Διάλογος με φίλη αναγνώστρια για τη γλώσσα

"Αρκεί να βρίσκεται κανείς στην Ελλάδα της ομορφιάς και του πνεύματος,
για να λάμπει."
Μαριάνα Μακ Ντόλαντ


heart n soul: -μου κακοφαίνεται η επιλογή της καθαρεύουσας.

Μ.Λ. -Εγώ αγαπώ τις γλώσσες όπως τα τραγούδια. Αρκεί να είναι ωραία.

heart n soul: -Δεν με ενοχλεί η καθαρεύουσα σα γλώσσα, ούτε αναφέρομαι στην αισθητική της, στο αν την αγαπώ ή όχι, αν είναι ωραία ή όχι, αλλά στο αντίκτυπο που έχει όταν επιλέγεται σαν μέσο επικοινωνίας σε συγκεκριμένες περιστάσεις, όταν για παράδειγμα ξέρεις ότι δε θα γίνεις κατανοητός από τα άτομα στα οποία απευθύνεσαι. Ο Μητροπολίτης εδώ απευθύνεται στον Πρόεδρο και τους Αδελφούς άμεσα,οι οποίοι μπορεί να τον καταλαβαίνουν, αλλά δεν προορίζεται για όλους στην ουσία το μήνυμά του; Εγώ ως γλωσσολόγος το καταλαβαίνω, αλλά με ενοχλεί που π.χ. ο πατέρας μου δε θα το καταλάβει, γιατί επιλέχθηκε μια γλώσσα ακατανόητη πια γι αυτόν και για πολλούς.

Μ.Λ. -Δεν θα μπορούσε να διαφωνήσει κανείς, όπως τοποθετείς τα πράγματα.
Αν μου επιτρέπεται, να διατυπώσω μια διαφορετική γνώμη εντελώς προσωπική.
Από την αγάπη μου για τις μεταφράσεις αντιλήφθηκα μια διαφορετική από τη συνηθισμένη λειτουργία της γλώσσας.
Θα έλεγα ότι υπάρχει και ένα άλλο είδος κατανόησης της γλώσσας εκτός από αυτό,στο οποίο η γλώσσα χρησιμοποιείται απλώς στην μετάδοση νοημάτων, σαν σήματα μορς.
Με αυτή την έννοια δεν γίνεται αντιληπτό, πώς "μόνον αυτό που λέγεται με αγάπη θα ακουστεί". Ή αυτό που λένε οι Κινέζοι: "Αν κάποιος μείνει στο δωμάτιό του και κάνει μια σωστή σκέψη, η σκέψη αυτή θα ακουστεί παντού, έστω κι αν δεν την πει, δεν τη γράψει, δεν την εκφωνήσει".

Σε καμιά ίσως γλώσσα του κόσμου, πλην της Ελληνικής, δεν διακρίνουν το λόγο από τη λέξη. το "Εν αρχή ην ο λόγος.." το αποδίδουν στην Αγγλική, με το "In the begining was the Word",στην Ισπανική με το " Al principio ya existia la Palabra"...

Νομίζω ότι χωρίς την Ελληνική γλώσσα δεν θα μπορούσε να διατυπωθεί το δόγμα της Αγίας Τριάδος. Χωρίς τον πλούτο της όσον αφορά τη σκέψη και το λόγο.

Το παράδοξο είναι ότι η λειτουργική γλώσσα με τους αρχαίους τύπους δεν ενοχλεί τους απλούς ανθρώπους, που εκκλησιάζονται τακτικά, ενώ ενοχλεί τους πεπαιδευμένους.

Ένας πρόεδρος του δικαστηρίου ανέβηκε στην κορφή ενός βουνού και συνάντησε εκεί έναν αγράμματο βοσκό.
Ενώ ο πρόεδρος στην έδρα ερμήνευε την καθαρεύουσα στην δημοτική λέγοντας π.χ. καλά-κακά ή πιθανά ή προηγούμενα και άλλες τέτοιες ελληνικούρες ο βοσκός χρησιμοποιούσε άνετα τους λόγιους τύπους "κακήν κακώς" , "προηγουμένως", "πιθανόν" κ.ά.

Θέλω να πω ότι η Ελληνική γλώσσα είναι ενιαία όπως κάθε γλώσσα με αρχαία ιστορία και παράδοση και δεν ανέχεται "γύψο" χωρίς να γίνει "ξύλινη".


Αν διαβάσετε τη μετάφραση των ΟΜηρικών επών από τον Δούκα θα καταλάβετε τί θέλω να πω.
Ο Δούκας απέδειξε ότι η Ομηρική γλώσσα ανταποκρίνεται πλήρως στο σύγχρονο γλωσσικό αισθητήριο του Νεοέλληνα.

Η γλώσσα είναι ζωντανός οργανισμός και δεν επιδέχεται, όπως κάθε ζωντανός οργανισμός ανάλυση. Η ανάλυση εξυπηρετεί μεν την επιστήμη, αλλά δεν είναι δυνατόν να αναπαράγει τη ζωή στο επιστημονικό πείραμα.

Τί έγινε τώρα με τους "καθαρευουσιάνους δημοτικιστές";
Το ίδιο που έγινε με τους "καθαρευουσιάνους της καθαρεύουσας".

Στο ποινικό δικαστήριο, όταν η απόφαση είναι ομόφωνη ο καταδικασθείς πρέπει να αφήνεται ελεύθερος.
Αυτή είναι η κεντρική ιδέα της ταινίας του Μιχάλκωφ "Δώδεκα".
Αξίζει να τη δεις. Είναι ένα αριστούργημα!


Η γλώσσα δε διαφέρει στις καταλήξεις αλλά στο νου αυτού που την μιλάει ή τη γράφει, αν είναι γυμνασμένος ή αγύμναστος.

Η γυμνασμένη καρδιά έχει έναν ορισμένο αριθμό σφυγμών, συνήθως γύρω στους εξήντα. Η αγύμναστη έχει από τους 80 ή ενενήντα και πάνω.

Ποιος πρέπει να είναι ο στόχος;
Να γυμνάζομαι την καρδιά ή να την αφήνουμε αγύμναστη ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΠΙΑΖΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ;

Το αυτό συμβαίνει με το νου και με το λόγο. Ο γυμνασμένος νους εκφράζεται με συνθετικό λόγο, ό αγύμναστος και τα παιδιά με παρατατικό λόγο. Δεν συνθέτει τα νοήματα, αλλά τα παρατάσσει.
Η διαφορά είναι στην ταχύτητα της αντίληψης.
Γυμνασμένο νου μπορεί να έχει και ένας αγράμματος και αγύμναστο νου μπορεί να έχει και ένας γραμματισμένος.
Είναι θέμα άσκησης του νου και όχι γνώστης της γραμματικής.

Η ξύλινη γλώσσα κι αυτοί που την επινόησαν και την μεταχειρίζονται νομίζουν ότι προσφέρουν υπηρεσία στο λαό, είναι φίλοι του λαού, αφήνοντάς τον αγύμναστο, χάριν ευκολίας. Ευτυχώς ο λαός με το γλωσσικό του αίσθημα αντιλαμβάνεται την αλήθεια και δεν ακολουθεί το στραβό τους δρόμο.
Κανένας λαϊκός τύπος δεν χρησιμοποιεί την ξύλινη γλώσσα, εκτός απ΄ τους γραμματισμένους κομματικούς.

heart n soul: - Καλημέρα κ. Μόσχο και ευχαριστώ και για τη φιλική προσφώνηση και για τον διάλογο:) Ωραία όσα γράφετε, και, ως συνήθως δε διαφωνώ, διατηρώ όμως το αρχικό μου συναίσθημα. Να διευκρινήσω, μια που αναφερθήκατε, ότι τα λειτουργικά κείμενα μ'αρέσουν όπως είναι, και όχι μεταφρασμένα, αλλά δε μπορώ να συγκρίνω τα δύο: άλλο η λειτουργία, όπου η γλώσσα είναι αναπόσπαστο κομμάτι του μυστηρίου, και είναι κάτι που ο πιστός θα ακούει, και θα βιώνει μυστηριακά, σε όλη του τη ζωή, κι άλλο μια συζήτηση όπου θέλω ο συνομιλών/ακροατής μου να καταλάβει τι θέλω να του πω. Για να το πω πιο χοντροκομένα, θαυμάσια γλώσσα και η π.χ. αγγλική, αλλά αν μιλήσω αγγλικά σε κάποιον που δε τα ξέρει, δε θα με καταλάβει. Ναι, σύμφωνοι, θα καταλάβει τον τόνο μου, αν του μιλώ γλυκά ή θυμωμένα, αλλά δε θα ξέρει τι του λέω. Και εντάξει αν δεν έχουμε κοινή γλώσσα να συνεννοηθούμε, αν όμως έχουμε; εγώ αυτή δεν πρέπει να διαλέξω;
Να συμπληρώσω ακόμα ότι τις ταινίες τις θέλω με υπότιτλους και όχι μεταγλωτισμένες, τα γαλλικά τραγούδια στα γαλλικά και τα ισπανικά στα ισπανικά, κι ας μην καταλαβαίνω τι λένε:) και θέλω να κουραστώ διαβάζοντας Παπαδιαμάντη:) Αλλά με τον ανθρώπο που μιλάω και θέλω να επικοινωνήσω θέλω να καταλαβαινόμαστε και ψάχνω για κοινή και για τους δυό μας γλώσσα. Ευχαριστώ για τη φιλοξενία,
πάω να ψάξω το Δώδεκα!

Μ.Λ. -Η μεγαλύτερη αρετή κατά τους αγίους Πατέρες της Εκκλησίας είναι η διάκριση. Και η διάκριση ακολουθεί το ενδιαφέρον. Με το ενδιαφέρον καθένας από εμάς έχει μέσα του μια ιεραρχική κλίμακα. Με το ενδιαφέρον εργάζεται και ο νους και αποθησαυρίζει αναλόγως το άπειρο πλήθος των πληροφοριών.

Είναι θέμα δεκτικότητος του αναγνώστη ή του ακροατή, δηλαδή ενδιαφέροντος και ανάγνωσης ή ακρόασης πνευματικής ή φευγαλέας, όπως στις εφημερίδες, που κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν πρέπει να τις διαβάζει ή να γράφει σ΄ αυτές, γιατί γράφονται στο γόνατο και διαβάζονται φευγαλέα, χωρίς αληθινό ενδιαφέρον.

Το πνευματικό ενδιαφέρον προϋποθέτει καθαρή καρδιά και καθαρό νου.
Μιλάμε για την Ελληνική γλώσσα και για Έλληνες που έχουν έστω και ένα μικρό πλούτο λέξεων και εκφράσεων, μικρό, αλλά πλούτο. Ακόμα και οι απλούστεροι. Εξαιρούνται οι ημιμαθείς.

Κι εμένα μ΄ αρέσει ν’ ακούω τις γλώσσες. Έχω μια ευχέρεια να τις μαθαίνω γρήγορα, πράγμα που με εμπόδισε να μάθω έστω και μία. Το ίδιο μάθαινα γρήγορα τα μουσικά όργανα και δεν παίζω, παρά μόνο για τον εαυτό μου. Κανένας δεν υποφέρει να με ακούσει να γρατσουνάω το βιολάκι μου.

Η άγνοια και η έλλειψη ενδιαφέροντος δεν είναι επιχείρημα και μάλιστα εναντίον της Ελληνικής γλώσσας.

Αξίζει να διαβάσεις για την Μαριάννα Μακ Ντόναλντ που διέθεσε όλη την περιουσία της για το "Θησαυρό της Ελληνικής γλώσσας" σε ηλεκτρονική μορφή. Το 1970 είχε φτάσει στα
εξήντα εκατομμύρια λέξεις. "Σπασμένα τα ελληνικά της, αλλά κατανοητά και τα αρχαία ελληνικά της τέλεια" σημειώνει η κ. Νίνα Βλάχου, απ΄ το βιβλίο της οποίας αντλώ τις πληροφορίες αυτές. Το βιβλίο της κ. Βλάχου έχει τον τίτλο "ΟΙ γυναίκες μου" Εκδ. Λαβύρινθος. "Αρκεί να βρίσκεται κανείς στην Ελλάδα της ομορφιάς και του πνεύματος, για να λάμπει. Είναι η 30ή φορά που έρχομαι και κάθε μου ερχομός με πλημμυρίζει ευτυχία. Είστε πολύ τυχερή που είστε Ελληνίδα. Ανακάλυψα την Ελλάδα μέσα από τα αρχαία κείμενα και από τότε της έχω αφιερωθεί ολοκληρωτικά".