Μόσχος Λαγκουβάρδος, Είναι όλοι οι άνθρωποι καλοί;

«Κανείς δεν είναι με τη θέλησή του κακός»
Σωκράτης

Κάποτε στη Θεσσαλονίκη πήγαινα στο καφενείο ενός συμπαθητικού Μικρασιάτη, εξήντα περίπου χρονών. Το όμορφο , βασανισμένο πρόσωπό του ανέδιδε μια γλυκιά έκφραση γεμάτη καλοσύνη. Ήμουν βέβαιος ότι ήταν ένας άνθρωπος με καλό χαρακτήρα. Χάρηκα, όταν τον άκουσα να λέει σε κάποιον συνομήλικό του : «Είναι όλοι καλοί». Δυσκολεύτηκα να καταλάβω τι εννοούσε. Ήταν όλοι καλοί ή τους έβλεπε αυτός έτσι; Αλλά πώς μπορούσε να τους βλέπει όλους καλούς;

Στο καφενείο ερχόταν κάπου- κάπου και ο γαμπρός του, που ήταν εντελώς διαφορετικός χαρακτήρας από αυτόν. Στάθμευε τη μοτοσικλέτα του μπροστά στο καφενείο, ανάμεσα στα τραπέζια και τις καρέκλες , όπου κάθονταν οι πελάτες του και έμπαινε στο κατάστημα χωρίς να χαιρετήσει κανέναν. Το ύφος του έδειχνε μια μόνιμη οργή. Σκεφτόμουν τι θα γίνει, όταν αναλάβει αυτός το καφενείο.

Το καφενείο ήταν για κάμποσα χρόνια ακόμα γεμάτο κόσμο. Ο κόσμος ερχόταν γιατί ο ιδιοκτήτης της ήταν καλός άνθρωπος . Ο γαμπρός πήγαινε και ερχόταν με την αστραφτερή μοτοσικλέτα του. Ύστερα έπαψε να έρχεται ο καλός άνθρωπος και το μαγαζί το ανέλαβε για ένα μικρό χρονικό διάστημα η κόρη του. Σταμάτησα κι εγώ να πηγαίνω γιατί έφυγα απ΄ τη Θεσσαλονίκη. Όταν γύρισα μετά από κάμποσο καιρό είδα ότι το καφενείο έκλεισε και μετατράπηκε σε κατάστημα πωλήσεως μοτοσικλετών.

Έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια για να καταλάβω την πίστη του ανθρώπου αυτού στην καλοσύνη και στην αγάπη, παρόλο που με παρόμοιο τρόπο σκεφτόμουν κι εγώ. Η δυσκολία να δεχθούμε το κακό είναι ότι κάθε φορά, που σκεφτόμαστε τους ανθρώπους, ο νους μας πάει στους δικούς μας, σ’ αυτούς που δεν παύουμε ποτέ να τους αγαπάμε, ακόμα κι όταν έχουν φύγει.

Είναι δύσκολο να πεισθείς ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι καλοί. Πόσα πρέπει να πάθει κανείς για να μάθει ότι στον κόσμο υπάρχει και το κακό. Κατά μία άποψη, αυτήν που μας διδάσκει η Ορθόδοξη Πίστη μας η τάση του ανθρώπου προς το καλό είναι έμφυτη. Ο ι άνθρωποι γεννιούνται καλοί και έχουν όλα τα εφόδια για να μπορούν να υπερνικήσουν τις τάσεις τους προς το κακό. Όλοι οι άνθρωποι χωρίς εξαίρεση έχουν την ικανότητα να συγκρατούν τις τάσεις τους προς το κακό. Κανένας δεν μπορεί να μας στερήσει την ικανότητα να αντισταθούμε στις κακές παρορμήσεις μας , αν δεν το θελήσουμε οι ίδιοι.

Αν είχες την τύχη, να μεγαλώσεις ανάμεσα σε καλούς ανθρώπους, θα δυσκολευτείς να πιστέψεις ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι καλοί και ότι υπάρχουν άνθρωποι κακοί . Ίσως δεν θα το πιστέψεις ποτέ. Ό, τι και να σου συμβεί, θα πιστεύεις ότι όλοι οι άνθρωποι είναι καλοί, ότι όλοι δίνουν τον αγώνα τους. Κανένας δεν είναι με τη θέλησή του κακός. Αν ήσουν κι εσύ στη θέση τους, ίσως να έκανες το ίδιο. Η Διοτίμα έλεγε, πως όλοι οι άνθρωποι αγαπούν το καλό.

Σύμφωνα με το μύθο του Αισώπου «ο Λύκος και ο Ερωδιός», μια φορά στάθηκε ένα κόκαλο στο λαιμό ενός λύκου. Ο λύκος φώναξε τον ερωδιό με το μακρύ του ράμφος, να το βγάλει και του υποσχέθηκε ότι θα τον ανταμείψει. Ο ερωδιός έβαλε το κεφάλι του στο στόμα του λύκου και έβγαλε το κόκαλο. Ύστερα περίμενε να λάβει την ανταμοιβή. Κι ο λύκος του είπε: «Μικρή ανταμοιβή είναι που γλίτωσες από το στόμα του λύκου» ;

Ο μύθος θέλει να πει ότι ο άνθρωπος που ζει με αυταπάτες μοιάζει με ερωδιό στο στόμα του λύκου. «Σε μια τέτοια αυταπάτη παραμένει, ο «παλαιός άνθρωπος» αυτός που προσδιορίζεται απ΄ το παρελθόν του.(…). Ο άνθρωπος πρέπει να είναι ή να γίνει ελεύθερος από τον ίδιο τον εαυτό του, με τη χάρη του Θεού (..) Η Καινή Διαθήκη διακηρύσσει τον Ιησού Χριστό ως το γεγονός, ως την πράξη του Θεού δια της οποίας ο Θεός έβαλε ένα τέλος στον παλαιό κόσμο».(Ρούντολφ Μπούλτμαν, Η Αιωνιότητα ως Παρόν).

"Ρεθεμνιώτικα Νέα"
moschoblog.blogspot.com