιώσουν τα έσοδα του κράτους, τα μείωσαν ακόμη περισσότερο. Οι ταπεινωτικές συνθήκες παραχώρησης προνομίων σε ξένους οδήγησαν το Βυζάντιο σε εξάρτηση από τις ναυτικές πόλεις της Ιταλίας και σε αδυναμία να αντιμετωπίσει τους νέους εχθρούς – Σελτζούκους Τούρκους και Νορμανδούς - που απειλούσαν και παραβίαζαν τα σύνορά του. (Από το βιβλίο Ιστορίας της Ε’ Δημοτικού, σελ. 85 )
Τα γεγονότα που ακολούθησαν είναι γνωστά: Ήττα στο Ματζικέρτ (1071), άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους φράγκους (1204), αναγκαστική φυγή πολλών Ελλήνων και ίδρυση τεσσάρων νέων κρατών με σκοπό την απελευθέρωση της Πόλης (Νίκαια, Τραπεζούντα, Ήπειρος και Μυστράς), ανάκτηση της Πόλης από τον Μιχαήλ Η’ τον Παλαιολόγο (1261), και στα 1453 η τελική πτώση της βασιλεύουσας και η οριστική διάλυση της Ελληνικής Ρωμανίας από τις ορδές του Μωάμεθ.
Είναι πασίδηλο ότι η οικονομική εξαθλίωση του λαού και οι εξευτελιστικές συνθήκες παραχώρησης προνομίων σε ξένους οδήγησαν την Κωνσταντινούπολη σε ταπεινωτικές εξαρτήσεις και παρακμή, με τελικό αποτέλεσμα την Άλωση.
Σε τι διαφέρουν άραγε τα σημερινά γεγονότα της πατρίδας μας με εκείνα της Πόλης;
α). Οι μικροί καλλιεργητές, όπως και τότε, έχουν μείνει σήμερα απροστάτευτοι και οι περισσότεροι από αυτούς αναγκάστηκαν να πουλήσουν τη μικρή τους ιδιοκτησία στους πλούσιους και ‘’δυνατούς ‘’.
β). Οι ακρίτες των συνόρων μας (Θρακιώτες, Νησιώτες, Μακεδόνες και Ηπειρώτες) έχουν κυριολεκτικά εγκαταλειφθεί. Οι εχθροί μας αλωνίζουν στις περιοχές αυτές και ο λαός μας έχει κατατρομοκρατηθεί. Πολλοί από τους Ακρίτες μας (Θράκη) πουλάνε τα υπάρχοντά τους στους ‘’δυνατούς’’ και παίρνουν το δρόμο για τα ενδότερα.
γ). Ο Εθνικός μας Στρατός, όπως και τότε, έχει προ πολλού μετατραπεί σε στράτευμα μισθοφόρων - επαγγελματιών και καμιά σχεδόν στρατιωτική εκπαίδευση δεν παρέχεται πλέον στους Έλληνες κληρωτούς στρατιώτες (ουσιαστική κατάργηση της θητείας).
δ). Η ασφάλεια του Κράτους μας είναι στη διάθεση των ‘’συμμάχων Βενετών και άλλων’’ ,αλλά και η διαχείριση των οικονομικών μας στα χέρια πλέον του πολυσυζητημένου ΔΝΤ ( τουτέστιν στους ξένους).
ε). Τότε το πολεμικό ναυτικό είχε σιγά- σιγά εγκαταλειφθεί, τώρα οι λεγόμενες στρατιωτικές δαπάνες όλο και περιορίζονται. Οι αμοιβές των αεροπόρων μας περικόπτονται και προγραμματισμένες στρατιωτικές ασκήσεις αναβάλλονται ή ματαιώνονται!
Πότε επιτέλους θα έλθουμε «εις εαυτούς»; Τα γεγονότα βοάνε από μόνα τους: Η ιστορία δυστυχώς για τους αφελείς και τους αδιάφορους επαναλαμβάνεται οδυνηρά.
Και για να μη ξαναπάθουμε τα ίδια και χειρότερα ως λαός, οφείλουμε, έστω την ύστατη ώρα, να πάρουμε τις αποφάσεις μας. Αποφάσεις που μας πρέπουν και μας τιμούν. Όχι με ηττοπάθεια και υποταγή, αλλά με πείσμα και περηφάνια.
Είναι βέβαια φανερό ότι έχουν βαλθεί οι πάντες να μας απογοητεύσουν και να μας τρομοκρατήσουν. Αλλά ποιος είπε ότι δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε; Μπορούμε, και μάλιστα με τρόπο παραδειγματικό.
Αρκεί να αγωνισθούμε με ζήλο και φιλότιμο, μελετώντας με προσοχή τα λάθη της ιστορίας μας.
Αρκεί να δεχθούμε την οικονομική συγκυρία ως ευκαιρία εθνικής περισυλλογής, και οι ηγεσίες μας να συναισθανθούν το βάρος της ιστορικής τους ευθύνης.
Αρκεί να γυρίσουμε λίγο προς τα πίσω το βλέμμα μας και να δούμε κατάματα κάποιους προγόνους μας, που με τη ζωή τους φώτισαν και ωφέλησαν ολόκληρη την οικουμένη. Έφτασε η ώρα αυτούς να μιμηθούμε και όχι κάθε φανταχτερή εισαγόμενη βαρβαρότητα.
Αποκοπήκαμε από τις ρίζες μας, εγκαταλείψαμε τις παραδόσεις μας, περιφρονήσαμε την ιστορία μας , και φτάσαμε έτσι εδώ που φτάσαμε: Σε μια νέα Άλωση.
Είναι ολοφάνερο ότι όπως και στα χρόνια των τελευταίων Βυζαντινών αυτοκρατόρων έτσι και σήμερα η οικονομική μας εξαθλίωση, η κρίση ηγεσίας, η πνευματική μας παρακμή, η υπογεννητικότητα και η απαιδευσία του λαού, μας οδήγησαν σε καθεστώς μιας νέας κατοχής. Ας μην απογοητευόμαστε όμως, διότι κάθε κατοχή έχει και το τέλος της. Αλλά πώς; Μονάχα με αντίσταση! Και αντίσταση κυρίως σε επίπεδο πνευματικό, γιατί οι μεγάλες νίκες μονάχα με τη δύναμη του πνεύματος κατακτώνται.
25/04/10
Ιατρού
Ας μην απογοητευόμαστε.
Κάθε κατοχή έχει και το τέλος της.
Στα τελευταία χρόνια της Μακεδονικής Δυναστείας το Βυζαντινό κράτος κυβερνήθηκε από αυτοκράτορες, οι οποίοι με τις λαθεμένες ενέργειές τους το οδήγησαν σε παρακμή. Οι αυτοκράτορες αυτοί πήραν το μέρος των πλουσίων αξιωματούχων της πρωτεύουσας και των «δυνατών» των επαρχιών, και προχώρησαν στα εξής νομοθετικά μέτρα:
1ον. Κατάργησαν τον νόμο του «Αλληλέγγυου» και άλλες διατάξεις, που προστάτευαν τους μικρούς καλλιεργητές από τους δυνατούς και τους εισπράκτορες των φόρων.
2ον. Σταμάτησαν να δίνουν κλήρο γης (στρατιωτόπι) στους ακρίτες των συνόρων, και επέτρεψαν και σε αυτούς που είχαν από πριν να τον πουλούνε σε δυνατούς και υπερέχοντες
3ον. Έβαλαν ξένους μισθοφόρους στη θέση των Βυζαντινών στρατιωτών, θεωρώντας ότι αυτοί στοίχιζαν λιγότερα χρήματα στο κράτος.
Σε κακή κατάσταση τότε βρέθηκαν και τα οικονομικά της αυτοκρατορίας. Τα κρατικά έσοδα είχαν περιοριστεί και τα έξοδα πολλαπλασιάζονταν. Οι δαπάνες για τη συντήρηση του εμπορικού και του πολεμικού στόλου θεωρήθηκαν μεγάλες. Γι’ αυτό τα καράβια παραμελήθηκαν και το πολεμικό ναυτικό σιγά – σιγά εγκαταλείφθηκε.
Η ασφάλεια του Βυζαντίου αλλά και η διακίνηση των προϊόντων ανατέθηκε με συνθήκη στους Βενετούς, στους οποίους δόθηκαν πολλά εμπορικά προνόμια.
Οι ενέργειες όμως αυτές , αντί να βελτιώσουν τα έσοδα του κράτους, τα μείωσαν ακόμη περισσότερο. Οι ταπεινωτικές συνθήκες παραχώρησης προνομίων σε ξένους οδήγησαν το Βυζάντιο σε εξάρτηση από τις ναυτικές πόλεις της Ιταλίας και σε αδυναμία να αντιμετωπίσει τους νέους εχθρούς – Σελτζούκους Τούρκους και Νορμανδούς - που απειλούσαν και παραβίαζαν τα σύνορά του. (Από το βιβλίο Ιστορίας της Ε’ Δημοτικού, σελ. 85 )
Τα γεγονότα που ακολούθησαν είναι γνωστά: Ήττα στο Ματζικέρτ (1071), άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους φράγκους (1204), αναγκαστική φυγή πολλών Ελλήνων και ίδρυση τεσσάρων νέων κρατών με σκοπό την απελευθέρωση της Πόλης (Νίκαια, Τραπεζούντα, Ήπειρος και Μυστράς), ανάκτηση της Πόλης από τον Μιχαήλ Η’ τον Παλαιολόγο (1261), και στα 1453 η τελική πτώση της βασιλεύουσας και η οριστική διάλυση της Ελληνικής Ρωμανίας από τις ορδές του Μωάμεθ.
Είναι πασίδηλο ότι η οικονομική εξαθλίωση του λαού και οι εξευτελιστικές συνθήκες παραχώρησης προνομίων σε ξένους οδήγησαν την Κωνσταντινούπολη σε ταπεινωτικές εξαρτήσεις και παρακμή, με τελικό αποτέλεσμα την Άλωση.
Σε τι διαφέρουν άραγε τα σημερινά γεγονότα της πατρίδας μας με εκείνα της Πόλης;
α). Οι μικροί καλλιεργητές, όπως και τότε, έχουν μείνει σήμερα απροστάτευτοι και οι περισσότεροι από αυτούς αναγκάστηκαν να πουλήσουν τη μικρή τους ιδιοκτησία στους πλούσιους και ‘’δυνατούς ‘’.
β). Οι ακρίτες των συνόρων μας (Θρακιώτες, Νησιώτες, Μακεδόνες και Ηπειρώτες) έχουν κυριολεκτικά εγκαταλειφθεί. Οι εχθροί μας αλωνίζουν στις περιοχές αυτές και ο λαός μας έχει κατατρομοκρατηθεί. Πολλοί από τους Ακρίτες μας (Θράκη) πουλάνε τα υπάρχοντά τους στους ‘’δυνατούς’’ και παίρνουν το δρόμο για τα ενδότερα.
γ). Ο Εθνικός μας Στρατός, όπως και τότε, έχει προ πολλού μετατραπεί σε στράτευμα μισθοφόρων - επαγγελματιών και καμιά σχεδόν στρατιωτική εκπαίδευση δεν παρέχεται πλέον στους Έλληνες κληρωτούς στρατιώτες (ουσιαστική κατάργηση της θητείας).
δ). Η ασφάλεια του Κράτους μας είναι στη διάθεση των ‘’συμμάχων Βενετών και άλλων’’ ,αλλά και η διαχείριση των οικονομικών μας στα χέρια πλέον του πολυσυζητημένου ΔΝΤ ( τουτέστιν στους ξένους).
ε). Τότε το πολεμικό ναυτικό είχε σιγά- σιγά εγκαταλειφθεί, τώρα οι λεγόμενες στρατιωτικές δαπάνες όλο και περιορίζονται. Οι αμοιβές των αεροπόρων μας περικόπτονται και προγραμματισμένες στρατιωτικές ασκήσεις αναβάλλονται ή ματαιώνονται!
Πότε επιτέλους θα έλθουμε «εις εαυτούς»; Τα γεγονότα βοάνε από μόνα τους: Η ιστορία δυστυχώς για τους αφελείς και τους αδιάφορους επαναλαμβάνεται οδυνηρά.
Και για να μη ξαναπάθουμε τα ίδια και χειρότερα ως λαός, οφείλουμε, έστω την ύστατη ώρα, να πάρουμε τις αποφάσεις μας. Αποφάσεις που μας πρέπουν και μας τιμούν. Όχι με ηττοπάθεια και υποταγή, αλλά με πείσμα και περηφάνια.
Είναι βέβαια φανερό ότι έχουν βαλθεί οι πάντες να μας απογοητεύσουν και να μας τρομοκρατήσουν. Αλλά ποιος είπε ότι δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε; Μπορούμε, και μάλιστα με τρόπο παραδειγματικό.
Αρκεί να αγωνισθούμε με ζήλο και φιλότιμο, μελετώντας με προσοχή τα λάθη της ιστορίας μας.
Αρκεί να δεχθούμε την οικονομική συγκυρία ως ευκαιρία εθνικής περισυλλογής, και οι ηγεσίες μας να συναισθανθούν το βάρος της ιστορικής τους ευθύνης.
Αρκεί να γυρίσουμε λίγο προς τα πίσω το βλέμμα μας και να δούμε κατάματα κάποιους προγόνους μας, που με τη ζωή τους φώτισαν και ωφέλησαν ολόκληρη την οικουμένη. Έφτασε η ώρα αυτούς να μιμηθούμε και όχι κάθε φανταχτερή εισαγόμενη βαρβαρότητα.
Αποκοπήκαμε από τις ρίζες μας, εγκαταλείψαμε τις παραδόσεις μας, περιφρονήσαμε την ιστορία μας , και φτάσαμε έτσι εδώ που φτάσαμε: Σε μια νέα Άλωση.
Είναι ολοφάνερο ότι όπως και στα χρόνια των τελευταίων Βυζαντινών αυτοκρατόρων έτσι και σήμερα η οικονομική μας εξαθλίωση, η κρίση ηγεσίας, η πνευματική μας παρακμή, η υπογεννητικότητα και η απαιδευσία του λαού, μας οδήγησαν σε καθεστώς μιας νέας κατοχής. Ας μην απογοητευόμαστε όμως, διότι κάθε κατοχή έχει και το τέλος της. Αλλά πώς; Μονάχα με αντίσταση! Και αντίσταση κυρίως σε επίπεδο πνευματικό, γιατί οι μεγάλες νίκες μονάχα με τη δύναμη του πνεύματος κατακτώνται.
25/04/10
22.4.10
Το δίκιο ή η αγάπη;
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
"Δεν έχει σημασία ποιος έχει δίκηο, αλλά ποιος αγαπάει"
Κάποιος εγκαταλείφθηκε απ΄ τη γυναίκα του και τα παιδιά του γιατί έκανε πολλά λάθη, και γιατί είχε κακό χαρακτήρα, έπινε πολύ, δε δούλευε και μερικές φορές την έδειρε. Ο άνθρωπος παραδέχτηκε ότι έχει άδικο, «αλλά εσύ» είπε στη γυναίκα του «δεν έχεις αγάπη».
Ποιο είναι αυτό που προέχει, το δίκιο ή η αγάπη; Οι Φαρισαίοι τηρούν τις υποχρεώσεις τους, είναι εντάξει απέναντι στο νόμο και στο δίκιο. Οι κλέφτες, οι πόρνες και οι μοιχοί δεν είναι εντάξει απέναντι στο νόμο και στο δίκιο, αλλά είναι πονεμένοι άνθρωποι. Η αγάπη τους έκανε να πονέσουν. Είναι ταπεινοί και καταφρονεμένοι, τουλάχιστον οι περισσότεροι από αυτούς. Αυτό που έχει σημασία είναι να έχεις δίκιο ή να αγαπάς; Ο Κύριος Ιησούς είπε στους Φαρισαίους ότι κλέφτες, πόρνες και μοιχοί τους έχουν περάσει στο δρόμο προς τη Βασιλεία του Θεού. Η αδυναμία να αγαπάμε, λέει ο Ντοστογιέφσκι, είναι η ίδια η Κόλαση.
Ο ήρωας κάποιου διηγήματος του Τσέχωφ, ένας ευυπόληπτος πολίτης μιας μικρής επαρχιακής πόλης της τσαρικής Ρωσίας, ήταν καλεσμένος σε δείπνο. Το μεγάλο σαλόνι του σπιτιού επικοινωνούσε με την κουζίνα κι ο καλεσμένος έκρινε καλό να περάσει πρώτα απ΄ την κουζίνα και μετά να πάει στο σαλόνι.
Στην κουζίνα, άχνιζαν τα φαγητά κι ο καλεσμένος σκύβοντας πάνω από τον ώμο μιας νεαρής και όμορφης μαγείρισσας ρούφηξε τα χείλη του πάνω απ΄ την κατσαρόλα με την αχνιστή σούπα. Ακούστηκε ένας ήχος σαν τον ήχο ενός φιλιού. Κάποιος από τους καλεσμένους που βρισκόταν στην κουζίνα είπε γυρίζοντας προς το μέρος του: "Φίλησες την ωραία μαγείρισσα". Ο άνθρωπος αρνήθηκε και εξήγησε τί έγινε ακριβώς και ακούστηκε ο ήχος του φιλιού.
Αργότερα, όταν μπήκε στη σάλα είδε κάποιους να γελούν. Τους πλησίασε και τους διηγήθηκε με όλες τις λεπτομέρειες τί ακριβώς συνέβη και πως έγινε η παρεξήγηση πώς δήθεν φίλησε τη μαγείρισσα. "Αλίμονο, αν ένας σοβαρός άνθρωπος ρίχνεται στη μαγείρισσα κάθε φορά που τον καλούνε σε τραπέζι", είπε.
Το κέφι είχε ανάψει στο σαλόνι κι από παντού ακουγόταν γέλια και φωνές, πράγμα που έκανε τον ήρωα να φέρνει γύρω τις παρέες και να εξηγεί το τί ακριβώς συνέβη και πως δημιουργήθηκε η παρεξήγηση.
Την άλλη μέρα στη μικρή επαρχιακή πόλη διαδόθηκε ότι γνωστός , ευυπόληπτος πολίτης, επιτέθηκε με ανήθικους σκοπούς στη μαγείρισσα του σπιτιού όπου ήταν καλεσμένος σε δείπνο. Ο άνθρωπος έσπαγε το μυαλό του να βρει ποιος κακοήθης έκανε αυτές τις διαδόσεις.
Η κωμική αυτή ιστορία του Τσέχωφ θυμίζει πολλές άλλες παρόμοιες ιστορίες. Μήπως εμείς οι ίδιοι δε δώσαμε λαβή στους κερδοσκόπους να μετατρέψουν μόνο σε μας τα δάνεια που μας δίνουν σε θαλασσοδάνεια με υπέρογκους τόκους; Ποιοί εκτός από εμάς τους ίδιους διαδώσαμε ότι είμαστε ψεύτες, κλέφτες, αναξιόπιστοι, τεμπέληδες κ.α.; Κι ο μεγαλύτερος ατζαμής δεν θα το έκανε αυτό όταν επρόκειτο να διαπραγματευθεί στην αγορά με τους δανειστές του.
Και εν πάση περιπτώσει έγινε το λάθος και η παρεξήγηση, τώρα δεν πρέπει να είμαστε ενωμένοι, εννοώ οι πολιτικοί, σαν μια οικογένεια, που δε βγάζει τα μυστικά της στη φόρα, γιατί πονάει τα παιδιά της;
Οι πολιτικοί πονάνε το λαό; Η παροιμία λέει, πώς όταν οι άρχοντες αγαπούν τους λαούς οι λαοί ευτυχούν. Είναι ευτυχισμένος ο Ελληνικός λαός ή βασανίζεται με απανωτούς πανικούς πότε για τις αγελάδες τις τρελές, πότε για τη γρίπη των χοίρων και πότε για την οικονομική κρίση, που δεν ξέρει κανείς αν θα μας λείψει ακόμα και το ψωμί;
Έτσι που ξέκοψαν τους λαούς από τις ρίζες τους, δεν έχει πια κανείς την παραμικρή αυτάρκεια. Αν κλείσουν τα πολυκαταστήματα για μια βδομάδα πολύς κόσμος θα πεθάνει.
Έχει κανείς σε υπόληψη την οικογένεια που τα μέλη της βγαίνουν έξω και κατηγορούν το ένα το άλλο; Σε τί ωφελείται η τρελή αυτή οικογένεια; Το λιγότερο που δείχνει είναι η αναλγησία για τα παιδιά της. ΟΙ πολιτικοί νομίζουν ότι όταν εκτίθεται ο λαός με αυτόν τον τρόπο, θα δικαιωθούν αν αποδείξουν ότι έχουν δίκιο και δεν είναι δικό τους φταίξιμο.
Σε μια μονοιασμένη οικογένεια δεν έχει σημασία ποιος έχει δίκιο, αλλά ποιος αγαπάει.
"Δεν έχει σημασία ποιος έχει δίκηο, αλλά ποιος αγαπάει"
Κάποιος εγκαταλείφθηκε απ΄ τη γυναίκα του και τα παιδιά του γιατί έκανε πολλά λάθη, και γιατί είχε κακό χαρακτήρα, έπινε πολύ, δε δούλευε και μερικές φορές την έδειρε. Ο άνθρωπος παραδέχτηκε ότι έχει άδικο, «αλλά εσύ» είπε στη γυναίκα του «δεν έχεις αγάπη».
Ποιο είναι αυτό που προέχει, το δίκιο ή η αγάπη; Οι Φαρισαίοι τηρούν τις υποχρεώσεις τους, είναι εντάξει απέναντι στο νόμο και στο δίκιο. Οι κλέφτες, οι πόρνες και οι μοιχοί δεν είναι εντάξει απέναντι στο νόμο και στο δίκιο, αλλά είναι πονεμένοι άνθρωποι. Η αγάπη τους έκανε να πονέσουν. Είναι ταπεινοί και καταφρονεμένοι, τουλάχιστον οι περισσότεροι από αυτούς. Αυτό που έχει σημασία είναι να έχεις δίκιο ή να αγαπάς; Ο Κύριος Ιησούς είπε στους Φαρισαίους ότι κλέφτες, πόρνες και μοιχοί τους έχουν περάσει στο δρόμο προς τη Βασιλεία του Θεού. Η αδυναμία να αγαπάμε, λέει ο Ντοστογιέφσκι, είναι η ίδια η Κόλαση.
Ο ήρωας κάποιου διηγήματος του Τσέχωφ, ένας ευυπόληπτος πολίτης μιας μικρής επαρχιακής πόλης της τσαρικής Ρωσίας, ήταν καλεσμένος σε δείπνο. Το μεγάλο σαλόνι του σπιτιού επικοινωνούσε με την κουζίνα κι ο καλεσμένος έκρινε καλό να περάσει πρώτα απ΄ την κουζίνα και μετά να πάει στο σαλόνι.
Στην κουζίνα, άχνιζαν τα φαγητά κι ο καλεσμένος σκύβοντας πάνω από τον ώμο μιας νεαρής και όμορφης μαγείρισσας ρούφηξε τα χείλη του πάνω απ΄ την κατσαρόλα με την αχνιστή σούπα. Ακούστηκε ένας ήχος σαν τον ήχο ενός φιλιού. Κάποιος από τους καλεσμένους που βρισκόταν στην κουζίνα είπε γυρίζοντας προς το μέρος του: "Φίλησες την ωραία μαγείρισσα". Ο άνθρωπος αρνήθηκε και εξήγησε τί έγινε ακριβώς και ακούστηκε ο ήχος του φιλιού.
Αργότερα, όταν μπήκε στη σάλα είδε κάποιους να γελούν. Τους πλησίασε και τους διηγήθηκε με όλες τις λεπτομέρειες τί ακριβώς συνέβη και πως έγινε η παρεξήγηση πώς δήθεν φίλησε τη μαγείρισσα. "Αλίμονο, αν ένας σοβαρός άνθρωπος ρίχνεται στη μαγείρισσα κάθε φορά που τον καλούνε σε τραπέζι", είπε.
Το κέφι είχε ανάψει στο σαλόνι κι από παντού ακουγόταν γέλια και φωνές, πράγμα που έκανε τον ήρωα να φέρνει γύρω τις παρέες και να εξηγεί το τί ακριβώς συνέβη και πως δημιουργήθηκε η παρεξήγηση.
Την άλλη μέρα στη μικρή επαρχιακή πόλη διαδόθηκε ότι γνωστός , ευυπόληπτος πολίτης, επιτέθηκε με ανήθικους σκοπούς στη μαγείρισσα του σπιτιού όπου ήταν καλεσμένος σε δείπνο. Ο άνθρωπος έσπαγε το μυαλό του να βρει ποιος κακοήθης έκανε αυτές τις διαδόσεις.
Η κωμική αυτή ιστορία του Τσέχωφ θυμίζει πολλές άλλες παρόμοιες ιστορίες. Μήπως εμείς οι ίδιοι δε δώσαμε λαβή στους κερδοσκόπους να μετατρέψουν μόνο σε μας τα δάνεια που μας δίνουν σε θαλασσοδάνεια με υπέρογκους τόκους; Ποιοί εκτός από εμάς τους ίδιους διαδώσαμε ότι είμαστε ψεύτες, κλέφτες, αναξιόπιστοι, τεμπέληδες κ.α.; Κι ο μεγαλύτερος ατζαμής δεν θα το έκανε αυτό όταν επρόκειτο να διαπραγματευθεί στην αγορά με τους δανειστές του.
Και εν πάση περιπτώσει έγινε το λάθος και η παρεξήγηση, τώρα δεν πρέπει να είμαστε ενωμένοι, εννοώ οι πολιτικοί, σαν μια οικογένεια, που δε βγάζει τα μυστικά της στη φόρα, γιατί πονάει τα παιδιά της;
Οι πολιτικοί πονάνε το λαό; Η παροιμία λέει, πώς όταν οι άρχοντες αγαπούν τους λαούς οι λαοί ευτυχούν. Είναι ευτυχισμένος ο Ελληνικός λαός ή βασανίζεται με απανωτούς πανικούς πότε για τις αγελάδες τις τρελές, πότε για τη γρίπη των χοίρων και πότε για την οικονομική κρίση, που δεν ξέρει κανείς αν θα μας λείψει ακόμα και το ψωμί;
Έτσι που ξέκοψαν τους λαούς από τις ρίζες τους, δεν έχει πια κανείς την παραμικρή αυτάρκεια. Αν κλείσουν τα πολυκαταστήματα για μια βδομάδα πολύς κόσμος θα πεθάνει.
Έχει κανείς σε υπόληψη την οικογένεια που τα μέλη της βγαίνουν έξω και κατηγορούν το ένα το άλλο; Σε τί ωφελείται η τρελή αυτή οικογένεια; Το λιγότερο που δείχνει είναι η αναλγησία για τα παιδιά της. ΟΙ πολιτικοί νομίζουν ότι όταν εκτίθεται ο λαός με αυτόν τον τρόπο, θα δικαιωθούν αν αποδείξουν ότι έχουν δίκιο και δεν είναι δικό τους φταίξιμο.
Σε μια μονοιασμένη οικογένεια δεν έχει σημασία ποιος έχει δίκιο, αλλά ποιος αγαπάει.
Ο Κονίτσης Ανδρέας ανησυχεί για τα εθνικά θέματα,
Ο Κονίτσης Ανδρέας ανησυχεί
για την πορεία των εθνικών θεμάτων
Ανακοινωθέν Ιεράς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΑΣ, έκανε τις ακόλουθες δηλώσεις:« Εξ αιτίας της οικονομικής κρίσεως, την οποία διέρχεται η Χώρα μας, τα εθνικά θέματα έχουν τεθή στο περιθώριο. Προσωπικώς, δεν με φοβίζει η κακή πορεία των οικονομικών. Με φοβίζει και με προβληματίζει η υποβάθμιση των ζητημάτων, που αφορούν στην πορεία του Έθνους. Έτσι:
1) Καθηγήτρια που διδάσκει σε ΕΠΑΛ του Πειραιά στο οποίο φοιτούν πολλά Πακιστανάκια, Αλβανάκια και από λοιπές χώρες, εγνωστοποίησε τα εξής συγκλονιστικά : «Κατά καιρούς ρωτάω του μαθητές μου, τι θα κάνουν σε περίπτωση πολέμου με την Τουρκία. Η απάντηση που παίρνω από τους Αλβανούς, Πακιστανούς και λοιπούς (αλλοδαπούς) μαθητές είναι ίδια για όλους : - Εγώ, κυρία, είμαι μουσουλμάνος και η θρησκεία μου με υποχρεώνει να πολεμήσω στο πλευρό της Τουρκίας !». Το οδυνηρό είναι, πως πολλά από αυτά τα παιδιά έχουν γεννηθή στην Ελλάδα και είναι βαπτισμένοι χριστιανοί. Όπως δε διεπίστωσε η εν λόγω καθηγήτρια, τα παιδιά αυτά δεν παραδέχονται με κανένα τρόπο την Ελλάδα για πατρίδα τους...
2) Φαίνεται να υπάρχη σχέδιο του ΥΠ.ΕΞ. για αλλαγή της Ελληνικής Σημαίας, ώστε να μην εμφανίζεται πλέον το θρησκευτικό σύμβολο του Σταυρού στο άνω αριστερό μέρος της.
3) Η Άγκυρα συνεχάρη την Ελληνική Κυβέρνηση για την απόφασή της να καταργήση τα πάσης φύσεως μηχανοκίνητα και βαρέα όπλα από τις παρελάσεις της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου 1821. Εξήγησε δε ότι δεν πρέπει να υπάρχουν στο Αιγαίο και την Μεσόγειο βαρέα όπλα γιατί πρέπει να υπάρχη ειρήνη ! Κι’ αυτό το λέει η Κυβέρνηση του πλέον στρατοκρατικού και υπερεξοπλισμένου κράτους ... Τέλος,
4) Όπως γράφτηκε στον ημερήσιο αθηναϊκό Τύπο, όλοι όσοι έχουν Ελληνική ιθαγένεια, ανεξαρτήτως αν είναι και κατά το γένος Έλληνες, θα μπορούν να εισαχθούν στις Στρατιωτικές Σχολές, αλλά και να γίνουν αξιωματικοί η υπαξιωματικοί των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Έχω την αίσθηση ότι επάθαμε παράκρουση. Γιατί όλα αυτά - που είναι λίγα από τα πολλά που συμβαίνουν - δείχνουν ότι η Ελλάδα μας βαδίζει κατά κρημνών, αφού την έχουμε μεταβάλει σε «ξέφραγο αμπέλι».
Διαμαρτύρομαι εντόνως. Και φωνάζω με όλη την δύναμη των πνευμόνων μου : Αδελφοί μου συνέλληνες, ας ξυπνήσουμε από την ραστώνη και την αδιαφορία. Η οικονομική κρίση θα περάση, όπως πέρασαν κι’ άλλες παρόμοιες η και χειρότερες, κατά το παρελθόν. Τώρα κινδυνεύει η Πατρίδα μας. Τώρα πολεμούνται τα όσια και τα ιερά, με τα οποία, αιώνες τώρα, γαλουχήθηκε το Γένος των Ελλήνων και μεγαλουργούσε. Οι Έλληνες χωρίς ψωμί ζουν. Δεν ζουν, όμως, χωρίς Χριστό και Ελλάδα. Τέρμα η αδιαφορία και η αδράνεια. Έχουμε τεράστια ευθύνη στους προγόνους μας που μας παρέδωσαν ελεύθερη και εθνικά υπερήφανη την Ελλάδα. Έχουμε, όμως, ακόμη πιο μεγάλη ευθύνη για την γενιά που έρχεται. Από τα βάθη των αιώνων ακούγεται βροντερή η προσταγή : «Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης». Για την Πατρίδα, για την Ορθοδοξία, για τις εθνικές μας παραδόσεις ας αγωνιζώμαστε ο καθένας μας απ’ το μετερίζι του. Ο Θεός και η Υπέρμαχος του Έθνους μας Στρατηγός να σκέπουν, να φρουρούν και να προστατεύουν την Ελληνική μας Πατρίδα «εκ λύκων λυμαινομένων αυτήν» ».
πηγή: http://thriskeftika.blogspot.com/2010/04/blog-post_7970.html
για την πορεία των εθνικών θεμάτων
Ανακοινωθέν Ιεράς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΑΣ, έκανε τις ακόλουθες δηλώσεις:« Εξ αιτίας της οικονομικής κρίσεως, την οποία διέρχεται η Χώρα μας, τα εθνικά θέματα έχουν τεθή στο περιθώριο. Προσωπικώς, δεν με φοβίζει η κακή πορεία των οικονομικών. Με φοβίζει και με προβληματίζει η υποβάθμιση των ζητημάτων, που αφορούν στην πορεία του Έθνους. Έτσι:
1) Καθηγήτρια που διδάσκει σε ΕΠΑΛ του Πειραιά στο οποίο φοιτούν πολλά Πακιστανάκια, Αλβανάκια και από λοιπές χώρες, εγνωστοποίησε τα εξής συγκλονιστικά : «Κατά καιρούς ρωτάω του μαθητές μου, τι θα κάνουν σε περίπτωση πολέμου με την Τουρκία. Η απάντηση που παίρνω από τους Αλβανούς, Πακιστανούς και λοιπούς (αλλοδαπούς) μαθητές είναι ίδια για όλους : - Εγώ, κυρία, είμαι μουσουλμάνος και η θρησκεία μου με υποχρεώνει να πολεμήσω στο πλευρό της Τουρκίας !». Το οδυνηρό είναι, πως πολλά από αυτά τα παιδιά έχουν γεννηθή στην Ελλάδα και είναι βαπτισμένοι χριστιανοί. Όπως δε διεπίστωσε η εν λόγω καθηγήτρια, τα παιδιά αυτά δεν παραδέχονται με κανένα τρόπο την Ελλάδα για πατρίδα τους...
2) Φαίνεται να υπάρχη σχέδιο του ΥΠ.ΕΞ. για αλλαγή της Ελληνικής Σημαίας, ώστε να μην εμφανίζεται πλέον το θρησκευτικό σύμβολο του Σταυρού στο άνω αριστερό μέρος της.
3) Η Άγκυρα συνεχάρη την Ελληνική Κυβέρνηση για την απόφασή της να καταργήση τα πάσης φύσεως μηχανοκίνητα και βαρέα όπλα από τις παρελάσεις της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου 1821. Εξήγησε δε ότι δεν πρέπει να υπάρχουν στο Αιγαίο και την Μεσόγειο βαρέα όπλα γιατί πρέπει να υπάρχη ειρήνη ! Κι’ αυτό το λέει η Κυβέρνηση του πλέον στρατοκρατικού και υπερεξοπλισμένου κράτους ... Τέλος,
4) Όπως γράφτηκε στον ημερήσιο αθηναϊκό Τύπο, όλοι όσοι έχουν Ελληνική ιθαγένεια, ανεξαρτήτως αν είναι και κατά το γένος Έλληνες, θα μπορούν να εισαχθούν στις Στρατιωτικές Σχολές, αλλά και να γίνουν αξιωματικοί η υπαξιωματικοί των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Έχω την αίσθηση ότι επάθαμε παράκρουση. Γιατί όλα αυτά - που είναι λίγα από τα πολλά που συμβαίνουν - δείχνουν ότι η Ελλάδα μας βαδίζει κατά κρημνών, αφού την έχουμε μεταβάλει σε «ξέφραγο αμπέλι».
Διαμαρτύρομαι εντόνως. Και φωνάζω με όλη την δύναμη των πνευμόνων μου : Αδελφοί μου συνέλληνες, ας ξυπνήσουμε από την ραστώνη και την αδιαφορία. Η οικονομική κρίση θα περάση, όπως πέρασαν κι’ άλλες παρόμοιες η και χειρότερες, κατά το παρελθόν. Τώρα κινδυνεύει η Πατρίδα μας. Τώρα πολεμούνται τα όσια και τα ιερά, με τα οποία, αιώνες τώρα, γαλουχήθηκε το Γένος των Ελλήνων και μεγαλουργούσε. Οι Έλληνες χωρίς ψωμί ζουν. Δεν ζουν, όμως, χωρίς Χριστό και Ελλάδα. Τέρμα η αδιαφορία και η αδράνεια. Έχουμε τεράστια ευθύνη στους προγόνους μας που μας παρέδωσαν ελεύθερη και εθνικά υπερήφανη την Ελλάδα. Έχουμε, όμως, ακόμη πιο μεγάλη ευθύνη για την γενιά που έρχεται. Από τα βάθη των αιώνων ακούγεται βροντερή η προσταγή : «Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης». Για την Πατρίδα, για την Ορθοδοξία, για τις εθνικές μας παραδόσεις ας αγωνιζώμαστε ο καθένας μας απ’ το μετερίζι του. Ο Θεός και η Υπέρμαχος του Έθνους μας Στρατηγός να σκέπουν, να φρουρούν και να προστατεύουν την Ελληνική μας Πατρίδα «εκ λύκων λυμαινομένων αυτήν» ».
πηγή: http://thriskeftika.blogspot.com/2010/04/blog-post_7970.html
21.4.10
Η ΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗΣ
Αρχιμ. Χρυσοστόμου Μαϊδώνη,
Πρωτοσυγκέλλου Ιεράς Μητροπόλεως Ιερισσού,
Aγ. «Όρους και Αρδαμερίου.
Η εκκοσμίκευση είναι η ρίζα κάθε αιρέσεως και ψευδοδιδασκαλίας. Η πτώση του ανθρωπίνου γένους είναι εκκοσμίκευση. Έτσι και κάθε εκκοσμίκευση είναι πτώση. Ο κόσμος απορροφά την Εκκλησία, δεν μεταμορφώνεται από την Εκκλησία.
Η εκκοσμίκευση δρα εντός της Εκκλησίας, θέλει να έχει λόγο για την Εκκλησία, της «θολώνει» την αυτοσυνειδησία, την αποπροσανατολίζει και μετατοπίζει το κέντρο από το Χριστό στον άνθρωπο. Το πνεύμα της εκκοσμικεύσεως δρα και μέσα από διάφορα φαινόμενα, όπως του ευσεβισμού, του πουριτανισμού και του φονταμενταλισμού. Έτσι η θρησκεία της πλειοψηφίας των συγχρόνων Ελλήνων φαίνεται να είναι η θρησκεία της εκκοσμίκευσης, η θρησκεία της καλυμμένης φιλαυτίας και όχι της αποκαλυμένης αληθείας. Η θρησκεία του βολέματος.
Τι είναι η εκκοσμίκευση;
α. Στην εκκοσμίκευση βρίσκεται η Εκκλησία, όταν παύει η Εκκλησία να είναι το αλάτι της γης και γίνεται γήινη. Καταπατείται υπό των ανθρώπων, απορροφάται από τον κόσμο. Γίνεται το παιδί για όλα τα θελήματα της δέσποινας, της φιλαυτίας, της εκκοσμίκευσης.
Εγκλωβίζεται στη λογική όχι τι θέλει ο Θεός, αλλά τι θέλει ο κόσμος. Καθαρά εγκλωβισμός στη φθορά και στο θάνατο. Έτσι η εκκοσμίκευση είναι μια κατάσταση ανυπαρξίας και θανάτου. Η εκκοσμίκευση θέλει την Εκκλησία να ασπάζεται και να ακολουθεί, ό,τι εύκολο, μέτριο, απλό και πρόχειρο αγαπούν, θέλουν οι άνθρωπο και όχι τι θέλει ο Θεός. Κληρικοί και λαϊκοί άγευστοι της ορθοδόξου πνευματικότητος μετατρέπουμε την Εκκλησία σε ανθρώπινο οργανισμό, ταμείο κοινωνικής πρόνοιας, πολιτικό δραστήριο γραφείο, που δίνει συνεχώς συνεντεύξεις κάνωντας δηλώσεις επί παντός επιστητού, χαμογελώντας προς πάντας, ώστε όλοι να μας συγχαίρουν και να μας επευφημούν. Πνεύμα τελείως αντιευαγγελικό.
β. Η εκκοσμίκευση εμφανίζεται σαν απ' ευθείας άρνηση του Θεού, κι αυτό είναι που την κάνει δυσδιάκριτη. Δεν βάλλει κατά μέτωπον. Δεν αρνείται τα δόγματα, αρνείται όμως τον ορθόδοξο τρόπο ζωής. Ιδεολογικοποιεί τα δόγματα και δεν τα θεωρεί προτάσεις ζωής. Αποκόβει τη ζωή από την αλήθεια της πίστεως. Και ζει όπως θέλει και κατά το δοκούν. Αυτό συνεπάγεται αλλαγή θρησκείας, χωρίς εξωτερική αλλαγή του δόγματος.
γ. H εκκοσμίκευση είναι η απώλεια του πνεύματος της αληθινής μετανοίας, οπότε ο άνθρωπος παραμένει στο ενταύθα και δεν προχωρεί στο εκεί, στην αλλαγή ζωής. Χάνεται το ησυχαστικό πνεύμα του ασκητικού μόχθου, του πένθους, των δακρύων και του αγώνα για την κάθαρση.
δ. Στην εκκοσμίκευση ο άνθρωπος δεν φλέγεται από τον πόθο οράσεως του Θεού. Δεν ζητάει κάτι υψηλότερο και βαθύτερο, ευχαριστείται στο κατώτερο, στο λιγότερο.
ε. Η αίρεση της εκκοσμικεύσεως αξιολογεί την λατρεία και τελικά την ίδια την Εκκλησία, ως ένα φορέα μεταξύ των άλλων, για την εξυπηρέτηση ειδικών αναγκών. Αξιολογεί με το μέτρο της κοινωνικής χρησιμότητας σε σύγκριση με το κοινωνικό έργο της παιδείας, των σωφρονιστικών συστημάτων ή της αστυνομίας.
Παραποιεί το Ορθόδοξο φρόνημα και νοθεύει τα εκκλησιαστικά κριτήρια. Η ιδιότητα του χριστιανού δεν είναι τότε «μωρία και σκάνδαλο», αλλά «in». Καταντά μια εξωτερική φαρισαϊκή συμμόρφωση σε ηθικά πρότυπα, ένταξη στο «κλαμπ» των καλών παιδιών, των τακτοποιημένων, παράγοντας ομαλότητος δηλ. υποκρισίας. Ο λόγος του Χριστού «οι τελώναι και αι πόρναι προάγουσιν ημάς εις την βασιλείαν των Ουρανών» τους φαίνεται ακατανόητος. Οι εκκοσμικευμένοι χριστιανοί είναι οι χριστιανοί του Ντοστογιέφσκι, οι οποίοι αν ξαναρχόταν ο Χριστός θα τον σταύρωναν πάλι. Είναι εκείνοι, οι οποίοι μολονότι είναι εντός της Εκκλησίας, ο Χριστός είπε γι' αυτούς «ουκ οίδα ημάς». Είναι αυτοί που πολεμούσαν και τον Απ. Παύλο και ήθελαν να επιβάλουν την περιτομή σ' όλους τους χριστιανούς και συνεχίζουν να δρουν και να καταβασανίζουν τη ζωή της Εκκλησίας. Έχουν καταντήσει οι δικηγόροι του Θεού. Και όποιος δεν συμφωνεί μαζί τους είναι προδότης.
Η εκκοσμίκευση εχθρός της ευσέβειας
Έτσι είναι. Η κοσμικότητα δεν έχει να κάνει με την ευσέβεια, με την πίστη, με την εκκλησιαστική ζωή. Είναι μάλλον ασέβεια, υποκρισία και εμπαιγμός. Είναι άρνηση της χάριτος του Θεού. Είναι τα τερτίπια που χρησιμοποιεί ο κοσμικός άνθρωπος για να μη τον εγγίσει η χάρι του Θεού.
α. Απόρριψη της Θεοφάνειας, της σάρκωσης του Θεού. Βόλεμα στη φυσική πίστη και όχι στην αποκάλυψη του Θεού εν Χριστώ Ιησού. Ο κόσμος δεν εμπιστεύεται τη σωτηρία του στο Χριστό, αλλά στον εαυτό του, μέσα από την γνώση και τα επιτεύγματα του. Ανθρωπισμός= αθεΐα.
β. Υποτίμηση του μοναχισμού, άρνηση της θεώσεως, του πολέμου κατά των παθών.
γ. «Άρνηση του μαρτυρίου, άρνηση του προσωπικού μαρτυρίου στη ζωή των χριστιανών.
δ. «Άρνηση της αγάπης στον αμαρτωλό. Απολυτοποίηση της ηθικής.
ε. «Άρνηση του συνοδικού συστήματος και η δημιουργία παπικού πνεύματος μέσα στους κόλπους της Ορθοδοξίας.
Εκκοσμίκευση είναι και η κατάργηση του σεβασμού στην Ιεραρχία. Η ακατάσχετη κριτική στον κλήρο και τους Ιεράρχες. Η δημιουργία υπερσυνόδων για να ελέγχουμε τη Σύνοδο. Η νοοτροπία ότι εμείς θα σώσουμε την Εκκλησία. Ότι έχει ανάγκη η Εκκλησία. «Όχι, ανάγκη έχουμε εμείς (π. χ. Ιεροσόλυμα).
Οι σύγχρονοι εκκοσμικευμένοι χριστιανοί δεν συμφωνούμε με το λόγο του Κυρίου στην Αποκάλυψη «έρχου Κύριε», εμείς λέμε σήμερα «Κύριε μην έλθης», είμαστε καλά.
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΔΙΑΛΟΓΟΣ" ΤΕΥΧΟΣ 28 - 2002 (από:egolpion.com)
Πρωτοσυγκέλλου Ιεράς Μητροπόλεως Ιερισσού,
Aγ. «Όρους και Αρδαμερίου.
Η εκκοσμίκευση είναι η ρίζα κάθε αιρέσεως και ψευδοδιδασκαλίας. Η πτώση του ανθρωπίνου γένους είναι εκκοσμίκευση. Έτσι και κάθε εκκοσμίκευση είναι πτώση. Ο κόσμος απορροφά την Εκκλησία, δεν μεταμορφώνεται από την Εκκλησία.
Η εκκοσμίκευση δρα εντός της Εκκλησίας, θέλει να έχει λόγο για την Εκκλησία, της «θολώνει» την αυτοσυνειδησία, την αποπροσανατολίζει και μετατοπίζει το κέντρο από το Χριστό στον άνθρωπο. Το πνεύμα της εκκοσμικεύσεως δρα και μέσα από διάφορα φαινόμενα, όπως του ευσεβισμού, του πουριτανισμού και του φονταμενταλισμού. Έτσι η θρησκεία της πλειοψηφίας των συγχρόνων Ελλήνων φαίνεται να είναι η θρησκεία της εκκοσμίκευσης, η θρησκεία της καλυμμένης φιλαυτίας και όχι της αποκαλυμένης αληθείας. Η θρησκεία του βολέματος.
Τι είναι η εκκοσμίκευση;
α. Στην εκκοσμίκευση βρίσκεται η Εκκλησία, όταν παύει η Εκκλησία να είναι το αλάτι της γης και γίνεται γήινη. Καταπατείται υπό των ανθρώπων, απορροφάται από τον κόσμο. Γίνεται το παιδί για όλα τα θελήματα της δέσποινας, της φιλαυτίας, της εκκοσμίκευσης.
Εγκλωβίζεται στη λογική όχι τι θέλει ο Θεός, αλλά τι θέλει ο κόσμος. Καθαρά εγκλωβισμός στη φθορά και στο θάνατο. Έτσι η εκκοσμίκευση είναι μια κατάσταση ανυπαρξίας και θανάτου. Η εκκοσμίκευση θέλει την Εκκλησία να ασπάζεται και να ακολουθεί, ό,τι εύκολο, μέτριο, απλό και πρόχειρο αγαπούν, θέλουν οι άνθρωπο και όχι τι θέλει ο Θεός. Κληρικοί και λαϊκοί άγευστοι της ορθοδόξου πνευματικότητος μετατρέπουμε την Εκκλησία σε ανθρώπινο οργανισμό, ταμείο κοινωνικής πρόνοιας, πολιτικό δραστήριο γραφείο, που δίνει συνεχώς συνεντεύξεις κάνωντας δηλώσεις επί παντός επιστητού, χαμογελώντας προς πάντας, ώστε όλοι να μας συγχαίρουν και να μας επευφημούν. Πνεύμα τελείως αντιευαγγελικό.
β. Η εκκοσμίκευση εμφανίζεται σαν απ' ευθείας άρνηση του Θεού, κι αυτό είναι που την κάνει δυσδιάκριτη. Δεν βάλλει κατά μέτωπον. Δεν αρνείται τα δόγματα, αρνείται όμως τον ορθόδοξο τρόπο ζωής. Ιδεολογικοποιεί τα δόγματα και δεν τα θεωρεί προτάσεις ζωής. Αποκόβει τη ζωή από την αλήθεια της πίστεως. Και ζει όπως θέλει και κατά το δοκούν. Αυτό συνεπάγεται αλλαγή θρησκείας, χωρίς εξωτερική αλλαγή του δόγματος.
γ. H εκκοσμίκευση είναι η απώλεια του πνεύματος της αληθινής μετανοίας, οπότε ο άνθρωπος παραμένει στο ενταύθα και δεν προχωρεί στο εκεί, στην αλλαγή ζωής. Χάνεται το ησυχαστικό πνεύμα του ασκητικού μόχθου, του πένθους, των δακρύων και του αγώνα για την κάθαρση.
δ. Στην εκκοσμίκευση ο άνθρωπος δεν φλέγεται από τον πόθο οράσεως του Θεού. Δεν ζητάει κάτι υψηλότερο και βαθύτερο, ευχαριστείται στο κατώτερο, στο λιγότερο.
ε. Η αίρεση της εκκοσμικεύσεως αξιολογεί την λατρεία και τελικά την ίδια την Εκκλησία, ως ένα φορέα μεταξύ των άλλων, για την εξυπηρέτηση ειδικών αναγκών. Αξιολογεί με το μέτρο της κοινωνικής χρησιμότητας σε σύγκριση με το κοινωνικό έργο της παιδείας, των σωφρονιστικών συστημάτων ή της αστυνομίας.
Παραποιεί το Ορθόδοξο φρόνημα και νοθεύει τα εκκλησιαστικά κριτήρια. Η ιδιότητα του χριστιανού δεν είναι τότε «μωρία και σκάνδαλο», αλλά «in». Καταντά μια εξωτερική φαρισαϊκή συμμόρφωση σε ηθικά πρότυπα, ένταξη στο «κλαμπ» των καλών παιδιών, των τακτοποιημένων, παράγοντας ομαλότητος δηλ. υποκρισίας. Ο λόγος του Χριστού «οι τελώναι και αι πόρναι προάγουσιν ημάς εις την βασιλείαν των Ουρανών» τους φαίνεται ακατανόητος. Οι εκκοσμικευμένοι χριστιανοί είναι οι χριστιανοί του Ντοστογιέφσκι, οι οποίοι αν ξαναρχόταν ο Χριστός θα τον σταύρωναν πάλι. Είναι εκείνοι, οι οποίοι μολονότι είναι εντός της Εκκλησίας, ο Χριστός είπε γι' αυτούς «ουκ οίδα ημάς». Είναι αυτοί που πολεμούσαν και τον Απ. Παύλο και ήθελαν να επιβάλουν την περιτομή σ' όλους τους χριστιανούς και συνεχίζουν να δρουν και να καταβασανίζουν τη ζωή της Εκκλησίας. Έχουν καταντήσει οι δικηγόροι του Θεού. Και όποιος δεν συμφωνεί μαζί τους είναι προδότης.
Η εκκοσμίκευση εχθρός της ευσέβειας
Έτσι είναι. Η κοσμικότητα δεν έχει να κάνει με την ευσέβεια, με την πίστη, με την εκκλησιαστική ζωή. Είναι μάλλον ασέβεια, υποκρισία και εμπαιγμός. Είναι άρνηση της χάριτος του Θεού. Είναι τα τερτίπια που χρησιμοποιεί ο κοσμικός άνθρωπος για να μη τον εγγίσει η χάρι του Θεού.
α. Απόρριψη της Θεοφάνειας, της σάρκωσης του Θεού. Βόλεμα στη φυσική πίστη και όχι στην αποκάλυψη του Θεού εν Χριστώ Ιησού. Ο κόσμος δεν εμπιστεύεται τη σωτηρία του στο Χριστό, αλλά στον εαυτό του, μέσα από την γνώση και τα επιτεύγματα του. Ανθρωπισμός= αθεΐα.
β. Υποτίμηση του μοναχισμού, άρνηση της θεώσεως, του πολέμου κατά των παθών.
γ. «Άρνηση του μαρτυρίου, άρνηση του προσωπικού μαρτυρίου στη ζωή των χριστιανών.
δ. «Άρνηση της αγάπης στον αμαρτωλό. Απολυτοποίηση της ηθικής.
ε. «Άρνηση του συνοδικού συστήματος και η δημιουργία παπικού πνεύματος μέσα στους κόλπους της Ορθοδοξίας.
Εκκοσμίκευση είναι και η κατάργηση του σεβασμού στην Ιεραρχία. Η ακατάσχετη κριτική στον κλήρο και τους Ιεράρχες. Η δημιουργία υπερσυνόδων για να ελέγχουμε τη Σύνοδο. Η νοοτροπία ότι εμείς θα σώσουμε την Εκκλησία. Ότι έχει ανάγκη η Εκκλησία. «Όχι, ανάγκη έχουμε εμείς (π. χ. Ιεροσόλυμα).
Οι σύγχρονοι εκκοσμικευμένοι χριστιανοί δεν συμφωνούμε με το λόγο του Κυρίου στην Αποκάλυψη «έρχου Κύριε», εμείς λέμε σήμερα «Κύριε μην έλθης», είμαστε καλά.
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΔΙΑΛΟΓΟΣ" ΤΕΥΧΟΣ 28 - 2002 (από:egolpion.com)
Πολλοί πολιτισμοί ισον κανένας πολιτισμός
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
"Ο άνθρωπος δεν μπορεί να έχει ένα «υπέρτατο ενδιαφέρον»
για κάτι το οποίο είναι λιγότερο από προσωπικό".
Πολυπολιτισμικότητα και δημοκρατία.Συμβαδίζει η πολυπολιτισμικότητα με τη δημοκρατία; Η δημοκρατία στηρίζεται στην αμοιβαία εμπιστοσύνη και αλληλεγγύη μεταξύ των πολιτών και στην αίσθηση αυτών περί ενός κοινού οράματος και κοινών ηθικών υποχρεώσεων.
Η πολυπολιτισμικότητα δεν είναι παρά συμβατικός πατριωτισμός και απλή διακήρυξη πίστης στη δημοκρατία. Η επικοινωνία είναι ανειλικρινής και η αγάπη ανέφικτη.
Κανείς δεν μπορεί να έχει προσωπική σχέση με μια γενική ιδέα. "Ο άνθρωπος δεν μπορεί να έχει ένα «υπέρτατο ενδιαφέρον» για κάτι το οποίο είναι λιγότερο από προσωπικό". Μια κοινωνία στην οποία τα μέλη δεν έχουν κοινό πολιτισμό, κοινή ιστορία, κοινές αξίες κλπ. είναι μια διαλυμένη κοινωνία.
Ο άνθρωπος είναι πρόσωπο και οι κοινωνίες των ανθρώπων αποτελούνται από πρόσωπα ή πολίτες που είναι το ίδιο. Όχι πρόσωπα όχι πολίτες και όχι πολίτες όχι πόλεις και όχι πόλεις όχι πολιτισμός και όχι πολιτισμός όχι δημοκρατία.
Η Δύση βιώνει την αποτυχία της «πολυπολιτισμικότητας» και του «συνταγματικου δηλαδή του συμβατικού ή τυπικού πατριωτισμού». Εμείς στην Ελλάδα βρισκόμαστε τριάντα χρόνια πίσω από τη Δύση. Τρέχοντας λοιπόν πίσω από τη Δύση θα αντιληφθούμε την αποτυχία της «πολιτισμικότητας» και του «συμβατικού πατριωτισμού» μετά από τριάντα χρόνια, αν και τα συμπτώματα της αποτυχίας τα βιώνουμε με οδυνηρό τρόπο από τώρα.
Οι ηγέτες μας δεν πιστεύουν ότι ο άνθρωπος είναι πρόσωπο, που το κέντρο της ζωής του είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός, δεν θέλουν να είναι και οι ίδιοι πρόσωπα κι αφού δεν θέλουν, δεν είναι. Το μικροπολιτικό και το ιδιωτικό συμφέρον τους δεν τους αφήνει να δουν πιο μακριά. Ότι ο άνθρωπος δε ζει μόνο με τροφή, ότι η ζωή του περιστρέφεται όχι γύρω απ΄ το εγώ του, αλλά γύρω απ΄ το ιερό και ότι ζει ανάμεσα στη γη και στον ουρανό, ανάμεσα στο ορατό και στο αόρατο κι ανάμεσα στο χρόνο και στην αιωνιότητα. Απομακρύνθηκαν απ΄ το Θεό και την Εκκλησία και ακολουθούν ιδέες, που είναι ξεπερασμένες εδώ και αιώνες, όπως η ιδέα της «πολυπολιτισμικότητας» και του «συμβατικού πατριωτισμού" που ξεκίνηση με το Διαφωτισμό για να καταλήξη στην αθεία και στο μηδενισμό.
"Ο άνθρωπος δεν μπορεί να έχει ένα «υπέρτατο ενδιαφέρον»
για κάτι το οποίο είναι λιγότερο από προσωπικό".
Πολυπολιτισμικότητα και δημοκρατία.Συμβαδίζει η πολυπολιτισμικότητα με τη δημοκρατία; Η δημοκρατία στηρίζεται στην αμοιβαία εμπιστοσύνη και αλληλεγγύη μεταξύ των πολιτών και στην αίσθηση αυτών περί ενός κοινού οράματος και κοινών ηθικών υποχρεώσεων.
Η πολυπολιτισμικότητα δεν είναι παρά συμβατικός πατριωτισμός και απλή διακήρυξη πίστης στη δημοκρατία. Η επικοινωνία είναι ανειλικρινής και η αγάπη ανέφικτη.
Κανείς δεν μπορεί να έχει προσωπική σχέση με μια γενική ιδέα. "Ο άνθρωπος δεν μπορεί να έχει ένα «υπέρτατο ενδιαφέρον» για κάτι το οποίο είναι λιγότερο από προσωπικό". Μια κοινωνία στην οποία τα μέλη δεν έχουν κοινό πολιτισμό, κοινή ιστορία, κοινές αξίες κλπ. είναι μια διαλυμένη κοινωνία.
Ο άνθρωπος είναι πρόσωπο και οι κοινωνίες των ανθρώπων αποτελούνται από πρόσωπα ή πολίτες που είναι το ίδιο. Όχι πρόσωπα όχι πολίτες και όχι πολίτες όχι πόλεις και όχι πόλεις όχι πολιτισμός και όχι πολιτισμός όχι δημοκρατία.
Η Δύση βιώνει την αποτυχία της «πολυπολιτισμικότητας» και του «συνταγματικου δηλαδή του συμβατικού ή τυπικού πατριωτισμού». Εμείς στην Ελλάδα βρισκόμαστε τριάντα χρόνια πίσω από τη Δύση. Τρέχοντας λοιπόν πίσω από τη Δύση θα αντιληφθούμε την αποτυχία της «πολιτισμικότητας» και του «συμβατικού πατριωτισμού» μετά από τριάντα χρόνια, αν και τα συμπτώματα της αποτυχίας τα βιώνουμε με οδυνηρό τρόπο από τώρα.
Οι ηγέτες μας δεν πιστεύουν ότι ο άνθρωπος είναι πρόσωπο, που το κέντρο της ζωής του είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός, δεν θέλουν να είναι και οι ίδιοι πρόσωπα κι αφού δεν θέλουν, δεν είναι. Το μικροπολιτικό και το ιδιωτικό συμφέρον τους δεν τους αφήνει να δουν πιο μακριά. Ότι ο άνθρωπος δε ζει μόνο με τροφή, ότι η ζωή του περιστρέφεται όχι γύρω απ΄ το εγώ του, αλλά γύρω απ΄ το ιερό και ότι ζει ανάμεσα στη γη και στον ουρανό, ανάμεσα στο ορατό και στο αόρατο κι ανάμεσα στο χρόνο και στην αιωνιότητα. Απομακρύνθηκαν απ΄ το Θεό και την Εκκλησία και ακολουθούν ιδέες, που είναι ξεπερασμένες εδώ και αιώνες, όπως η ιδέα της «πολυπολιτισμικότητας» και του «συμβατικού πατριωτισμού" που ξεκίνηση με το Διαφωτισμό για να καταλήξη στην αθεία και στο μηδενισμό.
19.4.10
Ο δαίμων της ιδιορρυθμίας πειράζει μια ελίτ κληρικών
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Ο δαίμων της ιδιορρυθμίας πειράζει μια ελίτ κληρικών. Δεν τους αφήνει να ησυχάσουν. Σώνει και καλά να επιβάλουν την ιδιορρυθμία τους και στην Εκκλησία.
Με τον τρόπο που προβάλουν το σχολαστικισμό και τη νοησιαρχία τους δείχνουν ότι είναι παντελώς άγευστοι της Ορθόδοξης λατρείας. Ωστόσο είναι καλό που ξεθαρρεύουν και γίνονται γνωστοί στον κόσμο. Ο κόσμος θα τους δοκιμάσει και πολλοί θα ακολουθήσουν τις καινοτομίες τους με τις οποίες θέλουν να ξεχωρίζουν και να είναι πάνω από τους άλλους. Θα βλάψουν κι αυτοί την Εκκλησία όπως την έβλαψαν και άλλοι πριν από αυτούς. Δεν θα είναι ούτε οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι.
Όσο για μας τους απλούς πιστούς αυτό που προέχει δεν είναι οι γνώσεις. Δεν πηγαίνουμε στην εκκλησία για να μάθουμε καινούρια πράγματα για το Θεό, όπως στο κατηχητικό σχολείο. Στην εκκλησία πηγαίνουμε για να συμμετέχουμε στις ιερές τελετουργίες στις οποίες βιώνουμε την παρουσία του Κυρίου Ιησού, της Θεοτόκου, των αγίων αγγέλων και πάντων των αγίων. Η μετοχή μας στις ιερές τελετουργίες ουδέποτε μας κουράζει παρόλο που επαναλαμβάνονται. Το αντίθετο η δύναμή μας ανακαινίζεται όπως το λέει ο Δαβίδ με το στίχο του " ανακαινισθήσεται ως αετού η νεότης σου". Έχουμε πάντοτε το αίσθημα ότι έίναι κάθε φορά καινούριες. Πηγαίνουμε κουρασμένοι ή άρρωστοι και φεύγουμε ξεκούραστοι, ανανεωμένοι και υγιείς. Αυτό δεν συμβαίνει σε καμια σχολαστική γνώση όσο σπουδαία κι αν είναι.
Ρωτήστε και τους ίδιους τους ιδιόρρυθμους κληρικούς πόσο κουραστικές είναι οι ομιλίες, οι διάλογοι, τα συνέδριά τους και θα σας πουν. Στην λατρεία όμως επειδή οι ίδιοι δεν μετέχουν αν δεν βρεθεί κάτι να τους ξεχωρίσει πάνω από τους άλλους, δεν νιώθουν τα βιώματα που οι απλοί και οι ταπεινοί νιώθουμε στη θεία λατρεία στις ιερές τελετουργίες. Δεν επιδιώκουμε να ξεχωρίσουμε για τις γνώσεις μας και για την αναπτυγμένη διάνοιά μας. Μας αρκεί που μετέχουμε στη θεία λατρεία.
Αυτό το απλό πράγμα η ελίτ των ιδιορρύθμων κληρικών με σπουδές σε ξένα πανεπιστήμια, με τίτλους, με περγαμηνές, με διακρίσεις σε διεθνείς διαλόγους και συνέδρια δεν μπορούν να το βιώσουν. Τους ενδιαφέρει περισσότερο η γνώση, την οποία υπερτιμούν για να είναι ανώτεροι από τους άλλους με αποτέλεσμα να είναι άγευστοι του βιώματος του ορθόδοξου λαού. Αυτό σημαίνουν τα λόγια του Αποστόλου Παύλου "η γνώσις φυσιοί". Αποξενώθηκαν από την Ορθοδοξία η οποία είναι κατ΄ εξοχήν εμπειρική."Έχουν έλλειμα Ορθοδοξίας", όπως είπε επί λέξει ο σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος σχετικά με την ελίτ αυτών των ιδιορρύθμων κληρικών.Το ίδιο φαινόμενο των ιδιορρύθμων εμφανίστηκε επίσης στη Ρωσσία με τους αυτούς που επέστρεψαν στην΄Ορθόδοξη Εκκλησία από την αθεϊα τους, αλλά με την απαίτηση να προσαρμοστεί η Εκκλησία σ΄ αυτούς.
Κρίμα οι κληρικοί αυτοί με τις σπουδές τους στα πανεπιστήμια της Δύσης έχασαν μαζί με την αρετή της διάκρισης και το σεβασμό στα βιώματα του ορθόδοξου λαού, τον οποίο επιχειρούν εις μάτην να τον αλλάξουν για να γίνει όμοιος με αυτούς. Αυτό εννοούν πρόοδο και εξέλιξη ενώ την πίστη στην λατρεία των πατέρων μας την χαρακτηρίζον ως εσωστρέφεια" και ως "αγκυλώσεις" της Ορθοδοξίας. Ο λαός μας διατηρεί το αισθητήριό του γιατί δεν το αλλοίωσε η επιρροή της δυτικής νοησιαρχίας. Για τον απλό ορθόδοξο εκείνο που προέχει δεν είναι πόσα γνωρίζει κανείς αλλά πώς χρησιμοποιεί τα όσα γνωρίζει, με διάκριση και σεβασμό ή δίχως διάκριση σύμφωνα με την ιδιορρυθμία του ο καθένας.
Ο δαίμων της ιδιορρυθμίας πειράζει μια ελίτ κληρικών. Δεν τους αφήνει να ησυχάσουν. Σώνει και καλά να επιβάλουν την ιδιορρυθμία τους και στην Εκκλησία.
Με τον τρόπο που προβάλουν το σχολαστικισμό και τη νοησιαρχία τους δείχνουν ότι είναι παντελώς άγευστοι της Ορθόδοξης λατρείας. Ωστόσο είναι καλό που ξεθαρρεύουν και γίνονται γνωστοί στον κόσμο. Ο κόσμος θα τους δοκιμάσει και πολλοί θα ακολουθήσουν τις καινοτομίες τους με τις οποίες θέλουν να ξεχωρίζουν και να είναι πάνω από τους άλλους. Θα βλάψουν κι αυτοί την Εκκλησία όπως την έβλαψαν και άλλοι πριν από αυτούς. Δεν θα είναι ούτε οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι.
Όσο για μας τους απλούς πιστούς αυτό που προέχει δεν είναι οι γνώσεις. Δεν πηγαίνουμε στην εκκλησία για να μάθουμε καινούρια πράγματα για το Θεό, όπως στο κατηχητικό σχολείο. Στην εκκλησία πηγαίνουμε για να συμμετέχουμε στις ιερές τελετουργίες στις οποίες βιώνουμε την παρουσία του Κυρίου Ιησού, της Θεοτόκου, των αγίων αγγέλων και πάντων των αγίων. Η μετοχή μας στις ιερές τελετουργίες ουδέποτε μας κουράζει παρόλο που επαναλαμβάνονται. Το αντίθετο η δύναμή μας ανακαινίζεται όπως το λέει ο Δαβίδ με το στίχο του " ανακαινισθήσεται ως αετού η νεότης σου". Έχουμε πάντοτε το αίσθημα ότι έίναι κάθε φορά καινούριες. Πηγαίνουμε κουρασμένοι ή άρρωστοι και φεύγουμε ξεκούραστοι, ανανεωμένοι και υγιείς. Αυτό δεν συμβαίνει σε καμια σχολαστική γνώση όσο σπουδαία κι αν είναι.
Ρωτήστε και τους ίδιους τους ιδιόρρυθμους κληρικούς πόσο κουραστικές είναι οι ομιλίες, οι διάλογοι, τα συνέδριά τους και θα σας πουν. Στην λατρεία όμως επειδή οι ίδιοι δεν μετέχουν αν δεν βρεθεί κάτι να τους ξεχωρίσει πάνω από τους άλλους, δεν νιώθουν τα βιώματα που οι απλοί και οι ταπεινοί νιώθουμε στη θεία λατρεία στις ιερές τελετουργίες. Δεν επιδιώκουμε να ξεχωρίσουμε για τις γνώσεις μας και για την αναπτυγμένη διάνοιά μας. Μας αρκεί που μετέχουμε στη θεία λατρεία.
Αυτό το απλό πράγμα η ελίτ των ιδιορρύθμων κληρικών με σπουδές σε ξένα πανεπιστήμια, με τίτλους, με περγαμηνές, με διακρίσεις σε διεθνείς διαλόγους και συνέδρια δεν μπορούν να το βιώσουν. Τους ενδιαφέρει περισσότερο η γνώση, την οποία υπερτιμούν για να είναι ανώτεροι από τους άλλους με αποτέλεσμα να είναι άγευστοι του βιώματος του ορθόδοξου λαού. Αυτό σημαίνουν τα λόγια του Αποστόλου Παύλου "η γνώσις φυσιοί". Αποξενώθηκαν από την Ορθοδοξία η οποία είναι κατ΄ εξοχήν εμπειρική."Έχουν έλλειμα Ορθοδοξίας", όπως είπε επί λέξει ο σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος σχετικά με την ελίτ αυτών των ιδιορρύθμων κληρικών.Το ίδιο φαινόμενο των ιδιορρύθμων εμφανίστηκε επίσης στη Ρωσσία με τους αυτούς που επέστρεψαν στην΄Ορθόδοξη Εκκλησία από την αθεϊα τους, αλλά με την απαίτηση να προσαρμοστεί η Εκκλησία σ΄ αυτούς.
Κρίμα οι κληρικοί αυτοί με τις σπουδές τους στα πανεπιστήμια της Δύσης έχασαν μαζί με την αρετή της διάκρισης και το σεβασμό στα βιώματα του ορθόδοξου λαού, τον οποίο επιχειρούν εις μάτην να τον αλλάξουν για να γίνει όμοιος με αυτούς. Αυτό εννοούν πρόοδο και εξέλιξη ενώ την πίστη στην λατρεία των πατέρων μας την χαρακτηρίζον ως εσωστρέφεια" και ως "αγκυλώσεις" της Ορθοδοξίας. Ο λαός μας διατηρεί το αισθητήριό του γιατί δεν το αλλοίωσε η επιρροή της δυτικής νοησιαρχίας. Για τον απλό ορθόδοξο εκείνο που προέχει δεν είναι πόσα γνωρίζει κανείς αλλά πώς χρησιμοποιεί τα όσα γνωρίζει, με διάκριση και σεβασμό ή δίχως διάκριση σύμφωνα με την ιδιορρυθμία του ο καθένας.
18.4.10
Ο διωγμός της Εκκλησίας
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Αν η Εκκλησία , η μόνη ενοποιητική δύναμη του Ελληνικού λαού, βρισκόταν σε διωγμό τί θά 'κανε; Το πρώτιστο μέλημά της θα ήταν να αναζητήσει και να ενεργοποιήσει τη δύναμή της αυτή της ενότητας του λαού για να αντιμετωπίσει τις διαλυτικές δυνάμεις, το "διαίρει και βασίλευτε" που η Εξουσία εφαρμόζει παντού, στην πολιτική, στον κομματισμό, στο συνδικαλισμό και στον κόσμο μέσω της επίμονης προπαγάνδας των ΜΜΕ. Η εποχή μας δεν φέρει το όνομα του Κομμουνισμού, αλλά οι μέθοδοι της διάλυσης της ενότητας και της διάχυτης κακχυποψίας είναι κομμουνιστική. Θα μου πείτε ο κομμουνισμός είναι για τους φτωχούς. Μπορεί να προέλθει κάτι καλόυπέρ των φτωχών από την άρχουσα τάξη; Και η κομμουνιστική θεωρία δημιούργημα της άρχουσας τάξης είναι.
Αν η Εκκλησία, δηλαδή ο πιστός λαός μαζί με τους κληρικούς βρισκόταν σε διωγμό,θα αγωνιζόταν να περιμαζέψει τα τέκνα της όπως η κλωσσαριά τα κλωσσόπουλά της κάτω απ΄ τα φτερά της. Λένε ότι η κλώσσα δεν κλωσσάει τα αυγά της με τη ζεστασιά των φτερών της, αλλά με τη δύναμη του νου της, που τον έχει συγκεντρωμένο σ΄ αυτά. Έχει η Εκκλησία το νου της στα τέκνα της; Πολλοί νομίζουν ότι Εκκλησία είναι οι κληρικοί, γι΄ αυτό και εκφράζουν την δυσαρέσκειά τους με κάποιους κληρικούς απομακρυνόμενοι από την Εκκλησία . Εκκλησία δεν είναι ο κλήρος, είναι ο πιστός λαός ,που μαζί με τον κλήρο αποτελεί το σώμα του Χριστού. Η κεφαλή της Εκκλησίας είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός.
Στην πραγματικότητα η Εκκλησία, οι περισσότεροι είναι φτωχοί λαϊκοί και κληρικοί, βρίσκεται σε διωγμό.
Η Εξουσία εμφανίζει την Εκκλησία, δηλαδή το σύνολο των φτωχών λαϊκών και κληρικών τους οποίους ενώνει η κοινή πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό ,ως έναν αναχρονιστικό θεσμό, που δεν εξυπηρετεί παρά μια μερίδα ανθρώπων οι οποίοι είναι εχθροί της προόδου και της εξέλιξης. Μια μερίδα στην οποία δεν ανήκει το μέλλον του τόπου.
Η Εξουσία χρησιμοποιεί την Εκκλησία ως τον αποδιοπομπαίο τράγο, για να συγκεντρώσει σ΄ αυτήν τη δυσαρέσκεια του κόσμου εναντίον της Εξουσίας.
Διωγμός είναι ο υποβιβασμός της Εκκλησίας σε μια διοικητική υπηρεσία του κράτους, όπως όλες οι άλλες υπηρεσίες και μάλιστα ήσσονος σημασίας, αφού δεν είναι παρά ενα κατάλοιπο του παρελθόντος που παρήλθε ανεπιστρεπτί και που διατηρείται για λόγους σεβασμού της παράδοσης, σαν ένα είδος "φολ-κλορ". Διωγμός είναι επίσης η παρεμπόδιση του πνευματικού και του κοινωνικού της έργου δια της απαξιώσεως της πίστης και της παράδοσης. Από τον φτωχό κόσμο δεν αρπάζουν μόνο το ψωμί αλλά και την πίστη των πατέρων του, τον πολιτισμό του και την αρχαία σοφία του, για να μην έχει την ενότητα και τη δύναμη να αντιστασθεί στη χειραγώγησή του.
Η Εκκλησία είναι η μόνη ενοποιητική δύναμη του Ελληνικού λαού. Η Εξουσία νομίζει ότι μπορεί να δρα απροκάλυπτα εναντίον των φτωχών αφού ο κόσμος απομακρύνθηκε οριστικά πλέον από την Εκκλησία και τίποτα δεν μπορεί να τον ενώσει και να του δώσει ελπίδα να αγωνιστεί και να υπερασπιστεί την ελευθερία του. Τα κόμματα και ο συνδικαλισμός εξ ορισμού διαιρούν τον κόσμο σε αντίπαλα στρατόπεδα σύμφωνα με τον Μαρξ, ο οποίος διακήρυττε την αιώνια πάλη και το μίσος των αντιπάλων.
Τί θα έκανε λοιπόν η Εκκλησία, ο πιστός λαός μαζί με τον κλήρο, αν διαπίστωνε ότι πράγματι βρίσκεται σε διωγμό; Νομίζω ότι το πρώτιστο μέλημά της θα ήταν να ακολουθήσει την οδό της θεληματικής πτωχείας ακολουθώντας τα λόγια του Ευαγγελίου "αν έχουμε διατροφάς και σκεπάσματα σ΄ αυτά να αρκούμαστε". Με το πνεύμα της αυτάρκειας θα μπορούσε να αναπτυχθεί η ενότητα και η αλληλεγγύη μεταξύ των πιστών ώστε ο φτωχός κόσμος να μη νιώθει εγκαταλειμένος στη μοίρα του. Ο φτωχόκοσμος πληρώνει τώρα τη διάλυση και την αποξένωση, που ακολούθησε ο ευτελισμός των αξιών και η αντικατάστασή τους από το χρήμα. "Το ότι απέκοψαν τον κόσμο από τις ρίζες του, ο φτωχός κόσμος θα το πληρώσει με ανείπωτο πόνο", γράφει σε μια επιστολή του ο Καρλ Γιούγκ. "Ο κόσμος" λέει ο Αλμπέρ Καμί στον "Ξένο" του," δεν είναι παρά ένα άγνωστο τοπίο, όπου η καρδιά μου δεν βρίσκει στήριγμα".
Η Εκκλησία θα μετρούσε τόσο τις δυνάμεις της όσο κιαι αυτούς που έχουν ανάγκη από τη στήριξή της υλική και πνευματική. Ο κόσμος θα συγκεντρωνόταν στις ενορίες όπως γίνεται στο Εξωτερικό με τους Έλληνες της Διασποράς. Ούτε οι πραγματικοί πιστοί έλειψαν απ΄ τον κόσμο ούτε το πνεύμα της αλληλεγγύης και της ενότητας.
"Ό,τι κάνετε σε έναν από τους αυτούς τους ελαχίστους σε μένα το κάνετε και ό,τι αρνείστε σε μένα το αρνείστε".
Η Εκκλησία που κινητοποίησε τριάμισυ εκατομμύρια κόσμο για τις υπογραφές στις ταυτότητες με τον ίδιο τρόπο μπορεί να κάνει απογραφή του δυναμικού της και να κινητοποιήσει τον κόσμο υπέρ των φτωχών, γιατί και εκείνοι όπως και η ίδια διώκονται. Ο τρόμος ακινητοποιεί. Κι ο τρόμος της οικονομικής κρίσης επίσης. Οι ενορίτες δεν πρέπει να αρκούνται στον εκκλησιασμό τους. Πρέπει να συσπειρωθούν γύρω από την ενορία, ώστε να γνωρίζει ο ένας τις ανάγκες του άλλου για να βοηθιούνται αυτοί που αντιμετωπίζουν τη μεγαλύτερη ανέχεια και να μη βρίσκονται ξένοι και αβοήθητοι, σαν τους εξόριστους στην ίδια τους την πατρίδα. Αυτό για την Εκκλησία είναι μια νέα ιεραποστολή στον τόπο μας. ¨Ηδη οι ενορίτες είναι απομονωμένοι ο ένας από τον άλλον.
Η Εκκλησία πρέπει να ξέρει ποιες οικογένειες αντιμετωπίζουν ανυπέρβλητες δυσκολίες και να κινητοποιεί αυτούς που προσφέρονται και μπορούν να τις βοηθήσουν. Η Ενορία αντιμετώπισε την ίδια κατάσταση στην ξενητιά και την αντιμετωπίζει. Η Εκκλησία της διασποράς πρέπει να γίνει το πρότυπο για τη δική μας διασπορά μέσα στον ίδιο τον τόπο μας.
Ο στόχος της Εξουσίας είναι να ακινητοποιήσει τους φτωχούς, τους οποίους πλήττει η τεχνητή οικονομική κρίση, γιατί οι φτωχοί είναι οι περισσότεροι και οι πιο ευάλωτοι να γίνουν το ζαλισμένο κοπάδι της παγκοσμιοποίησης.
Αυτή είναι η μέθοδος κάθε διώκτη και αυτή είναι η μοίρα των διωκομένων. Η Εκκλησία είναι διωκόμενη. Ο ανώτερος κλήρος πρέπει να επιλέξει την θεληματική πτωχεία πρώτον ,για να μην προκαλεί το φτωχό κόσμο και δεύτερον για να συμβάλει στην ενότητα μεταξύ των πιστών, αντί της διάλυσης και της απομάκρυνσής τους από την Εκκλησία λόγω του σκανδαλισμού τους.
Αν η Εκκλησία , η μόνη ενοποιητική δύναμη του Ελληνικού λαού, βρισκόταν σε διωγμό τί θά 'κανε; Το πρώτιστο μέλημά της θα ήταν να αναζητήσει και να ενεργοποιήσει τη δύναμή της αυτή της ενότητας του λαού για να αντιμετωπίσει τις διαλυτικές δυνάμεις, το "διαίρει και βασίλευτε" που η Εξουσία εφαρμόζει παντού, στην πολιτική, στον κομματισμό, στο συνδικαλισμό και στον κόσμο μέσω της επίμονης προπαγάνδας των ΜΜΕ. Η εποχή μας δεν φέρει το όνομα του Κομμουνισμού, αλλά οι μέθοδοι της διάλυσης της ενότητας και της διάχυτης κακχυποψίας είναι κομμουνιστική. Θα μου πείτε ο κομμουνισμός είναι για τους φτωχούς. Μπορεί να προέλθει κάτι καλόυπέρ των φτωχών από την άρχουσα τάξη; Και η κομμουνιστική θεωρία δημιούργημα της άρχουσας τάξης είναι.
Αν η Εκκλησία, δηλαδή ο πιστός λαός μαζί με τους κληρικούς βρισκόταν σε διωγμό,θα αγωνιζόταν να περιμαζέψει τα τέκνα της όπως η κλωσσαριά τα κλωσσόπουλά της κάτω απ΄ τα φτερά της. Λένε ότι η κλώσσα δεν κλωσσάει τα αυγά της με τη ζεστασιά των φτερών της, αλλά με τη δύναμη του νου της, που τον έχει συγκεντρωμένο σ΄ αυτά. Έχει η Εκκλησία το νου της στα τέκνα της; Πολλοί νομίζουν ότι Εκκλησία είναι οι κληρικοί, γι΄ αυτό και εκφράζουν την δυσαρέσκειά τους με κάποιους κληρικούς απομακρυνόμενοι από την Εκκλησία . Εκκλησία δεν είναι ο κλήρος, είναι ο πιστός λαός ,που μαζί με τον κλήρο αποτελεί το σώμα του Χριστού. Η κεφαλή της Εκκλησίας είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός.
Στην πραγματικότητα η Εκκλησία, οι περισσότεροι είναι φτωχοί λαϊκοί και κληρικοί, βρίσκεται σε διωγμό.
Η Εξουσία εμφανίζει την Εκκλησία, δηλαδή το σύνολο των φτωχών λαϊκών και κληρικών τους οποίους ενώνει η κοινή πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό ,ως έναν αναχρονιστικό θεσμό, που δεν εξυπηρετεί παρά μια μερίδα ανθρώπων οι οποίοι είναι εχθροί της προόδου και της εξέλιξης. Μια μερίδα στην οποία δεν ανήκει το μέλλον του τόπου.
Η Εξουσία χρησιμοποιεί την Εκκλησία ως τον αποδιοπομπαίο τράγο, για να συγκεντρώσει σ΄ αυτήν τη δυσαρέσκεια του κόσμου εναντίον της Εξουσίας.
Διωγμός είναι ο υποβιβασμός της Εκκλησίας σε μια διοικητική υπηρεσία του κράτους, όπως όλες οι άλλες υπηρεσίες και μάλιστα ήσσονος σημασίας, αφού δεν είναι παρά ενα κατάλοιπο του παρελθόντος που παρήλθε ανεπιστρεπτί και που διατηρείται για λόγους σεβασμού της παράδοσης, σαν ένα είδος "φολ-κλορ". Διωγμός είναι επίσης η παρεμπόδιση του πνευματικού και του κοινωνικού της έργου δια της απαξιώσεως της πίστης και της παράδοσης. Από τον φτωχό κόσμο δεν αρπάζουν μόνο το ψωμί αλλά και την πίστη των πατέρων του, τον πολιτισμό του και την αρχαία σοφία του, για να μην έχει την ενότητα και τη δύναμη να αντιστασθεί στη χειραγώγησή του.
Η Εκκλησία είναι η μόνη ενοποιητική δύναμη του Ελληνικού λαού. Η Εξουσία νομίζει ότι μπορεί να δρα απροκάλυπτα εναντίον των φτωχών αφού ο κόσμος απομακρύνθηκε οριστικά πλέον από την Εκκλησία και τίποτα δεν μπορεί να τον ενώσει και να του δώσει ελπίδα να αγωνιστεί και να υπερασπιστεί την ελευθερία του. Τα κόμματα και ο συνδικαλισμός εξ ορισμού διαιρούν τον κόσμο σε αντίπαλα στρατόπεδα σύμφωνα με τον Μαρξ, ο οποίος διακήρυττε την αιώνια πάλη και το μίσος των αντιπάλων.
Τί θα έκανε λοιπόν η Εκκλησία, ο πιστός λαός μαζί με τον κλήρο, αν διαπίστωνε ότι πράγματι βρίσκεται σε διωγμό; Νομίζω ότι το πρώτιστο μέλημά της θα ήταν να ακολουθήσει την οδό της θεληματικής πτωχείας ακολουθώντας τα λόγια του Ευαγγελίου "αν έχουμε διατροφάς και σκεπάσματα σ΄ αυτά να αρκούμαστε". Με το πνεύμα της αυτάρκειας θα μπορούσε να αναπτυχθεί η ενότητα και η αλληλεγγύη μεταξύ των πιστών ώστε ο φτωχός κόσμος να μη νιώθει εγκαταλειμένος στη μοίρα του. Ο φτωχόκοσμος πληρώνει τώρα τη διάλυση και την αποξένωση, που ακολούθησε ο ευτελισμός των αξιών και η αντικατάστασή τους από το χρήμα. "Το ότι απέκοψαν τον κόσμο από τις ρίζες του, ο φτωχός κόσμος θα το πληρώσει με ανείπωτο πόνο", γράφει σε μια επιστολή του ο Καρλ Γιούγκ. "Ο κόσμος" λέει ο Αλμπέρ Καμί στον "Ξένο" του," δεν είναι παρά ένα άγνωστο τοπίο, όπου η καρδιά μου δεν βρίσκει στήριγμα".
Η Εκκλησία θα μετρούσε τόσο τις δυνάμεις της όσο κιαι αυτούς που έχουν ανάγκη από τη στήριξή της υλική και πνευματική. Ο κόσμος θα συγκεντρωνόταν στις ενορίες όπως γίνεται στο Εξωτερικό με τους Έλληνες της Διασποράς. Ούτε οι πραγματικοί πιστοί έλειψαν απ΄ τον κόσμο ούτε το πνεύμα της αλληλεγγύης και της ενότητας.
"Ό,τι κάνετε σε έναν από τους αυτούς τους ελαχίστους σε μένα το κάνετε και ό,τι αρνείστε σε μένα το αρνείστε".
Η Εκκλησία που κινητοποίησε τριάμισυ εκατομμύρια κόσμο για τις υπογραφές στις ταυτότητες με τον ίδιο τρόπο μπορεί να κάνει απογραφή του δυναμικού της και να κινητοποιήσει τον κόσμο υπέρ των φτωχών, γιατί και εκείνοι όπως και η ίδια διώκονται. Ο τρόμος ακινητοποιεί. Κι ο τρόμος της οικονομικής κρίσης επίσης. Οι ενορίτες δεν πρέπει να αρκούνται στον εκκλησιασμό τους. Πρέπει να συσπειρωθούν γύρω από την ενορία, ώστε να γνωρίζει ο ένας τις ανάγκες του άλλου για να βοηθιούνται αυτοί που αντιμετωπίζουν τη μεγαλύτερη ανέχεια και να μη βρίσκονται ξένοι και αβοήθητοι, σαν τους εξόριστους στην ίδια τους την πατρίδα. Αυτό για την Εκκλησία είναι μια νέα ιεραποστολή στον τόπο μας. ¨Ηδη οι ενορίτες είναι απομονωμένοι ο ένας από τον άλλον.
Η Εκκλησία πρέπει να ξέρει ποιες οικογένειες αντιμετωπίζουν ανυπέρβλητες δυσκολίες και να κινητοποιεί αυτούς που προσφέρονται και μπορούν να τις βοηθήσουν. Η Ενορία αντιμετώπισε την ίδια κατάσταση στην ξενητιά και την αντιμετωπίζει. Η Εκκλησία της διασποράς πρέπει να γίνει το πρότυπο για τη δική μας διασπορά μέσα στον ίδιο τον τόπο μας.
Ο στόχος της Εξουσίας είναι να ακινητοποιήσει τους φτωχούς, τους οποίους πλήττει η τεχνητή οικονομική κρίση, γιατί οι φτωχοί είναι οι περισσότεροι και οι πιο ευάλωτοι να γίνουν το ζαλισμένο κοπάδι της παγκοσμιοποίησης.
Αυτή είναι η μέθοδος κάθε διώκτη και αυτή είναι η μοίρα των διωκομένων. Η Εκκλησία είναι διωκόμενη. Ο ανώτερος κλήρος πρέπει να επιλέξει την θεληματική πτωχεία πρώτον ,για να μην προκαλεί το φτωχό κόσμο και δεύτερον για να συμβάλει στην ενότητα μεταξύ των πιστών, αντί της διάλυσης και της απομάκρυνσής τους από την Εκκλησία λόγω του σκανδαλισμού τους.
Ο επιγραμματικός λόγος
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Το αρχαίο επίγραμμα είναι λόγος συνεπτυγμένος μεν στο έπακρο που εκφράζει εντούτοις ένα ολοκληρωμένο νόημα ζωής.
Αυτός είναι ο επιγραμματικός τρόπος έκφρασης που βγαίνει από τό σκοπό που εξυπηρετεί η "επιγραφή". Αυτό το βλέπαμε στα παλιά μαγαζιά: η επιγραφή φανέρωνε τί είναι το μαγαζί στο οποίο βρίσκεται αναρτημένη. Το ίδιο και τα επιτύμβια επιγράμματα, αν και λιγόλογα μιλούσαν για το νεκρό, για τον πατέρα του, για την καταγωγή του, για το επάγγελμά του, για την ηλικία του, για τα ενδιαφέροντά του, για την αιτία του θανάτου του, για το χαρακτήρα του, για την ψυχή του, και για τους μύχιους πόθους της κ.α.
Ο άληθινός επιγραμματικός λόγος δεν είναι ούτε αιχμές, ούτε διαξιφισμοί,ούτε υπαινιγμοί, που περισσότερα κρύβουν και λιγότερα φανερώνουν μόνο και μόνο χάριν του καυτηριασμού και της επιθετικής διάθεσης.Αυτό το φαινόμενο δείχνει ότι ο αρχαίος κόσμος ήταν πιο υγιής από μας, ενώ εμείς είμαστε όλοι άρρωστοι, για να χρειαζόμαστε καυτηρίαση.
Οι Πατέρες της Εκκλησίας χρησιμοποιούν τη δύναμη του λόγου χωρίς να προκαλούν
πόνο,λέγοντας πάντα με αγάπη αυτό που εννοούν.
Τις μέρες της οργής σαν αυτές που έρχονται θα έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη να νιώθουμε την παρουσία του ανθρώπου, την παρουσία της ψυχής, την παρουσία του Ιησού. Αντί αυτής ήδη νιώθουμε την απουσία της ψυχής (alma ausente), σαν να έχουμε πεθάνει πριν το θάνατό μας.Και οι μάσκες των αρχαίων διέφεραν επίσης από τη σημερινή ψευδωνυμία. Είχαν σκοπό να δώσουν ένταση στο πρόσωπο ,αντί να το κρύβουν, για να πληγώνουν τους άλλους εκ του ασφαλούς.
Αντί λόγια που πληγώνουν δεν είναι καλύτερο να γράψουμε κάτι δικό μας ό,τι κι αν είναι αυτό, σπουδαίο ή ταπεινό; Δεν είμαι οπωσδήποτε ο μόνος που νιώθω την ανάγκη πίσω από το γραπτό να νιώθω την παρουσία ενός ανθρώπου αντί της παρουσίας ενός επαγγελματία διώκτη.
Το αρχαίο επίγραμμα είναι λόγος συνεπτυγμένος μεν στο έπακρο που εκφράζει εντούτοις ένα ολοκληρωμένο νόημα ζωής.
Αυτός είναι ο επιγραμματικός τρόπος έκφρασης που βγαίνει από τό σκοπό που εξυπηρετεί η "επιγραφή". Αυτό το βλέπαμε στα παλιά μαγαζιά: η επιγραφή φανέρωνε τί είναι το μαγαζί στο οποίο βρίσκεται αναρτημένη. Το ίδιο και τα επιτύμβια επιγράμματα, αν και λιγόλογα μιλούσαν για το νεκρό, για τον πατέρα του, για την καταγωγή του, για το επάγγελμά του, για την ηλικία του, για τα ενδιαφέροντά του, για την αιτία του θανάτου του, για το χαρακτήρα του, για την ψυχή του, και για τους μύχιους πόθους της κ.α.
Ο άληθινός επιγραμματικός λόγος δεν είναι ούτε αιχμές, ούτε διαξιφισμοί,ούτε υπαινιγμοί, που περισσότερα κρύβουν και λιγότερα φανερώνουν μόνο και μόνο χάριν του καυτηριασμού και της επιθετικής διάθεσης.Αυτό το φαινόμενο δείχνει ότι ο αρχαίος κόσμος ήταν πιο υγιής από μας, ενώ εμείς είμαστε όλοι άρρωστοι, για να χρειαζόμαστε καυτηρίαση.
Οι Πατέρες της Εκκλησίας χρησιμοποιούν τη δύναμη του λόγου χωρίς να προκαλούν
πόνο,λέγοντας πάντα με αγάπη αυτό που εννοούν.
Τις μέρες της οργής σαν αυτές που έρχονται θα έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη να νιώθουμε την παρουσία του ανθρώπου, την παρουσία της ψυχής, την παρουσία του Ιησού. Αντί αυτής ήδη νιώθουμε την απουσία της ψυχής (alma ausente), σαν να έχουμε πεθάνει πριν το θάνατό μας.Και οι μάσκες των αρχαίων διέφεραν επίσης από τη σημερινή ψευδωνυμία. Είχαν σκοπό να δώσουν ένταση στο πρόσωπο ,αντί να το κρύβουν, για να πληγώνουν τους άλλους εκ του ασφαλούς.
Αντί λόγια που πληγώνουν δεν είναι καλύτερο να γράψουμε κάτι δικό μας ό,τι κι αν είναι αυτό, σπουδαίο ή ταπεινό; Δεν είμαι οπωσδήποτε ο μόνος που νιώθω την ανάγκη πίσω από το γραπτό να νιώθω την παρουσία ενός ανθρώπου αντί της παρουσίας ενός επαγγελματία διώκτη.
17.4.10
Διογένης στον Πλάτωνα
Διογένης στον Πλάτωνα:-"Τί σόϊ φιλόσοφος είσαι εσύ που όλη σου τη ζωή φιλοσοφείς και δεν ενόχλησες κανέναν;"
Παιδεία και πολιτική της νέας εποχής
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Τη νεολαία την μαθαίνουν να είναι ευαίσθητη και να συγκινείται με τα μικρά χελωνάκια που προσπαθούν να γλιτώσουν το θάνατο τρέχοντας προς τη θάλασσα. Για τα αγέννητα παιδιά που εξοντώνονται κατά εκατομμύρια στις αμβλώσεις δεν την μαθαίνουν
να είναι ευαίσθητη και να συγκινήται. Το αντίθετο η νεολαία διδάσκεται να υποστηρίζει τις αμβλώσεις τόσο που ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ομπάμα πιστεύοντας ότι θα κερδίσει ψηφοφόρους από τη νεολαία διακήρυξε στην προεκλογική περίοδο μεταξύ των άλλων (γάμος ομοφύλων κ.α.) ότι υποστηρίζει τις αμβλώσεις.
Κάποτε ένας Αμερικανός χωρικός που σπούδαζε το γιο του στη Νέα Υόρκη, τον ρώτησε αν περνάει καλά κι ο γιος του απάντησε: "Για να περνάς καλά στη Νέα Υόρκη πρέπει να είσαι μουρλός". Ο γιος του, που είναι ο ποιητής Ρόμπερτ Λαξ, πήγαινε στο γκέτο των νέγρων και βοηθούσε τους γέρους και τους φτωχούς.
Ο Γάλλος φιλόσοφος Ρενέ Ζιράρ, στο βιβλίο του "Κεκρυμμένα από καταβολής" Εκδόσεις Α. Κουρής Α. Ε., γράφει σχετικά με το φόβο: "Το να καταδικάζεται η ανθρωπότητα στην απουσία νοήματος και στο μηδέν τη στιγμή ακριβώς που έχει εφοδιαστεί με μέσα τα οποία μπορούν να αφανίσουν τα πάντα εν ριπή οφθαλμού, το να εξαρτάται το μέλλον του ανθρωπίνου οικοσυστήματος από άτομα, τα οποία δεν έχουν οδηγό άλλο απ΄ τις επιθυμίες των και τα "ένστικτα θανάτου" των - όλα αυτά είναι μία προοπτική διόλου καθησυχαστική. Αυτός ο απόλυτος σκεπτικισμός, αυτός ο γνωσιολογικός μηδενισμός προβάλλεται συχνά με τρόπο το ίδιο δογματικό όσο και οι ποικίλοι δογματισμοί που προηγήθηκαν (...) Ο άνθρωπος δε ζη μόνον με άρτον ή σεξουαλικότητα. Η σημερινή σκέψη είναι η χειρότερη μορφή ευνουχισμού - ο ευνουχισμός του σημαινομένου. Όλοι οι άνθρωποι είναι τώρα σε επιφυλακή, για να συλλάβουν επ΄αυτοφώρω τον πλησίον τους να πιστεύει σε κάτι, οτιδήποτε (...) Όλα αυτά σημαίνουν ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε όχι μόνον τις αυταπάτες του Ρουσώ και του Μαρξ, αλλά και οτιδήποτε παρόμοιο μπορεί να επινοηθεί".
Τη νεολαία την μαθαίνουν να είναι ευαίσθητη και να συγκινείται με τα μικρά χελωνάκια που προσπαθούν να γλιτώσουν το θάνατο τρέχοντας προς τη θάλασσα. Για τα αγέννητα παιδιά που εξοντώνονται κατά εκατομμύρια στις αμβλώσεις δεν την μαθαίνουν
να είναι ευαίσθητη και να συγκινήται. Το αντίθετο η νεολαία διδάσκεται να υποστηρίζει τις αμβλώσεις τόσο που ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ομπάμα πιστεύοντας ότι θα κερδίσει ψηφοφόρους από τη νεολαία διακήρυξε στην προεκλογική περίοδο μεταξύ των άλλων (γάμος ομοφύλων κ.α.) ότι υποστηρίζει τις αμβλώσεις.
Κάποτε ένας Αμερικανός χωρικός που σπούδαζε το γιο του στη Νέα Υόρκη, τον ρώτησε αν περνάει καλά κι ο γιος του απάντησε: "Για να περνάς καλά στη Νέα Υόρκη πρέπει να είσαι μουρλός". Ο γιος του, που είναι ο ποιητής Ρόμπερτ Λαξ, πήγαινε στο γκέτο των νέγρων και βοηθούσε τους γέρους και τους φτωχούς.
Ο Γάλλος φιλόσοφος Ρενέ Ζιράρ, στο βιβλίο του "Κεκρυμμένα από καταβολής" Εκδόσεις Α. Κουρής Α. Ε., γράφει σχετικά με το φόβο: "Το να καταδικάζεται η ανθρωπότητα στην απουσία νοήματος και στο μηδέν τη στιγμή ακριβώς που έχει εφοδιαστεί με μέσα τα οποία μπορούν να αφανίσουν τα πάντα εν ριπή οφθαλμού, το να εξαρτάται το μέλλον του ανθρωπίνου οικοσυστήματος από άτομα, τα οποία δεν έχουν οδηγό άλλο απ΄ τις επιθυμίες των και τα "ένστικτα θανάτου" των - όλα αυτά είναι μία προοπτική διόλου καθησυχαστική. Αυτός ο απόλυτος σκεπτικισμός, αυτός ο γνωσιολογικός μηδενισμός προβάλλεται συχνά με τρόπο το ίδιο δογματικό όσο και οι ποικίλοι δογματισμοί που προηγήθηκαν (...) Ο άνθρωπος δε ζη μόνον με άρτον ή σεξουαλικότητα. Η σημερινή σκέψη είναι η χειρότερη μορφή ευνουχισμού - ο ευνουχισμός του σημαινομένου. Όλοι οι άνθρωποι είναι τώρα σε επιφυλακή, για να συλλάβουν επ΄αυτοφώρω τον πλησίον τους να πιστεύει σε κάτι, οτιδήποτε (...) Όλα αυτά σημαίνουν ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε όχι μόνον τις αυταπάτες του Ρουσώ και του Μαρξ, αλλά και οτιδήποτε παρόμοιο μπορεί να επινοηθεί".
15.4.10
Προφητεία του Ιερεμία για τον από Βορρά κίνδυνο
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Ο Προφήτης Ιερεμίας αρχίζει την προφητεία του με τα λόγια του Θεού για τον από το Βορρά κινδυνο που απειλεί την ανθρωπότητα.
Πριν παραθέσουμε τα λόγια της Προφητείας θα επισημάνουμε το γεγονός ότι η Προφητεία αρχίζει με τον από Βορρά κίνδυνο, δηλαδή με τον πόλεμο που προκάλεσαν και προκαλούν οι χώρες του Βορρά. Αυτό σημαίνει ότι ο κίνδυνος από τις χώρες αυτές είναι η μεγαλύτερη απειλή για την ανθρωπότητα και για την ύπαρξη της ζωής στη Γη.
Ένα άλλο γεγονός σχετικό με αυτό που πρέπει να προσέξουμε για να κατανοήσουμε την Προφητεία του Ιερεμία είναι ότι οι χώρες του Βορρά είναι αυτές που κατασκευάζουν τα περισσότερα όπλα στη Γη και που στηρίζουν την οικονομία τους στην κατασκευή και στο εμπόριο των όπλων.
Τέλος πρέπει να επισημανθεί ότι οι χώρες του Βορρά προκάλεσαν ήδη δύο παγκοσμίους πολέμους, και καθώς υποστηρίζουν κάποιοι επιστήμονες διανύουμε την εποχή του τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος ήδη μαίνεται σε πολλές περιοχές της Γης, ενώ ο κόσμος αφήνεται να εφησυχάζει. (Μαρίας Δελιβάνη, «Τα παιδιά της “Παγκοσμιοποίησης”: Τρομοκρατία και Φασισμός (Στη δίνη του Γ΄Παγκοσμίου Πολέμου, Εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 2004).
Ο Ιερεμίας αρχίζει με αυτά τα λόγια την Προφητεία του: « Και εγένετο λόγος κυρίου προς με λέγων. Προ του με πλάσαι σε εν κοιλία επίσταμαί σε και προ του εξελθείν εκ μήτρας ηγίακά σε, προφήτην εις έθνη τέθεικά σε. Και είπα Ω δέσποτα κύριε, ιδού ουκ επίσταμαι λαλείν, ότι νεώτερος εγώ ειμι. Και είπεν κύριος προς με. Μη λέγε Νεώτερος εγώ ειμί, ότι προς πάντας, ους αν εξαποστείλω σε, πορεύση, και κατά πάντα, όσα εάν εντείλωμαί σε , λαλήσεις. Μη φοβηθείς από προσώπου αυτών, ότι μετά σου εγώ ειμί του εξαιρείσθαι σε, λέγει κύριος. Και εξέτεινε κύριος την χείρα αυτού προς με και ήψατο του στόματός μου, και είπεν κύριος προς με Ιδού δέδωκα τους λόγους μου εις το στόμα σου. Ιδού κατέστηκά σε σήμερον επί έθνη και βασιλείας εκριζούν και κατασκάπτειν και απολλύειν και ανοικοδομείν και καταφυτεύειν.
«Και εγένετο λόγος κυρίου προς με λέγων Τι συ οράς, Ιερεμία; Και είπα Βακτηρίαν καρυίνην. Και είπεν κύριος προς με Καλώς εώρακας, διότι εγρήγορα εγώ
επί τους λόγους μου του ποιείσαι αυτούς. – Και εγένετο λόγος κυρίου προς με εκ δευτέρου λέγων Τι συ οράς; Και είπα Λέβητα υποκαιόμενον, και το πρόσωπον αυτού από προσώπου βορρά. Και είπεν κύριος προς με Από προσώπου βορρά εκκαυθήσεται τα κακά επί πάντας τους κατοικούντας την γην.»
Δεν κρίνουμε σκόπιμο να παραθέσουμε κάποια ερμηνευτική απόδοση της προφητικής αυτής περικοπής από τον Ιερεμία η οποία είναι κατανοητή και από τον απλούστερο αναγνώστη, ως προς τα πιο ουσιώδη σημεία της τουλάχιστον. Πρέπει να προσέξουμε τα λόγια της προφητείας, τις δυο φράσεις που αναφέρονται στην απειλή για την ανθρωπότητα από το Βορρά. Ο Βορράς, λέει ο Κύριος προς τον προφήτη Του ,είναι «λέβης υποκαιόμενος», δηλαδή λέβητας κάτω απ΄ τον οποίο καίει φωτιά και η κατεύθυνσή του είναι από βορρά προς νότον και ότι από το βορρά θα προέλθει η δυστυχία πάνω σε όλους τους κατοίκους της Γης.
Ο Προφήτης Ιερεμίας αρχίζει την προφητεία του με τα λόγια του Θεού για τον από το Βορρά κινδυνο που απειλεί την ανθρωπότητα.
Πριν παραθέσουμε τα λόγια της Προφητείας θα επισημάνουμε το γεγονός ότι η Προφητεία αρχίζει με τον από Βορρά κίνδυνο, δηλαδή με τον πόλεμο που προκάλεσαν και προκαλούν οι χώρες του Βορρά. Αυτό σημαίνει ότι ο κίνδυνος από τις χώρες αυτές είναι η μεγαλύτερη απειλή για την ανθρωπότητα και για την ύπαρξη της ζωής στη Γη.
Ένα άλλο γεγονός σχετικό με αυτό που πρέπει να προσέξουμε για να κατανοήσουμε την Προφητεία του Ιερεμία είναι ότι οι χώρες του Βορρά είναι αυτές που κατασκευάζουν τα περισσότερα όπλα στη Γη και που στηρίζουν την οικονομία τους στην κατασκευή και στο εμπόριο των όπλων.
Τέλος πρέπει να επισημανθεί ότι οι χώρες του Βορρά προκάλεσαν ήδη δύο παγκοσμίους πολέμους, και καθώς υποστηρίζουν κάποιοι επιστήμονες διανύουμε την εποχή του τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος ήδη μαίνεται σε πολλές περιοχές της Γης, ενώ ο κόσμος αφήνεται να εφησυχάζει. (Μαρίας Δελιβάνη, «Τα παιδιά της “Παγκοσμιοποίησης”: Τρομοκρατία και Φασισμός (Στη δίνη του Γ΄Παγκοσμίου Πολέμου, Εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 2004).
Ο Ιερεμίας αρχίζει με αυτά τα λόγια την Προφητεία του: « Και εγένετο λόγος κυρίου προς με λέγων. Προ του με πλάσαι σε εν κοιλία επίσταμαί σε και προ του εξελθείν εκ μήτρας ηγίακά σε, προφήτην εις έθνη τέθεικά σε. Και είπα Ω δέσποτα κύριε, ιδού ουκ επίσταμαι λαλείν, ότι νεώτερος εγώ ειμι. Και είπεν κύριος προς με. Μη λέγε Νεώτερος εγώ ειμί, ότι προς πάντας, ους αν εξαποστείλω σε, πορεύση, και κατά πάντα, όσα εάν εντείλωμαί σε , λαλήσεις. Μη φοβηθείς από προσώπου αυτών, ότι μετά σου εγώ ειμί του εξαιρείσθαι σε, λέγει κύριος. Και εξέτεινε κύριος την χείρα αυτού προς με και ήψατο του στόματός μου, και είπεν κύριος προς με Ιδού δέδωκα τους λόγους μου εις το στόμα σου. Ιδού κατέστηκά σε σήμερον επί έθνη και βασιλείας εκριζούν και κατασκάπτειν και απολλύειν και ανοικοδομείν και καταφυτεύειν.
«Και εγένετο λόγος κυρίου προς με λέγων Τι συ οράς, Ιερεμία; Και είπα Βακτηρίαν καρυίνην. Και είπεν κύριος προς με Καλώς εώρακας, διότι εγρήγορα εγώ
επί τους λόγους μου του ποιείσαι αυτούς. – Και εγένετο λόγος κυρίου προς με εκ δευτέρου λέγων Τι συ οράς; Και είπα Λέβητα υποκαιόμενον, και το πρόσωπον αυτού από προσώπου βορρά. Και είπεν κύριος προς με Από προσώπου βορρά εκκαυθήσεται τα κακά επί πάντας τους κατοικούντας την γην.»
Δεν κρίνουμε σκόπιμο να παραθέσουμε κάποια ερμηνευτική απόδοση της προφητικής αυτής περικοπής από τον Ιερεμία η οποία είναι κατανοητή και από τον απλούστερο αναγνώστη, ως προς τα πιο ουσιώδη σημεία της τουλάχιστον. Πρέπει να προσέξουμε τα λόγια της προφητείας, τις δυο φράσεις που αναφέρονται στην απειλή για την ανθρωπότητα από το Βορρά. Ο Βορράς, λέει ο Κύριος προς τον προφήτη Του ,είναι «λέβης υποκαιόμενος», δηλαδή λέβητας κάτω απ΄ τον οποίο καίει φωτιά και η κατεύθυνσή του είναι από βορρά προς νότον και ότι από το βορρά θα προέλθει η δυστυχία πάνω σε όλους τους κατοίκους της Γης.
14.4.10
Η έννοια της αποδοχής του θανάτου (Σχόλιο στο κείμενο του κ.Χρήστου Γιανναρά "Εν ετέρα μορφή")
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
"Σταυρόν γαρ υπομείνας δι' ημάς"
Αποδοχή ή ψηλάφηση του θανάτου είναι η παραίτηση από πράγματα που αγαπάς, όταν η αγάπη σου αυτή βάζει σε δεύτερη μοίρα την αγάπη σου για τον Κύριο Ιησού Χριστό. Είναι παραίτηση με αίμα, γιατί είναι παραίτηση από πράγματα που αγαπάς πολύ. "Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος. και ο φιλών υιόν η θυγατέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος. και ος ουκ λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου ουκ έστι μου άξιος. Ο ευρών την ψυχήν αυτού απωλέσει αυτήν και ο απωλέσας την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού ευρήσει αυτήν".
Η ψηλάφηση του θανάτου είναι απώλεια της ψυχής χάριν του Ιησού. Αυτή είναι η αποταγή του κόσμου από τους μοναχούς χάριν της υπερέχουσας αγάπης του Ιησού. Πρέπει να πεις ότι αυτό το πράγμα έχει πεθάνει για μένα και εγώ έχω πεθανει γι΄ αυτό χάριν του Ιησού. Αυτή είναι η αποδοχή ή η ψηλάφηση του θανάτου.
Ο κ. Χρήστος Γιανναράς στο κείμενό του με τίτλο "Εν ετέρα μορφή" γράφει επί λέξει τα εξής για την αποδοχή ή ψηλάφηση του θανάτου όπως την ονομάζει:
"Όταν απελπιστούμε πραγματικά για όλες τις μεσσιανικές μας επιδιώξεις, όταν πεισθούμε για την ουτοπία όλων των κοινωνικών, ηθικολογικών, ανακαινιστικών μας οραμάτων, όταν τα προγράμματα ευζωίας αποδειχθούν στα μάτια μας σκιές και είδωλα ζωής, όταν, δηλαδή, ψηλαφήσουμε το θάνατο του ανθρώπου, τότε είναι η ώρα της Ανάστασης."
Η Εκκλησία διδάσκει ότι θάνατος είναι ο χωρισμός του ανθρώπου από το Θεό, τον οποίο προκαλεί η αμαρτία. "Τα οψώνια της αμαρτίας, θάνατος". Η αμαρτία συντελείται με όλη την ύπαρξη του ανθρώπου; Ο άνθρωπος βέβαια αμαρτάνει εν λόγω, ή έργω ή διανοία, αλλά όταν την διανοητική αμαρτία ακολουθεί η εμπειρική (όταν ο λογισμός κατεβαίνει στην καρδιά). Οι προπάτορες θα μπορούσαν να έχουν διανοητική γνώση του κακού. Εκδιώχθηκαν από τον Παράδεισο γιατί ήθελαν να έχουν εμπειρία του κακού. Η διαφορά ανάμεσα στην ψιλή γνώση και στο βίωμα είναι τεράστια. Ξέρουμε ότι οι άνθρωποι πεθαίνουν και σαν άνθρωποι θα πεθάνουμε κι εμείς, όταν όμως μας πει ο γιατρός ότι θα πεθάνουμε γιατί πάσχουμε από κάποια θανατηφόρο νόσο είναι διαφορετικά΄γιατί εδώ συμμετέχει η καρδιά.
Διαφέρει λοιπόν η γνώση με τη διάνοια από τη γνώση με την καρδιά. Στη δεύτερη περίπτωση βιώνουμε το φόβο του θανάτου και δεν έχω απλή γνώση ότι ο σωματικός θάνατος είναι η μοίρα του ανθρώπου. Είναι η επίγνωση της ουτοπίας με την έννοια αυτή "ψηλάφηση" του θανάτου και αποδοχή; Τη λέξη "ψηλάφηση" χρησιμοποίησε ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στο Ευαγγέλιο και στην Επιστολή του ακριβώς για να τονίσει τη μεγάλη διάκριση ανάμεσα στο βίωμα και στην διανοητική γνώση. Το ίδιο σημαίνει και η απαίτηση του Αποστόλου Θωμά να βάλει το χέρι τους εις τον τύπον των ήλων. Το ίδιο επίσης σημαίνει το ότι ο Κύριος ζήτησε να του δώσουν κάτι να φάει.
Θα μου πείτε μήπως δεν είναι ένα είδος σταυρού και όταν κανείς διαπιστώνει ότι ακολουθεί μια ουτοπία; Οπωσδήποτε όμως δεν Θα μπορούσαμε να συγκρίνουμε τη διάψευση από τις ιδέες μας με την έννοια της παραίτησης με αίμα, όπως είναι η μοναχική "αποταγή" του κόσμου και η απώλεια της ψυχής με την έννοια που αναφέρεται στο ευαγγελικό κείμενο.
Ο κ. Γιανναράς, αν και είναι πασίγνωστο ότι θάνατο δηλαδή χωρισμό της ψυχής από το θεό προκαλεί η αμαρτία δεν αναφέρεται σ΄ αυτήν και την υποκαθιστά με την ουτοπία δηλαδή με ένας είδος φιλοσοφικής θεώρησης των πραγμάτων. Το ερώτημα είναι γιατί ο κ. Γιανναράς αποφεύγει οτο βίωμα και το υποκαθιστά με τις γενικές ιδέες, οι οποίες δεν είναι ζωή, ούτε θάνατος , ούτε οδυνηρή εμπειρία του θανάτου,ούτε και χαρά της Αναστάσεως, αλλά είναι σκέψεις για τη ζωή. για το θάνατο και για την Ανάσταση; Γιατί αγνοεί το οδυνηρό βίωμα (την υπομονή του σταυρού) και τη χαρά της Αναστάσέως και αναφέρεται στη γνώση; "Ιδού γαρ ήλθε για του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω. Δια παντός ευλογούντες τον Κύριον αινούμεν την Ανάστασιν αυτού, σταυρόν γαρ υπομείνας δι΄ ημάς θανάτω θάνατον ώλεσεν".
Μία εξήγηση γιατί στο κείμενο αυτό του κ. Γιανναρά αυτό που προέχει είναι η γνώστη, αντί του βιώματος είναι ότι παρασύρθηκε από τη φιλοσοφία ή από τους Διαμαρτυρομένους,ή γενικά από το νοησιαρχικό πνεύμα της Δύσης, αν και είναι πολέμιος του πνεύματος αυτού. Για την εμπειρική Παράδοση της Ορθοδοξίας το βίωμα της αγάπης οδηγεί στη γνώση, ενώ το αντίθετο είναι αδύνατο να συμβεί, όπως ομολογούν οι ίδιοι οι προτεστάντες, που ασπάστηκαν την Ορθοδοξία.
Η ήττα μετατρέπεται σε νίκη και ο θάνατος μετατρέπεται σε ζωή και χαρά. Ο δρόμος είναι για όλους ο ίδιος. Καθένας που ακολουθεί το Χριστό "σταυρόν υπομένων δια την αγάπην του Κυρίου Ιησού Χριστού χαίρεται τη νίκη επί του θανάτου". Ό σταυρός είναι η απάρνηση του εαυτού. Όστις θέλει να σώσει τη ζωή του θα τη χάσει. Απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι". Ο στάρετς Ζωσιμάς ενθάρρυνε τον ήρωα του Ντοστογιέφσκι Δημήτρη Καραμαζώφ με αυτά τα λόγια: Θα δοκιμάσεις θλίψεις, αλλά θα ευλογήσεις τη ζωή. Μέσα από τον πόνο η χαρά". Η ουσία της διδασκαλίας του Κυρίου είναι η μετατροπή της θλίψης του κόσμου σε χαρά. Στον κόσμο θλίψιν έξετε. Μη φοβείσθε εγώ νενίκηκα τον κόσμον". Όλα αυτά αναφέρονται στα βιώματα του ανθρώπου, σε ολόκληρο τον άνθρωπο και όχι μόνο στη διανοητική του λειτουργία.
Η "ψηλάφηση" του θανάτου δεν είναι ο προβληματισμός των διανοουμένων ή των φιλοσόφων , αλλά είναι η "αποταγή" του κόσμου από τους μοναχούς και από κάθε πιστό που θέλει να ακολουθήσει το Χριστό απαρνούμενος των εαυτό του και σηκώνοντας το σταυρό του. Δε γίνεται ψηλάφηση του θανάτου "αβρόχοις ποσί". Ο Κύριος "εν ετέρα μορφή" βρίσκεται στους μοναχούς και στους ελαχίστους, ούτε στους διανοουμένους βρίσκεται ούτε στους φιλοσόφους και στή διανοητική γνώση του Σταυρού και της Αναστάσεως.
Ρώτησε κάποιος τον Γέροντα Παϊσιο τί σημαίνουν τα λόγια του Αγίου Αλωνίου "Μόνον εγώ και ο Θεός είμαστε σ΄ αυτόν τον κόσμο" και ο Παϊσιος απάντησε: "Όταν τα αλωνίσεις όλα θα πεις, μόνο εγώ είμαι και ο Θεός".
"Ψηλάφηση" (αποδοχή) του θανάτου είναι η οδυνηρή παραίτηση (παραίτηση με αίμα) από τον κόσμο για την αγάπη του Κυρίου Ιησού Χριστού και η τήρηση των Εντολών Του. Ο ίδιος είπε: "Αν με αγαπάτε τις εντολές Μου τηρήσατε (...) Ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίο ελαφρύ (τοις προαιρουμένοις).
Πηγή: Αναστάσιος
Το κείμενο του κ. Γιανναρά "Εν ετέρα μορφή" αναδημοσιεύεται στο ιστολόγιο
"Σαλογραία" .
"Σταυρόν γαρ υπομείνας δι' ημάς"
Αποδοχή ή ψηλάφηση του θανάτου είναι η παραίτηση από πράγματα που αγαπάς, όταν η αγάπη σου αυτή βάζει σε δεύτερη μοίρα την αγάπη σου για τον Κύριο Ιησού Χριστό. Είναι παραίτηση με αίμα, γιατί είναι παραίτηση από πράγματα που αγαπάς πολύ. "Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος. και ο φιλών υιόν η θυγατέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος. και ος ουκ λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου ουκ έστι μου άξιος. Ο ευρών την ψυχήν αυτού απωλέσει αυτήν και ο απωλέσας την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού ευρήσει αυτήν".
Η ψηλάφηση του θανάτου είναι απώλεια της ψυχής χάριν του Ιησού. Αυτή είναι η αποταγή του κόσμου από τους μοναχούς χάριν της υπερέχουσας αγάπης του Ιησού. Πρέπει να πεις ότι αυτό το πράγμα έχει πεθάνει για μένα και εγώ έχω πεθανει γι΄ αυτό χάριν του Ιησού. Αυτή είναι η αποδοχή ή η ψηλάφηση του θανάτου.
Ο κ. Χρήστος Γιανναράς στο κείμενό του με τίτλο "Εν ετέρα μορφή" γράφει επί λέξει τα εξής για την αποδοχή ή ψηλάφηση του θανάτου όπως την ονομάζει:
"Όταν απελπιστούμε πραγματικά για όλες τις μεσσιανικές μας επιδιώξεις, όταν πεισθούμε για την ουτοπία όλων των κοινωνικών, ηθικολογικών, ανακαινιστικών μας οραμάτων, όταν τα προγράμματα ευζωίας αποδειχθούν στα μάτια μας σκιές και είδωλα ζωής, όταν, δηλαδή, ψηλαφήσουμε το θάνατο του ανθρώπου, τότε είναι η ώρα της Ανάστασης."
Η Εκκλησία διδάσκει ότι θάνατος είναι ο χωρισμός του ανθρώπου από το Θεό, τον οποίο προκαλεί η αμαρτία. "Τα οψώνια της αμαρτίας, θάνατος". Η αμαρτία συντελείται με όλη την ύπαρξη του ανθρώπου; Ο άνθρωπος βέβαια αμαρτάνει εν λόγω, ή έργω ή διανοία, αλλά όταν την διανοητική αμαρτία ακολουθεί η εμπειρική (όταν ο λογισμός κατεβαίνει στην καρδιά). Οι προπάτορες θα μπορούσαν να έχουν διανοητική γνώση του κακού. Εκδιώχθηκαν από τον Παράδεισο γιατί ήθελαν να έχουν εμπειρία του κακού. Η διαφορά ανάμεσα στην ψιλή γνώση και στο βίωμα είναι τεράστια. Ξέρουμε ότι οι άνθρωποι πεθαίνουν και σαν άνθρωποι θα πεθάνουμε κι εμείς, όταν όμως μας πει ο γιατρός ότι θα πεθάνουμε γιατί πάσχουμε από κάποια θανατηφόρο νόσο είναι διαφορετικά΄γιατί εδώ συμμετέχει η καρδιά.
Διαφέρει λοιπόν η γνώση με τη διάνοια από τη γνώση με την καρδιά. Στη δεύτερη περίπτωση βιώνουμε το φόβο του θανάτου και δεν έχω απλή γνώση ότι ο σωματικός θάνατος είναι η μοίρα του ανθρώπου. Είναι η επίγνωση της ουτοπίας με την έννοια αυτή "ψηλάφηση" του θανάτου και αποδοχή; Τη λέξη "ψηλάφηση" χρησιμοποίησε ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στο Ευαγγέλιο και στην Επιστολή του ακριβώς για να τονίσει τη μεγάλη διάκριση ανάμεσα στο βίωμα και στην διανοητική γνώση. Το ίδιο σημαίνει και η απαίτηση του Αποστόλου Θωμά να βάλει το χέρι τους εις τον τύπον των ήλων. Το ίδιο επίσης σημαίνει το ότι ο Κύριος ζήτησε να του δώσουν κάτι να φάει.
Θα μου πείτε μήπως δεν είναι ένα είδος σταυρού και όταν κανείς διαπιστώνει ότι ακολουθεί μια ουτοπία; Οπωσδήποτε όμως δεν Θα μπορούσαμε να συγκρίνουμε τη διάψευση από τις ιδέες μας με την έννοια της παραίτησης με αίμα, όπως είναι η μοναχική "αποταγή" του κόσμου και η απώλεια της ψυχής με την έννοια που αναφέρεται στο ευαγγελικό κείμενο.
Ο κ. Γιανναράς, αν και είναι πασίγνωστο ότι θάνατο δηλαδή χωρισμό της ψυχής από το θεό προκαλεί η αμαρτία δεν αναφέρεται σ΄ αυτήν και την υποκαθιστά με την ουτοπία δηλαδή με ένας είδος φιλοσοφικής θεώρησης των πραγμάτων. Το ερώτημα είναι γιατί ο κ. Γιανναράς αποφεύγει οτο βίωμα και το υποκαθιστά με τις γενικές ιδέες, οι οποίες δεν είναι ζωή, ούτε θάνατος , ούτε οδυνηρή εμπειρία του θανάτου,ούτε και χαρά της Αναστάσεως, αλλά είναι σκέψεις για τη ζωή. για το θάνατο και για την Ανάσταση; Γιατί αγνοεί το οδυνηρό βίωμα (την υπομονή του σταυρού) και τη χαρά της Αναστάσέως και αναφέρεται στη γνώση; "Ιδού γαρ ήλθε για του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω. Δια παντός ευλογούντες τον Κύριον αινούμεν την Ανάστασιν αυτού, σταυρόν γαρ υπομείνας δι΄ ημάς θανάτω θάνατον ώλεσεν".
Μία εξήγηση γιατί στο κείμενο αυτό του κ. Γιανναρά αυτό που προέχει είναι η γνώστη, αντί του βιώματος είναι ότι παρασύρθηκε από τη φιλοσοφία ή από τους Διαμαρτυρομένους,ή γενικά από το νοησιαρχικό πνεύμα της Δύσης, αν και είναι πολέμιος του πνεύματος αυτού. Για την εμπειρική Παράδοση της Ορθοδοξίας το βίωμα της αγάπης οδηγεί στη γνώση, ενώ το αντίθετο είναι αδύνατο να συμβεί, όπως ομολογούν οι ίδιοι οι προτεστάντες, που ασπάστηκαν την Ορθοδοξία.
Η ήττα μετατρέπεται σε νίκη και ο θάνατος μετατρέπεται σε ζωή και χαρά. Ο δρόμος είναι για όλους ο ίδιος. Καθένας που ακολουθεί το Χριστό "σταυρόν υπομένων δια την αγάπην του Κυρίου Ιησού Χριστού χαίρεται τη νίκη επί του θανάτου". Ό σταυρός είναι η απάρνηση του εαυτού. Όστις θέλει να σώσει τη ζωή του θα τη χάσει. Απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι". Ο στάρετς Ζωσιμάς ενθάρρυνε τον ήρωα του Ντοστογιέφσκι Δημήτρη Καραμαζώφ με αυτά τα λόγια: Θα δοκιμάσεις θλίψεις, αλλά θα ευλογήσεις τη ζωή. Μέσα από τον πόνο η χαρά". Η ουσία της διδασκαλίας του Κυρίου είναι η μετατροπή της θλίψης του κόσμου σε χαρά. Στον κόσμο θλίψιν έξετε. Μη φοβείσθε εγώ νενίκηκα τον κόσμον". Όλα αυτά αναφέρονται στα βιώματα του ανθρώπου, σε ολόκληρο τον άνθρωπο και όχι μόνο στη διανοητική του λειτουργία.
Η "ψηλάφηση" του θανάτου δεν είναι ο προβληματισμός των διανοουμένων ή των φιλοσόφων , αλλά είναι η "αποταγή" του κόσμου από τους μοναχούς και από κάθε πιστό που θέλει να ακολουθήσει το Χριστό απαρνούμενος των εαυτό του και σηκώνοντας το σταυρό του. Δε γίνεται ψηλάφηση του θανάτου "αβρόχοις ποσί". Ο Κύριος "εν ετέρα μορφή" βρίσκεται στους μοναχούς και στους ελαχίστους, ούτε στους διανοουμένους βρίσκεται ούτε στους φιλοσόφους και στή διανοητική γνώση του Σταυρού και της Αναστάσεως.
Ρώτησε κάποιος τον Γέροντα Παϊσιο τί σημαίνουν τα λόγια του Αγίου Αλωνίου "Μόνον εγώ και ο Θεός είμαστε σ΄ αυτόν τον κόσμο" και ο Παϊσιος απάντησε: "Όταν τα αλωνίσεις όλα θα πεις, μόνο εγώ είμαι και ο Θεός".
"Ψηλάφηση" (αποδοχή) του θανάτου είναι η οδυνηρή παραίτηση (παραίτηση με αίμα) από τον κόσμο για την αγάπη του Κυρίου Ιησού Χριστού και η τήρηση των Εντολών Του. Ο ίδιος είπε: "Αν με αγαπάτε τις εντολές Μου τηρήσατε (...) Ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίο ελαφρύ (τοις προαιρουμένοις).
Πηγή: Αναστάσιος
Το κείμενο του κ. Γιανναρά "Εν ετέρα μορφή" αναδημοσιεύεται στο ιστολόγιο
"Σαλογραία" .
13.4.10
Ένα σχόλιο για τον "Κόκκινο Ουρανό"
Του Μόσχου Εμμ.Λαγκουβάρδου
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Αν μου επιτρέπετε, θέλω να εκφράσω με μεγάλη επιφύλαξη μια γνώμη: Μήπως ο τρόπος που παρουσιάζετε τα γεγονότα (αν και προκαλεί το θαυμασμό για την επιλογή των θεμάτων όσον αφορά τη σπουδαιότητα και την επικαιρότητά τους ) εντούτοις φοβάμαι ότι δεν είναι ο ενδεδειγμένος,με αποτέλεσμα όχι μόνον να μην επιτυγχάνετε το στόχο σας αλλά και να βοηθάτε αυτό ακριβώς που πολεμάτε!
Θα αναφέρω ως ένδειξη ότι ενδεχομένως να έχει κάποια αλήθεια η επιφύλαξή μου αυτή τα εξής παραδείγματα: 1)Οι ίδιοι οι έμποροι ναρκωτικών χρηματοδοτούν κινηματογραφικές ταινίες με θέματα κατά των ναρκωτικών 2)μεγάλες οργανώσεις για την "προστασία" του περιβάλλοντος δημιουργούνται, πατρονάρονται και χρηματοδοτούνται από αυτούς τους ίδιους που καταστρέφουν το περιβάλλον κ.α.
Ένας μύθος δείχνει καθαρά τον μηχανισμό του εκφαυλισμού: Ένας μυλωνάς έψηνε στη σουύβλα ένα κοτόπουλο. Ό Διάβολος πήγε δίπλα του και έψηνε στη σούβλα ένα βάτραχο. Κάθε λίγο και λιγάκι σήκωνε τη σούβλα με το βάτραχο και χτυπώντας με αυτήν το κοτόπουλο έλεγε: "Εσύ κοτόπουλο, εγώ βάτραχο".
Ο μυλωνάς άντεξε μια, δύο φορές. Την τρίτη συχάθηκε και πέταξε το κοτόπουλο.
Δεν πιστεύω ότι η αποστολή σας είναι ο εντυπωσιασμός και η κατάπληξη,όπως έκαναν οι καταραμένοι ποιητές και η μοντέρνα τέχνη, αγνοώντας ότι το παράλογο στην Τέχνη γίνεται λογικό στη ζωή.
Αυτό είναι που με προβληματίζει όσο σκέφτομαι την ικανότητα του Διαβόλου να εμφανίζεται ως φωτεινός άγγελος.
Θυμάμαι όταν άρχισα να γράφω που είπα σε κάποιον φίλο μου ποιητή, ότι σκέφτομαι να περιγράψω όλα τα εμπόδια στη ζωή μου (είχα περάσει τραγικά παιδικά χρόνια).
Ο φίλος μου είπε:"Μην κάνεις συλλογή από συμφορές, αλλά από ευγεργεσίες".
Ο άνθρωπος εξοικοιώνεται με τις συμφορές και δίχως να το καταλάβει τις αποδέχεται γιατί έχει ήδη συνηθίσει στην ήττα.
Συγνώμην που καταχράστηκα το χώρο σας.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Αν μου επιτρέπετε, θέλω να εκφράσω με μεγάλη επιφύλαξη μια γνώμη: Μήπως ο τρόπος που παρουσιάζετε τα γεγονότα (αν και προκαλεί το θαυμασμό για την επιλογή των θεμάτων όσον αφορά τη σπουδαιότητα και την επικαιρότητά τους ) εντούτοις φοβάμαι ότι δεν είναι ο ενδεδειγμένος,με αποτέλεσμα όχι μόνον να μην επιτυγχάνετε το στόχο σας αλλά και να βοηθάτε αυτό ακριβώς που πολεμάτε!
Θα αναφέρω ως ένδειξη ότι ενδεχομένως να έχει κάποια αλήθεια η επιφύλαξή μου αυτή τα εξής παραδείγματα: 1)Οι ίδιοι οι έμποροι ναρκωτικών χρηματοδοτούν κινηματογραφικές ταινίες με θέματα κατά των ναρκωτικών 2)μεγάλες οργανώσεις για την "προστασία" του περιβάλλοντος δημιουργούνται, πατρονάρονται και χρηματοδοτούνται από αυτούς τους ίδιους που καταστρέφουν το περιβάλλον κ.α.
Ένας μύθος δείχνει καθαρά τον μηχανισμό του εκφαυλισμού: Ένας μυλωνάς έψηνε στη σουύβλα ένα κοτόπουλο. Ό Διάβολος πήγε δίπλα του και έψηνε στη σούβλα ένα βάτραχο. Κάθε λίγο και λιγάκι σήκωνε τη σούβλα με το βάτραχο και χτυπώντας με αυτήν το κοτόπουλο έλεγε: "Εσύ κοτόπουλο, εγώ βάτραχο".
Ο μυλωνάς άντεξε μια, δύο φορές. Την τρίτη συχάθηκε και πέταξε το κοτόπουλο.
Δεν πιστεύω ότι η αποστολή σας είναι ο εντυπωσιασμός και η κατάπληξη,όπως έκαναν οι καταραμένοι ποιητές και η μοντέρνα τέχνη, αγνοώντας ότι το παράλογο στην Τέχνη γίνεται λογικό στη ζωή.
Αυτό είναι που με προβληματίζει όσο σκέφτομαι την ικανότητα του Διαβόλου να εμφανίζεται ως φωτεινός άγγελος.
Θυμάμαι όταν άρχισα να γράφω που είπα σε κάποιον φίλο μου ποιητή, ότι σκέφτομαι να περιγράψω όλα τα εμπόδια στη ζωή μου (είχα περάσει τραγικά παιδικά χρόνια).
Ο φίλος μου είπε:"Μην κάνεις συλλογή από συμφορές, αλλά από ευγεργεσίες".
Ο άνθρωπος εξοικοιώνεται με τις συμφορές και δίχως να το καταλάβει τις αποδέχεται γιατί έχει ήδη συνηθίσει στην ήττα.
Συγνώμην που καταχράστηκα το χώρο σας.
Ας φύγουμε από την Δύση και ας πάμε επιτέλους με την Ορθόδοξη Ανατολή
του Αρχιμ. Νεκταρίου Μουλατσιώτη
Από την ελληνική μας ιστορία, που τόσο πολύ κάποιοι προσπαθούν να ξαναγραφτεί με ψεύδη και αλλοιώσεις για να την ξαναμάθουμε από την αρχή, μπορούμε να αντλήσουμε εξηγήσεις που φωτίζουν τις πολλές πτυχές της σημερινής εθνικής μας κρίσης.
Είναι γνωστό ότι ο φόβος της παπικής τιάρας, της θρησκευτικής και εθνικής υποταγής τους στην παπική Δύση, είχε κάνει τους Βυζαντινούς προγόνους μας να προτιμήσουν το τουρκικό φέσι, καθώς είχαν διαπιστώσει τη δήθεν χριστιανική δυτική υποκρισία και σκληρότητα που έταζε ψίχουλα βοηθείας προκειμένου να κατακερματίσει την ορθόδοξη ψυχή της εκπνέουσας Ελληνικής αυτοκρατορίας του Βυζαντίου. Όμως αυτή η ψυχή έμεινα ζωντανή και κατόρθωσε να διατηρήσει τη συνοχή και ενότητα του Ελληνικού Γένους επί 4 σκοτεινούς αιώνες τουρκοκρατίας και ακόμα να το οδηγήσει στην «ακατόρθωτη» επανάσταση της ελευθερίας του!
Όμως η πάγια τακτική του «διαίρει και βασίλευε», γνωστή και επιτυχημένη μέθοδος για τους Ευρωπαίους, έμελλε να φέρει πολλά δεινά στο νεοσύστατο μικρό ελληνικό κράτος. Μέχρι την εποχή της διακυβέρνησης Καποδίστρια διατηρούνταν ζωηρός ο ελληνορθόδοξος προσανατολισμός, το όραμα της απελευθέρωσης της Πόλης και της ΑγιαΣοφιάς, του Πατριαρχείου που στεκόταν αιώνιο σύμβολο ενότητας του Ελληνισμού, που έδενε τους απελεύθερους με τους ακόμα σκλαβωμένους Έλληνες, με την κοινή πίστη, με τον κοινό αγώνα.
Ξαφνικά, η δολοφονία του κυβερνήτη Ι. Καποδίστρια άλλαξε τα πάντα! Ο μαρτυρικός αγωνιστής της πίστεως και της πατρίδας μας μοναχός Κοσμάς Φλαμιάτος, με λεβεντιά καταγγέλει δημοσίως ως ηθικούς αυτουργούς τους Άγγλους, που όπλισαν προδοτικά χέρια Ελλήνων με το πρόσχημα της δήθεν ελευθερίας. Σύμφωνα με την πολιτική του σκέψη, «εκείνοι που σκότωσαν τον Καποδίστρια σκότωσαν την Ελλάδα» και αυτό φάνηκε καθώς η αιματοκυλισμένη επανάσταση των Ελλήνων του ’21 κατέληξε σε απλή μεταβίβαση εξουσίας από τους Οθωμανούς στους Άγγλους και στους Φράγκους της Ευρώπης!
Πράγματι τα Ελληνικά οράματα διαδέχθηκε η ξενομανία της Βαυαροκρατίας, η εθελοδουλεία με νέο τύραννο την Ευρώπη, η κατάργηση των παραδόσεων, η ανθελληνική φράγκικη παιδεία, ο άθεος «ψευτοδιαφωτισμός», ο διωγμός των γνησίων διδασκάλων και των αγίων του μοναχισμού, η παραχάραξη της αλήθειας. Η ελλαδική Εκκλησία βρέθηκε αποκομμένη από τη Μητέρα Εκκλησία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, με κεφαλή της όχι πια τον Χριστό αλλά των ρωμαιοκαθολικό Βασιλέα Όθωνα, οι ξένοι έβαλαν τους Έλληνες σε διχόνοια, η απελευθέρωση της Πόλης ξεχάστηκε και όσοι αντιστάθηκαν στον εκδυτικισμό της Ελλάδος φυλακίσθηκαν, βασανίσθηκαν, εδκιώχθηκαν. Οι Βαυαροί έκλεισαν εκατοντάδες μοναστήρια, γνωρίζοντας ότι εκεί βρισκόταν η ψυχή του Γένους μας, που με τόσους αγώνες κατάφερε να διατηρήσει γλώσσα και πίστη και να αναστηθεί, χιλιάδες μοναχοί αποσχηματίσθηκαν, πολλοί κλείσθηκαν σε φυλακές, σε μπουντρούμια, δυσβάστακτα κάτεργα, όπως ο Φλαμιάτος, που κλεισμένος στο φοβερό κάστρο αράπη του Ρίου με άλλους 150 μοναχούς, δολοφονήθηκε.
Η Δύση έπρεπε να κερδίσει την Ελλάδα και για να επιβληθεί, έπρεπε να παταχθούν οι αντιφρονούντες και να διαιρεθεί ο λαός. Η αρρωστημένη εικόνα αυτή που μας ακολουθεί μέχρι και σήμερα συμπληρώθηκε με τον χωρισμό της πολιτικής ζωής σε τρία κόμματα ευρωπαϊκού προσανατολισμού και εξάρτησης από τις αντίστοιχες μεγάλες δυνάμεις. Ήταν το αγγλικό, το γαλλικό και το ρωσικό κόμμα. Τα δύο πρώτα πρόβαλλαν τον «προοδευτισμό» των Ελλήνων κατά τα δυτικοερωπαϊκά τους πρότυπα και συμφέροντα, ενώ το τρίτο υποστήριζε τον ορθόδοξο προσανατολισμό για να κρατήσει την Ελλάδα στη ρωσική σφαίρα επιρροής, κάτι που ευνοούσε την πατρίδα μας τουλάχιστον από απόψεως παράδοσης του λαού της. Εξέλιξη αυτού του κομματικού τρίπτυχου είναι τα σημερινά μας κόμματα, το ΠΑΣΟΚ του αγγλικού, η ΝΔ του γαλλικού και το ΚΚΕ του ρωσικού, με πολλές βέβαια μεταλλάξεις που προέκυψαν με την πάροδο του χρόνου.
Η εθνική μας υπόσταση βρέθηκε λοιπόν, από τα χρόνια ήδη της απελευθέρωσης, μπολιασμένη και δηλητηριασμένη από τα ευρωπαϊκά συμφέροντα, ζεμένη στο άρμα των μεγάλων δυνάμεων, που δεν βοήθησαν σχεδόν ποτέ χωρίς αντάλλαγμα και μάλιστα βαρύ, αναλαμβάνοντας να κάνουν κουμάντο στην πολιτική και κοινωνική μας ζωή και παίρνοντας αποφάσεις από τα πλούσια σαλόνια τους για τις ελληνικές υποθέσεις.
Από την άλλη, μέσα από τους διχασμούς που αποτελούν διαχρονική κατάρα της ελληνικής φυλής μας, η ιστορία μας ανέδειξε και πολλές ηρωικές μορφές πατριωτισμού και ορθόδοξου φρονήματος, που με θάρρος, ανιδιοτέλεια και αγωνιστικότητα αντιστάθηκαν στο πνεύμα της αλλοτρίωσης των ηθών και της πίστεως, πολέμησαν τους θιασώτες της προδοσίας, στάθηκαν αληθινοί διαφωτιστές των Ελληνών και θυσιάστηκαν ποικιλοτρόπως γι’ αυτή τους τη δράση και προσφορά. Ήταν οι αφυπνιστές του Γένους, οι επικίνδυνοι για τις δυνάμεις που το θέλουν κοιμώμενο, εκείνοι που ανέκαθεν κολλούσαν τη ρετσινιά του σκοταδιστή, του φανατικού, του οπισθοδρομικού, του φονταμεταλιστή, του μεσαιωνιστή και άλλων επιθέτων, προσπαθώντας να μειώσουν το κύρος του λόγου τους και την επιρροή του στο λαό, να περιορίσουν την καθοριστική για τις εξελίξεις δράση τους και ν’ απαξιώσουν την λυτρωτική για την πατρίδα προσφορά τους.
Ήταν εκείνοι που συχνά αδικήθηκαν από τους ιχνογράφους των ιστορικών γεγονότων που εξυπηρετούν σκοπιμότητες και συχνά έμειναν στα «ψιλά γράμματα» της ιστορίας, η οποία ενώ θα έπρεπε να ξαναγραφτεί από ανιδιοτελείς λογίους και φιλαλήθεις πατριώτες, επιχειρείται στις μέρες μας να προσαρμοστεί στη «Νέα Τάξη», να διαστρέψει τα γεγονότα, να εξαφανίσει κάθε ίχνος πατριωτικής υπερηφάνειας, να μειώσει κάθε αξία και ιδανικό που έθρεψε αυτό το λαό. Ανάμεσα σ’ εκείνες τις ηρωικές μορφές της αντιδυτικής δράσεως, στέκονται ως διαχρονικοί οδοδείκτες ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο άγιος Μάρκος ο Εφέσου ο Ευγενικός, διδάσκαλοι του Γένους όπως ο επίσκοπος Ευγένιος Βούλγαρης και ο άγιος ιερομόναχος Κοσμάς ο Αιτωλός, εκπρόσωποι του κινήματος των Κολλυβάδων όπως ο άγιος ιερομόναχος Νικόδημος ο Αγιορείτης και ο άγιος επίσκοπος Μακάριος ο Νοταράς και μετά την Επανάσταση ο Στρατηγός Μακρυγιάννης, ο μοναχός Φλαμιάτος και ο όσιος μοναχός Παπουλάκος, ο ιερομόναχος Ιγνάτιος Λαμπρόπουλος που υπήρξε διδάσκαλος του οσίου ιερομονάχου Ευσέβιου Ματθόπουλου, στον οποίο μαθήτευσε και ο αγωνιστής και άγιος επίσκοπος της Φλώρινας Αυγουστίνος Καντιώτης.
Όλοι αυτοί που στάθηκαν με σθένος απέναντι στο έγκλημα της εθνικής διαστροφής, απέναντι στην παράδοση και προδοσία των ιερών και οσίων της καθ’ ημάς ανατολής, αποτελούν μια ένδοξη συνέχεια που αναζητά απεγνωσμένα τη σημερινή της έκφραση.
Λίγο πριν το μαρτυρικό του τέλος, εν έτει 1849 ο μοναχός και μάρτυρας Κοσμάς Φλαμιάτος διεισδύει προφητικά στο μέλλον μέσα από το έργο του «Φωνή Ορθόδοξος» διαβλέποντας ότι οι Άγγλοι και οι Ευρωπαίοι σχεδίαζαν να ενισχύσουν την ιδέα να επανασυσταθεί το Εβραϊκό κράτος στην Παλαιστίνη και αργότερα ν’ ανεγερθεί ο Ναός του Σολομώντα και επισημαίνει ότι από τότε υφίσταντο σκοτεινές προσπάθειες των Εβραίων, οι οποίοι κατέγραψαν τα ήθη και τα έθιμα των λαών, προκειμένου να μετρήσουν τη δύναμη και τη διαγωγή του κάθε λαού για να βρουν τους κατάλληλους τρόπους να επιβληθούν σ’ αυτούς αργότερα! Μάλιστα συνδέει τις προσπάθειες αυτές με της συμμετοχή των Εβραίων στον ιερόσυλο φόνο του Πατριάρχη μας αγίου Γρηγορίου του Ε’, το 1821. Ας σημειωθεί ότι η Παλαιστίνη ήταν τότε υπό αγγλική κατοχή και ότι με πρωτοβουλία των Άγγλων οι Εβραίοι επέστρεψαν από τη διασπορά τους και κατάφεραν να ιδρύσουν το κράτος του Ισραήλ σχεδόν 100 χρόνια μετά την πρόβλεψη του Φλαμιάτου, το 1948.
Με αυτά τα δεδομένα μπορούμε να κατανοήσουμε σήμερα γιατί οι πολιτικοί μας έκαναν μονόδρομο την πορεία της Ελλάδας προς την Ευρώπη και γιατί η εξάρτησή μας από το ευρωπαϊκό πολιτικό άρμα, σε συνάρτηση με τους κερδοσκοπικούς οίκους που οι ιδιοκτήτες τους έχουν εβραϊκά ονόματα, οδήγησαν την πατρίδα μας σε τόσο δεινή θέση. Αυτά τα δεδομένα είχε βέβαια υπόψη του ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος κ. Χριστόδουλος, που αποκαλούσε τους Ευρωπαιϊστές «Ευρωλιγούρηδες» και επαναλάμβανε με αγωνία ότι πρέπει να δεχθούμε την ευρωπαϊκή προοπτική, αλλά μόνο κρατώντας τις δύο «βαλίτσες» μας, την Ελλάδα και την Ορθοδοξία. Αυτό σημαίνει ότι επέμενε στην υπογραφή των διεθνών συνθηκών με όρους, για να μην ξεπουληθούμε…
Αλλά και προσωπικώς το 1997 κυκλοφορήσαμε 200.000 μικρά τεύχη με τον τίτλο «Η Ελλάδα δεν ανήκει πια στους Έλληνες», όπου ζητούσαμε από την ελληνική βουλή να μην υπογράψει την Συνθήκη του Σένγκεν άνευ όρων. Αλλά δεν εισακουστήκαμε.
Αλλά και το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου όταν επέλεγε τα αξέχαστα συνθήματα «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», «Η Ελλάδα είναι αδιαπραγμάτευτη» και «Έξω από την ΕΟΚ», προφανώς προσπαθούσε να κρατήσει τις απαραίτητες ισορροπίες για να μην παραδώσει αμαχητί «γη και ύδωρ». Όμως ήδη από την εποχή της μεταπολίτευσης με σειρά αλλαγών στο εκπαιδευτικό σύστημα κατέστρεψε την ελληνική παιδεία με μεθοδικότητα σατανική, οδηγώντας τις νεώτερες γενιές σε άχρωμες, κενές, δήθεν επαναστατικές θεωρήσεις, που τις απομακρύνουν από τις παραδοσιακές αξίες όλο και περισσότερο, ενώ τα συνθήματα σταδιακά έσβησαν…
Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 το εβραϊκό λόμπι των ΗΠΑ πίεζε αφόρητα για να επικυρώσει η Ελλάδα την Συνθήκη του Σένγκεν, συνδέοντας έντεχνα την πράξη αυτή με τη βελτίωση των σχέσεων Ελλάδας – Ισραήλ. Αυτή την ολέθρια Συνθήκη, ο Παπανδρέου είχε βάλει τότε στο συρτάρι, παρά το πολιτικό κόστος και τις πιέσεις, γιατί εκτός των εξουσιών που παρέδιδε αυτόματα στις Βρυξέλλες εν αγνοία του ελληνικού λαού, είχε ανακαλύψει και ότι ήταν αδύνατο να προστατευθούν οι πολίτες από τη νομιμοποίηση του ηλεκτρονικού φακελλώματος που προέβλεπε. Οι επόμενες κυβερνήσεις έπαψαν να έχουν τέτοιους ενδοιασμούς. Η εθνική ταυτότητα άλλαξε, παρά την ύστατη προσπάθεια αφύπνισης από την Ελλαδική Εκκλησία, της οποίας η συλλογή υπογραφών πετάχτηκε στα σκουπίδια και η εικόνα του κύρους της, ως του μακράν των άλλων πιο αξιοσέβαστου θεσμού, πνίγηκε στο βούρκο της σκανδαλολογίας.
Σήμερα στην εποχή των τεχνικών οικονομικών κρίσεων και των επίσης τεχνητών παγκοσμίων προβλημάτων που πρέπει να λάβουν την παγκόσμια (σιωνιστική;) λύση, οι ψευδαισθήσεις του ευρωπαϊκού μας προσανατολισμού εξέπνευσαν πια οριστικά, μαζί με το ιδρυτικό τρίπτυχο του ΠΑΣΟΚ που διακήρυττε «Εθνική Ανεξαρτησία – Λαϊκή Κυριαρχία – Κοινωνική Απελευθέρωση». Ήδη φθάσαμε να καταργούμε εθνικές εορτές και παρελάσεις με το φαιδρό πρόσχημα της εξοικονόμησης χρημάτων, τη στιγμή που ξοδεύονται τεράστια ποσά σε ευτελείς εκδηλώσεις και θεάματα. Ήδη ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου ομολόγησε δημοσίως και κατ’ επανάληψη ότι η Ελλάδα εκχώρησε μέρος της εθνικής της κυριαρχίας (!) για να πάρει ανάσα από τα χρέη που την πνίγουν. Έγκριτοι δημοσιογράφοι (Στ. Σταυρόπουλος – Ελευθεροτυπία, Μ. Ιγνατίου – Έθνος) θεωρούν ότι οι δηλώσεις αυτές είναι άκρως – άκρως ανησυχητικές, καθώς δεν αναφέρονται απλώς στην επιτήρηση της ελληνικής οικονομίας από τους ξένους, αλλά ακόμη και στα σύνορα ή τα εδάφη της πατρίδας μας! Ήδη οι Γερμανοί βουλευτές τόλμησαν ξεδιάντροπα, ξεχνώντας το τεράστιο χρέος που οφείλουν στην Ελλάδα για τα δεινά και τις απώλειες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, να μας προτρέψουν να πουλήσουμε την Ακρόπολη ή την Κέρκυρα ή άλλα νησιά μας, για να πληρώσουμε τα τοκογλυφικά μας χρέη.
Καθώς οι καιροί είναι εξαιρετικά κρίσιμοι, τόσο γιατί οδεύουμε προς το τέλος των εθνικών κρατών, όσο και γιατί η Ελλάδα βρίσκεται στο στόχαστρο των ισχυρών της Νέας Παγκόσμιας Τάξης, η ανάγκη μας για αφυπνιστικές φωνές που θα μας συσπειρώσουν σε αγώνα νέας εθνικής και θρησκευτικής αντίστασης, είναι μεγαλύτερη από κάθε άλλη φορά. Η ιστορία μας είναι γεμάτη διδάγματα. Η ελληνική ψυχή άντεξε στις φανερές επιθέσεις των ξένων. Σήμερα καλείται να πολεμήσει την ίδια της αυτοκατάργησή της. Ατέλειωτοι αγώνες, μας κληροδότησαν αυτά που σήμερα ξεπουλάμε χωρίς συναίσθηση, χωρίς ντροπή. Ας τολμήσουμε επιτέλους να φύγουμε από την Δύση, που γέμισε τον τόπο μας με συμφορές και μας υποδουλώνει καθημερινά όλο και χειρότερα, φορώντας μας βαριές αλυσίδες. Ας στραφούμε επιτέλους στην Ορθόδοξη Ανατολή, εκεί που οι πρόγονοί μας είχαν τα οράματά τους. Αλλά και αν ο Θεός επιτρέψει να χάσουμε, τουλάχιστον ας μας βρει η πτώση μαχόμενους και όχι κοιμώμενους.
πηγή: http://www.freemonks.gr/index.php?page=news_info&lang=1&id=183 αναδημοσίευση από: http://exagorefsis.blogspot.com/
Από την ελληνική μας ιστορία, που τόσο πολύ κάποιοι προσπαθούν να ξαναγραφτεί με ψεύδη και αλλοιώσεις για να την ξαναμάθουμε από την αρχή, μπορούμε να αντλήσουμε εξηγήσεις που φωτίζουν τις πολλές πτυχές της σημερινής εθνικής μας κρίσης.
Είναι γνωστό ότι ο φόβος της παπικής τιάρας, της θρησκευτικής και εθνικής υποταγής τους στην παπική Δύση, είχε κάνει τους Βυζαντινούς προγόνους μας να προτιμήσουν το τουρκικό φέσι, καθώς είχαν διαπιστώσει τη δήθεν χριστιανική δυτική υποκρισία και σκληρότητα που έταζε ψίχουλα βοηθείας προκειμένου να κατακερματίσει την ορθόδοξη ψυχή της εκπνέουσας Ελληνικής αυτοκρατορίας του Βυζαντίου. Όμως αυτή η ψυχή έμεινα ζωντανή και κατόρθωσε να διατηρήσει τη συνοχή και ενότητα του Ελληνικού Γένους επί 4 σκοτεινούς αιώνες τουρκοκρατίας και ακόμα να το οδηγήσει στην «ακατόρθωτη» επανάσταση της ελευθερίας του!
Όμως η πάγια τακτική του «διαίρει και βασίλευε», γνωστή και επιτυχημένη μέθοδος για τους Ευρωπαίους, έμελλε να φέρει πολλά δεινά στο νεοσύστατο μικρό ελληνικό κράτος. Μέχρι την εποχή της διακυβέρνησης Καποδίστρια διατηρούνταν ζωηρός ο ελληνορθόδοξος προσανατολισμός, το όραμα της απελευθέρωσης της Πόλης και της ΑγιαΣοφιάς, του Πατριαρχείου που στεκόταν αιώνιο σύμβολο ενότητας του Ελληνισμού, που έδενε τους απελεύθερους με τους ακόμα σκλαβωμένους Έλληνες, με την κοινή πίστη, με τον κοινό αγώνα.
Ξαφνικά, η δολοφονία του κυβερνήτη Ι. Καποδίστρια άλλαξε τα πάντα! Ο μαρτυρικός αγωνιστής της πίστεως και της πατρίδας μας μοναχός Κοσμάς Φλαμιάτος, με λεβεντιά καταγγέλει δημοσίως ως ηθικούς αυτουργούς τους Άγγλους, που όπλισαν προδοτικά χέρια Ελλήνων με το πρόσχημα της δήθεν ελευθερίας. Σύμφωνα με την πολιτική του σκέψη, «εκείνοι που σκότωσαν τον Καποδίστρια σκότωσαν την Ελλάδα» και αυτό φάνηκε καθώς η αιματοκυλισμένη επανάσταση των Ελλήνων του ’21 κατέληξε σε απλή μεταβίβαση εξουσίας από τους Οθωμανούς στους Άγγλους και στους Φράγκους της Ευρώπης!
Πράγματι τα Ελληνικά οράματα διαδέχθηκε η ξενομανία της Βαυαροκρατίας, η εθελοδουλεία με νέο τύραννο την Ευρώπη, η κατάργηση των παραδόσεων, η ανθελληνική φράγκικη παιδεία, ο άθεος «ψευτοδιαφωτισμός», ο διωγμός των γνησίων διδασκάλων και των αγίων του μοναχισμού, η παραχάραξη της αλήθειας. Η ελλαδική Εκκλησία βρέθηκε αποκομμένη από τη Μητέρα Εκκλησία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, με κεφαλή της όχι πια τον Χριστό αλλά των ρωμαιοκαθολικό Βασιλέα Όθωνα, οι ξένοι έβαλαν τους Έλληνες σε διχόνοια, η απελευθέρωση της Πόλης ξεχάστηκε και όσοι αντιστάθηκαν στον εκδυτικισμό της Ελλάδος φυλακίσθηκαν, βασανίσθηκαν, εδκιώχθηκαν. Οι Βαυαροί έκλεισαν εκατοντάδες μοναστήρια, γνωρίζοντας ότι εκεί βρισκόταν η ψυχή του Γένους μας, που με τόσους αγώνες κατάφερε να διατηρήσει γλώσσα και πίστη και να αναστηθεί, χιλιάδες μοναχοί αποσχηματίσθηκαν, πολλοί κλείσθηκαν σε φυλακές, σε μπουντρούμια, δυσβάστακτα κάτεργα, όπως ο Φλαμιάτος, που κλεισμένος στο φοβερό κάστρο αράπη του Ρίου με άλλους 150 μοναχούς, δολοφονήθηκε.
Η Δύση έπρεπε να κερδίσει την Ελλάδα και για να επιβληθεί, έπρεπε να παταχθούν οι αντιφρονούντες και να διαιρεθεί ο λαός. Η αρρωστημένη εικόνα αυτή που μας ακολουθεί μέχρι και σήμερα συμπληρώθηκε με τον χωρισμό της πολιτικής ζωής σε τρία κόμματα ευρωπαϊκού προσανατολισμού και εξάρτησης από τις αντίστοιχες μεγάλες δυνάμεις. Ήταν το αγγλικό, το γαλλικό και το ρωσικό κόμμα. Τα δύο πρώτα πρόβαλλαν τον «προοδευτισμό» των Ελλήνων κατά τα δυτικοερωπαϊκά τους πρότυπα και συμφέροντα, ενώ το τρίτο υποστήριζε τον ορθόδοξο προσανατολισμό για να κρατήσει την Ελλάδα στη ρωσική σφαίρα επιρροής, κάτι που ευνοούσε την πατρίδα μας τουλάχιστον από απόψεως παράδοσης του λαού της. Εξέλιξη αυτού του κομματικού τρίπτυχου είναι τα σημερινά μας κόμματα, το ΠΑΣΟΚ του αγγλικού, η ΝΔ του γαλλικού και το ΚΚΕ του ρωσικού, με πολλές βέβαια μεταλλάξεις που προέκυψαν με την πάροδο του χρόνου.
Η εθνική μας υπόσταση βρέθηκε λοιπόν, από τα χρόνια ήδη της απελευθέρωσης, μπολιασμένη και δηλητηριασμένη από τα ευρωπαϊκά συμφέροντα, ζεμένη στο άρμα των μεγάλων δυνάμεων, που δεν βοήθησαν σχεδόν ποτέ χωρίς αντάλλαγμα και μάλιστα βαρύ, αναλαμβάνοντας να κάνουν κουμάντο στην πολιτική και κοινωνική μας ζωή και παίρνοντας αποφάσεις από τα πλούσια σαλόνια τους για τις ελληνικές υποθέσεις.
Από την άλλη, μέσα από τους διχασμούς που αποτελούν διαχρονική κατάρα της ελληνικής φυλής μας, η ιστορία μας ανέδειξε και πολλές ηρωικές μορφές πατριωτισμού και ορθόδοξου φρονήματος, που με θάρρος, ανιδιοτέλεια και αγωνιστικότητα αντιστάθηκαν στο πνεύμα της αλλοτρίωσης των ηθών και της πίστεως, πολέμησαν τους θιασώτες της προδοσίας, στάθηκαν αληθινοί διαφωτιστές των Ελληνών και θυσιάστηκαν ποικιλοτρόπως γι’ αυτή τους τη δράση και προσφορά. Ήταν οι αφυπνιστές του Γένους, οι επικίνδυνοι για τις δυνάμεις που το θέλουν κοιμώμενο, εκείνοι που ανέκαθεν κολλούσαν τη ρετσινιά του σκοταδιστή, του φανατικού, του οπισθοδρομικού, του φονταμεταλιστή, του μεσαιωνιστή και άλλων επιθέτων, προσπαθώντας να μειώσουν το κύρος του λόγου τους και την επιρροή του στο λαό, να περιορίσουν την καθοριστική για τις εξελίξεις δράση τους και ν’ απαξιώσουν την λυτρωτική για την πατρίδα προσφορά τους.
Ήταν εκείνοι που συχνά αδικήθηκαν από τους ιχνογράφους των ιστορικών γεγονότων που εξυπηρετούν σκοπιμότητες και συχνά έμειναν στα «ψιλά γράμματα» της ιστορίας, η οποία ενώ θα έπρεπε να ξαναγραφτεί από ανιδιοτελείς λογίους και φιλαλήθεις πατριώτες, επιχειρείται στις μέρες μας να προσαρμοστεί στη «Νέα Τάξη», να διαστρέψει τα γεγονότα, να εξαφανίσει κάθε ίχνος πατριωτικής υπερηφάνειας, να μειώσει κάθε αξία και ιδανικό που έθρεψε αυτό το λαό. Ανάμεσα σ’ εκείνες τις ηρωικές μορφές της αντιδυτικής δράσεως, στέκονται ως διαχρονικοί οδοδείκτες ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο άγιος Μάρκος ο Εφέσου ο Ευγενικός, διδάσκαλοι του Γένους όπως ο επίσκοπος Ευγένιος Βούλγαρης και ο άγιος ιερομόναχος Κοσμάς ο Αιτωλός, εκπρόσωποι του κινήματος των Κολλυβάδων όπως ο άγιος ιερομόναχος Νικόδημος ο Αγιορείτης και ο άγιος επίσκοπος Μακάριος ο Νοταράς και μετά την Επανάσταση ο Στρατηγός Μακρυγιάννης, ο μοναχός Φλαμιάτος και ο όσιος μοναχός Παπουλάκος, ο ιερομόναχος Ιγνάτιος Λαμπρόπουλος που υπήρξε διδάσκαλος του οσίου ιερομονάχου Ευσέβιου Ματθόπουλου, στον οποίο μαθήτευσε και ο αγωνιστής και άγιος επίσκοπος της Φλώρινας Αυγουστίνος Καντιώτης.
Όλοι αυτοί που στάθηκαν με σθένος απέναντι στο έγκλημα της εθνικής διαστροφής, απέναντι στην παράδοση και προδοσία των ιερών και οσίων της καθ’ ημάς ανατολής, αποτελούν μια ένδοξη συνέχεια που αναζητά απεγνωσμένα τη σημερινή της έκφραση.
Λίγο πριν το μαρτυρικό του τέλος, εν έτει 1849 ο μοναχός και μάρτυρας Κοσμάς Φλαμιάτος διεισδύει προφητικά στο μέλλον μέσα από το έργο του «Φωνή Ορθόδοξος» διαβλέποντας ότι οι Άγγλοι και οι Ευρωπαίοι σχεδίαζαν να ενισχύσουν την ιδέα να επανασυσταθεί το Εβραϊκό κράτος στην Παλαιστίνη και αργότερα ν’ ανεγερθεί ο Ναός του Σολομώντα και επισημαίνει ότι από τότε υφίσταντο σκοτεινές προσπάθειες των Εβραίων, οι οποίοι κατέγραψαν τα ήθη και τα έθιμα των λαών, προκειμένου να μετρήσουν τη δύναμη και τη διαγωγή του κάθε λαού για να βρουν τους κατάλληλους τρόπους να επιβληθούν σ’ αυτούς αργότερα! Μάλιστα συνδέει τις προσπάθειες αυτές με της συμμετοχή των Εβραίων στον ιερόσυλο φόνο του Πατριάρχη μας αγίου Γρηγορίου του Ε’, το 1821. Ας σημειωθεί ότι η Παλαιστίνη ήταν τότε υπό αγγλική κατοχή και ότι με πρωτοβουλία των Άγγλων οι Εβραίοι επέστρεψαν από τη διασπορά τους και κατάφεραν να ιδρύσουν το κράτος του Ισραήλ σχεδόν 100 χρόνια μετά την πρόβλεψη του Φλαμιάτου, το 1948.
Με αυτά τα δεδομένα μπορούμε να κατανοήσουμε σήμερα γιατί οι πολιτικοί μας έκαναν μονόδρομο την πορεία της Ελλάδας προς την Ευρώπη και γιατί η εξάρτησή μας από το ευρωπαϊκό πολιτικό άρμα, σε συνάρτηση με τους κερδοσκοπικούς οίκους που οι ιδιοκτήτες τους έχουν εβραϊκά ονόματα, οδήγησαν την πατρίδα μας σε τόσο δεινή θέση. Αυτά τα δεδομένα είχε βέβαια υπόψη του ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος κ. Χριστόδουλος, που αποκαλούσε τους Ευρωπαιϊστές «Ευρωλιγούρηδες» και επαναλάμβανε με αγωνία ότι πρέπει να δεχθούμε την ευρωπαϊκή προοπτική, αλλά μόνο κρατώντας τις δύο «βαλίτσες» μας, την Ελλάδα και την Ορθοδοξία. Αυτό σημαίνει ότι επέμενε στην υπογραφή των διεθνών συνθηκών με όρους, για να μην ξεπουληθούμε…
Αλλά και προσωπικώς το 1997 κυκλοφορήσαμε 200.000 μικρά τεύχη με τον τίτλο «Η Ελλάδα δεν ανήκει πια στους Έλληνες», όπου ζητούσαμε από την ελληνική βουλή να μην υπογράψει την Συνθήκη του Σένγκεν άνευ όρων. Αλλά δεν εισακουστήκαμε.
Αλλά και το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου όταν επέλεγε τα αξέχαστα συνθήματα «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», «Η Ελλάδα είναι αδιαπραγμάτευτη» και «Έξω από την ΕΟΚ», προφανώς προσπαθούσε να κρατήσει τις απαραίτητες ισορροπίες για να μην παραδώσει αμαχητί «γη και ύδωρ». Όμως ήδη από την εποχή της μεταπολίτευσης με σειρά αλλαγών στο εκπαιδευτικό σύστημα κατέστρεψε την ελληνική παιδεία με μεθοδικότητα σατανική, οδηγώντας τις νεώτερες γενιές σε άχρωμες, κενές, δήθεν επαναστατικές θεωρήσεις, που τις απομακρύνουν από τις παραδοσιακές αξίες όλο και περισσότερο, ενώ τα συνθήματα σταδιακά έσβησαν…
Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 το εβραϊκό λόμπι των ΗΠΑ πίεζε αφόρητα για να επικυρώσει η Ελλάδα την Συνθήκη του Σένγκεν, συνδέοντας έντεχνα την πράξη αυτή με τη βελτίωση των σχέσεων Ελλάδας – Ισραήλ. Αυτή την ολέθρια Συνθήκη, ο Παπανδρέου είχε βάλει τότε στο συρτάρι, παρά το πολιτικό κόστος και τις πιέσεις, γιατί εκτός των εξουσιών που παρέδιδε αυτόματα στις Βρυξέλλες εν αγνοία του ελληνικού λαού, είχε ανακαλύψει και ότι ήταν αδύνατο να προστατευθούν οι πολίτες από τη νομιμοποίηση του ηλεκτρονικού φακελλώματος που προέβλεπε. Οι επόμενες κυβερνήσεις έπαψαν να έχουν τέτοιους ενδοιασμούς. Η εθνική ταυτότητα άλλαξε, παρά την ύστατη προσπάθεια αφύπνισης από την Ελλαδική Εκκλησία, της οποίας η συλλογή υπογραφών πετάχτηκε στα σκουπίδια και η εικόνα του κύρους της, ως του μακράν των άλλων πιο αξιοσέβαστου θεσμού, πνίγηκε στο βούρκο της σκανδαλολογίας.
Σήμερα στην εποχή των τεχνικών οικονομικών κρίσεων και των επίσης τεχνητών παγκοσμίων προβλημάτων που πρέπει να λάβουν την παγκόσμια (σιωνιστική;) λύση, οι ψευδαισθήσεις του ευρωπαϊκού μας προσανατολισμού εξέπνευσαν πια οριστικά, μαζί με το ιδρυτικό τρίπτυχο του ΠΑΣΟΚ που διακήρυττε «Εθνική Ανεξαρτησία – Λαϊκή Κυριαρχία – Κοινωνική Απελευθέρωση». Ήδη φθάσαμε να καταργούμε εθνικές εορτές και παρελάσεις με το φαιδρό πρόσχημα της εξοικονόμησης χρημάτων, τη στιγμή που ξοδεύονται τεράστια ποσά σε ευτελείς εκδηλώσεις και θεάματα. Ήδη ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου ομολόγησε δημοσίως και κατ’ επανάληψη ότι η Ελλάδα εκχώρησε μέρος της εθνικής της κυριαρχίας (!) για να πάρει ανάσα από τα χρέη που την πνίγουν. Έγκριτοι δημοσιογράφοι (Στ. Σταυρόπουλος – Ελευθεροτυπία, Μ. Ιγνατίου – Έθνος) θεωρούν ότι οι δηλώσεις αυτές είναι άκρως – άκρως ανησυχητικές, καθώς δεν αναφέρονται απλώς στην επιτήρηση της ελληνικής οικονομίας από τους ξένους, αλλά ακόμη και στα σύνορα ή τα εδάφη της πατρίδας μας! Ήδη οι Γερμανοί βουλευτές τόλμησαν ξεδιάντροπα, ξεχνώντας το τεράστιο χρέος που οφείλουν στην Ελλάδα για τα δεινά και τις απώλειες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, να μας προτρέψουν να πουλήσουμε την Ακρόπολη ή την Κέρκυρα ή άλλα νησιά μας, για να πληρώσουμε τα τοκογλυφικά μας χρέη.
Καθώς οι καιροί είναι εξαιρετικά κρίσιμοι, τόσο γιατί οδεύουμε προς το τέλος των εθνικών κρατών, όσο και γιατί η Ελλάδα βρίσκεται στο στόχαστρο των ισχυρών της Νέας Παγκόσμιας Τάξης, η ανάγκη μας για αφυπνιστικές φωνές που θα μας συσπειρώσουν σε αγώνα νέας εθνικής και θρησκευτικής αντίστασης, είναι μεγαλύτερη από κάθε άλλη φορά. Η ιστορία μας είναι γεμάτη διδάγματα. Η ελληνική ψυχή άντεξε στις φανερές επιθέσεις των ξένων. Σήμερα καλείται να πολεμήσει την ίδια της αυτοκατάργησή της. Ατέλειωτοι αγώνες, μας κληροδότησαν αυτά που σήμερα ξεπουλάμε χωρίς συναίσθηση, χωρίς ντροπή. Ας τολμήσουμε επιτέλους να φύγουμε από την Δύση, που γέμισε τον τόπο μας με συμφορές και μας υποδουλώνει καθημερινά όλο και χειρότερα, φορώντας μας βαριές αλυσίδες. Ας στραφούμε επιτέλους στην Ορθόδοξη Ανατολή, εκεί που οι πρόγονοί μας είχαν τα οράματά τους. Αλλά και αν ο Θεός επιτρέψει να χάσουμε, τουλάχιστον ας μας βρει η πτώση μαχόμενους και όχι κοιμώμενους.
πηγή: http://www.freemonks.gr/index.php?page=news_info&lang=1&id=183 αναδημοσίευση από: http://exagorefsis.blogspot.com/
Η αλήθεια για τα νέα μέτρα και όσα δεν σας λένε τα Μ.Μ.Ε
του Αρχιμ. Νεκταρίου Μουλατσιώτη
Η οικονομική κρίση είναι ψεύτικη, είναι σαν την γρίπη των χοίρων με τα εμβόλια… που μας επέβαλαν να κάνουμε, αφού πιο πριν μας τρομοκράτησαν μέσα από τα Μ.Μ.Ε. με κατευθυνόμενες όπως πάντα ειδήσεις. Το ίδιο ισχύει και τώρα, θέλουν να περάσουν όλα τα μέτρα εξευρωπαϊσμού και προσαρμογής της χώρας μας στα ευρωπαϊκά δεδομένα, που έχουν υπογράψει στις συνθήκες ΜΑΑΣΤΡΙΧΤ, ΣΕΝΓΚΕΝ, ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ, ΛΙΣΑΒΩΝΑΣ κτλ., με τελικό όριο εφαρμογής τους εκ μέρους μας το 2010. Γι’ αυτό το λόγο μας τρομοκρατούν τώρα τα Μ.Μ.Ε. λέγοντας ότι είναι άδικα μεν τα μέτρα, αλλά αναγκαία, θέλοντας να μας καθηλώσουν. Γι’ αυτό μη μιλάτε. Μην αντιδράτε! Έτσι πιστεύουν ότι θα εφαρμοστούν ανώδυνα και στην Ελλάδα όσα η Ε.Ε. έχει ζητήσει για την πλήρη συμμετοχή μας σ’ αυτήν.
Αν διαβάσετε το περιοδικό της Μονής μας, «Ορθόδοξη Μαρτυρία», τεύχος 143 του 2008, θα δείτε ότι από τότε το είχαμε γράψει, ότι το 2010 θα γίνουν πράγματα στην Ελλάδα που ούτε τα φανταζόμασταν τότε… Και ήλθαν, διότι προβλέπονταν από τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες που τόσα χρόνια υπογράφανε όλοι οι πολιτικοί μας, ότι πρέπει να εφαρμοσθούν έως το 2010… Φρόντισαν δε, να φύγει η Ν.Δ. από Κυβέρνηση, διότι εάν ήταν Κυβέρνηση τώρα, το ΠΑΣΟΚ θα σήκωνε και τα πεζοδρόμια… Έτσι παρέδωσε η Ν.Δ. στο ΠΑΣΟΚ την βόμβα που έσκασε στα χέρια τους. Γνωρίζοντας ότι είναι υποχρεωμένοι να τα εφαρμόσουν, τώρα η Ν.Δ. λέει συνεχώς προς το ΠΑΣΟΚ… πάρτε και άλλα μέτρα, γι’ αυτό άλλωστε συμφωνεί με τα μέτρα αυτά και δεν ξεσηκώνει τον λαό. Είναι ελληνικέ λαέ όλα προσχεδιασμένα από ετών… Ας ξυπνήσουμε… Μας ξεπουλούν όλους εμάς, αφού αυτοί θησαύρισαν πιο πριν εις βάρος μας.
Ερωτούμε και ας μας απαντήσουν:
Πώς έρχονται από την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. να ελέγξουν το Υπουργείο Οικονομικών και άλλα ελληνικά Υπουργεία μας, αν αυτό δεν προκύπτει από κάποια συμφωνία;
Πώς μας βάζουν υπό επιτήρηση, εάν αυτό δεν προβλέπεται στις ανωτέρω συμφωνίες καθώς και ότι αν τις παραβιάσουμε, τότε τον έλεγχο θα τον έχει η Ε.Ε.;
Πολιτικοί γάμοι, αποποινικοποίηση μοιχείας, γάμος ομοφυλοφίλων, χωρισμός Κράτους – Εκκλησίας, αποχριστιανοποίηση της Ελλάδας, ηλεκτρονική παρακολούθηση, ηλεκτρονικές ταυτότητες, διαβατήρια, κατάργηση μονιμότητας Δημοσίων Υπαλλήλων, ελεύθερες απολύσεις, ιδιωτικοποιήσεις όλων των δημοσίων φορέων, διακοπή δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα, διακοπή επιδόματος αδείας και όλα όσα ακόμη έρχονται… τα έχουμε αποδεχθεί από ετών με τις συνθήκες (εν αγνοία του λαού) και είχαμε συμφωνήσει ότι θα τα εφαρμόζαμε έως το 2010, τελευταία ημερομηνία εξευρωπαϊσμού της χώρας μας…
Όλα αυτά που εφαρμόζονται σήμερα στην Ελλάδα, στην Ευρώπη ισχύουν από ετών. Αφού θέλουμε να είμαστε μέλος της Ε.Ε. είναι αναγκαία η προσαρμογή μας.
Αν δεν τα κάνει η Ελληνική Κυβέρνηση, θα αναλάβει μόνη της η Ευρώπη μέσω του Δ.Ν.Τ. να τα εφαρμόσει. Διαφορετικά, δεν έχει δάνεια. Εκβιασμός ωμός! Ή κάνετε ό,τι έχουμε συμφωνήσει ή θα πεινάσετε!!
Έτσι τρομοκρατούν μέσω των Μ.Μ.Ε. τον κόσμο, ώστε ανώδυνα και χωρίς φασαρίες και αντιδράσεις να περάσουν όλα τα ευρωπαϊκά νομοσχέδια και τις ευρωπαϊκές εντολές που έχει στείλει η Ευρώπη από ετών στην χώρα μας…
Αυτά προς στιγμή. Περισσότερα θα πούμε αργότερα.
πηγή: http://www.freemonks.gr/index.php?page=com&lang=1&id=148
αναδημοσίευση από: http://exagorefsis.blogspot.com/
Η οικονομική κρίση είναι ψεύτικη, είναι σαν την γρίπη των χοίρων με τα εμβόλια… που μας επέβαλαν να κάνουμε, αφού πιο πριν μας τρομοκράτησαν μέσα από τα Μ.Μ.Ε. με κατευθυνόμενες όπως πάντα ειδήσεις. Το ίδιο ισχύει και τώρα, θέλουν να περάσουν όλα τα μέτρα εξευρωπαϊσμού και προσαρμογής της χώρας μας στα ευρωπαϊκά δεδομένα, που έχουν υπογράψει στις συνθήκες ΜΑΑΣΤΡΙΧΤ, ΣΕΝΓΚΕΝ, ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ, ΛΙΣΑΒΩΝΑΣ κτλ., με τελικό όριο εφαρμογής τους εκ μέρους μας το 2010. Γι’ αυτό το λόγο μας τρομοκρατούν τώρα τα Μ.Μ.Ε. λέγοντας ότι είναι άδικα μεν τα μέτρα, αλλά αναγκαία, θέλοντας να μας καθηλώσουν. Γι’ αυτό μη μιλάτε. Μην αντιδράτε! Έτσι πιστεύουν ότι θα εφαρμοστούν ανώδυνα και στην Ελλάδα όσα η Ε.Ε. έχει ζητήσει για την πλήρη συμμετοχή μας σ’ αυτήν.
Αν διαβάσετε το περιοδικό της Μονής μας, «Ορθόδοξη Μαρτυρία», τεύχος 143 του 2008, θα δείτε ότι από τότε το είχαμε γράψει, ότι το 2010 θα γίνουν πράγματα στην Ελλάδα που ούτε τα φανταζόμασταν τότε… Και ήλθαν, διότι προβλέπονταν από τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες που τόσα χρόνια υπογράφανε όλοι οι πολιτικοί μας, ότι πρέπει να εφαρμοσθούν έως το 2010… Φρόντισαν δε, να φύγει η Ν.Δ. από Κυβέρνηση, διότι εάν ήταν Κυβέρνηση τώρα, το ΠΑΣΟΚ θα σήκωνε και τα πεζοδρόμια… Έτσι παρέδωσε η Ν.Δ. στο ΠΑΣΟΚ την βόμβα που έσκασε στα χέρια τους. Γνωρίζοντας ότι είναι υποχρεωμένοι να τα εφαρμόσουν, τώρα η Ν.Δ. λέει συνεχώς προς το ΠΑΣΟΚ… πάρτε και άλλα μέτρα, γι’ αυτό άλλωστε συμφωνεί με τα μέτρα αυτά και δεν ξεσηκώνει τον λαό. Είναι ελληνικέ λαέ όλα προσχεδιασμένα από ετών… Ας ξυπνήσουμε… Μας ξεπουλούν όλους εμάς, αφού αυτοί θησαύρισαν πιο πριν εις βάρος μας.
Ερωτούμε και ας μας απαντήσουν:
Πώς έρχονται από την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. να ελέγξουν το Υπουργείο Οικονομικών και άλλα ελληνικά Υπουργεία μας, αν αυτό δεν προκύπτει από κάποια συμφωνία;
Πώς μας βάζουν υπό επιτήρηση, εάν αυτό δεν προβλέπεται στις ανωτέρω συμφωνίες καθώς και ότι αν τις παραβιάσουμε, τότε τον έλεγχο θα τον έχει η Ε.Ε.;
Πολιτικοί γάμοι, αποποινικοποίηση μοιχείας, γάμος ομοφυλοφίλων, χωρισμός Κράτους – Εκκλησίας, αποχριστιανοποίηση της Ελλάδας, ηλεκτρονική παρακολούθηση, ηλεκτρονικές ταυτότητες, διαβατήρια, κατάργηση μονιμότητας Δημοσίων Υπαλλήλων, ελεύθερες απολύσεις, ιδιωτικοποιήσεις όλων των δημοσίων φορέων, διακοπή δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα, διακοπή επιδόματος αδείας και όλα όσα ακόμη έρχονται… τα έχουμε αποδεχθεί από ετών με τις συνθήκες (εν αγνοία του λαού) και είχαμε συμφωνήσει ότι θα τα εφαρμόζαμε έως το 2010, τελευταία ημερομηνία εξευρωπαϊσμού της χώρας μας…
Όλα αυτά που εφαρμόζονται σήμερα στην Ελλάδα, στην Ευρώπη ισχύουν από ετών. Αφού θέλουμε να είμαστε μέλος της Ε.Ε. είναι αναγκαία η προσαρμογή μας.
Αν δεν τα κάνει η Ελληνική Κυβέρνηση, θα αναλάβει μόνη της η Ευρώπη μέσω του Δ.Ν.Τ. να τα εφαρμόσει. Διαφορετικά, δεν έχει δάνεια. Εκβιασμός ωμός! Ή κάνετε ό,τι έχουμε συμφωνήσει ή θα πεινάσετε!!
Έτσι τρομοκρατούν μέσω των Μ.Μ.Ε. τον κόσμο, ώστε ανώδυνα και χωρίς φασαρίες και αντιδράσεις να περάσουν όλα τα ευρωπαϊκά νομοσχέδια και τις ευρωπαϊκές εντολές που έχει στείλει η Ευρώπη από ετών στην χώρα μας…
Αυτά προς στιγμή. Περισσότερα θα πούμε αργότερα.
πηγή: http://www.freemonks.gr/index.php?page=com&lang=1&id=148
αναδημοσίευση από: http://exagorefsis.blogspot.com/
12.4.10
Ο Κυνισμός στην πράξη
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
«Πώς αν τις απ’ εχθρών ωφελείτο»
H Κυνική φιλοσοφία την πράξη είναι ένας τρόπος ζωής, σαν αυτόν που οι περιστάσεις δίδαξαν να ζει στην εξορία ο Διογένης . Η Κυνική φιλοσοφία ιδίως στην εποχή των ισχνών αγελάδων, όπως η σημερινή , είναι πάρα πολύ χρήσιμη, γιατί είναι ένα μάθημα πώς να ζούμε με διάκριση, δηλαδή σύμφωνα με τις περιστάσεις. Αξίζει να μάθουμε πώς ζούσαν οι αρχαίοι Κυνικοί φιλόσοφοι, που διάλεγαν την θεληματική φτώχεια, γιατί πίστευαν ότι ο πλούτος διαφθείρει τον άνθρωπο και ασκούσαν στις καλύτερες περιπτώσεις τη διάκριση. Η διάκριση στην Ορθόδοξη Παράδοση είναι μέγιστη αρετή.
Οι αρχαίοι Κυνικοί πίστευαν ότι η φιλοσοφία έχει αξία στην πράξη και δεν είναι θεωρίες. Με τις στιχομυθίες που ακολουθούν προσπαθούμε να δείξουμε πώς οι κυνικοί φέρονταν ανάλογα με τις περιστάσεις, ώστε να ωφελούνται ακόμα και από τα εμπόδια που συναντούσαν. Πίστευαν δηλαδή ότι τα εμπόδια δεν είναι ατυχήματα , αλλά είναι αυτό το ίδιο το υλικό της ζωής, και ο τρόπος να ζεις σύμφωνα με τις περιστάσεις δείχνει την πνευματικότητα του ανθρώπου.
- «Διογένη, έχασες την πατρίδα σου και τα χρήματά σου». Διογένης: - « Ούτε έτσι ήταν κακό» (Ουδ΄ ούτως κακώς). Χάρις στην εξορία και στις στερήσεις έγινα φιλόσοφος».
-«Διογένη, αστόχησες να χτυπήσεις με την πέτρα το σκύλο και χτύπησες την μητρυιά σου». Διογένης:-«Ούτε έτσι ήταν κακό. Αυτό πρέπει πρωτίστως να ασκεί και να φροντίζει κανείς , να ξεστρατίζει την τύχη απ’ τ’ ανεπιθύμητα».
Διογένης στον Πλάτωνα:-«Τι κρίμα, Πλάτων , που δεν καταδέχεσαι να φάμε μαζί έξω στην αγορά κάτι απλό (άπλαστον). Πλάτων:-«Ούτε έτσι είναι κακό, Διογένη. Μακάρι η απλότητά σου (άπλαστον) να μην ήταν πλαστή».
Πλάτων στο Διογένη:-« Διογένη, έκανες τόσους εχθρούς με το αλλόκοτο φέρσιμό σου». Διογένης:-«Ούτε έτσι ήταν κακό, Πλάτων. Τι σόϊ φιλόσοφος θα ήμουν, αν φερόμουν όπως εσύ που διδάσκεις σε όλη σου τη ζωή και δεν ενόχλησες ποτέ κανέναν;»
Από μια ελληνική παροιμία: -«Έχασες πολλά χρήματα».-«Καλύτερα που το χτύπημα ήρθε στο βιός μου κι όχι στο κεφάλι μου».
Από ένα διήγημα του Τσέχωβ - «Η γυναίκα σου σε πρόδωσε».-«Καλύτερα που πρόδωσε εμένα κι όχι την πατρίδα».
Από το μυθιστόρημα του Κνουτ Χάμσουν, Ένας αλήτης παίζει με σουρντίνα:
- «Σε πάνε να σε σκοτώσουν».- «Καθόμουν επάνω σ’ ένα καρφί . Τραβήχτηκα λίγο πιο εκεί κι ένιωσα καλύτερα».
Από τη βιογραφία του Φεντόρ Ντοστογιέφσκι: -« Ένιωσες τον τρόμο του θανάτου» -(Το Φεντόρ Ντοστογιέφσκι του χάρισαν τη ζωή ενώ βρισκόταν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα). Ντοστογιέφσκι: -«Ούτε έτσι ήταν κακό. Η πρώτη σκέψη που ήρθε στο μυαλό μου μόλις άκουσα ότι μου χάρισαν τη ζωή ήταν η σκέψη γιατί δεν αγαπώ όλους τους ανθρώπους».
-«Σε οδήγησαν με τα πόδια σιδηροδέσμιο μέχρι τη Σιβηρία.» Ντοστογιέφσκι:- «Ούτε έτσι ήταν κακό. Χάρις στην οδυνηρή οδοιπορία , διάβασα το Ευαγγέλιο». ( Στο μακρύ δρόμο του Ντοστογιέφσκι προς την εξορία μια γυναίκα σε κάποιο χωριό έβαλε στο χέρι του ένα μικρό Ευαγγέλιο. Το Ευαγγέλιο αυτό, όπως ομολόγησε ο ίδιος ο μεγάλος συγγραφέας, κράτησε το πνεύμα του ζωντανό στις φριχτές συνθήκες της εξορίας. Ο Ντοστογιέφσκι διάβαζε ανελλιπώς κάθε μέρα το Ευαγγέλιο. Την τελευταία μέρα της ζωής του ζήτησε από τη γυναίκα του να ανοίξει το Ευαγγέλιο και να του διαβάσει αυτό που γράφει η σελίδα. Η σελίδα άρχιζε με αυτά τα λόγια: «Άγωμεν». Ο Ντοστογιέφσκι μόλις άκουσε τη λέξη αυτή που σημαίνει «Ας πηγαίνουμε», είπε στη γυναίκα του, «σήμερα θα πεθάνω» και πράγματι αυτή τη μέρα πέθανε.
Από τον βίο του Σωκράτη: Δήμιος στο Σωκράτη: -« Σωκράτη, μαθαίνεις μουσική ενώ σε λίγα λεπτά θα πιεις το κώνειο». Σωκράτης: -« Δεν είναι κακό. Δεν θα πάω στην άλλη ζωή άμουσος».
Από τη ζωή του Κυνικού φιλοσόφου Κράτη. ( Ο Κράτης, κυνικός φιλόσοφος, ήταν ζάπλουτος. Πούλησε την τεράστια περιουσία του και μάζεψε ένα ολόκληρο θησαυρό. Ύστερα ξανοίχτηκε με τη βάρκα στο πέλαγος και πέταξε το θησαυρό του στη θάλασσα. Βρήκε μια γυναίκα κυνική φιλόσοφο και έζησαν μαζί ζητιανεύοντας).
-«Τι κρίμα, Κράτη, πούλησες την τεράστια περιουσία σου κι όλα τα χρήματα που πήρες τα πέταξες στη θάλασσα». Κράτης: - «Ουδ’ ούτως κακώς» (Ούτε έτσι ήταν κακό).Δεν κινδυνέψαμε ούτε από ληστές, ούτε από το κράτος».
Σημείωση: Οι αναφορές στον Διογένη και στον Πλάτωνα είναι διασκευή από το βιβλίο «Οι Αρχαίοι Κυνικοί» Αποσπάσματα και μαρτυρίες, Επιμέλεια, Μετάφραση, Σχολιασμός Ν.Μ. Σκουτερόπουλος, Εκδόσεις «Γνώση», Αθήνα 2006). Πρόκειται για ένα σπουδαίο βιβλίο που διαβάζεται ευχάριστα χάρις στο χιούμορ του. Είναι ένα καλαίσθητο βιβλίο που προσφέρεται , σε εκπληκτικά φτηνή τιμή, ένα δώρο στους φίλους αναγνώστες. Η τιμή αυτή οπωσδήποτε δεν καλύπτει ούτε το κόστος. Αλλά φαίνεται και εδώ η αποτυχία της Εκπαίδευσης να κάνει τους μαθητές να αγαπήσουν το βιβλίο. Τώρα ποιος θα νικήσει την προκατάληψη για τους αρχαίους; Η χλεύη και η λάσπη της αρχαιοπληξίας απέδωσε τους καρπούς της. Ας όψεται η αριστερή διανόηση, (ιντελιγκέντσια).
Ετικέττες: "Κυνισμός", "Κυνικοί", "Διογένης", "φιλοσοφία" , "το καλό βιβλίο"
«Πώς αν τις απ’ εχθρών ωφελείτο»
H Κυνική φιλοσοφία την πράξη είναι ένας τρόπος ζωής, σαν αυτόν που οι περιστάσεις δίδαξαν να ζει στην εξορία ο Διογένης . Η Κυνική φιλοσοφία ιδίως στην εποχή των ισχνών αγελάδων, όπως η σημερινή , είναι πάρα πολύ χρήσιμη, γιατί είναι ένα μάθημα πώς να ζούμε με διάκριση, δηλαδή σύμφωνα με τις περιστάσεις. Αξίζει να μάθουμε πώς ζούσαν οι αρχαίοι Κυνικοί φιλόσοφοι, που διάλεγαν την θεληματική φτώχεια, γιατί πίστευαν ότι ο πλούτος διαφθείρει τον άνθρωπο και ασκούσαν στις καλύτερες περιπτώσεις τη διάκριση. Η διάκριση στην Ορθόδοξη Παράδοση είναι μέγιστη αρετή.
Οι αρχαίοι Κυνικοί πίστευαν ότι η φιλοσοφία έχει αξία στην πράξη και δεν είναι θεωρίες. Με τις στιχομυθίες που ακολουθούν προσπαθούμε να δείξουμε πώς οι κυνικοί φέρονταν ανάλογα με τις περιστάσεις, ώστε να ωφελούνται ακόμα και από τα εμπόδια που συναντούσαν. Πίστευαν δηλαδή ότι τα εμπόδια δεν είναι ατυχήματα , αλλά είναι αυτό το ίδιο το υλικό της ζωής, και ο τρόπος να ζεις σύμφωνα με τις περιστάσεις δείχνει την πνευματικότητα του ανθρώπου.
- «Διογένη, έχασες την πατρίδα σου και τα χρήματά σου». Διογένης: - « Ούτε έτσι ήταν κακό» (Ουδ΄ ούτως κακώς). Χάρις στην εξορία και στις στερήσεις έγινα φιλόσοφος».
-«Διογένη, αστόχησες να χτυπήσεις με την πέτρα το σκύλο και χτύπησες την μητρυιά σου». Διογένης:-«Ούτε έτσι ήταν κακό. Αυτό πρέπει πρωτίστως να ασκεί και να φροντίζει κανείς , να ξεστρατίζει την τύχη απ’ τ’ ανεπιθύμητα».
Διογένης στον Πλάτωνα:-«Τι κρίμα, Πλάτων , που δεν καταδέχεσαι να φάμε μαζί έξω στην αγορά κάτι απλό (άπλαστον). Πλάτων:-«Ούτε έτσι είναι κακό, Διογένη. Μακάρι η απλότητά σου (άπλαστον) να μην ήταν πλαστή».
Πλάτων στο Διογένη:-« Διογένη, έκανες τόσους εχθρούς με το αλλόκοτο φέρσιμό σου». Διογένης:-«Ούτε έτσι ήταν κακό, Πλάτων. Τι σόϊ φιλόσοφος θα ήμουν, αν φερόμουν όπως εσύ που διδάσκεις σε όλη σου τη ζωή και δεν ενόχλησες ποτέ κανέναν;»
Από μια ελληνική παροιμία: -«Έχασες πολλά χρήματα».-«Καλύτερα που το χτύπημα ήρθε στο βιός μου κι όχι στο κεφάλι μου».
Από ένα διήγημα του Τσέχωβ - «Η γυναίκα σου σε πρόδωσε».-«Καλύτερα που πρόδωσε εμένα κι όχι την πατρίδα».
Από το μυθιστόρημα του Κνουτ Χάμσουν, Ένας αλήτης παίζει με σουρντίνα:
- «Σε πάνε να σε σκοτώσουν».- «Καθόμουν επάνω σ’ ένα καρφί . Τραβήχτηκα λίγο πιο εκεί κι ένιωσα καλύτερα».
Από τη βιογραφία του Φεντόρ Ντοστογιέφσκι: -« Ένιωσες τον τρόμο του θανάτου» -(Το Φεντόρ Ντοστογιέφσκι του χάρισαν τη ζωή ενώ βρισκόταν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα). Ντοστογιέφσκι: -«Ούτε έτσι ήταν κακό. Η πρώτη σκέψη που ήρθε στο μυαλό μου μόλις άκουσα ότι μου χάρισαν τη ζωή ήταν η σκέψη γιατί δεν αγαπώ όλους τους ανθρώπους».
-«Σε οδήγησαν με τα πόδια σιδηροδέσμιο μέχρι τη Σιβηρία.» Ντοστογιέφσκι:- «Ούτε έτσι ήταν κακό. Χάρις στην οδυνηρή οδοιπορία , διάβασα το Ευαγγέλιο». ( Στο μακρύ δρόμο του Ντοστογιέφσκι προς την εξορία μια γυναίκα σε κάποιο χωριό έβαλε στο χέρι του ένα μικρό Ευαγγέλιο. Το Ευαγγέλιο αυτό, όπως ομολόγησε ο ίδιος ο μεγάλος συγγραφέας, κράτησε το πνεύμα του ζωντανό στις φριχτές συνθήκες της εξορίας. Ο Ντοστογιέφσκι διάβαζε ανελλιπώς κάθε μέρα το Ευαγγέλιο. Την τελευταία μέρα της ζωής του ζήτησε από τη γυναίκα του να ανοίξει το Ευαγγέλιο και να του διαβάσει αυτό που γράφει η σελίδα. Η σελίδα άρχιζε με αυτά τα λόγια: «Άγωμεν». Ο Ντοστογιέφσκι μόλις άκουσε τη λέξη αυτή που σημαίνει «Ας πηγαίνουμε», είπε στη γυναίκα του, «σήμερα θα πεθάνω» και πράγματι αυτή τη μέρα πέθανε.
Από τον βίο του Σωκράτη: Δήμιος στο Σωκράτη: -« Σωκράτη, μαθαίνεις μουσική ενώ σε λίγα λεπτά θα πιεις το κώνειο». Σωκράτης: -« Δεν είναι κακό. Δεν θα πάω στην άλλη ζωή άμουσος».
Από τη ζωή του Κυνικού φιλοσόφου Κράτη. ( Ο Κράτης, κυνικός φιλόσοφος, ήταν ζάπλουτος. Πούλησε την τεράστια περιουσία του και μάζεψε ένα ολόκληρο θησαυρό. Ύστερα ξανοίχτηκε με τη βάρκα στο πέλαγος και πέταξε το θησαυρό του στη θάλασσα. Βρήκε μια γυναίκα κυνική φιλόσοφο και έζησαν μαζί ζητιανεύοντας).
-«Τι κρίμα, Κράτη, πούλησες την τεράστια περιουσία σου κι όλα τα χρήματα που πήρες τα πέταξες στη θάλασσα». Κράτης: - «Ουδ’ ούτως κακώς» (Ούτε έτσι ήταν κακό).Δεν κινδυνέψαμε ούτε από ληστές, ούτε από το κράτος».
Σημείωση: Οι αναφορές στον Διογένη και στον Πλάτωνα είναι διασκευή από το βιβλίο «Οι Αρχαίοι Κυνικοί» Αποσπάσματα και μαρτυρίες, Επιμέλεια, Μετάφραση, Σχολιασμός Ν.Μ. Σκουτερόπουλος, Εκδόσεις «Γνώση», Αθήνα 2006). Πρόκειται για ένα σπουδαίο βιβλίο που διαβάζεται ευχάριστα χάρις στο χιούμορ του. Είναι ένα καλαίσθητο βιβλίο που προσφέρεται , σε εκπληκτικά φτηνή τιμή, ένα δώρο στους φίλους αναγνώστες. Η τιμή αυτή οπωσδήποτε δεν καλύπτει ούτε το κόστος. Αλλά φαίνεται και εδώ η αποτυχία της Εκπαίδευσης να κάνει τους μαθητές να αγαπήσουν το βιβλίο. Τώρα ποιος θα νικήσει την προκατάληψη για τους αρχαίους; Η χλεύη και η λάσπη της αρχαιοπληξίας απέδωσε τους καρπούς της. Ας όψεται η αριστερή διανόηση, (ιντελιγκέντσια).
Ετικέττες: "Κυνισμός", "Κυνικοί", "Διογένης", "φιλοσοφία" , "το καλό βιβλίο"
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)