Μόσχος Ε. Λαγκουβάρδος,
“Είσαι μόνο ένας επισκέπτης;”
Δυο μικρά ποιήματα του Ρόμπερτ Λαξ ,το ποίημα «γαυγίζει» και το ποίημα «είσαι ένας επισκέπτης;», είναι δυο μικρές παραβολές. Στη μορφή μοιάζουν με τα γιαπωνέζικα δεκαεπτασύλλαβα (χάϊ κου). Και τα δυο αναφέρονται σε ένα σκύλο. Το ποίημα, το «γαυγίζει», αποτελείται από εφτά λέξεις μόνο, απ΄ τις οποίες οι τρεις είναι όμοιες. Ουσιαστικά αποτελείται από πέντε λέξεις: "Γαυγίζει, γαυγίζει, γαυγίζει/ και κανείς δεν απαντάει".
Αυτό το μικρό ποίημα πέρα απ΄ την ατμόσφαιρα, που μεταδίδει, ενός έρημου δρόμου, όπου κάποιος σκύλος, το βράδυ γαυγίζει, γαυγίζει, γαυγίζει και κανείς δεν απαντάει, έχει και ένα άλλο, κρυμμένο νόημα. (Ο Ηράκλειτος λέει, πως στην ομορφιά αρέσει να κρύβεται). Μιλάει για τον μοναχικό άνθρωπο, που παρ΄ όλες τις προσπάθειές του να έρθει σε επικοινωνία με έναν άλλον άνθρωπο, για να νιώσει ως άνθρωπος ανάμεσα σε ανθρώπους, δεν τα καταφέρνει. Κι όπως ο σκύλος που γαυγίζει δίχως απάντηση, παρηγορείται με την ίδια του τη φωνή, ως κάτι καλύτερο απ΄ το τίποτα, ο μοναχικός άνθρωπος, που διψάει για επικοινωνία, έχει την ικανοποίηση, ότι τουλάχιστον δεν απελπίζεται και ότι κάνει ότι μπορεί.
Μόνο, αν έχεις νιώσει πολλά χρόνια μοναξιά, νιώθεις να παίρνεις δύναμη από αυτήν την μοναχική σου φωνή που δεν σταματάει να φωνάζει ενώ κανείς δεν απαντάει.Υπάρχει ένα θαυμάσιο ποίημα του Ισπανού ποιητή Ραφαέλ Αλμπέρτι για τη φωνή ενός μοναχικού ναυτικού. Για μένα είναι μια απ΄ τις πιο όμορφες μεταφράσεις του Αλμπέρτι απ΄τα Ισπανικά. Το μεταφέρω εδώ για να το χαρείτε:
" Αν η φωνή μου πεθαίνει στη στεριά/ Φέρτε την στην επιφάνεια της θάλασσας/ κι αφήστε την στην ακτή./ Φέρτε την στην επιφάνεια της θάλασσας/ και κάντε την καπετάνισσα/ Σ' ένα λευκό πολεμικό καράβι./ Ω, φωνή μου στολισμένη/ Με τα ναυτικά σύμβολα:/ Πάνω στην καρδιά μου μια άγκυρα./ Και πάνω στην άγκυρα ένα άστρο/ Και πάνω στο άστρο ο άνεμος/ Και πάνω στον άνεμο το πανί." (Διαγώνιος, Θεσσαλονίκη 1975).
Το δεύτερο μικρό ποίημα του Ρόμπερτ Λαξ, που κι αυτό παρά την φαινομενική του απλότητα κρύβει ένα ουσιαστικό νόημα, αναφέρεται επίσης σ΄ ένα σκυλί. Λέει το ποίημα:
" -Είσαι ένας επισκέπτης;/ ρωτάει το σκυλί./ - Ναί./-Είσαι μόνο ένας επισκέπτης;/ Πάρε με μαζί σου."
Σαν ποίημα , περισσότερο το νιώθεις με το αίσθημά σου, παρά το καταλαβαίνεις με τη λογική. Εμένα πάντως μου αρέσει να δίνω σ’ αυτή τη μικρή στιχομυθία, ένα βαθύτερο νόημα από αυτό που φαίνεται: Ότι ένας άνθρωπος που ζει σ' αυτόν τον κόσμο, χωρίς να είναι εκ του κόσμου τούτου,(όπως είπε ο Κύριος), είναι ευτυχία ακόμα και για τα ζώα, που δεν διαθέτουν λογική. Ένας άνθρωπος που ζει στον κόσμο αυτόν, χωρίς να είναι από τα στοιχεία αυτού του κόσμου, σώζει τους γύρω του, ακόμα και την άλογη φύση. Αυτό σημαίνουν επίσης τα λόγια του Αγίου Σεραφίμ του Σαρώφ: "Απόκτησε την εσωτερική σου ειρήνη, και χίλιοι άνθρωποι γύρω σου θα σωθούν".
Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ έζησε στην έρημο της ρωσικής στέπας χίλιες μέρες και χίλιες νύχτες μόνος του, με την συντροφιά μιας αρκούδας.
'Ενα άλλο νόημα που μπορεί να σημαίνουν οι απλοί αυτοί στίχοι, είναι ότι ο ψεύτικος κόσμος έχει γίνει αντιληπτός, ακόμα κι απ΄ τα ζώα, αντίθετα με πολλούς ανθρώπους, οι οποίοι νομίζουν ότι θα ζήσουν αιώνια στη γη. Οι σκύλοι ήταν πιο ευτυχείς από μένα, όταν είχα χάσει την πίστη μου στην μετά το θάνατο ζωή και στην στοργή του ουράνιου Πατέρα. Ο Κύριος να αναπαύει την ψυχή του δούλου του Ρόμπερτ, του οποίου η αγαπημένη παρουσία , όσο ζούσε, ήταν ένα ζωντανό παράδειγμα πιστού ανθρώπου.
Ο Πασκάλ έλεγε, πως "Οι άνθρωποι μη μπορώντας να θεραπεύσουν τον θάνατο, προσπαθούν να μην τον σκέφτονται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου