Στους μύθους, ενώ παρακολουθούμε την ιστορία κάποιων ζώων, ο νους μας είναι στους ανθρώπους. Ο μύθος π.χ. για ένα λιοντάρι και μια αλεπού που εξαπατούν μια ελαφίνα , ότι δήθεν θα κυβερνάει αυτή και την τρώνε, δεν έχει σκοπό να περιγράψει πώς ένα λιοντάρι και μια αλεπού τρώνε μια ελαφίνα. Μέσα από την περιγραφή του πραγματικού γεγονότος, ο μύθος μεταφέρει το πνευματικό του περιεχόμενο, που είναι ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να αφήνει να του θολώνουν το νου υποσχέσεις, που δεν πραγματοποιούνται.
Ο μύθος π.χ. του Αισώπου για το λιοντάρι, την αλεπού και την ελαφίνα, λέει πως ένα λιοντάρι ήταν άρρωστο και κείτονταν σ΄ ένα φαράγγι. Είπε δε στην αγαπημένη του αλεπού: «Αν θέλεις να γίνω καλά και να ζω, φέρε μου τη μεγάλη ελαφίνα, αφού την εξαπατήσεις με τα γλυκά σου λόγια. Την επιθυμώ από τα βάθη της καρδιάς μου».
Η αλεπού πήγε και βρήκε την ελαφίνα να πηδάει στο χορτάρι κι αφού τη χαιρέτησε της είπε: « Καλά μηνύματα σου φέρνω. Ξέρεις ότι ο βασιλιάς μας λέων είναι ετοιμοθάνατος. Σκέφτεται, ποιο απ΄ τα θηρία θα βασιλέψει μετά από αυτόν. Ο ποντικός είναι αγνώμων, η αρκούδα είναι νωθρή, η λεοπάρδαλη είναι όλο οργισμένη, η τίγρη είναι αλαζονική. Η Ελαφίνα είναι αξιοτάτη. Είναι ψηλή, ζει πολύ, το κέρατό της είναι φοβερό στους όφεις. Και να μη σου τα πολυλογώ κυρώθηκες να βασιλεύεις.» Έτσι ο νους της τυφλώθηκε από τα λόγια και πήγε στη σπηλιά χωρίς να ξέρει τι την περιμένει. Το λιοντάρι όρμησε επάνω της , αλλά η ελαφίνα του ξέφυγε και γλίτωσε με μερικές μόνο γρατσουνιές.
Το λιοντάρι στέναξε γιατί το βασάνιζε η πείνα και η λύπη και ικέτευε την αλεπού να πάει να ξαναφέρει την ελαφίνα. Όταν η ελαφίνα την είδε έφριξε και της είπε: « Ω κάθαρμα, μη με πλησιάσεις γιατί δε θα ζήσεις. Να βρεις άλλους , που δεν έχουν πείρα από λιοντάρια, να τους εξαπατήσεις.». «Εμάς τους φίλους υποπτεύεσαι;» είπε η αλεπού. « Το λιοντάρι ήθελε να σε πιάσει από το αυτί για να σου δώσει συμβουλές πώς να κυβερνάς, διότι πεθαίνει. Ορκίζομαι ότι δεν θα πάθεις τίποτα.»
Έτσι ξεγελάστηκε πάλι η ελαφίνα, και ξαναπήγε στην σπηλιά του λιονταριού, και έγινε το δείπνο του. Το λιοντάρι έφαγε τις σάρκες και το μυαλό της ελαφίνας. Την καρδιά της όμως την άρπαξε κρυφά και την έφαγε η αλεπού, το σύμβολο της πονηρίας .Όταν το λιοντάρι ζήτησε την καρδιά της ελαφίνας η αλεπού του είπε: «Αυτή δεν είχε καρδιά. Αν είχε δεν θα έμπαινε δυο φορές στη σπηλιά του λιονταριού». ( Κάνει εντύπωση το γεγονός ότι ο Αίσωπος , όπως ακριβώς και η Ορθόδοξη Παράδοση, θεωρεί την καρδιά και όχι το μυαλό πνευματικό κέντρο του ανθρώπου. Αυτός είναι ο λόγος, που ο Αίσωπος βάζει την αλεπού να τρώει την καρδιά, γιατί το πνευματικό κέντρο δεν έχει εχθρό την ωμή βία, αλλά την πονηρία, την οποία συμβολίζει η αλεπού ).
Ακούγοντας , ευγενικέ αναγνώστη, το μύθο αυτό που μιλάει για κυβέρνηση , για απατηλές υποσχέσεις και για τον χαμό της ελαφίνας, που πίστεψε στην πονηρή αλεπού, πάει καθόλου ο νους σου σε κάποια πολιτικά κόμματα; Θα μπορούσες να συνδέσεις το μύθο του Αισώπου με τα πολιτικά κόμματα ,που παραπλανούν τους ψηφοφόρους τους, με υποσχέσεις που δεν τις τηρούν; Πρόβλεψε ο σοφός Αίσωπος χιλιάδες χρόνια πριν , ότι θα ένιωθε κανείς φρίκη με την ιδέα να ψηφίσει ;
Άραγε τα κόμματα της βουλής συνειδητοποίησαν την αντιπάθεια των ψηφοφόρων για την ψήφο; Αδιαφορούν όλα, χωρίς εξαίρεση, για την άνιση μεταχείριση που γίνεται εις βάρος κάποιων κομμάτων, όπως π.χ. του Πανελλήνιου Μακεδονικού Μετώπου, ενώ θα διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους από οργή και αγανάκτηση, αν η άδικη αυτή συμπεριφορά γινόταν εις βάρος τους.
Το περί δικαίου αίσθημα και η περί δικαίου συνείδηση εξεγείρεται μόνον όταν πρόκειται για τους ίδιους, ενώ εφησυχάζει, όταν πρόκειται για τους άλλους; Δεν προκαλούν έτσι το φιλότιμο των πολιτών; Δέχονται οι πολίτες να τους χειραγωγούν τα κόμματα της βουλής και να αποφασίζουν για λογαριασμό τους, τι πρέπει να ξέρουν και τι δεν πρέπει ;
Οι πολίτες γνωρίζουν ότι η δικαιοσύνη είναι ενιαία και μόνον γι΄ αυτήν αξίζει να αγωνιστεί κανείς είτε πολίτης είναι, είτε πολιτικό κόμμα. Υπάρχουν άραγε τέτοιοι πολιτικοί και τέτοια κόμματα στην Ελλάδα; Δυστυχώς δεν υπάρχουν. Πρέπει οι πολίτες να το απαιτήσουμε. Οι εκλογές αυτές είναι μια ευκαιρία.
«Ρεθεμνιώτικα Νέα»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου