ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΜΙΑ ΦΙΛΗ,

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

“Εξομολογείσθε τω Κυρίω και επικαλείσθε το όνομα αυτού,
Απαγγείλατε εν τοις έθνεσι τα έργα αυτού.” Ψαλμ. 104

Αγαπητή φίλη, σε ευχαριστώ.
Αν δεν συμφιλιωνόμουν αμέσως με τους εχθρούς μου δεν θα άντεχα τριάντα τρία χρόνια στο μεροκάματο του τρόμου. Δεν έχω τίποτε με τον Αμέθυστο. Απλώς μου έδωσε αφορμή να γράψω όπως πάντα για κάτι που δεν το ξέρω και δεν το καταλαβαίνω.
Το μυστικό να μη κρατώ κακία είναι απλό:προσεύχεσαι με ειλικρίνεια, με όλη τη δύναμη της ψυχής σου υπέρ αυτού που σε λύπησε και εύχεσαι αντί της λύπης τη χαρά γι΄ αυτόν.
Έτσι έχεις την ικανοποίηση ότι κάνεις αυτό που θέλει ο Ιησούς. Δεν το κάνεις εσύ, αλλά η η αγάπη σου για τον Ιησού. Ο γαρ ζυγός γλυκός και το φορτίο ελαφρύ γιατί δεν το φορτώνεσαι εσύ, αλλά η αγάπη σου για τον Ιησού.


Έτσι να κάνεις, λέει ο Απόστολος Παύλος και θα βάλεις καλάθι αναμμένα κάρβουνα στο κεφάλι αυτού που σε λύπησε. Ακριβέστερα, θα βάλει ο ίδιος καλάθι κάρβουνα πάνω στο κεφάλι του.

Δεν είμαι δυνατός. Το πρότυπο είναι δυνατό.
Δεν κρατάω κακία σε κανέναν. Αλίμονο. Έχω αδύνατη καρδιά.
Σήμερα πέθανε η μητέρα μου. Νιώθω το πικρό αίσθημα της ξενητείας.
Να ζητήσω συγνώμην, πράγματι γιατί αφού δεν μου άρεσε το διανοητικό πιγκ πογκ, γιατί το έπαιξα. Δεν θα το ξανακάνω.

Το ιστολόγιό μου το άνοιξα για να αποθηκεύω τα κείμενα που γράφω. Κάποια κυρία μου ζήτησε να επιτρέπω σχόλια και το έκανα. Ύστερα διάβαζα συγχρόνων διανοητών. Δεν θα το ξανακάνω.
Γράφω για τον εαυτό μου όχι από εγωισμό, αλλά για να βοηθήσω τον εαυτό μου. Είναι φανερό, ότι γράφω αυτό που δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω μου είναι βαρετό.
Ίσως γι΄ αυτό ο Αμέθυστος με θεωρεί μεγαλομανή, γιατί γράφω για θέματα που δεν ξέρω. Γράφω για να μάθω, όχι γιατί θέλω να αποκτήσω δύναμη και δόξα. Σήμερα δεν έχουν σε υπόληψη αυτούς που γράφουν όπως εγώ. Έχουν σε υπόληψη αυτούς που θεωρητικολογούν. Αλλά εγώ δεν αγαπώ τη θεωρητικολογία. Μου αρέσει η ομορφιά στις κοινές στιγμές.


Ο Αμέθυστος ανακάλυψε σε μένα τον μεγαλομανή. Μεγαλομανής είναι αυτός που καταπιάνεται με θέματα ανώτερα απ΄ τις δυνάμεις του και που επιθυμεί με μανία τη δύναμη και τη δόξα.Τον ευχαριστώ. Μπορεί να είμαι και δεν το ξέρω. Ποιος ξέρει ακριβώς τον εαυτό του. Φοβόμουν ότι είμαι μόνο κρυπτο-εγωιστής.

Αλήθεια, πώς θεραπεύεται η μεγαλομανία; Νομίζω ότι θεραπεύεται με το να μην ασχολείται κανείς με θέματα που είναι υπεράνω των δυνάμεών του. Αυτό θα κάνω. Θα συνεχίσω αυτό το αγαπημένο μου εξομολογητικό, ανεκδοτολογικό γράψιμο, που αρέσει όχι μόνο σε μένα, αλλά και σε παιδιά, σε απλούς ανθρώπους, χωρικούς, εργάτες, τεχνίτες κ.α.
Για τη δόξα και τη δύναμη πιστεύω, όπως ο λαός , ότι ο ποιητής μετά θάνατον δοξάζεται. Γράφω γι΄ αυτούς που θάρθουν. Αυτοί ούτε κριτική κάνουν, ούτε επαινούν, ούτε υβρίζουν. Πώς να μην τους αγαπώ;

Όσο για την ύβρη Σαλογραία, θα σου το ξαναπώ, έχει σημασία μόνο ως απουσία ψυχής. Και στον Παράδεισο να σε στείλει κανείς, αν με αυτόν τον τρόπο σε κάνει να νιώσεις ότι απουσιάζει η ψυχή και ότι ο κόσμος είναι πράγματι, όπως φοβάσαι, άκαρδος, αυτή είναι η ζημιά.

Εσύ σώνει και καλά το πας σε πράγματα που έχουν πεθάνει για μένα κι εγώ έχω πεθάνει γι΄ αυτά.

Κύριος ποιμαίνει με...
Προορώμην τον Κύριόν μου ότι εκ δεξιών μου εστί , ίνα μη σαλευθώ.
Καληνύχτα.

2/16 Ιουνίου 2010
Αγίου Νικηφόρου, πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως του Ομολογητού