Η λογοκρισία και η λογοκλοπή υπάρχει ακόμα και στις χώρες με δημοκρατικό καθεστώς, αν και γενικά ο κόσμος πιστεύει ότι στις δημοκρατικές χώρες τα δικαιώματα της ελεύθερης έκφρασης και της πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύονται. Το ίδιο πίστευα κι εγώ, ότι σ΄ αυτές τουλάχιστον τις χώρες η λογοκρισία και η λογοκλοπή δεν επιτρέπεται. Είναι αυτονόητο, ότι στα δημοκρατικά καθεστώτα προστατεύεται το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης και το δικαίωμα της πνευματικής ιδιοκτησίας. Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Στη χώρα μας τα δικαιώματα αυτά προστατεύονται από τους νόμους του κράτους, αλλά τους νόμους, ποιος θα τους προστατεύσει,ώστε τα αρμόδια όργανα να μην τους εφαρμόζουν επιλεκτικά;
Μια φορά , πριν χρόνια,ανέφερα στον εντεταλμένο εκ του Συντάγματος να φροντίζει για την εκτέλεση των νόμων την περίπτωση μη εφαρμογής ενός συγκεκριμένου νόμου του Ελληνικού Κράτους. Το ανώτατο αυτό όργανοτης πολιτείας μου απάντησε επί λέξει: " Τον νόμο αυτόν δεν τον εφαρμόζουμε". Περίμενα να μου πει ότι ο νόμος αυτός είναι αντισυνταγματικός ή αντιβαίνει στις αρχές του πολιτισμού και γι΄ αυτό τα αρμόδια όργνα δεν τον εφαρμόζουν. Δεν ήταν όμως γι΄ αυτό. Ήταν ότι ο νόμος εφαρμοζόταν επιλεκτικά, σε άλλες περιπτώσέις ίσχυε και σε άλλες, όπως στη δική μου, δεν ίσχυε.
Πριν χρόνια δημοσιεύτηκε σε ξένο περιοδικό ένα κείμενό μου, μεταφρασμένο στα αγγλικά (είναι το μοναδικό),αφού αφαιρέθηκαν μερικές σελίδες, που δεν ενέκριναν οι εκδότες του περιοδικού. Ο επιμελητής της έκδοσης μου ζήτησε στην αρχή να μη θυμώσω μαζί του, γιατί ήταν απόφαση του συμβουλίου, που διοικεί το περιοδικό. Αλλά αν ήθελα να δημοσιευθεί έπρεπε να δεχθώ την περικοπή καμιά δεκαριά σελίδων. Δέχτηκα γιατί στις σελίδες αυτές κάποιος Ρώσσος θεολόγος της διασποράς έκανε κριτική του Καθολικισμού και το περιοδικό ήταν έκδοση ενός καθολικού πανεπιστημίου.
Το περιστατικό ίσως δεν άξιζε να το αναφέρω, αν δεν είχα ακόμα πιο χτυπητά παραδείγματα λογοκρισίας από περιστατικά που συνέβησαν στη χώρα μας.Ενδεικτικά αναφέρω την περίπτωση βιβλίου ελληνικού εκδοτικού οίκου,του οποίου η συντακτική επιτροπή αποτελούμενη από φιλολόγους καθηγητές, παρέλειψε ολόκληρη παράγραφο κειμένου αρχαίου συγγραφέα, επειδή σ΄ αυτήν αναφέρεται το όνομα του Ιησού Χριστού.
Χθες δημοσίευσα στην ιστοσελίδα μου ένα άρθρο με τίτλο "Εκκλησία και άθεο κράτος". Κάθε φορά που αναρτάται στην ιστοσελίδα κάποιο κείμενο,αναφέρεται στο όνομα του συντάκτη ο τίτλος του κειμένου και οι πρώτες σειρές, για την ενημέρωση του αναγνώστη. Για το κείμενο αυτό παραλείπεται οποιαδήποτε αναφορά και αντί ΄του τίτλου και της περίληψης του κειμένου αναγράφεται ό τίτλος της ιστοσελίδας δυο φορές, για να καλυφθεί το κενό!
Για τη λογοκλοπή δεν ξέρω τι γίνεται στις άλλες χώρες, ξέρω τί γίνεται στη χώρα μας. Στην άρχή δεν κατάλαβα τι εννοούσε ο εκδότης γνωστού περιοδικού, όταν πριν από κάμποσα χρόνια μου είπε, ότι δέν γράφουμε το όνομα αυτού που διατύπωσε τη σκέψη που παραθέτουμε στο κείμενό μας, παρά μόνο αν είναι διάσημος. Αν είναι άγνωστος, αντιγράφουμε τη σκέψη του, χωρίς να σημειώνουμε από που την πήραμε. Αργότερα κατάλαβα τι σημαίνει αυτό, όταν έτυχε να διαβάσω σε γνωστό περιοδικό, όχι μόνο απλές σκέψεις μου, αλλά ολόκληρες μεταφράσεις ποιημάτων, ακόμα και άρθρα ,λιγάκι αλλαγμένα, χωρίς να αναφέρεται η πηγή ή κάποια μνεία τέλος πάντων της πηγής. Αυτό σημαίνει, αν θυμηθώ και τα λόγια του εκδότη, ότι η λογοκλοπή επιτρέπεται στη χώρα μας, όταν κλέβουν οι διάσημοι και οι μεγάλοι τους άσημους και τους μικρούς, αλλά δεν επιτρέπεται το αντίθετο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου