" Ο Ζιράρ επιχειρεί - αφήνοντας να ομιλήσουν τα ίδια τα κείμενα- να αναδείξει το πραγματικό πνεύμα της Γραφής: πνεύμα χάριτος και αληθείας. (....) Μέσω μιας εκπλητικής αναγνώσεως ποιητικής και τεκμηριωμένης- ο Ζιράρ αποδεικνύει ότι, εν αντιθέσει προς όλες τις άλλες θρησκείες οι οποίες αναδύονται από τη συμφιλιωτική επενέργεια του συλλογικού φόνου ενός τυχαίου θύματος, το ιουδαιοχριστιανικό κείμενο αποκαλύπτει και καταγγέλλει τον μηχανισμό της βίαιης αυτής ομοθυμίας και την αισθητικοποιημένη τελετουργική αναπαραγωγή του.
Το ουσιώδες του ευαγγελικού μηνύματος είναι η αγάπη προς τον πλησίον, όχι οι θυσίες. Αλλά οι άνθρωποι απέρριψαν την ειρήνη που προσφέρει ο Ιησούς - την ειρήνη την υπερέχουσαν πάντα νουν -, παραμένοντες έτσι υποτελείς στην ειρήνη της βίας.
Η απόλυτη χριστιανική ενικότητα εξελήφθη ως απλή ενδοθυσιαστική διαφορά και το Πάθος ως μία ακόμη θυσία - γεγονός που κατά τον συγγραφέα αποκαλύπτει την πιο παράδοξη και κολοσσιαία παρανόηση της ανθρωπότητας, με συνέπειες καταλυτικές για όλη τη μετέπειτα ιστορία." (Κωνσταντίνος Ι. Γκότσης, απόσπασμα από τον πρόλογό του στο βιβλίο του Ρενέ Ζιράρ, Κεκρυμμένα από καταβολής, εκδ. Γ.Α. Κουρής Α.Ε., Αθήνα 1994).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου