Το κάλπικο είναι κάλπικο

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Το κάλπικο είναι κάλπικο. Όταν μας πληρώνουν με ένα κάλπικο νόμισμα απλώς το αναγνωρίζουμε ότι είναι κάλπικο. Μόνη η αναγνώριση του κάλπικου φτάνει ώστε το κάλπικο να είναι κάλπικο. Το κάλπικο το αφήνεις να καταπέσει από μόνο του. Είναι ήδη πεσμένο από μόνο του. Δεν έχει αξία εκτός αν ασχοληθείς με αυτό σαν να είχε αξία. Όπως δεν παλεύει κανείς με ένα πτώμα. Παλεύοντας με ένα πτώμα δεν το αφήνεις να είναι πτώμα. Το Ευαγγέλιο γράφει "μη αντιστήναι τω πονηρώ". Ο Διάβολος ένα πράγμα δεν μπορεί να υποφέρει, να μην του δώσεις προσοχή και να τον αγνοήσεις.

Η πολεμική κατά του κάλπικου το ενισχύει και το δίνει υπόσταση την οποία δεν έχει. Το κάλπικο είναι ανύπαρκτο. Αυτοί που το πολεμούν το δίνουν ύπαρξη με την πολεμική τους. Δεν κλωτσάει κανείς ένα ψοφίμι. Το αφήνει στη βρωμιά του. Άλλο αναγνώριση και άλλο πολεμική. Στη σύγκρουση με το κάλπικο, το κάλπικο πάντα βγαίνει κερδισμένο. Αυτό σημαίνουν τα λόγια του Κυρίου, ότι εκεί όπου δεν σας δέχονται να τινάζετε ακόμα και τη σκόνη των παπουτσιών σας. Τινάξτε την από τα υποδήματά σας, για να είναι είναι αυτό που είναι, σκόνη. Αν ασχοληθείτε με την σκόνη θα της δώσετε υπόσταση , ενώ δεν έχει. Αυτό το καλό έχει το κακό, ότι αυτοκαταστρέφεται αρκεί να μην το εμποδίσει κανείς.

Κάποιος πήγε στην πόλη και συνάντησε στο δρόμο μια πόρνη, που τον κοίταζε μέσα στα μάτια. Ο άνθρωπος ενοχλήθηκε.

-Εσύ πρέπει να κοιτάζεις χαμηλά στο χώμα, είπε.
-Εσύ πρέπει να κοιτάζεις χαμηλά στο χώμα, είπε η πόρνη. Εγώ έγινα από σένα, ενώ εσύ έγινες από χώμα.

Ο άνθρωπος μιλώντας με την πόρνη, έπεφτε στην εκτίμηση των γνωστών του που τον έβλεπαν, ενώ αντιθέτως η πόρνη ανέβαινε στα μάτια τους.

Μια φορά πριν χρόνια ήρθε κάποιος απ΄ την Αμερική και κανείς δεν τον γνώριζε. Μια εφημερίδα έγραψε εναντίον του. Κι αυτό συνεχίστηκε για χρόνια. Κανείς δεν θυμάται τί έγραφε. Ο άγνωστος όμως έγινε διάσημος και κυβέρνησε για πολλά χρόνια την Ελλάδα.