«Μην απελπίζεσαι». Ανάμεσα στην ελπίδα και στην απελπισία, μη διαλέγεις την απελπισία.. Ακόμα κι όταν δε βλέπεις καμιά ελπίδα, μη διαλέγεις την απελπισία. «Να ελπίζεις στο ανέλπιστο». Ποτέ κανείς δεν μπορεί να σου στερήσει τη δυνατότητα να κάνεις την επιλογή σου. Κάθε άνθρωπος είναι προικισμένος απ΄ το Δημιουργό του με το αυτεξούσιο, με τη δυνατότητα , δηλαδή, να επιλέγει ανάμεσα στο να ελπίζει ή να μην ελπίζει.
Στο ερώτημα, αν ο σύγχρονος κόσμος ελπίζει ή είναι απελπισμένος ο Αμερικανός φιλόσοφος Χένρι Ντέϊβιντ Θορώ (1817-1862 ), μιλώντας για την Αμερική του 19ου αιώνα, επισήμανε , πως οι Αμερικάνοι κάτοικοι των πόλεων είναι εντελώς απελπισμένοι, ότι ζουν μέσα στη βουβή απελπισία. Η απελπιστική κατάσταση της εποχής του στην Αμερική όχι μόνο δεν θεραπεύτηκε, με την πάροδο των αιώνων , αλλά επεκτάθηκε στην εποχή μας σε όλο τον κόσμο. Το αμερικάνικο μοντέλο του απελπισμένου ανθρώπου, που απομακρύνθηκε απ΄ το Θεό, επικράτησε παντού.
Οι Έλληνες στην εποχή μας, στη συντριπτική τους πλειονότητα, είναι απελπισμένοι. Παράδειγμα η απελπισία τους από την πολιτική κατάσταση που επικρατεί και από τα πολιτικά κόμματα της βουλής που είναι υπεύθυνα γι΄ αυτήν. Δεν έχει σημασία, αν τα κόμματα αυτά της βουλής ευθύνονται για την αχρήστευση της ψήφου των πολιτών. Οι απελπισμένοι ψηφοφόροι τα ψηφίζουν , αν και δεν περιμένουν τίποτα, αφού η πολιτική που χαράσσεται για την κάθε κυβέρνηση είναι η ίδια για όλα τα κόμματα. Ο απελπισμένος απ΄ την απελπισία του πιάνεται.
Οι σοφοί ,σε κάθε εποχή, βλέπουν τα δεινά που απειλούν τον κόσμο ενώ «κάτω εις τας οδούς ουδέν εννοούν οι λαοί», όπως λέει ο αρχαίος σοφός. Ο Εχθρός βάζει τους επιτήδειους να παραπλανούν τους λαούς , για να μην μπορούν να εννοήσουν τον κίνδυνο και να σωθούν. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά σε όλες τις εποχές και σε όλους τους λαούς.
Όταν υπάρχει αληθινή δημοκρατία , οι άξιοι ηγέτες προσέχουν σαν κόρη οφθαλμού την Παιδεία, για να μπορούν οι λαοί, χάρις στη μόρφωση, να αποφεύγουν τα εμπόδια που τους στήνει εμπρός τους ο Διάβολος (εκμετάλλευση, ανεργία, πόλεμοι κ.α.).
Η ιστορία του Υπουργείου Παιδείας, πρέπει να είναι γνωστή , να είναι γνωστά τα πρόσωπα που το διοικούν και γνωστή η κατεύθυνση στην οποία οδηγούν τη νεότητα. Τα πρόσωπα αυτά πρέπει να είναι οι άριστοι, γιατί είναι ο πύργος που προστατεύει τα παιδιά.. Όταν ο πύργος γκρεμίζεται ο Εχθρός επιτίθεται στα παιδιά. Δεν αρκεί η αγάπη για την εξουσία , ούτε οι επιτυχίες στο συνδικαλισμό ή στον κομματισμό, για να γίνει κανείς υπουργός Παιδείας ή για να ηγείται της Εκπαίδευσης.
Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας πρέπει να εκλέγεται από τους αρίστους . Να μην έχει σχέση με τις κομματικές και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, οι οποίες προβάλλουν εκείνους που εργάζονται περισσότερο με ιδιοτέλεια προσωπική, κομματική ή συνδικαλιστική. Ποιο είναι το έργο που προσέφεραν στην επιστήμη τους και στην κοινωνία οι υπουργοί Παιδείας των τελευταίων ετών, έργο που θα μείνει και που από αυτό θα τους κρίνει ο κόσμος; Ποιο μπορεί να είναι όταν ο συνδικαλισμός και ο κομματισμός εκλέγει ακόμα και το εκπαιδευτικό προσωπικό των ανωτάτων ιδρυμάτων της χώρας;
Στο ειλητάριο της εικόνας του Αγίου Σιλουανού του Αγιορείτη , του τελευταίου αγίου της Ορθοδοξίας, είναι γραμμένα αυτά τα λόγια : «Να ’χεις το νου σου στον Άδη και να μην απελπίζεσαι».Άδης είναι το απόλυτο σκότος, εκεί όπου δεν βλέπεις πρόσωπο ανθρώπου. «Να ’χεις το νου σου στον Άδη και να μην απελπίζεσαι», σημαίνει ότι γνωρίζεις ότι στο τιμόνι είναι ο Χριστός.
"Ρεθεμνιώτικα Νέα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου