Λέγοντας ότι ο Έλληνας χάνει τους συμμάχους του δεν εννοούμε τα κράτη της Δύσης. Τα κράτη της Δύσης είναι σύμμαχοι με την έννοια ότι η συμμαχία τους εξυπηρετεί κυρίως τα ίδια και παρεμπιπτόντως και την Ελλάδα, όταν συμπίπτουν τα συμφέροντά τους με τα συμφέροντα της Ελλάδας.
Δεν εννοούμε αυτούς τους συμμάχους που προκύπτουν από τέτοιες προσωρινές και χρησιμοθηρικές συμμαχίες. Οι σύμμαχοι αυτοί δεν έχουν αιώνια προοπτική και δεν ισχύουν για πάντα. Ο Έλληνας ποτέ δεν ένιωσε ότι είναι σύμμαχός του αυτός που δεν ενδιαφέρεται παρά μόνο για το συμφέρον του, αυτός που δεν είναι πιστός στους κινδύνους.
Οι αιώνιοι σύμμαχοι του Έλληνα, είναι το Έθνος του, η γλώσσα του, το όνομά του, η ιστορία του, ο πολιτισμός του, η θρησκεία του, η ενότητά του , η οικογένειά του, κι αυτούς τους αιώνιους συμμάχους του ανεπαισθήτως τους χάνει τώρα . Χωρίς να τον ρωτήσουν δε διδάσκουν στα παιδιά του να αγαπούν και να πονάνε τους αιώνιους συμμάχους τους. Ποιος θα διδάξει στους νέους την αξία τους, όταν αυτοί που είναι ταγμένοι να το κάνουν αυτοί οι ίδιοι από άγνοια , από ημιμάθεια ή και από πονηρία την αμφισβητούν;
Πολλοί ισχυρίζονται ότι οι Έλληνες πάσχουν από την ηγεσία τους. Ότι δεν έχουν και ίσως δεν είχαν ποτέ άξια ηγεσία. Ότι η ηγεσία τους αδυνατεί να συλλάβει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία. Δεν νιώθει την ανησυχία του Έλληνα. Μοιάζει σαν ξένη. Δεν συμμετέχει στην αγωνία του κόσμου. Αποφεύγει να θίξει τα άλυτα προβλήματα του τόπου, για να μη γίνει δυσάρεστη. Ο Έλληνας όμως αγωνιά. Δεν θέλει ούτε να τον ναρκώνουν με τον εφησυχασμό, ούτε να εκμεταλλεύονται την αγωνία του , για να κερδίσουν ψήφους στις εκλογές και να πλουτίσουν ή να κατακτήσουν την εξουσία, που είναι το ίδιο.
Οι πολίτες δε νοιάζονται να αλλάζουν τα κόμματα σαν να αλλάζουν αρρώστιες, αλλά να είναι οι πολιτικοί ειλικρινείς και να αγαπούν τον πολίτη. Αντί της ειλικρίνειας και της αγάπης , σ΄ ένα κόσμο που βουλιάζει στο ψέμα και στην υποκρισία το επόμενο βήμα της ηγεσίας θα είναι το παιχνίδι της τρέλας, το παιχνίδι του μόνου δυνατού, της ανυπαρξίας του αντίπαλου δέους, όπως λέγεται. Στα ελληνικά δεδομένα αυτό σημαίνει ότι τα δυο κόμματα της εξουσίας θα ενωθούν, για να μην μπορεί κανείς να τα κατηγορήσει για αποφάσεις που θα λάβουν εναντίον της βουλήσεως των Ελλήνων. Η σπουδαιότερη απόφαση η οποία εκκρεμεί αυτή τη στιγμή είναι η υπογραφή της παραχώρησης του ονόματος και της ιστορίας της Μακεδονίας στα Σκόπια. Η παραχώρηση αυτή νομιμοποιεί τα Σκόπια να εγείρουν τις αξιώσεις τους κατά της Ελλάδος επί των Ελληνικών εδαφών της Μακεδονίας.
Η ευθύνη αυτών που θα υπογράψουν ίσως φαινομενικά να μοιραστεί στα δυο κόμματα, αλλά τίποτε δεν μπορεί να τους απαλλάξει από την ενοχή τους. Τα πολιτικά τεχνάσματα δεν ικανοποιούν το αίτημα του πολίτη για ειλικρίνεια. Το όνομα της Μακεδονίας και η ιστορία της είναι ένας απ΄ τους αιώνιους συμμάχους του Έλληνα , που μόνον μια ανάξια ηγεσία θα τολμήσει να τον προδώσει.
"Ρεθεμνιώτικα Νέα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου