Προορώμην τον Κύριόν μου

Προορώμην τον Κύριόν μου ότι εκ δεξιών μου εστί, ίνα μη σαλευθώ"΄

"Κύριος ποιμαίνει με και εις ουδέν με υστερήσει. Εις κήπον χλόης εκεί με κατεσκήνωσεν".

"Μετά των μισούντων την ειρήνην ήμην ειρηνικός"

Εμβαθύνοντας το κατά δύναμιν στα λόγια αυτά νιώθω καλύτερα παρά εντρυφώντας στη φιλοσοφία.

Ο Θεός δίνει δύναμη και κατανόηση. Με λίγη καλή θέληση, ακούοντας συχνά τους ψαλμούς στις ακολουθίες στην Εκκλησία μπαίνουμε σε βαθύτερα νοήματα,χωρίς να χρειάζεται να έχουμε σπουδάσει φιλολογία και φιλοσοφία, παραμένοντες απλοί άνθρωποι χωρίς έπαρση και χωρίς απαίτηση να προσαρμοστούν τα ιερά λόγια στην ιδιορρυθμία μας.

Σήμερα αυτοί που ακούν τα ιερά λόγια στη φωνή που γράφτηκαν είναι οι απλοί άνθρωποι. Όσοι έχασαν την απλότητά τους προσηλώνονται στο νόημα και δεν ακούν τη φωνή.



"Συνήδομαι γαρ τω νόμω του Θεού κατά τον έσω άνθρωπον. βλεπω δε έτερον νόμον εν τοις μέλεσί μου αντιστρατευόμενον τω νόμω του νοός μου και αιχμαλωτίζοντά με εν τω νόμω της αμαρτίας τω όντι εν τοις μέλεσί μου. Ταλαίπωρος εγώ,τίς με ρύσεται εκ του σώματος του θανάτου τούτου;"

(Ο νόμος του Θεού (πνευματικός), ο νόμος της αμαρτίας (σαρκικός), ο νόμος του νοός μου, πνευματικός αν δουλεύει νόμω Θεού, σαρκικός αν είναι δούλος των σαρκικών ηδονών), ο νόμος εν τοις μέλεσί μου, σαρκικός όταν αποκρυνόμαστε απ΄το Θεό, για να μη μας θεραπεύσει και πνευματικός όταν δεν εμποδίζουμε τη Χάρη να μας επισκεφθεί: "ως στρουθία ερύσθημεν εκ παγίδος θηρευτών).


Πιστεύω ότι στην αναζήτηση του Θεού από μας εξαρτάται η ορθή κατεύθυνση. Ο Κύριος είναι ο οδηγός μας. Ένα σπιρίτσιουαλ (νέγρικο θρησκευτικό τραγούδι) λέει:

"Δεν ξέρυμε το μέλλον/
όχι, οχι,όχι./
Δεν ξέρουμε το κάθε εμπόδιο./
Μα πρέπει να βαδίζουμε με πίστη./
Να προοδεύουμε συνεχώς./
Νά 'χουμε οδηγό τον Ιησού./
Αυτός θα κουβαλησει το φορτίο μας."


Με ρώτησε κάποτε ο Ρόμπερτ Λαξ (Αμερικανός ποιητής, 1915-2000, που έζησε τα πιο πολλά χρόνια της ζωής του στην Ελλάδα (Κάλυμνος, Πάτμος): Αν ερχόταν ένας άγγελος και σου έλεγε να κάνεις μια ευχή, τί θα ζητούσες;
"Θα ζητούσα να μου δώσει σοφία", είπα.
Μετά από πολλά χρόνια, γέρος πια κατάλαβα ότι έκανα λάθος. Δεν ήθελα σοφία. Ήθελα σοφό, να με πιάσει από το χέρι και να με οδηγήσει στην Οδό, στην Αλήθεια και στη Ζωή.

Η Δύση ζητεί σχολαστική σοφία. Ρωτάει σαν τον Πιλάτο, τί είναι αλήθεια;
Στην Ορθόδοξη Παράδοσή μας δεν μαθαίνουμε με σχολαστική σοφία, αλλά πορευόμαστε ακολουθώντας την εμπειρία του Διδασκάλου. Δεν ρωτάμε, τί είναι η αλήθεια, αλλά
ΠΟΙΟΣ είναι η Οδός και η Αλήθεια κα η Ζωή!

Γι' αυτό εγκατέλειψα τη φιλοσοφία. Κάλλιο αργά παρά ποτέ.