Σε κανένα λαό δεν ταιριάζουν άδικοι και ανάξιοι ηγέτες

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

Σε κανέναν δεν αξίζουν ηγέτες που δεν αγαπούν το λαό. Οι ηγέτες καταδυναστεύουν τους λαούς.
Αυτοί με επίγνωση εμποδίζουν την Πίστη γιατί δεν θέλουν την ειρήνη του Κυρίου Ιησού Χριστού.
Αλλά το πόδι τους θα σκοντάψει στο λίθο που αποδοκιμάζουν ή θα πέσει πάνω τους και θα τους συντρίψει, σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου Ιησού: "Ο λίθος που απέρριψαν οι οικοδόμοι, έγνε ακρογωνιαίος λίθος. Όποιος πέσει πάνω σ΄ εκείνη την πέτρα θα συντριβεί. Εις όποιον δε πέση θα τον κάνει κομμάτια"(Λουκ. κ΄18, πρβλ. Ματθ. κα΄44).

Ο δήθεν πολιτισμός τους δημιουργεί τα εξιλαστήρια θύματα.
Το πρόβλημα είναι ηθικό.
Ξαναδιαβάστε με προσοχή το Βιβλίο του Ιώβ και θα καταλάβετε σε τι εξυπηρετεί τους διώκτες, να αναγνωρίσουν και να δεχθούν τα εξιλαστήρια θύματά τους, ότι από δικό τους φταίξιμο γίνονται θύματα.
Δεν θέλουν να αρπάξουν το ψωμί του φτωχού, αλλά την ψυχή του.
Είνα αμαρτία να επαναλμβάνουμε άκριτα κι αβασάνιστα ότι φταίνε οι λαοί και τα έθνη, γιατί οι άρχοντες τους κατεξουσιάζουν!
Οι λαοί είναι ευτυχισμένοι όταν οι άρχοντες αγαπούν τους λαούς.
Είναι πιο δυνατό ένα κοπάδι ελάφια με αρχηγό ένα λιοντάρι, από ένα κοπάδι λιοντάρια με αρχηγό ένα ελάφι.



Σχόλιο του κ. ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΗ

Αγαπητέ κύριε Μόσχο,

Εσείς τα γράφετε πολύ καλά αλλά δεν σας διαβάζει κανείς, πλην ελαχίστων.

Οι περισσότεροι διαβάζουν τον πάπα ή τα παρακλάδια του (προτεστάντες). Και τι διαβάζουν; "Οι ομοιότητες μας ενώνουν, οι διαφορές μας χωρίζουν"!

Ακούγετε όμορφα. Ποιος όμως το σκάλισε; Για ποιές ομοιότητες μας λέει ο πάπας; Για τις εξωτερικές ομοιότητες ή για τις εσωτερικές; Οι εξωτερικές υπάρχουν, οι εσωτερικές δεν υπάρχουν. Οι εξωτερικές μπορεί να ενώσουν τους ανθρώπους (η οικονομία είναι ένας πολύ έξυπνος και ανίμακτος - σπάνια - πειθαναγκασμός) όταν όμως αυτές παραμένουν στο εξωτερικό τους σχήμα, ο ένας άνθρωπος βρίσκει έξυπνους, πάλι, τρόπους να σκάβει το λάκκο του άλλου.

Οι εσωτερικές ομοιότητες έγιναν "ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο" ενώ αναίσθητο δεδομένο είναι η προσπάθεια να πείσεις ότι όλοι στον ίδιο Θεό πιστεύουμε αλλά με διαφορετικούς τρόπους έκφρασης. Πάμε δηλαδή προς τα εκεί, στο Θεό, από διαφορετικά μονοπάτια.

Απάτη ολκής.

Αυτό κάνει η πολιτική και αντί για ένωση, έχει πάρει φόρα να σπάσει τον λίθο "ον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες".

Εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Θα διαβάζουμε το βιβλίο του Ιωβ για να ενισχύουμε το, περί συλλογικής ευθύνης αίσθημα, θα λέμε και το "άξια ων επράξαμε απολαμβάνομε", αλλά θα παραλείπουμε το "μνήσθητί μου Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου". Είναι "ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο" και δεν πρέπει να το φωνάζουμε, να το λέμε, να το γράφουμε ή ακόμη και να το ψιθυρίζουμε. Αυτό το ήθος διδάσκει η πολιτική και οι επιστήμες γενικότερα.

Απαντώντας στον ευγενικό φίλο κ.Κυπριανό:

Αισθάνομαι ευγνωμοσύνη για την ενθάρρυνση στο γράψιμό μου. Έχω το φόβο μήπως δεν γίνονται κατανοητά περισσότερο , παρά αν διαβάζονται ή όχι. Πιστεύω ότι αυτός που αγαπαει το γράψιμο πρέπει να γράφει για τη χαρά να γράφεις. Έπειτα θα σκεφτεί σε ποιον γράφει και το τελευταίο που θα σκεφτεί είναι αν τον διαβάζουν πολλοί, λίγοι ή κανένας. Αν δεν τον διαβάζει κανείς, δεν πρέπει να λυπάται γιατί υπάρχει μεγάλο αναγνωστικό κοινό στον ουρανό και σ' αυτούς που δε γεννήθηκαν ακόμα και που θάρθουν. Αν ούτε αυτό συμβαίνει υπάρχει το σπουδαιότερο από όλα ο Τριαδικός Θεός!
Για τον Άγιο Τριαδικό Θεό εσύ θα γράφεις και Εκείνος θα το θεωρεί ότι το διαβάζουν πολλοί. Να μη φοβηθείς ότι δεν το διαβάζουν και κρύψεις το τάλαντό σου στη γη.

Είναι φανερό ότι η επίθεση γίνεται κατά των πολλών. Οι πολλοί κινδυνεύουν σήμερα, όχι οι λίγοι και το μόνο στήριγμά τους είναι η Πίστη. Γράφοντας και ομολογώντας την πίστη με οποιοδήποτε άλλο τρόπο (εκκλησιαζόμενοι, ψαλοντες, ως εν ημέρα ευσχημόνως περιπατούντες βοηθάμε την πίστη και των άλλων. Ακόμα και οι πατέρες κουράστηκαν και δεν θέλουν να αναλάβουν την ευθύνη των ψυχών μας. Δεν μένει παρά το βιβλίο, τα κείμενα που αποπνέουν πίστη, και η παρουσία μας που βοηθούν περισσότερους ή λιγότερους ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Η Γη οδηγείται στην αυτοκτονία, ευγενικέ φίλε, και πρέπει καθένας που συνεδειτοποιεί την κατάσταση να κάνει ό,τι μπορεί στον μικρό του περίγυρο, ακόμα και μόνο μέσα στην οικογένειά του, για να εμποδίσει την αυτοκτονία της Γης.
Είναι αναγκαίο να προσέχουμε τον ένα άνθρωπο. Γιατί και μόνον ένας αν δεν έχει επίγνωση του εαυτού του, η ανθρωπότητα αδυνατεί να έχει επίγνωση του εαυτού της ως ολότητα.
Αυτό που προέχει είναι το πνεύμα (το ακμαίο ηθικό όπως λέγεται). Αυτός που έχει το πνεύμα του δυνατό δεν φοβάται τίποτα. Πρέπει να μη φοβούμαστε. Γράφουμε για να ενισχύσουμε το θάρρος του υπάρχειν. Ας μη διαβάζουν. Ένα κουταλακι μέλι βοηθάει περισσότερο από ένα βαρέλι ξύδι αυτούς που έχουν ανάγκη.