Πολυπολιτισμικότητα- διαπολιτισμικότητα Ένας ακόμη Δούρειος Ίππος μέσα στο «κάστρο» της ιδέας του Ελληνισμού

του Β. Δ. Μακρυπούλια

Όταν ως φοιτητής διάβασα την περίφημη φράση του Whitehead η οποία αναφερόταν στο ότι η σύγχρονη δυτική φιλοσοφία είναι απλή υποσημείωση στη φιλοσοφία του Πλάτωνος και του Αριστοτέλους, σε καμμία περίπτωση δεν μπορούσα να φαντασθώ πόσο αληθινός πράγματι ήταν ο Άγγλος Βρεττανός φιλόσοφος και μαθηματικός. Επίσης σε καμμία περίπτωση δεν μπορούσα να φαντασθώ πόσο επιλήσμονες αυτής της τόσο σημαντικής για τον Ελληνισμό αληθείας θα ήμασταν εμείς οι ίδιοι οι Έλληνες(μία ματιά και μόνο στα σχολικά βιβλία θα αποδείξει πολλά, αλλά με αυτό το θέμα θα ασχοληθούμε άλλη φορά).


Επί του παρόντος οι σύγχρονοι σφετεριστές της Ελληνικής εκπαίδευσης ανακάλυψαν ,διαστρέβλωσαν και παρέδωσαν προς σύγχρονη κατανάλωση έναν πράγματι ύπουλο, μετά από αυτήν την επεξεργασία, Δούρειο Ίππο, στην προσπάθειά τους να αδυνατίσουν τον Ελληνικό φιλοσοφικό και διαχρονικό Ιστορικό ιστό .Αυτός ο δούρειος ίππος είναι η πολυπολιτισμικότητα και διαπολιτισμικότητα. Φρίττουν βέβαια οι Στωϊκοί οι οποίοι είναι αυτοί που επίσημα εισήγαγαν αυτόν τον όρο στα θεωρητικά αλλά και αξιολογικά χρονικά(βλ. Κλεάνθου, Ύμνος προς το Δία «σοι δη πάς όδε κόσμος ελισσόμενος περί γαίαν»).Συζητάμε βέβαια ότι σε ποιητικό επίπεδο ο όρος εισήχθη από τον Όμηρο(στα ηρωϊκά έπη άνθρωποι από όλον τον κόσμο συνανστρέφονται κάτω από την ιδέα και τα σύμβολα του Δία, της αιωνίας δύναμης του Λόγου),αλλά και σε καθαρά θεωρητικό επίπεδο ο όρος εισήχθη μέσα από την επαγωγική και οριστική φιλοσοφία του Σωκράτη(μέσα από την καθολικότητα της αγωγής του «εν οίδα ότι ουδέν οίδα»).


Σε μία πρώτη εκτίμηση θα μπορούσαμε να διατυπώσουμε την άποψη ότι οι εισηγητές αυτών των όρων στηρίζονται στον εντυπωσιασμό διότι εφευρίσκουν επαγωγικά νέους όρους. Πρώτα έρχονται ανεξέλεγκτα τα στίφη των λαθρομεταναστών στην Ελλάδα και έπειτα πρέπει οπωσδήποτε να κρύψουμε τις πραγματικές αιτίες του εθνοδιαλυτικού αυτού φαινομένου εισάγοντας ψευδοαξιολογικούς όρους που θα μπορούσαν ηθικά να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Πρέπει όλοι να πεισθούμε ότι όλοι οι πολιτισμοί επιβάλλεται να γίνουν γνωστοί στους Ελληνοπαίδες. Το λογικό λάθος ,καλύτερα η λογική έλλειψη, είναι εμφανής. Αντίθετα με τη λογική Πλατωνική πορεία που έδωσε το φώς του λόγου στην Οικουμένη –μία πορεία από τις ιδέες προς τα πράγματα-τώρα οδεύουμε λογικά αντίθετα διότι προχωρούμε από τα γεγονότα προς τις ιδέες. Επαναλαμβάνω: Πρώτα έρχονται οι λαθρομετανάστες και έπειτα εισάγω νεοεκπαιδευτικές έννοιες. Δεν έχω συλλάβει την ιδέα της πολυπολιτισμικότητας ως τρόπο του λόγου από πρίν .Όχι. αντίθετα αφήνομαι στις εμπειρικές επιρροές των γεγονότων χωρίς κριτικά να σκεφθώ εάν οι όροι που εισάγονται ήδη υπάρχουν με άλλον τρόπο, και εάν συνάδουν με την εν γένει Ελληνική παράδοση και υπέρβαση. Η Καντιανή κριτική βιάζεται και ο ύπνος του Χιούμ επιστρέφει.


Με απλά Ελληνικά μη Έλληνες υποδεικνύουν την εκπαίδευση των Ελληνοπαίδων. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι σε μία Κοπερνίκεια παραφορά η Ελλάδα δεν είναι το κέντρο για αυτούς που επιλέγονται με την ψήφο μας. Ας προσέξουμε .Το αγαθό ήταν το κέντρο του Πλάτωνα και στιγμή δεν ξέφυγε από αυτό. Η Ελλάδα πλέον δεν είναι το κέντρο του όλου για τους κυβερνώντες οι οποίοι πιστεύουν σε έναν ήλιο κάλπικου και ανύπαρκτου διεθνισμού. Η λογική και οι νόμοι του Αριστοτέλη και του Εγέλου ξεχάσθηκαν και ανόμοια πράγματα μπρδεύονται μεταξύ τους. Αυτό ονομάζεται παιδεία των Ελλήνων εν έτει 2009.


Το επόμενο όμως λογικό λάθος που διαπράττεται είναι ανώτερο του πρώτου. Ως γνωστόν ο Ελληνικός πολιτισμός παρήγαγε τις ιδέες εκέινες οι οποίες κίνησαν το μυαλό και το ήθος ανθρώπων και δημιουργιών μετέπειτα. Θα ήθελα να σταθώ στις αφαιρετικές αρχές του λόγου, της κατηγορίας και της ενδελέχειας. Στις ψυχικές δυνάμεις της συνείδησης, του συν-αισθήματος και αντίληψης. Αλλά και στις βιωματικές αξίες των αρετών, του προσώπου και της κοινωνίας. Βέβαια δεν έχω κανένα πρόβλημα να δεχθώ ότι προϋπήρξαν σπερματικοί πολιτισμοί αλλά και θα μεταϋπάρξουν. Όμως η ταξινομητική δουλειά του Ελληνικού πολιτισμού είναι αυτή που κίνησε την μετέπειτα πολιτισμική δύναμη συλλήβδην της ανθρωπότητας. Σε τέτοιο σημείο ώστε οι πολιτισμικοί σταθμοί να είναι ελληνικοί. Ποιός αμφιβάλλει ότι πίσω από τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ευρίσκεται η Ελληνική στωϊκή άποψη του αρμονικού κόσμου;(ο μακαρίτης ο Λιαντίνης έχει γράψει σχετικά).Πίσω από το Βυζάντιο δεν ευρίσκεται ο Πλατωνισμός και το Έν του Νεοπλατωνισμού ;Πίσω από την Αναγέννηση και το Διαφωτισμό δεν «κρύβεται» η κοινωνική ζωή σύμφωνα με τη Δημοκρίτεια φύση που «μεταρρυθμεί»τα πάντα; Άρα μόνη η γνώση του Ελληνικού πολιτισμού σε βάθος ολοκληρώνει σύνολη την ανθρωπότητα. Βέβαια θα μπορούσαμε να συζητήσουμε το πώς ο κάθε πολιτισμός αφομοίωσε τα δεδομένα που έλαβε μέσα από την έπαφή του με τους φωτισμένους Έλληνες(ας δούμε με αυτόν τον τρόπο τον Αραβικό πολιτισμό).Με τη σωστή σειρά όμως ,χωρίς να ισοπεδώνουμε τα πάντα κάτω από την αχάριστη για την Ελλάδα ετικέτα ενός ανύπαρκτου όρου «πολυπολιτισμικότητα».


Είναι φανερό ότι ο σωστός όρος είναι «επιπολιτισμικότητα». Η δύναμη της πρόθεσης «επί» μας βοηθεί, κάτι που έχει κάνει και στη λέξη «επίγονος». Επί του πολιτισμού των Ελλήνων λοιπόν ερευνώ τα συμβεβηκότας του σημερινού ανθρώπινου πολιτισμού.


Η τελευταία μου ένσταση, είναι καθαρά αξιολογικής υφής και φύσεως. Μένω ενεός όταν οι λεγόμενοι «αριστεροί-προοδευτικοί» του Ελληνικού χώρου υποστηρίζουν αλλόθρησκους και αλλόδοξους –μουσουλμάνους κ.α-αυτοί που θεωρούν μίασμα τη θρησκεία και την ηθική που από αυτή απορρέει, αυτοί που έχουν συνεχώς καθυβρίσει παντοιοτρόπως τον Ιησού και τα σύμβολά του. Νομίζω ότι υπάρχει ένα ηθικό και αισθητικό χάσμα εδώ που καλύπτεται μόνον εάν σκεφθούμε τα τελικά σχέδια αυτών που κυβερνούν το σημερινό κόσμο-ευτυχώς μόνο οικονομικά.


Δηλαδή οι Έλληνες αριστεροί, τέλος πάντων οι Έλληνες θιασώτες της πολυπολιτισμικότητας-όπως αυτοί την εννοούν-δεν θα είχαν πρόβλημα να φορέσουν μαντήλα, να έχουν τέσσαρες συζύγους, να προσεύχονται πεντάκις την ημέρα, να κρατούν το ραμαζάνι κ.λ.π. Πάμε στα Ανατολικά θρησκεύματα. Αυτοί λοιπόν που έχουν κάνει τη θρησκευτική και εθνική απροσδιοριστία σημαία ,θα μπορούσαν να είναι ινδουϊστές και να επιθυμούν την ένωση με τον αιώνιο Νόμο(Ντάρμα) ή να ακούν τα παιδιά τους να τους λένε ότι ξέρετε εμείς ανήκουμε στην τάδε κάστα, και τώρα θα πρέπει να πάμε όλοι μαζί για διαλογισμό. Ή τουλάχιστον δεν θα είχαν πρόβλημα τα παιδιά τους να διδάσκονται ποιος είναι άπιστος σύμφωνα με το Μωάμεθ-αυτοί οι επαγγελματίες αντιρατσιστές –και βέβαια δεν θα είχαν πρόβλημα να διδάσκονται τα παιδιά τους ποια είναι η ποινή που περιμένει τους ομοφυλοφίλους στο Ιράν-ειδικά με το τελευταίο δεν θα είχαν πρόβλημα οι θιασώτες της πολυπολιτισμικότητας που τυγχάνουν φανατικοί υποστηρικτές του κιναιδισμού;


Το φοβερό όμως είναι το παρακάτω. Κανείς από όλους αυτούς τους ψευδοπροοδευτικούς δεν αναφέρει τίποτε για τα απίστευτα βασανιστήρια που υπομένουν οι χριστιανοί στις μωαμεθανικές χώρες. Στην ινδονησία οι χριστιανοί είναι σκουπίδια, στο Ιράν όντα κατωτέρου θεού, και στην Ινδία είσαι η Ινδουϊστής ή τίποτε Άραγε οι θιασώτες της πολυπολιτισμικότητας θα έκαναν σκοπό της ζωής τους να μεταδώσουν τα «ιδανικά» τους και σε αυτές τις χώρες; Οψόμεθα. Περιμένω να τους δώ-όπως τους «γιατρούς χωρίς σύνορα»-στη Σαουδική Αραβία να διδάσκουν την πολυπολιτισμικότητα, εκεί όπου η ποινή εναντίον των χριστιανών είναι ακόμη ο αποκεφαλισμός.


Επιβάλλεται τώρα να ανοίξουμε το Δούρειο Ίππο του δήθεν πολυπολιτισμού και να αποτάξουμε το περιεχόμενό του. στην πραγματικότητα είναι όλο αυτό μία κίνηση ενάντια σε ό,τι το Ελληνικό και ορθόδοξο. Μέσα από την μίξη όλων με όλα έρχεται η αποβλάκωση ώστε η εξουσία αυτού του κόσμου πάνω σε γέφυρα από μαζοποιημένες συνειδήσεις να προχωρεί προς τον τελικό σκοπό της, την πρόσκαιρη κυβέρνησή της.


Όλα είναι θέμα παιδείας. Οι γονείς ας λέμε στα παιδιά μας όσα το σχολείο των προοδευτικών τους κρύβει. Εν κατακλείδι ας αγοράσουμε τα παλαιά αναγνωστικά και ας τα διδάξουμε εμείς στα παιδιά μας. Όλοι ας διαβάσουμε αρχαίους και κλασσικούς Έλληνες συγγραφείς. Ας συνδέσουμε την ιστορική μας αλυσίδα και ας αναλάβει ο καθείς το ρόλο του. Το καλό πάντα νικά.


Ως Έλληνες πιστεύουμε στον ένα κόσμο. Σε αυτόν που κάτω από το φώς του Αγαθού και του Ωραίου αποπνέει καλωσύνη και δικαιοσύνη. Δεν πιστεύουμε ότι το θέμα είναι ποσοτικό και ορίζεται από το επίθετο πολύς. Η Ελληνική φιλοσοφία είναι η νίκη της ποιότητας πάνω στην ποσότητα. Άρα πιστεύουμε στον ένα πολιτισμό των πραγματικά φωτισμένων οικιστών φιλοσόφων βασιλέων.


Β. Δ. Μακρυπούλιας


Καθ. φιλόλογος Πειραματικού Γυμνασίου Μυτιλήνης.


Ιστοσελίδα: http://users.sch.gr/makripulias.