ΟΜΟΡΦΗ ΧΩΡΑ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Η ειρήνη με τον εαυτό μας κι η περιπέτεια της ζωής μας ώσπου να φτάσουμε σ’ αυτήν είναι ένα θέμα που συναντάμε συχνά στη λογοτεχνία και στον κινηματογράφο.

Το θέμα του βιβλίου «Μέσα στην έρημο» π.χ. είναι η φυγή ενός νέου στην έρημο , όταν μαθαίνει ότι ο πατέρας του έχει και άλλη οικογένεια σε άλλη πόλη.Ο ήρωας του βιβλίου εγκαταλείπει τα πάντα και πηγαίνει στην έρημο τόσο μακριά , ώστε δεν του μένουν πια δυνάμεις να επιστρέψει.«Για να σκοτώσω τον ψεύτικο εαυτό μου», γράφει σε κάποιο σημείωμα που το βρήκαν μαζί με το πτώμα του μερικούς μήνες αργότερα οι ελαφοκυνηγοί.(John Krakauer,Into Desert,Pan Books)

Ο αμερικανός συγγραφέας Ντύερ επίσης στην αυτοβιογραφία του, γράφει ότι τίποτε στη ζωή του δεν πήγαινε καλά , ούτε η υγεία του, ούτε η δουλειά του, ούτε ο γάμος του που κινδύνευε να διαλυθεί. Ο Ντύερ απέδιδε όλες αυτές τις δυσκολίες της ζωής του στο ότι δεν είχε συγχωρήσει τον πατέρα του, που εγκατέλειψε τη μητέρα του μόνη με πέντε παιδιά, χωρίς να δώσει κανένα σημείο ζωής.

Η ζωή του Ντύερ όμως άλλαξε όταν αποφάσισε να βρει τον πατέρα του, για να μάθει το λόγο που τον ανάγκασε να φερθεί έτσι. Γύρισε όλη την Αμερική αλλά δεν βρήκε παρά τον τάφο του. Γονάτισε μπροστά του και είπε: « Δεν ξέρω τί λόγο είχες και εγκατέλειψες την οικογένειά σου. Πιστεύω ότι έδωσες κι εσύ όπως όλοι τον αγώνα σου . Το ίδιο ίσως έκανα κι εγώ , αν ήμουν στη θέση σου » Ο Ντύερ συμφιλιώθηκε μετά από αυτό με τον εαυτό του και βρήκε την εσωτερική του γαλήνη. Κατόπιν στα βιβλία του και σε σειρά διαλέξεων σε όλη την Αμερική θέλοντας να βοηθήσει κι άλλους με τα ίδια προβλήματα , υποστήριξε ότι κανείς δεν φτάνει στην ωριμότητα, αν δεν έχει συγχωρήσει τον πατέρα του.

Η επικίνδυνη περιπέτεια ενός Βιετναμέζου που ταξιδεύει ως λαθρομετανάστης απ΄ το Βιετνάμ στην Αμερική, για να βρει τον πατέρα του είναι το θέμα της κινηματογραφικής ταινίας του Χανς Πέτερ Μόλαντ «Όμορφη χώρα». Ο ελληνικός τίτλος της είναι «Γη της επαγγελίας» εννοώντας την Αμερική. Αλλά το νόημα της ταινίας δεν είναι η Αμερική ως γη της επαγγελίας. Η ταινία έχει βαθύτερο νόημα. Όμορφη χώρα δεν είναι κάποιος τόπος, ούτε η Αμερική. Όμορφη χώρα είναι παντού όταν ο άνθρωπος έχει αποκτήσει την εσωτερική του ειρήνη, στην οποία δεν φτάνει κανείς ,αν δεν ειρηνέψει με την εικόνα του πατέρα μέσα του.

Η ιστορία της ταινίας μοιάζει με μια παραβολή του ταξιδιού του ανθρώπου προς την αυτογνωσία και την ωριμότητα. Ο ήρωας της ταινίας ψυχολογικά ξεκινάει από εκεί όπου ξεκινάει λίγο πολύ κάθε άνθρωπος, από την αίσθηση ότι ζη σε ένα κόσμο ξένο, όπου κανείς δεν τον χρειάζεται κι όπου τίποτα δεν του ανήκει. Είναι ενδεικτικό ότι στο Βιετνάμ το όνομά του ήρωα σήμαινε «λιγότερο από σκόνη». Έτσι ονόμαζαν τα παιδιά τα γεννημένα από πατέρα αμερικανό και μητέρα βιετναμέζα. Τα παιδιά αυτά τα έδιωχναν ακόμα και οι οικογένειές τους.

Για το θεατή η ταινία αποτελεί μια δυνατή εμπειρία των δυσκολιών και των κινδύνων που συναντάει κανείς στο ταξίδι του για την αυτογνωσία. Τόσο δύσκολο είναι να αγαπήσεις τον εαυτό σου και ν’ αποκτήσεις την εσωτερική σου ειρήνη!

Η ταινία τελειώνει με μια σκηνή απ΄ την καθημερινή ζωή του Μπιν - αυτό είναι το όνομα του ήρωα - με το γέρο και τυφλό πατέρα του, τραυματία του Βιετνάμ, σε κάποια μακρινή φάρμα του Τέξας, την ώρα που ο ήλιος γέρνει στη δύση του. Ίσως αυτός είναι ένας ακόμα υπαινιγμός, ότι δεν φτάνει κανείς στην ποθητή ωριμότητα προτού η ζωή αρχίσει να δύει!

Ετικέτες:Χανς Πέτερ Μόλαντ, Τζων Κρακάουερ,Στην έρημο,


Μίκαελ Μαν,Βοηθητικός, ( βλ.ιστολόγιο ΕΥΛΟΓΗΣΩ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΕΝ ΠΑΝΤΙ ΚΑΙΡΩ).

"Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΘΕΡΙΣΜΟΥ"